Chronische (persistente) ziekte van Lyme: symptomen en diagnose

Wat is een chronische ziekte van Lyme?

Chronische ziekte van Lyme treedt op wanneer een persoon die voor de ziekte met antibiotische therapie is behandeld, nog steeds symptomen ervaart. De aandoening wordt ook de aanhoudende Lyme-ziekte of de Lyme-ziekte na de behandeling genoemd.

Volgens het New England Journal of Medicine zal ongeveer 10 tot 20 procent van de mensen die worden behandeld met de aanbevolen antibiotica ziektesymptomen hebben die blijven bestaan nadat ze de behandeling hebben voltooid. Deze symptomen kunnen vermoeidheid, gewrichts- of spierpijn en cognitieve stoornissen omvatten. Ze kunnen tot zes maanden of langer duren. Deze symptomen kunnen de normale activiteiten van een persoon verstoren en kunnen daardoor emotioneel leed veroorzaken. De symptomen van de meeste mensen verbeteren echter na zes maanden tot een jaar.

Het is niet bekend waarom sommige mensen een chronische ziekte van Lyme ontwikkelen en anderen niet. Het is ook onduidelijk wat precies de chronische symptomen veroorzaakt. Volgens het Columbia University Medical Center moeten artsen individuele gevallen behandelen. De specifieke symptomen en medische geschiedenis van een persoon, evenals het laatste onderzoek, dienen als leidraad voor de behandeling.

AdvertisementAdvertisement

Oorzaken

Oorzaken van een chronische ziekte van Lyme

De ziekte van Lyme is een bacteriële infectie die wordt veroorzaakt door de bacterie Borrelia burgdorferi. Je kunt geïnfecteerd raken als je wordt gebeten door een teek die de bacteriën draagt. Typisch, zwart-legged teken en herten teken verspreiden deze ziekte. Deze teken verzamelen de bacteriën wanneer ze zieke muizen of herten bijten. De ziekte van Lyme wordt ook wel borreliose of Bannwarth-syndroom genoemd.

De meeste mensen met de ziekte van Lyme worden met succes behandeld met een antibioticakuur. Mensen met de ziekte van Lyme hebben meestal een snel en volledig herstel.

Experts zijn onduidelijk waarom sommige mensen niet volledig herstellen na de behandeling. Sommige deskundigen denken dat de symptomen worden veroorzaakt door persistente bacteriën die niet door de antibiotica zijn vernietigd. Anderen geloven dat de ziekte je immuunsysteem en weefsels beschadigt. Uw beschadigde immuunsysteem blijft reageren op de infectie, zelfs nadat de bacteriën zijn vernietigd, met symptomen als gevolg.

Risicofactoren

Risicofactoren voor chronische Lyme-borrelioom

U loopt een groter risico op chronische Lyme-borreliose als u bent geïnfecteerd door de beet van een zieke teek. Als de ziekte voortschrijdt naar het chronische stadium, kunnen uw symptomen weken, maanden of zelfs jaren na de eerste tekenbeet blijven duren.

U loopt mogelijk ook een hoger risico op deze langetermijnklachten als u niet wordt behandeld met de aanbevolen antibiotica. Maar zelfs mensen die antibiotische therapie krijgen, lopen risico. Omdat de oorzaak van de chronische ziekte van Lyme onbekend is, is er geen manier om vast te stellen of deze zal doorgaan naar de chronische fase.

AdvertisementAdvertisementAdvertisement

Symptomen

Symptomen van chronische Lyme-aandoening

De symptomen van chronische Lyme-borreliose lijken veelal op die in eerdere stadia. Mensen met aanhoudende symptomen ervaren vaak slepende episodes van:

vermoeidheid
rusteloze slaap
pijn
pijnlijke gewrichten of spieren
pijn of zwelling in de knieën, schouders, ellebogen en andere grote gewrichten <999 > verminderd kortetermijngeheugen of concentratievermogen
Complicaties

Complicaties van chronische Lyme-aandoening

Leven met persisterende symptomen van de ziekte van Lyme kan van invloed zijn op uw mobiliteit en uw cognitieve vaardigheden. Het kan ook extreme veranderingen in levensstijl en emotionele stress veroorzaken.

Sommige mensen die last hebben van langdurige, slopende symptomen, kunnen bereid zijn om niet-bewezen alternatieve therapieën te proberen. Praat met uw arts voordat u begint met nieuwe medicijnen of therapieën. Hoewel ze kunnen beweren een remedie te bieden, kunnen deze potentieel toxische remedies leiden tot verdere gezondheidsproblemen.

AdvertentieAdvertisement

Diagnose

Diagnose van chronische Lyme-aandoening

Uw arts zal de ziekte van Lyme diagnosticeren door een bloedtest te gebruiken die uw niveau van antilichamen tegen de ziekteverwekkende bacteriën controleert. De enzymgekoppelde immunosorbenttest (ELISA) -test is de meest voorkomende bij de ziekte van Lyme. De Western blot-test, een andere antilichaamtest, kan worden gebruikt om de ELISA-resultaten te bevestigen. Deze tests kunnen tegelijkertijd worden uitgevoerd.

Hoewel deze tests een infectie kunnen bevestigen, kunnen ze niet vaststellen waardoor uw aanhoudende symptomen worden veroorzaakt.

Afhankelijk van uw symptomen kan uw arts aanbevelen om specifieke getroffen gebieden te testen om de mate van beschadiging of de lichaamsdelen die zijn aangetast te bepalen. Deze tests kunnen zijn:

een elektrocardiogram (EKG) of echocardiogram om de hartfunctie te onderzoeken

een wervelkolom om de hersenvocht (CSF)
te onderzoeken een MRI van de hersenen om neurologische aandoeningen waar te nemen
Advertentie <999 > Behandeling

Behandeling van chronische lymeziekte

Bij de diagnose in een vroeg stadium is de standaardbehandeling voor de ziekte van Lyme een twee tot drie weken durende kuur met orale antibiotica. Doxycycline, amoxicilline en cefuroximaxetil zijn de meest voorgeschreven medicijnen. Afhankelijk van uw toestand en symptomen, kunnen andere antibiotica of een intraveneuze (IV) behandeling noodzakelijk zijn.

De precieze oorzaak van de chronische ziekte van Lyme is niet bekend, dus er is wat discussie over de juiste behandeling. Sommige deskundigen pleiten voor voortgezette antibioticatherapie. Er zijn echter aanwijzingen dat een dergelijke langdurige antibioticumtherapie uw kansen op herstel niet zal verbeteren. Volgens het National Institute of Allergy and Infectious Diseases kan langdurig gebruik van deze medicijnen ook complicaties veroorzaken.

De behandeling van chronische Lyme-borreliose is vaak gericht op het verminderen van pijn en ongemak. Recept of vrij verkrijgbare pijnstillers kunnen worden gebruikt om gewrichtspijn te behandelen. Niet-steroïde ontstekingsremmende medicijnen (NSAID's) en intra-articulaire steroïden kunnen worden gebruikt om problemen zoals gewrichtszwelling te behandelen.

AdvertentieAdvertisement

Outlook

Leven met chronische Lyme-aandoening

De meeste mensen met chronische Lyme-ziekte herstellen na verloop van tijd van aanhoudende symptomen. Het kan echter maanden duren en soms jaren voordat u zich helemaal goed voelt. Volgens de Mayo Clinic blijft een klein aantal mensen symptomen ervaren, waaronder vermoeidheid en spierpijn, ondanks de behandeling. Het is onduidelijk waarom sommige mensen niet volledig herstellen.

Preventie

Hoe chronische Lyme-borreliose te voorkomen

Hoewel u misschien niet in staat bent om chronische Lyme-borreliose te voorkomen, kunt u voorzorgsmaatregelen nemen om te voorkomen dat u in direct contact komt met geïnfecteerde teken. De volgende praktijken kunnen uw kans op het krijgen van de ziekte van Lyme verminderen en het ontwikkelen van aanhoudende symptomen.

Twijfelbesmetting voorkomen

Gebruik insectenwerende middelen op uw kleding en op alle blootgestelde huid wanneer u in bosrijke of grazige gebieden waar teken leven, loopt.

Wandel tijdens het wandelen in het midden van de paden om hoog gras te vermijden.

Verander je kleding na het lopen of wandelen.
Controleer bij het controleren op teken grondig uw huid en hoofdhuid.
Controleer uw huisdieren op teken.
Behandel kleding en schoeisel met permethrin, een insectenwerend middel dat actief blijft door verschillende wasbeurten.
Neem contact op met uw arts als u een teken krijgt. U moet gedurende 30 dagen worden geobserveerd op tekenen van de ziekte van Lyme. U moet ook de tekenen van de vroege ziekte van Lyme leren en snel een behandeling proberen als u denkt dat u bent geïnfecteerd. Vroege antibioticuminterventie kan uw risico op het ontwikkelen van chronische symptomen verminderen.
De tekenen van een vroege ziekte van Lyme kunnen voorkomen van 3 tot 30 dagen na een beet van een geïnfecteerde teek. Zoek naar:

een rode, uitwaaierende ooghuiduitslag op de plaats van de tekenbeet

vermoeidheid, koude rillingen en algemeen gevoel van ziekte