Genen zullen hebben Onthul wie er een ernstige, moeilijk te behandelen RA
Inhoudsopgave:
Er is al lang gediscussieerd over het feit of reumatoïde artritis (RA) een echte genetische component heeft en of er een manier is om te voorspellen wie de ziekte zal krijgen of hoe slecht deze zal zijn.
advertisementAdvertisement
Volgens de studie gepubliceerd in het nummer van 28 april van The Journal of the American Medical Association (JAMA), zijn er vorderingen gemaakt bij het bepalen van het verband tussen bepaalde genetische variaties in een patiënt en de ontwikkeling van RA, evenals hun reactievermogen op RA-behandeling en de mogelijkheid van overlijden door reumatoïde artritis.Er is vooruitgang geboekt bij het identificeren van hoe groot een rol genetica speelt bij auto-immuunziekten zoals RA. Hoezeer deze ontwikkeling betrekking heeft op de behandeling en de prognose is nog steeds onduidelijk, maar onderzoekers geven aan dat de nieuwste ontdekking een mogelijkheid kan bieden in RA-onderzoek.
Anne Barton, Ph. D., een fellow van het Royal College of Physicians, leidde de studie met haar collega's van de Universiteit van Manchester, Engeland. Ze merkten op dat replicatie van deze bevindingen nodig zal zijn om de bevindingen van de theorie naar de praktijk te katapulteren.
Met de informatie bepaalden de onderzoekers dat het gen HLA-DRB1 geassocieerd was met de ernst van reumatoïde artritis en de behandelingsrespons.
Advertentieadvertentie
In een gepubliceerd redactioneel commentaar bij de studie, David T. Felson, MD, MPH, van de Boston University School of Medicine, en Lars Klareskog, MD, Ph. D., van het Karolinska Institutet / Karolinska University Ziekenhuis, Stockholm, schreef dat er drie belangrijke conclusies zijn te trekken uit het verhaal.Ten eerste kunnen de bevindingen bijdragen aan het vermogen om de uitkomsten van RA te voorspellen en therapeutische strategieën voor verschillende patiënten te optimaliseren.
De tweede is dat het onderzoek kan bijdragen aan het begrip van de moleculaire mechanismen die de ziekteverloop en -sterfte bepalen.
De derde is de bevindingen kunnen helpen bij het begrijpen van pathogenese van de ziekte.
Onderzoekers merkten op dat het onderzoek mogelijk geen onmiddellijke implicatie heeft op het klinische niveau, maar de identificatie van deze genetische vatbaarheid is van groot belang voor de reumatologische gemeenschap.