Waarom snijden mensen zichzelf? Redenen, wat te doen en meer

Het doel van zelfbeschadiging

Wanneer iemand zichzelf schaadt door te snijden, branden, stampen of andere vormen van zelfverwonding aan te gaan (zonder de dood als einddoel te beschouwen), ze houden zich bezig met wat bekendstaat als zelfmoordneigingen met niet-zelfdoding (NSSI). Snijden is de meest voorkomende vorm van NSSI en wordt vaak verkeerd begrepen. In dit artikel bespreken we:

• waarom knippen een verslavingsprobleem kan worden
• de geschiedenis van het knippen
• van hoe onnauwkeurig de mediapresentatie is
• het verschil tussen behandelingsopties voor knippen en zelfmoord
• en waar u zich tot kunt wenden voor ondersteuning

AdvertisementAdvertisement

Oorzaken

Waarom snijden mensen zichzelf?

Mensen snijden zichzelf als een coping-mechanisme, volgens Cornell University's Self-Injury and Recovery Research and Resources (SIRRR). Zelfbeschadiging kan een manier zijn voor een persoon om iets te voelen wanneer hij zich verdoofd voelt of om zich af te leiden van depressie of angst. Sommige mensen snijden om een ​​wond te maken die hun emotionele pijn kan symboliseren, terwijl anderen knippen gebruiken om te voorkomen dat geliefden over hun gevoelens verteld worden.

Er kan een verband zijn tussen zelfbeschadiging en trauma uit de kindertijd, zoals fysiek geweld, seksueel misbruik en verwaarlozing. Andere links omvatten problemen met de geestelijke gezondheid, zoals:

• borderline persoonlijkheidsstoornis (BPD)
• suïcidaliteit
• angst
• depressie

Is er een patroon?

Knippen heeft geen profiel of patroon

Het Journal of the American Board of Family Medicine schat dat 1 tot 4 procent van de volwassenen en ongeveer 15 procent van de tieners in de Verenigde Staten zichzelf schaden. Studenten blijken de groep met het grootste risico te zijn met tarieven variërend van 17 tot 35 procent.

Maar zelfbeschadiging is niet beperkt tot een groep, geslacht of leeftijd. Psycholoog Dr. Vijayeta Sinh, PhD, eigenaar van NYC Family Therapy, zegt dat kinderen vanaf 9 en 10, tieners, universiteitsstudenten en zelfs volwassenen in de 40- en 50-er jaren niet werken. <10> Zelfbeschadiging maakt geen onderscheid en mensen gebruiken allerlei hulpmiddelen om zichzelf te schaden: scheerapparaten, pincetten, veiligheidsspelden, sigaretten, noem maar op. - Kirsten, 22, die begon te snijden op 13

Kirsten begon te snijden toen ze 13 jaar oud was nadat haar vader een ongevoelig commentaar had gegeven op haar acne. Haar zelfrespect, zegt ze, was al laag. Hoewel ze in zes maanden nog niet heeft gesnoeid, worstelt ze nog steeds met het probleem.

Er is niet altijd een timing of patroon om zichzelf te schaden

Penny, 36, knipte zichzelf eerst toen ze 15 jaar oud was om de emotionele pijn van verkrachting door een familievriend aan te pakken. Ze sneed toen ze depressief was en emotioneel zou ophouden. Ze zegt dat ze tegen zichzelf zou zeggen: "Kijk, je leeft nog, je voelt nog steeds, je bloed nog steeds."Ze stopte iets meer dan een jaar geleden.

SIRRR meldt dat zelfbeschadiging cyclisch kan zijn. Iemand kan vaak afkappen en dan lang stoppen voordat hij weer terugvalt. Dat was de ervaring van 31-jarige Brandy. Nadat ze fysiek en verbaal geweld had doorgemaakt door haar oudere broer, sneed ze zichzelf in de leeftijd van 11 tot 25 jaar. "Het gebeurde zo sporadisch dat er niet echt een 'vaak' was," zegt ze. "Soms kon ik meerdere jaren gaan zonder te snijden. "

AdvertentieAdvertisementAdvertisement

Is het een verslaving?

Snijden kan een verslaving worden

Zelfverwonding kan verslavende substantiespiegels weerspiegelen, omdat het een vorm van zelfmedicatie is waar iemand naar hunkert en moeite mee heeft om te stoppen. Mensen die knippen, beschrijven vaak een specifiek type hoog, reliëf, verbondenheid of gevoel van kalmte.

Het was euforie, alsof ik een soort drug had gedaan. Het is net meth of heroïne voor een verslaafde. - Brandy, 31, die tussen de 11 en 25 jaar oud is 999 De euforie die Brandy beschrijft, kan worden toegeschreven aan endorfines die het lichaam vrijmaakt wanneer we gewond raken.

"Endorfines geven ons energie, zodat we actie kunnen ondernemen om de pijn en het ongemak te voorkomen", legt Dr. Sinh uit. "Dit beïnvloedt niet alleen de fysieke pijn die we ervaren, maar ook de emotionele pijn. "

Een andere vrouw met wie we spraken, Ariel, 21, begon te snijden toen ze 17 jaar oud was. Ze was net haar broer kwijtgeraakt, mensen waren haar aan het pesten en ze was aangevallen.

"Het werd een normale gewoonte," zegt ze. "Ik heb mezelf gesneden omdat ik nieuwsgierig was. Ik heb mezelf gesneden omdat ik me verveelde. Ik sneed mezelf omdat ik gelukkig was en het gevoel van geluk niet vertrouwde … Ik sneed mezelf om elke reden die ik kon bedenken. Ik rechtvaardigde mijn redenen en bedacht excuses omdat ik er dol op was. "

Geschiedenis

De geschiedenis van snijden

Zelfbeschadiging is geen trend die de laatste decennia tot stand is gekomen. Een artikel in de NPR meldt dat het terugbrengen van data teruggaat naar het oude Griekenland als een coping-mechanisme. Onderzoekers zijn het er ook over eens dat de tarieven van NSSI de afgelopen tien jaar zijn toegenomen, maar studies over het onderwerp zijn enigszins nieuw en de cijfers zijn moeilijk te beoordelen.

knippen is misschien geen modegril, maar het is een act die provocerend kan zijn en een indrukwekkend verstand kan vasthouden. Dr. Sinh, PhD, erkend psycholoog

Snijden kan ook jonge kinderen treffen. Dr. Sinh zegt: "Jongere kinderen zijn suggestiever en zien het misschien als een gepast of typisch iets om te doen, als ze andere volwassenen of oudere kinderen kennen die zichzelf vaak snijden of wallen slaan of hun haar trekken wanneer ze boos of ontregeld zijn. “

Hoewel Penny haar eigen wonden en littekens verborg, begon haar dochter een paar jaar geleden op 13-jarige leeftijd te knippen. 'Gelukkig heeft ze er met me over gesproken', zegt ze. "Ik heb haar wat coping-technieken geleerd en een deel van de afleidingstherapie die ik heb geleerd. Ik heb haar niet gestraft, maar ik heb haar ook niet laten geloven dat dit de beste of enige optie was. "

AdvertentieAdvertisement

Mediarepresentatie

De media vertegenwoordigen een verkeerde voorstelling van

Films en televisieprogramma's kunnen ook een rol spelen in de mogelijk verhoogde snijsnelheid.Hun afbeeldingen kunnen het idee verspreiden dat dit normaal gedrag is. Hoewel ze weet dat iedereen die knipt anders is, zegt Ariel dat shows en films zelden een goed beeld geven van wat zelfbeschadiging is.

"Ik vind absoluut dat alles wat ik heb gezien met knippen op tv of in films, het romantiseert," zegt ze. Ze verwijst naar 'American Horror Story: Murder House', waarin het personage Violet zichzelf snijdt. "Toen ze dat deed, keek ze in de spiegel en ze zoomden in op haar pupillen die zich ervan verplaatsten om het te doen. "

De meeste mensen die ik heb ontmoet, starten en kunnen niet stoppen, dus wanneer tv iets laat zien dat iemand zichzelf een keer snijdt voordat hij terugkeert naar de normale wereld, is het niet logisch voor mij. - Ariel, 21, die begon met snijden op 17

Het stereotype op film en televisie toont een verontruste witte tienerjongen in de voorsteden die om mensen schreeuwt om het op te merken. Dit stoort ook Flora, 18, die altijd voorzorgsmaatregelen nam om haar snijwonden en nu haar littekens te verbergen. Ze begon op 13 te knippen, maar vond kunst onlangs als een nieuwe manier om met haar om te gaan en haar af te leiden als ze van streek is. "Het wordt geportretteerd als aandacht zoeken, wat extreem nadelig is," zegt ze. "Er bestaat niet zoiets als prachtig gebroken zijn. Er is geen onbegrepen schoonheid in je littekens. Het maakt je niet sterker. "

Advertentie

Snijden versus zelfmoord

NSSI en zelfmoordpoging zijn niet hetzelfde

NSSI wordt nu vermeld als een stoornis in de vijfde versie van de diagnostische en statistische handleiding voor psychische stoornissen (DSM-5). De redenering hierachter is volgens een NPR-artikel om zelfbeschadigende methoden te onderscheiden, zoals het afsnijden van zelfmoordpogingen, omdat de behandelingen voor de twee heel verschillend zijn.

'Ik heb mezelf nooit willen doden, elke keer als ik snij,' zegt Brandy, ook al heeft ze voor het eerst een schaar in haar linkerarm genomen en 'het vlees opengedaan'. "Mensen die knippen, zoeken iets anders dan een permanent einde aan hun onrust.

Het veranderde meer in emotionele pijn die ik niet kon beheersen tot fysieke pijn die ik kon. Brandy, 31AdvertisementAdvertisement

Behandelingen

Behandelingen om te snijden

Een tijdschriftartikel in Child Adolescent Psychiatry en Mental Health meldt dat een persoon gemiddeld gedurende een periode van 2 tot 4 jaar betrokken is bij NSSI voordat hij stopt. Dit is waar therapie heilzaam kan zijn en mensen helpen persoonlijke problemen op te lossen om te bepalen wat knippen voor hen betekent.

Dr. Sinh maakt vaak gebruik van twee verschillende soorten therapie, afhankelijk van de persoon:

Dialectische gedragstherapie (DBT),

een vorm van cognitieve gedragstherapie (CGT), kan iemand de middelen geven om met de problemen om te gaan en te werken.

Psychodynamische therapie

• helpt iemand om naar eerdere ervaringen te kijken die een effect op hun gedrag kunnen hebben en om problemen met een laag zelfbeeld, perfectionisme of woedebeheersing te identificeren. Tips om te stoppen met
• bevatten andere manieren om problemen op te lossen, zoals kunsttherapie krijgen een sterk ondersteuningssysteem door vrienden of door gemeenschap

komen uit negatieve situaties zoals ongezonde relaties

• "Het was buitengewoon moeilijk, "Zegt Flora over stoppen."Toen ik in 2015 met de therapie begon, begon ik te leren hoe ik meer hulp kon krijgen, en zelfbeschadiging werd minder een probleem zodra ik een stabielere uitlaat en betere verwerkingsmechanismen had. "Ze zit nu aan de universiteit in psychologie en is van plan een doctoraat te volgen.
• Ondersteuning
• Hulp vinden

Als u onmiddellijke ondersteuning nodig heeft om te stoppen met snijden, belt u de hotline voor zelfverwonding op 1-800-DON'T CUT. Als je op zoek bent naar therapie, bezoek dan S. A. F. E. Alternatieven voor een aantal richtlijnen voor het vinden van een professional die goed bij je past of bij je geliefde. In geval van nood kan uw plaatselijke ziekenhuis een evaluatie in een psychiatrische spoedeisende hulpruimte vereisen om uw veiligheid te garanderen.

Jennifer Chesak is een in Nashville gevestigde freelance boekredacteur en schrijfinstructeur. Ze is ook een schrijver op het gebied van avonturenreizen, fitness en gezondheid voor verschillende nationale publicaties. Ze behaalde haar Master of Science in Journalism van Northwestern's Medill en werkt aan haar eerste fictieroman, die zich afspeelt in haar geboortestaat North Dakota.