10 Vragen Uw therapeut wil vragen over MDD-behandeling

Als het gaat om het behandelen van uw depressieve stoornis (MDD), hebt u waarschijnlijk al veel vragen. Maar voor elke vraag die je stelt, is er waarschijnlijk nog een vraag die je misschien niet hebt overwogen.

Het is belangrijk om te onthouden dat de cliënt en therapeut samen het psychotherapieproces construeren en aansturen. Inderdaad, therapeuten geven er de voorkeur aan om het woord "cliënt" in plaats van "patiënt" te gebruiken om de actieve rol van behandelaars in de loop van de zorg te benadrukken.

Dit is wat een therapeut wenst aan cliënten met een MDD die tijdens hun sessies wordt gevraagd.

1. Waarom voel ik me depressief?

De eerste stap om een ​​behandeling voor uw depressie te krijgen, moet een uitgebreide beoordeling zijn. Dit gebeurt echter niet altijd.

Als u medicijnen voor depressie gebruikt, heeft uw provider al vastgesteld dat u voldoet aan de diagnostische criteria voor depressie (dwz hoe u zich voelt). Dat gezegd hebbende, hebben eerstelijns zorgverleners vaak niet de tijd om een ​​uitgebreide beoordeling te doen op waarom u zich zo voelt zoals u doet.

Depressie houdt een verstoring van de neurotransmittersystemen in uw hersenen in, met name het serotoninesysteem (vandaar het veelvuldig gebruik van selectieve serotonineheropnameremmers of SSRI's voor medicatie). Daarnaast moeten een aantal andere factoren worden besproken en onderdeel van de behandeling worden. Deze omvatten:

• denkpatronen
• waarden en overtuigingen
• interpersoonlijke relaties
• gedragingen
• andere stressoren die mogelijk zijn geassocieerd met uw depressie (bijvoorbeeld middelengebruik of medische problemen)

2. Wat moet ik doen in geval van nood?

Vanaf het begin is het belangrijk om inzicht te hebben in hoe het therapieproces eruit zal zien. Voor velen betekent dit een-op-een sessies met een therapeut, één keer per week, van 45 minuten tot een uur. Het aantal sessies kan vast of open zijn.

Afhankelijk van uw behoeften, omvatten andere behandelingsinstellingen:

• groepstherapie
• intensieve ambulante therapie, waarvoor u meerdere keren per week een
• residentiële therapie bezoekt, gedurende welke u op een faciliteit voor een periode van tijd

Hoe het ook zij, het is belangrijk om te weten wat u moet doen in een noodgeval - specifiek met wie u contact moet opnemen als u gedachten heeft over zelfbeschadiging of zelfmoord buiten de instelling van de therapie. Om veiligheidsredenen moet u samen met uw arts een noodplan opstellen vanaf het begin van de therapie.

3. Wat is therapie precies?

Als u psychotherapie overweegt, vaak eenvoudigweg therapie genoemd, werkt u waarschijnlijk samen met een erkende psycholoog (PhD, PsyD), maatschappelijk werker (MSW) of huwelijks- en gezinstherapeut (MFT).

Sommige artsen voeren psychotherapie uit, meestal psychiaters (MD).

De American Psychological Association definieert psychotherapie als een samenwerkingsbehandeling die zich richt op de relatie tussen de cliënt en de zorgverlener. Psychotherapie is een evidence-based benadering die "in de dialoog is gegrond" en "voorziet in een ondersteunende omgeving die u toelaat om openlijk te praten met iemand die objectief, neutraal en niet-veroordelend is. "Het is niet hetzelfde als advies of levenscoaching. Dat wil zeggen, psychotherapie heeft veel wetenschappelijke ondersteuning gekregen.

4. Moet ik in psychotherapie of counseling zijn?

Tegenwoordig worden de termen "counseling" en "psychotherapie" vaak door elkaar gebruikt. Je hoort sommige mensen zeggen dat counseling een korter en oplossingsgericht proces is, terwijl psychotherapie langdurig en intensiever is. Verschillen komen van de oorsprong van counseling in beroepsopleidingen en psychotherapie in instellingen voor gezondheidszorg.

In ieder geval moet u als cliënt altijd uw zorgverlener vragen naar hun opleiding en achtergrond, theoretische benadering en licentiestatus. Het is van cruciaal belang dat de therapeut die u ziet een erkende gezondheidswerker is. Dit betekent dat ze worden gereguleerd door de overheid en wettelijk aansprakelijk zijn, zoals elke arts zou zijn.

5. Wat voor soort therapie doe je?

Therapeuten houden van deze vraag. Er is wetenschappelijk bewijs voor een aantal verschillende benaderingen van therapie. De meeste therapeuten hebben één of twee benaderingen waarop ze sterk zijn gebaseerd en die in verschillende modellen worden ervaren.

Gemeenschappelijke benaderingen zijn onder meer: ​​

• cognitieve gedragstherapie, die zich richt op onbehulpzame denkpatronen en overtuigingen
• interpersoonlijke therapie, die zich richt op nutteloze relatiepatronen
• psychodynamische psychotherapie, die zich richt op onbewuste processen en onopgeloste interne conflicten < 999> Sommige mensen kunnen meer gillen met een bepaalde benadering, en het is handig om in het begin met je therapeut te bespreken wat je zoekt in de behandeling. Wat de aanpak ook is, het is van cruciaal belang voor cliënten om een ​​sterke band of alliantie met hun therapeut te voelen om het meeste uit therapie te halen.

6. Kunt u contact opnemen met mijn arts?

Uw therapeut moet contact opnemen met uw voorschrijvend arts als u medicijnen voor depressie heeft genomen of gebruikt. Medicatie en psychotherapeutische benaderingen sluiten elkaar niet uit. Er zijn zelfs aanwijzingen dat de combinatie van medicatie en psychotherapie overeenkomt met een grotere verbetering van de stemming dan alleen medicatie.

Of u nu medicatie, psychotherapie of beide kiest, het is belangrijk dat uw behandelaars in het verleden en het heden communiceren, zodat alle services die u ontvangt, in combinatie met elkaar werken. Artsen moeten ook worden opgenomen in de behandeling als er andere medische diensten zijn die u zoekt (u bent bijvoorbeeld zwanger, of u bent van plan zwanger te worden, of u heeft een andere medische aandoening).

7. Is depressie erfelijk?

Er zijn sterke aanwijzingen dat depressie een genetische component heeft. Deze genetische component is sterker bij vrouwen dan bij mannen. Een aantal specifieke genen kan ook een verhoogd risico op depressie met zich meebrengen. Dat gezegd hebbende, geen enkel gen of stel genen "maakt je depressief. "

Artsen en therapeuten zullen vaak om familiegeschiedenis vragen om een ​​idee te krijgen van dit genetische risico, maar dat is slechts een deel van de foto. Het is niet verrassend dat stressvolle levensgebeurtenissen en negatieve ervaringen ook een belangrijke rol spelen bij MDD.

8. Wat moet ik tegen mijn familie en werkgever zeggen?

Depressie kan mensen om ons heen op verschillende manieren beïnvloeden. Als uw gemoedstoestand aanzienlijk is veranderd, kunt u zich geïrriteerd voelen met anderen. U kunt ook de manier waarop u uw dagelijks leven leidt veranderen. Misschien vind je het moeilijk om met je gezin van de tijd te genieten en verstoringen op het werk te hebben. Als dit het geval is, is het belangrijk om uw familie te laten weten hoe u zich voelt en dat u hulp zoekt.

Onze geliefden kunnen een enorme bron van steun zijn. Als de zaken thuis of in uw romantische relatie zijn verslechterd, kan familie- of koppeltherapie nuttig zijn.

Als je werk hebt gemist of je prestaties zijn verdwenen, kan het een goed idee zijn om je werkgever te laten weten wat er aan de hand is en of je wat ziekteverlof moet nemen.

9. Wat kan ik nog meer doen om mijn behandeling te ondersteunen?

Psychotherapie is de basis waarop verandering plaatsvindt. Echter, de terugkeer naar een staat van geluk, gezondheid en welzijn vindt plaats buiten de behandelkamer

. Onderzoek wijst zelfs uit dat wat er in de 'echte wereld' gebeurt van cruciaal belang is voor het succes van de behandeling. Het beheer van gezonde eetgewoonten, slaappatronen en ander gedrag (bijvoorbeeld lichaamsbeweging of het vermijden van alcohol) moet centraal staan ​​in uw behandelplan. Evenzo moeten discussies over traumatische ervaringen, stressvolle of onverwachte gebeurtenissen in het leven en sociale steun in de therapie naar voren komen.

10. Waarom voel ik me niet beter?

Als psychotherapie niet lijkt te werken, is het essentieel om deze informatie met uw therapeut te delen. Vroegtijdige stopzetting van psychotherapie hangt samen met een slechtere uitkomst van de behandeling. Volgens een groep onderzoeken verlaat ongeveer 1 op de 5 mensen de therapie voor de voltooiing.

Het is belangrijk om te definiëren wat de koers van uw behandeling zal zijn vanaf het begin van de behandeling. Tijdens elk punt van de behandeling zou een goede psychotherapeut willen weten of de dingen niet lijken te werken. In feite zou het regelmatig volgen van de voortgang een centraal onderdeel van de therapie moeten zijn.

Afhaalmaaltijden

Het stellen van deze vragen aan het begin van de therapie zal waarschijnlijk helpen om de behandeling in goede banen te leiden. Maar onthoud, belangrijker dan elke specifieke vraag die u aan uw therapeut stelt, is het opbouwen van een open, comfortabele en samenwerkende relatie met uw therapeut.