7 "Toxinen" in voedingsmiddelen die eigenlijk van belang zijn

U hebt mogelijk gehoord dat sommige veelvoorkomende voedingsmiddelen of ingrediënten 'giftig' zijn. Gelukkig worden de meeste van deze claims niet door de wetenschap ondersteund.

Er zijn er echter enkele die schadelijk kunnen zijn, vooral als ze in grote hoeveelheden worden geconsumeerd.

Hier is een lijst van 7 "gifstoffen" in voedsel die echt relevant zijn.

AdvertisementAdvertisement

1. Geraffineerde groente en zaadoliën

Geraffineerde plantaardige en zaadoliën omvatten maïs, zonnebloemolie, saffloerolie, sojaolie en katoenzaadolie.

Jaren geleden werd mensen aangespoord om verzadigde vetten te vervangen door plantaardige oliën om hun cholesterolgehalte te verlagen en hartaandoeningen te helpen voorkomen.

Er zijn echter veel aanwijzingen dat deze oliën daadwerkelijk schade toebrengen als ze te veel worden verbruikt (1).

Plantaardige oliën zijn zeer geraffineerde producten zonder essentiële voedingsstoffen. In dat opzicht zijn het "lege" calorieën.

Ze bevatten veel meervoudig onverzadigde omega-6-vetten, die meerdere dubbele bindingen bevatten die gevoelig zijn voor beschadiging en ranzigheid bij blootstelling aan licht of lucht.

Deze oliën zijn bijzonder rijk aan omega-6 linolzuur. Hoewel je linolzuur nodig hebt, eten de meeste mensen tegenwoordig veel meer dan ze nodig hebben.

Aan de andere kant consumeren de meeste mensen niet genoeg omega-3-vetzuren om een ​​goede balans tussen deze vetten te behouden.

Naar schatting eet de gemiddelde persoon tot 16 keer zoveel omega-6-vetten als omega-3-vetten, hoewel de ideale verhouding tussen 1: 1 en 3: 1 (2).

Hoge inname van linolzuur kan de ontsteking doen toenemen, waardoor de endotheelcellen in uw bloedvaten kunnen worden beschadigd en uw risico op hartaandoeningen kan toenemen (3, 4, 5).

Bovendien suggereren dierproeven dat het de verspreiding van kanker van borstcellen naar andere weefsels, waaronder de longen, kan bevorderen (6, 7). Uit observationele studies bleek dat vrouwen met de hoogste innamen van omega-6-vetten en de laagste inname van omega-3-vetten een 87-92% groter risico op borstkanker hadden dan vrouwen met meer gebalanceerde innames (8, 9).

Bovendien is koken met plantaardige oliën nog erger dan bij kamertemperatuur. Wanneer ze worden verwarmd, geven ze schadelijke stoffen vrij die het risico op hartaandoeningen, kanker en ontstekingsziekten verder kunnen vergroten (10, 11).

Hoewel het bewijsmateriaal over plantaardige olie gemengd is, suggereren veel gecontroleerde onderzoeken dat ze schadelijk zijn.

Bottom Line:

Verwerkte plantaardige en zaadoliën bevatten omega-6-vetten. De meeste mensen eten al te veel van deze vetten, wat kan leiden tot verschillende gezondheidsproblemen. 2. BPA

Bisfenol-A (BPA) is een chemische stof die wordt aangetroffen in de plastic containers van veel gangbaar voedsel en dranken.

De belangrijkste voedselbronnen zijn flessenwater, verpakt voedsel en conserven, zoals vis, kip, bonen en groenten.

Studies hebben aangetoond dat BPA uit deze containers en in het voedsel of de drank kan komen (12).

Onderzoekers hebben gemeld dat voedselbronnen de grootste bijdrage leveren aan de BPA-niveaus in het lichaam, wat kan worden bepaald door BPA in de urine te meten (13).

Een studie vond BPA in 63 van de 105 monsters van voedsel, waaronder verse kalkoenen en ingeblikte zuigelingenvoeding (14).

BPA wordt verondersteld oestrogeen na te bootsen door te binden aan de receptorplaatsen die voor het hormoon zijn bedoeld. Dit kan de normale werking verstoren (12).

De aanbevolen dagelijkse limiet van BPA is 23 mcg / lb (50 mcg / kg) lichaamsgewicht. 40 onafhankelijke onderzoeken hebben echter gemeld dat bij dieren onder de limiet negatieve effecten zijn opgetreden (15).

Bovendien ontdekten alle 11 door de industrie gefinancierde onderzoeken dat BPA geen effect had, maar meer dan 100 onafhankelijke onderzoeken hebben aangetoond dat dit schadelijk is (15).

Onderzoeken bij zwangere dieren hebben aangetoond dat blootstelling aan BPA leidt tot problemen met de voortplanting en het toekomstige risico op borst- en prostaatkanker verhoogt bij een zich ontwikkelende foetus (16, 17, 18, 19).

Sommige observationele studies hebben ook aangetoond dat hoge BPA-niveaus geassocieerd zijn met onvruchtbaarheid, insulineresistentie, diabetes type 2 en obesitas (20, 21, 22, 23).

Resultaten van een onderzoek suggereren een verband tussen hoge BPA-niveaus en polycysteus ovariumsyndroom (PCOS). PCOS is een aandoening van insulineresistentie die wordt gekenmerkt door verhoogde niveaus van androgenen, zoals testosteron (24).

Onderzoek heeft ook hoge BPA-niveaus gekoppeld aan een gewijzigde productie en functie van schildklierhormoon. Dit wordt toegeschreven aan de chemische binding aan schildklierhormoonreceptoren, die vergelijkbaar is met de interactie ervan met oestrogeenreceptoren (25, 26).

U kunt uw BPA-blootstelling verminderen door BPA-vrije flessen en containers te zoeken, maar ook door het eten van veelal onbewerkte voedingsmiddelen.

In één onderzoek hebben families die verpakt voedsel 3 dagen lang hebben vervangen door vers voedsel, gemiddeld 66% minder BPA-spiegel in hun urine gezien (27).

U kunt hier meer lezen over BPA: Wat is BPA en waarom is het slecht voor u?

Conclusie:

BPA is een chemische stof die vaak wordt aangetroffen in plastic en ingeblikte artikelen. Het kan het risico op onvruchtbaarheid, insulineresistentie en ziekte verhogen. AdvertisementAdvertisementAdvertisement

3. Trans Fats

Transvetten zijn de ongezonde vetten die je kunt eten.

Ze zijn gemaakt door waterstof in onverzadigde oliën te pompen om ze in vaste vetten te veranderen.

Je lichaam herkent of verwerkt transvetten niet op dezelfde manier als natuurlijke vetten.

Het is niet verrassend dat het eten ervan kan leiden tot een aantal ernstige gezondheidsproblemen (28).

Dier- en observationele studies hebben herhaaldelijk aangetoond dat transvetconsumptie ontstekingen en negatieve effecten op de gezondheid van het hart veroorzaakt (29, 30, 31).

Onderzoekers die naar gegevens van 730 vrouwen keken, ontdekten dat inflammatoire markers het hoogst waren bij degenen die de meeste transvetten aten, waaronder 73% hogere niveaus van CRP, wat een sterke risicofactor is voor hartaandoeningen (31).

Gecontroleerde studies bij mensen hebben bevestigd dat transvetten leiden tot ontsteking, wat een diepgaand negatief effect heeft op de gezondheid van het hart. Dit omvat een verminderd vermogen van de bloedvaten om het bloed goed te verwijden en te laten circuleren (32, 33, 34, 35).

In één onderzoek naar de effecten van verschillende vetten bij gezonde mannen, verhoogden alleen transvetten een marker die bekend staat als e-selectine, die wordt geactiveerd door andere inflammatoire markers en die schade aan de cellen veroorzaakt die uw bloedvaten bekleden (35).

Naast hartziekten is chronische ontsteking de oorzaak van vele andere ernstige aandoeningen, zoals insulineresistentie, diabetes type 2 en obesitas (36, 37, 38, 39).

Het beschikbare bewijsmateriaal ondersteunt het zoveel mogelijk vermijden van transvetten en het gebruik van gezondere vetten.

Conclusie:

Veel studies hebben aangetoond dat transvetten zeer inflammatoir zijn en het risico op hartaandoeningen en andere aandoeningen verhogen. 4. Polycyclische aromatische koolwaterstoffen (PAK's)

Rood vlees is een geweldige bron van eiwitten, ijzer en verschillende andere belangrijke voedingsstoffen.

Het kan echter tijdens bepaalde kookmethodes toxische bijproducten, polycyclische aromatische koolwaterstoffen (PAK's), afgeven.

Wanneer vlees bij hoge temperaturen wordt gegrild of gerookt, druppelt vet op hete kookoppervlakken, die vluchtige PAK's produceren die in het vlees kunnen sijpelen. Onvolledige verbranding van houtskool kan ook PAK's veroorzaken (40).

Onderzoekers hebben ontdekt dat PAK's toxisch zijn en kanker kunnen veroorzaken (41, 42). <10> PAK's zijn in veel observationele studies gekoppeld aan een verhoogd risico op borst- en prostaatkanker, hoewel genen ook een rol spelen (43, 44, 45, 46, 47).

Bovendien hebben onderzoekers gemeld dat hoge inname van PAK's uit gegrild vlees het risico op nierkanker kan verhogen. Nogmaals, dit lijkt deels afhankelijk te zijn van de genetica, evenals van aanvullende risicofactoren, zoals roken (48, 49).

De sterkste associatie lijkt te zijn tussen gegrild vlees en kankers van het spijsverteringskanaal, met name darmkanker (50, 51).

Het is belangrijk op te merken dat deze relatie met darmkanker alleen is waargenomen bij rood vlees, zoals rund, varken, lam en kalfsvlees. Pluimvee, zoals kip, lijkt een neutraal of beschermend effect te hebben op het risico op colonkanker (52, 53, 54).

Eén studie toonde aan dat wanneer calcium werd toegevoegd aan diëten met veel vleeswaren, de markers van kankerverwekkende stoffen afnamen in zowel dierlijke als menselijke ontlasting (55).

Hoewel het het beste is om andere bereidingswijzen te gebruiken, kunt u de PAH's met maar liefst 41-89% verminderen bij het grillen door het minimaliseren van rook en het snel verwijderen van druppels (42).

Conclusie:

Het grillen of roken van rood vlees produceert PAK's, die in verband zijn gebracht met een verhoogd risico op verschillende kankers, met name darmkanker.

AdvertisementAdvertisement 5. Coumarin in Cassia Cinnamon

Kaneel kan verschillende gezondheidsvoordelen bieden, waaronder een lagere bloedsuikerspiegel en een verlaagd cholesterolgehalte bij mensen met type 2-diabetes (56).

Kaneel bevat echter ook een verbinding die coumarine wordt genoemd, die giftig is wanneer het teveel wordt geconsumeerd.

Twee van de meest voorkomende soorten kaneel zijn Cassia en Ceylon.

Ceylon-kaneel komt uit de binnenbast van een boom in Sri Lanka bekend als

Cinnamomum zeylanicum

. Het wordt soms "echte kaneel" genoemd. Cassia kaneel komt van de schors van een boom die bekend staat als Cinnamomum cassia

die in China groeit. Het is minder duur dan Ceylon kaneel en is goed voor ongeveer 90% van de kaneel die in de VS en Europa wordt ingevoerd (57). Cassia-kaneel bevat veel hogere hoeveelheden coumarine, wat gepaard gaat met een verhoogd risico op kanker en leverschade bij hoge doses (57, 58). De veiligheidslimiet voor coumarine in voedsel is 0. 9 mg / lb (2 mg / kg) (59).

In één onderzoek werd echter vastgesteld dat kaneel en graanproducten een gemiddelde van 4 mg / lb (9 mg / kg) voedsel bevatten, en één type kaneelkoekjes die maar liefst 40 mg / lb bevatten (88 mg / kg).) (59).

Bovendien is het onmogelijk om te weten hoeveel coumarine daadwerkelijk in een bepaalde hoeveelheid kaneel zit, zonder het te testen.

Duitse onderzoekers die 47 verschillende cassiakaneelpoeders analyseerden, ontdekten dat het gehalte aan coumarine dramatisch varieerde tussen de monsters (60).

De toelaatbare dagelijkse inname (TDI) van coumarine is vastgesteld op 0. 45 mg / lb (1 mg / kg) lichaamsgewicht en was gebaseerd op onderzoeken bij dieren naar levertoxiciteit.

Onderzoek naar coumarine bij de mens heeft echter aangetoond dat bepaalde mensen mogelijk kwetsbaar zijn voor leverschade bij nog lagere doseringen (58).

Hoewel Ceylon-kaneel veel minder coumarine bevat dan cassia-kaneel en royaal kan worden geconsumeerd, is het niet zo algemeen verkrijgbaar. Het merendeel van de kaneel in supermarkten is de variëteit met veel coumarinekassiën.

Dat gezegd hebbende, de meeste mensen kunnen veilig per dag 2 gram (0. 5-1 theelepel) kanaskaneel consumeren. In feite hebben verschillende studies drie keer zoveel gebruikt zonder gerapporteerde negatieve effecten (61).

Bottom Line:

Cassia-kaneel bevat coumarine, wat het risico op leverschade of kanker bij overmatig gebruik kan verhogen.

Advertentie 6. Toegevoegde suiker

Suiker en hoogfructose-glucosestroop worden vaak "lege calorieën" genoemd. De schadelijke effecten van suiker gaan echter veel verder.

Overtollige suiker is ook gekoppeld aan borst- en darmkanker. Dit kan te wijten zijn aan het effect op de bloedsuikerspiegel en insulinespiegels, die de tumorgroei kunnen stimuleren (68, 69).

Eén observationele studie van meer dan 35.000 vrouwen toonde aan dat degenen met de hoogste suikerinnames een tweemaal zo groot risico hadden om darmkanker te krijgen als diegenen die diëten met een lagere suikerinname consumeerden (70).

Hoewel kleine hoeveelheden suiker voor de meeste mensen onschadelijk zijn, kunnen sommige mensen na een klein bedrag niet stoppen. Ze kunnen zelfs gedreven worden om suiker te consumeren op dezelfde manier waarop verslaafden gedwongen worden alcohol te drinken of drugs te gebruiken.

Sommige onderzoekers hebben dit toegeschreven aan het vermogen van suiker om dopamine af te geven, een neurotransmitter in de hersenen die beloningsroutes stimuleert (71, 72, 73).

Bottomeline:

Een hoge inname van toegevoegde suikers kan het risico op verschillende ziekten verhogen, waaronder obesitas, hartziekten, diabetes type 2 en kanker.

AdvertisementAdvertisement

7. Kwik in vissen De meeste vissoorten zijn buitengewoon gezond.

Bepaalde soorten bevatten echter een hoog gehalte aan kwik, een bekend toxine.

De consumptie van zeevruchten levert de grootste bijdrage aan de accumulatie van kwik bij mensen.

Dit is het gevolg van het feit dat de chemische stof zich door de voedselketen in de zee baant (74).

Planten die groeien in met kwik vervuild water worden geconsumeerd door kleine vissen, die vervolgens worden geconsumeerd door grotere vissen. Na verloop van tijd hoopt kwik zich op in de lichamen van die grotere vissen, die uiteindelijk worden gegeten door mensen.

In de Verenigde Staten en Europa is het moeilijk om te bepalen hoeveel kwik mensen van vissen krijgen. Dit komt door het brede kwikgehalte van verschillende vissen (75).

Kwik is een neurotoxine, wat betekent dat het de hersenen en zenuwen kan beschadigen. Zwangere vrouwen lopen een bijzonder hoog risico, omdat kwik het ontwikkelende brein en het zenuwstelsel van de foetus kan beïnvloeden (76, 77).

Een analyse uit 2014 wees uit dat in verschillende landen de kwikwaarden in het haar en bloed van vrouwen en kinderen significant hoger waren dan de Wereldgezondheidsorganisatie aanbeveelt, met name in kustgemeenschappen en in de buurt van mijnen (78).

Een andere studie toonde aan dat de hoeveelheid kwik sterk varieerde tussen verschillende merken en soorten ingeblikte tonijn. Het bleek dat 55% van de monsters de veiligheidslimiet van 0,9 ppm (parts per million) van de EPA overschreed (79).

Sommige vissen, zoals koningsmakreel en zwaardvis, bevatten een extreem hoog kwikgehalte en moeten worden vermeden. Het eten van andere vissoorten wordt echter nog steeds aangeraden omdat ze veel voordelen voor de gezondheid hebben (80).

Om uw kwikblootstelling te beperken, kiest u zeevruchten uit de categorie "laagste kwik" in deze lijst. Gelukkig bevat de categorie met laag kwik de meeste vis het hoogst in omega-3 vetten, zoals zalm, haring, sardines en ansjovis.

De voordelen van het eten van deze omega-3 rijke vissen wegen veel zwaarder dan de negatieve effecten van kleine hoeveelheden kwik.

Conclusie:

Bepaalde vissen bevatten veel kwik. De gezondheidsvoordelen van het eten van kwikarme vissen wegen echter zwaarder dan de risico's.

Take Home-bericht

Veel beweringen over schadelijke effecten van voedsel "toxines" worden niet door de wetenschap ondersteund. Er zijn er echter meerdere die mogelijk schadelijk zijn, vooral in grote hoeveelheden.

Dat gezegd hebbende, het minimaliseren van uw blootstelling aan deze schadelijke chemicaliën en ingrediënten is ongelooflijk eenvoudig.

Beperk eenvoudig uw gebruik van deze producten en houd u zoveel mogelijk aan hele voedingsmiddelen met één ingrediënt.