Gebrekkige onderzoeksresultaten: Antistoffen kunnen falen
Inhoudsopgave:
Wetenschappelijk onderzoek is slechts zo goed als de instrumenten die worden gebruikt om de experimenten uit te voeren.
Dus met een van de meest voorkomende wetenschappelijke hulpmiddelen die naar verluidt consistent slechts 49 procent van de tijd werken, zijn veel wetenschappers bezorgd.
AdvertentieAdvertisementDe tool? Op maat gemaakte antilichamen.
Net als de antilichamen die op natuurlijke wijze door het immuunsysteem worden geproduceerd in reactie op een indringer zoals een bacterie of een virus, binden aangepaste antilichamen zich aan specifieke moleculaire doelwitten.
Door te meten hoe goed antilichamen binden, kunnen wetenschappers bepalen of een eiwit aanwezig is in een cel of weefselmonster - of hoe eiwitniveaus veranderen in reactie op bepaalde testen.
AdvertentieDit helpt wetenschappers te begrijpen hoe ziektes zich ontwikkelen en nieuwe manieren te vinden om deze te behandelen of te diagnosticeren.
Maar alleen als antilichamen werken zoals geadverteerd.
AdvertentieAdvertisement"Antistoffen moeten worden getest om er zeker van te zijn dat ze het juiste eiwit van belang detecteren en alleen dat eiwit," Deborah Berry, Ph. D., een wetenschappelijk assistent-professor en mededirecteur van de Histopathology and Tissue Gedeeld Resource aan Georgetown University, vertelde Healthline.
Deze "validatie" kan worden gedaan door het bedrijf dat het antilichaam maakt, door de onderzoeker of door een gespecialiseerd laboratorium zoals Berry's.
Lees meer: Moeten we al deze medische studies geloven? »
Hoe zijn antistoffen defect?
Defecte antilichamen komen in vele vormen voor.
Een antilichaam kan binden aan andere eiwitten dan het beoogde doelwit. Of helemaal geen eiwit.
Experimentele omstandigheden - zoals de gebruikte oplossingen - kunnen ook van invloed zijn op hoe goed een antilichaam werkt.
Zelfs hetzelfde type antilichaam gemaakt in afzonderlijke batches - of van verschillende bedrijven - kan verschillende resultaten geven.
Een 'resultaat' met één antilichaam kan erg verschillen van een 'resultaat' met een ander antilichaam. Deborah Berry, Georgetown University"Als zodanig kan een 'resultaat' met één antilichaam erg verschillen van een 'resultaat' met een ander antilichaam, zelfs als het wordt uitgevoerd met dezelfde monsters onder dezelfde omstandigheden, 'zei Berry.
AdvertentieDefecte antilichamen kunnen ook voor wetenschappers grote hoofdpijn veroorzaken.
In één geval, gemarkeerd in het tijdschrift Nature, gebruikten onderzoekers van het Mount Sinai Hospital in Toronto, Canada een antilichaam uit een commerciële eiwitdetectiekit om een test voor pancreaskanker te maken.
AdvertisementAdvertisementZe realiseerden zich uiteindelijk dat het antilichaam niet aan hun doeleiwit bindt. In plaats daarvan bleef het plakken aan een ander kankereiwit.
Het resultaat? Twee jaar hard werken, duizenden monsters van patiënten en $ 500.000 in de put.
Een van de onderzoekers vertelde de natuur dat ze in een stroomversnelling om hun onderzoek voort te zetten, ze er niet in waren geslaagd om ervoor te zorgen dat het antilichaam werkte zoals beloofd.
AdvertentieLees meer: Medisch onderzoek financiert een klik met crowdfunding-website »
Scoringsysteem voor antilichamen
Dus als het controleren van de kwaliteit van antilichamen zo belangrijk is voor de integriteit van wetenschappelijk onderzoek, wie zou dan moeten zijn ervoor zorgen dat het gebeurt?
AdvertentieAdvertentie"Qua validering is het echt aan zowel de producent / verkoper als de eindgebruiker, i. e. de individuele onderzoeker, "Leonard Freedman, Ph. D., voorzitter van het Global Biological Standards Institute (non-profit) (GBSI), vertelde Healthline in een e-mail.
Maar het is geen groot geheim onder de wetenschappelijke gemeenschap dat sommige bedrijven 'waardeloze' antilichamen verkopen.
Dat is de reden waarom veel wetenschappers aandringen op beter presterende commerciële antilichamen.
"Bedrijven moeten aan hogere normen worden gehouden om ervoor te zorgen dat antilichamen van slechte kwaliteit niet op de markt komen", aldus Berry.
Tijdens een bijeenkomst vorige week in Asilomar, Californië, georganiseerd door GBSI, boden meer dan 100 biomedische experts een mogelijke oplossing voor inferieure antilichamen - creëer een scoresysteem dat wetenschappers informeert over de betrouwbaarheid van de antilichamen van een bedrijf.
De wetenschappers op de bijeenkomst - samen met vertegenwoordigers van het bedrijfsleven en de overheid - kwamen een strategie overeen om richtlijnen te creëren voor het valideren van onderzoeksantistoffen. Deze normen zouden het ratingsysteem vormgeven.
Momenteel bestaan er geen gestandaardiseerde en algemeen aanvaarde richtlijnen voor antilichaamvalidatie.
De deelnemers aan de Asilomar-bijeenkomst hopen dat een betere validatie van antilichamen onderzoekstijd en -dollar bespaart.
Het verbetert ook de reproduceerbaarheid in onderzoek: het vermogen van wetenschappers om dezelfde resultaten te krijgen wanneer ze een experiment opnieuw uitvoeren.
Lees meer: Weinig nieuwe medicijnen: waarom de antibiotische pijplijn droogloopt »
Betere training voor wetenschappers
Ook uit de vergadering komt een stappenplan voor hoe antilichamenbedrijven zouden worden gecertificeerd en hoe wetenschappers beter kunnen getraind om antilichamen te gebruiken.
Een onderzoek van GBSI vorig jaar concludeerde dat meer dan de helft van de onderzoekers niet was getraind in het belang van validatie van antilichamen.
Jongere wetenschappers waren nog meer geneigd om deze belangrijke stap te negeren.
Tot dusverre blijft het scoringssysteem voor antilichamen op de tekentafel, maar druk vanuit de juiste hoeken kan helpen om het verder te brengen.
"In termen van implementatie of naleving van de normen, moeten de financiers, tijdschriften en zelfs de gastinstellingen een cruciale rol spelen," zei Freedman.
Berry zei dat dit zou kunnen betekenen dat "de wetenschapper moet aantonen - hetzij door bedrijfsdocumentatie te distribueren, hetzij door in het laboratorium te testen - dat het antilichaam dat in het experiment wordt gebruikt, het betreffende eiwit op de juiste manier detecteert. "
Grote medische tijdschriften en de National Institutes of Health (NIH) hebben al stappen ondernomen om het" reproduceerbaarheidsprobleem "aan te pakken."Slechte antilichamen zijn echter slechts een deel hiervan.
En het valideren en scoren van de miljoenen antilichamen die door tientallen bedrijven worden verkocht, zou niet gemakkelijk - of goedkoop zijn.
"Het is duur om elk antilichaam volledig te valideren, en het bedrijf zou die kosten naar de klant moeten overbrengen," zei Berry. "De kosten van validatie verhogen de kosten van de antilichamen en verminderen het vermogen van een bedrijf om te concurreren voor klanten. "
Lees meer: Waarom sommige medicijnen zo veel kosten en andere niet
