Zuigbuis voor zuigelingen: voorwaarden, procedure en risico's
Inhoudsopgave:
- Wat is een voedingssonde?
- Wanneer heeft een baby een voedingssonde nodig?
- Wat gebeurt er tijdens het invoegen?
- Zijn er risico's?
- Het kan moeilijk zijn om het voeden van uw baby via een voedingssonde aan te kunnen. Het is normaal om een gevoel van angst te voelen over het niet geven van borstvoeding of het geven van borstvoeding aan uw baby. Veel baby's hoeven alleen voederbuizen te gebruiken totdat ze sterk genoeg zijn of goed genoeg om zelfstandig te voeden. Praat met uw arts over de emoties die u voelt. Als u zich verdrietig voelt, kan uw arts u helpen bij het vinden van steungroepen en u zelfs beoordelen op tekenen van postpartumdepressie.
Wat is een voedingssonde?
Een voedingsslang, ook wel een sondevoedingbuis genoemd, wordt gebruikt om voeding te geven aan zuigelingen die niet alleen kunnen eten. De vultrechter wordt normaal gesproken in een ziekenhuis gebruikt, maar kan thuis worden gebruikt om zuigelingen te voeden. De buis kan ook worden gebruikt om medicatie aan een kind te geven.
De vultrechter kan voor elke voeding worden ingebracht en vervolgens worden verwijderd. Of het kan een verblijfsbuis zijn, wat betekent dat het in de baby blijft voor meerdere voedingen. De voedingssonde kan worden gebruikt om zowel moedermelk als een formule te geven.
advertentieAdvertentieDoel
Wanneer heeft een baby een voedingssonde nodig?
Een voedingssonde wordt gebruikt voor zuigelingen die niet de kracht of spiercoördinatie hebben om borstvoeding te geven of om te drinken uit een fles. Er zijn nog andere redenen waarom een baby een voedingssonde nodig heeft, waaronder:
- gebrek aan gewichtstoename of onregelmatige gewichtstoenamepatronen
- afwezigheid of zwak zuigvermogen of slikreflex
- abdominale of gastro-intestinale defecten
- ademhalingsproblemen
- problemen met elektrolytenonbalans of eliminatie
Procedure
Wat gebeurt er tijdens het invoegen?
Tijdens de procedure zal uw verpleegkundige de lengte van de neus of de mond van uw baby naar hun maag meten. Uw verpleegkundige zal dan de buis markeren zodat deze precies de juiste lengte voor uw kind heeft. Vervolgens smeren ze de tip met steriel water of glijgel op waterbasis. Vervolgens zullen ze de buis heel voorzichtig in de mond of neus van uw baby steken. Af en toe zullen artsen de buis inbrengen, maar het is over het algemeen een procedure die wordt uitgevoerd door de verpleegster naast het bed.
Nadat deze is geplaatst, controleert uw verpleegkundige de tube op correcte plaatsing door een kleine hoeveelheid lucht in de buis te steken en te luisteren naar de inhoud om in de maag te komen. Dit geeft aan dat de tube correct is geplaatst. De meest nauwkeurige manier om te testen of de buis op de juiste plaats zit, zonder een röntgenfoto te krijgen, is door een deel van de vloeistof uit de maag van uw baby te halen en de pH te testen met een eenvoudige teststrip. Dit zorgt ervoor dat de slang in de maag en niet in de longen komt.
Wanneer de tube wordt geplaatst, wordt deze op de neus of mond geplakt, zodat deze op zijn plaats blijft. Als uw baby een gevoelige huid of een huidaandoening heeft, kan uw arts een pectinebarrière gebruiken, of plakken, om ervoor te zorgen dat de huid niet scheurt wanneer de tape wordt verwijderd. Er zijn ook apparaten die de buis inwendig vastzetten met behulp van textieltape die achter het neusbeen passeert. Om een juiste plaatsing te bevestigen, kan uw arts een röntgenfoto van de buik van uw kind bestellen om ervoor te zorgen dat de buis in de maag zit.
Nadat de tube stevig op zijn plaats is, krijgt het kind de formule, moedermelk of geneesmiddel toegediend door injectie met een spuit of via een infusiepomp.U kunt uw baby vasthouden terwijl de vloeistof langzaam door de voedingsslang beweegt.
Nadat de voeding is voltooid, zal uw arts de dop eraf halen of verwijderen. U moet ervoor zorgen dat uw baby rechtop blijft staan of geneigd is om te voorkomen dat de voeding wordt uitgebraakt.
AdvertentieAdvertisementRisico's
Zijn er risico's?
Er zijn zeer weinig risico's verbonden aan het gebruik van vulslangen. Het kan echter onaangenaam zijn voor het kind, ongeacht hoe voorzichtig het wordt ingebracht. Als uw kind begint te huilen of tekenen van ongemak vertoont, probeer dan een fopspeen met sucrose (suiker) te gebruiken om verlichting te bieden.
Andere bijwerkingen zijn:
- lichte nasale bloedingen
- neuscongestie
- neusinfectie
Als u uw baby thuis via een voedingssonde voedt, is het belangrijk om te kijken naar tekenen van misplaatsing van de slang. Het voeden door een verkeerd geplaatste buis kan leiden tot ademhalingsmoeilijkheden, longontsteking en hartstilstand of ademstilstand. Soms wordt de buis verkeerd geplaatst of wordt deze per ongeluk losgemaakt. De volgende tekens kunnen betekenen dat er iets mis is met de plaatsing van de tube:
- langzamere hartslag
- Langzame of moeilijke ademhaling
- Braken
- Hoest
- Blauwe tint rond de mond
Wat zijn de vooruitzichten?