6 Veelvoorkomende soorten eetstoornissen (en hun symptomen)

Sommige mensen zien eetstoornissen als fasen, rages of levensstijlkeuzes, maar het zijn in feite ernstige psychische stoornissen.

Ze tasten mensen fysiek, psychologisch en sociaal aan en kunnen levensbedreigende gevolgen hebben.

Sterker nog, eetstoornissen worden nu officieel erkend als psychische stoornissen door de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM).

Alleen al in de Verenigde Staten hebben naar schatting 20 miljoen vrouwen en 10 miljoen mannen op een bepaald moment in hun leven een eetstoornis (1).

Het volgende artikel beschrijft 6 van de meest voorkomende soorten eetstoornissen en hun symptomen.

AdvertentieAdvertisement

Wat zijn eetstoornissen?

Eetstoornissen zijn een reeks aandoeningen die worden uitgedrukt door abnormale of verstoorde eetgewoonten.

Deze komen meestal voort uit een obsessie met voedsel, lichaamsgewicht of lichaamsvorm en hebben vaak ernstige gevolgen voor de gezondheid. In sommige gevallen leiden eetstoornissen zelfs tot de dood.

Personen met een eetstoornis kunnen verschillende symptomen hebben. De meeste bevatten echter de ernstige beperking van voedsel, eetbuien of ongepast spoelgedrag, zoals braken of overmatig oefenen.

Hoewel eetstoornissen in elk levensstadium van invloed kunnen zijn op mensen van welk geslacht dan ook, worden ze meestal gemeld bij adolescenten en jonge vrouwen. In feite kan maar liefst 13% van de jongeren ten minste één eetstoornis ervaren op de leeftijd van 20 (2).

Samenvatting: Eetstoornissen zijn psychische stoornissen die worden gekenmerkt door obsessie met voedsel of lichaamsvorm. Ze kunnen iedereen treffen, maar komen het meest voor bij jonge vrouwen.

Wat is de oorzaak?

Deskundigen zijn van mening dat eetstoornissen kunnen worden veroorzaakt door verschillende factoren.

Een daarvan is genetica. Tweeling- en adoptiestudies, die kijken naar een tweeling die bij de geboorte werd gescheiden en door verschillende families werd geadopteerd, leveren enig bewijs dat eetstoornissen erfelijk kunnen zijn.

Dit soort onderzoek heeft over het algemeen aangetoond dat als een tweeling een eetstoornis ontwikkelt, de tweede een kans heeft van 50% om er ook gemiddeld één te ontwikkelen (3).

Persoonlijkheidskenmerken zijn een andere oorzaak. Neuroticisme, perfectionisme en impulsiviteit zijn met name drie persoonlijkheidskenmerken die vaak verband houden met een hoger risico op het ontwikkelen van een eetstoornis (3).

Andere mogelijke oorzaken zijn waargenomen druk om dun te zijn, culturele voorkeuren voor dun zijn en blootstelling aan media die dergelijke idealen bevorderen (3).

In feite lijken bepaalde eetstoornissen meestal niet aanwezig in culturen die niet zijn blootgesteld aan westerse dunbaredimensies (4).

Dat gezegd hebbende, cultureel geaccepteerde dunne idealen zijn zeer aanwezig in veel delen van de wereld.Toch zijn er in sommige landen maar weinig mensen die een eetstoornis ontwikkelen. Het is dus waarschijnlijk dat een mix van factoren de schuld is.

Meer recent hebben experts voorgesteld dat verschillen in hersenstructuur en biologie ook een rol kunnen spelen bij de ontwikkeling van eetstoornissen.

Met name niveaus van de boodschappers in de hersenen serotonine en dopamine kunnen factoren zijn (5, 6).

Er zijn echter meer studies nodig voordat er sterke conclusies kunnen worden getrokken.

Samenvatting: Eetstoornissen kunnen door verschillende factoren worden veroorzaakt. Deze omvatten genetica, hersenbiologie, persoonlijkheidskenmerken en culturele idealen.

AdvertisementAdvertisementAdvertisement

1. Anorexia nervosa

Anorexia nervosa is waarschijnlijk de meest bekende eetstoornis.

Het ontwikkelt zich meestal tijdens de adolescentie of jonge volwassenheid en heeft de neiging meer vrouwen dan mannen te treffen (7).

Mensen met anorexia zien zichzelf over het algemeen als te zwaar, zelfs als ze gevaarlijk ondergewicht zijn. Ze hebben de neiging om constant hun gewicht te bewaken, te vermijden bepaalde soorten voedsel te eten en hun calorieën ernstig te beperken.

Veel voorkomende symptomen van anorexia nervosa zijn onder andere (8):

• aanzienlijk ondergewicht zijn in vergelijking met mensen van vergelijkbare leeftijd en lengte.
• Zeer beperkte eetpatronen.
• Een intense angst om aan te komen of aanhoudend gedrag om te voorkomen dat u zwaarder wordt, ondanks een te klein gewicht.
• Een meedogenloos streven naar dunheid en onwil om een ​​gezond gewicht te behouden.
• Een zware invloed van het lichaamsgewicht of de waargenomen lichaamsvorm op het zelfrespect.
• Een verstoord lichaamsbeeld, inclusief de weigering om ernstig ondergewicht te hebben.

Obsessief-compulsieve symptomen zijn ook vaak aanwezig. Veel mensen met anorexia houden zich bijvoorbeeld bezig met constante gedachten over voedsel en sommigen kunnen zelfs obsessief recepten verzamelen of voedsel hamsteren.

Dergelijke personen kunnen ook moeite hebben met eten in het openbaar en hebben een sterk verlangen om hun omgeving onder controle te houden, waardoor ze minder spontaan kunnen zijn.

Anorexia wordt officieel onderverdeeld in twee subtypes - het beperkende type en het eetbuienetype en het purgeertype (8).

Personen met het beperkende type verliezen alleen gewicht door middel van dieet, vasten of overmatige lichaamsbeweging.

Personen met het binge-eating en purgeertype kunnen binge op grote hoeveelheden voedsel of eten heel weinig. In beide gevallen zuiveren ze, nadat ze hebben gegeten, met activiteiten zoals braken, laxeermiddelen of diuretica gebruiken of extreem sporten.

Anorexia kan zeer schadelijk zijn voor het lichaam. Na verloop van tijd kunnen mensen die ermee leven het dunner worden van hun botten, onvruchtbaarheid, broos haar en nagels en de groei van een laag fijn haar over hun hele lichaam ervaren (9).

In ernstige gevallen kan anorexia leiden tot hartfalen, hersenletsel of meerdere organen falen en overlijden.

Samenvatting: Mensen met anorexia nervosa kunnen hun voedselinname beperken of compenseren door verschillende zuiveringsgedragingen. Ze hebben een intense angst om aan te komen, zelfs als ze ernstig ondergewicht hebben.

2.Boulimia nervosa

Boulimia nervosa is een andere bekende eetstoornis.

Net als anorexia heeft boulimie de neiging zich te ontwikkelen tijdens de adolescentie en vroege volwassenheid en lijkt het minder vaak voor te komen bij mannen dan bij vrouwen (7).

Mensen met boulimia eten vaak ongewoon grote hoeveelheden voedsel in een relatief korte periode.

Elke eetaanval-episode duurt meestal voort totdat de persoon pijnlijk vol wordt. Bovendien, tijdens een eetbui, voelt de persoon meestal dat ze niet kunnen stoppen met eten of controleren hoeveel ze eten.

Binge kan optreden bij elk type voedsel, maar komt meestal voor bij voedingsmiddelen die de persoon normaal gesproken zou vermijden.

Personen met boulimie proberen dan te zuiveren om de verbruikte calorieën te compenseren en ongemak voor de ingewanden te verlichten.

Vaak zuiveringsgedrag is onder meer gedwongen braken, vasten, laxeermiddelen, diuretica, klysma's en overmatige lichaamsbeweging.

Symptomen kunnen erg lijken op de eetaanvallen of zuiverende subtypes van anorexia nervosa. Personen met boulimie behouden echter meestal een relatief normaal gewicht in plaats van ondergewicht te worden.

Veel voorkomende symptomen van boulimia nervosa zijn onder andere (8):

• Terugkerende episoden van eetaanvallen, met een gevoel van gebrek aan controle
• Herhaalde episoden van ongepast zuiveringsgedrag om gewichtstoename te voorkomen
• Een gevoel van eigenwaarde overdreven beïnvloed door lichaamsvorm en gewicht
• Een angst voor gewichtstoename, ondanks een normaal gewicht

Bijwerkingen van boulimia kunnen een ontstoken en pijnlijke keel, gezwollen speekselklieren, versleten tandglazuur, tandbederf, zure terugvloeiing, irritatie omvatten van de darm, ernstige uitdroging en hormonale stoornissen (9).

In ernstige gevallen kan boulimie ook een onevenwichtigheid veroorzaken in het lichaamsniveau van elektrolyten zoals natrium, kalium en calcium. Dit kan een beroerte of een hartaanval veroorzaken.

Samenvatting: Mensen met boulimia nervosa consumeren oncontroleerbaar grote hoeveelheden voedsel in korte tijd en zuiveren dan. Ze zijn bang om aan te komen ondanks het feit dat ze een normaal gewicht hebben.

AdvertisementAdvertisement

3. Binge-eetstoornis Binge-eat werd pas onlangs officieel erkend als een eetstoornis.

Het wordt momenteel echter beschouwd als een van de meest voorkomende eetstoornissen, vooral in de VS (10).

Binge-eetstoornis begint meestal tijdens de adolescentie en vroege volwassenheid, maar kan zich later ook ontwikkelen.

Personen met deze aandoening hebben vergelijkbare symptomen als patiënten met boulimie of het eetbuien-subtype van anorexia.

Ze eten bijvoorbeeld over het algemeen in relatief korte perioden ongewoon grote hoeveelheden voedsel en voelen meestal een gebrek aan controle tijdens het eten.

In tegenstelling tot de vorige twee stoornissen, beperken mensen met een eetbuistoornis echter niet de calorieën of gebruiken ze zuiveringsgedrag, zoals braken of overmatige lichaamsbeweging om hun binges te compenseren.

Veel voorkomende symptomen van eetbuistoornis zijn onder andere (8):

Grote hoeveelheden voedsel snel, in het geheim en tot onaangenaam vol eten, ondanks dat u geen honger hebt.

• Een gebrek aan controle voelen tijdens episodes van eetaanvallen.
• Gevoelens van benauwdheid, zoals schaamte, walging of schuldgevoel, bij het denken over het eetbuien-gedrag.
• Geen gebruik van spoelgedrag, zoals calorierestrictie, braken, overmatige lichaamsbeweging of laxerend of diuretisch gebruik, ter compensatie van de binging.
• Mensen met een eetbuistoornis hebben vaak overgewicht of obesitas. Dit kan het risico op medische complicaties in verband met overgewicht verhogen, zoals hartaandoeningen, beroertes en diabetes type 2 (11).

Samenvatting:

Mensen met een eetbuistoornis nemen regelmatig en ongecontroleerd grote hoeveelheden voedsel op in korte tijd. In tegenstelling tot mensen met andere eetstoornissen, zuiveren ze niet. Advertentie

4. Pica

Pica is nog een geheel nieuwe aandoening die pas onlangs door de DSM als een eetstoornis werd erkend.

Personen met pica hunkeren naar non-foodstoffen zoals ijs, vuil, aarde, krijt, zeep, papier, haar, doek, wol, steentjes, wasmiddel of maïszetmeel (8).

Pica kan voorkomen bij volwassenen, maar ook bij kinderen en adolescenten. Dat gezegd hebbende, deze aandoening wordt het vaakst waargenomen bij kinderen, zwangere vrouwen en mensen met een verstandelijke beperking (12).

Personen met pica lopen mogelijk een verhoogd risico op vergiftiging, infecties, darmletsels en voedingsdeficiënties. Afhankelijk van de ingenomen stoffen kan pica dodelijk zijn.

Om als pica te worden beschouwd, mag het eten van non-foodstoffen echter geen normaal onderdeel van iemands cultuur of religie zijn. Bovendien mag het door de leeftijdgenoten van een persoon niet als een maatschappelijk aanvaardbare praktijk worden beschouwd.

Samenvatting:

Mensen met pica hebben de neiging naar niet-voedselbestanddelen te snakken en te eten. Deze stoornis kan vooral van invloed zijn op kinderen, zwangere vrouwen en mensen met een verstandelijke handicap. AdvertisementAdvertisement

5. Herkauwingsstoornis

Herkauwingsstoornis is een andere pas erkende eetstoornis.

Het beschrijft een aandoening waarbij een persoon voedsel herkeurt dat ze eerder hebben gekauwd en ingeslikt, herkauwt en dan opnieuw doorslikt of uitspuugt (13).

Dit herkauwen gebeurt meestal binnen de eerste 30 minuten na een maaltijd. In tegenstelling tot medische aandoeningen zoals reflux, is het vrijwillig (14).

Deze stoornis kan zich ontwikkelen tijdens de kindertijd, jeugd of volwassenheid. Bij baby's ontwikkelt het zich tussen de drie en twaalf maanden en verdwijnt vaak vanzelf. Kinderen en volwassenen met de aandoening hebben meestal therapie nodig om het op te lossen.

Als de aandoening niet bij kinderen wordt opgelost, kan dit leiden tot gewichtsverlies en ernstige ondervoeding die fataal kan zijn.

Volwassenen met deze stoornis kunnen de hoeveelheid voedsel die ze eten beperken, vooral in het openbaar. Dit kan ertoe leiden dat ze afvallen en ondergewicht worden (8, 14).

Samenvatting:

Rumination disorder kan mensen in alle stadia van het leven beïnvloeden. Mensen met de aandoening geven over het algemeen het eten op dat ze onlangs hebben ingeslikt. Daarna kauwen ze het opnieuw en slikken het door of spugen het uit. 6. Vermijdende of beperkende voedselinname Stoornis

Vermijdende of beperkende voedselinname (ARFID) is een nieuwe naam voor een oude aandoening.

Het vervangt eigenlijk wat bekend stond als een 'voedingsstoornis van kleutertijd en vroege kindertijd', een diagnose die eerder was voorbehouden aan kinderen onder de zeven jaar.

Hoewel ARFID zich in het algemeen ontwikkelt tijdens de kindertijd of in de vroege kinderjaren, kan het voortbestaan ​​tot in de volwassenheid. Wat meer is, het is even vaak voor bij mannen en vrouwen.

Personen met deze aandoening ervaren gestoord eten vanwege een gebrek aan interesse in eten of een afkeer van bepaalde geuren, smaken, kleuren, texturen of temperaturen.

Veel voorkomende symptomen van ARFID zijn onder andere (8):

Vermijden of beperken van voedselinname waardoor de persoon onvoldoende calorieën of voedingsstoffen kan eten.

• Eetgewoonten die interfereren met normale sociale functies, zoals eten met anderen.
• Gewichtsverlies of slechte ontwikkeling voor leeftijd en lengte.
• Tekorten aan voedingsstoffen of afhankelijkheid van supplementen of sondevoeding.
• Het is belangrijk op te merken dat ARFID verder gaat dan normaal gedrag, zoals kieskeurig eten bij peuters of een lagere voedselinname bij oudere volwassenen.

Bovendien omvat het niet het vermijden of beperken van levensmiddelen vanwege een gebrek aan beschikbaarheid of religieuze of culturele praktijken.

Samenvatting:

ARFID is een eetstoornis die ertoe leidt dat mensen te weinig eten. Dit komt ofwel door een gebrek aan interesse in voedsel of door een intense afkeer van hoe bepaalde voedingsmiddelen eruit zien, ruiken of smaken. AdvertisementAdvertisementAdvertisement

"> Andere eetstoornissen

Naast de zes hierboven beschreven eetstoornissen zijn er ook minder bekende of minder voorkomende eetstoornissen. Deze vallen over het algemeen onder een van de drie categorieën (8):

Zuiveringsstoornis:

• Personen met deze stoornis gebruiken vaak zuiveringsgedrag, zoals braken, laxeermiddelen, diuretica of overmatige lichaamsbeweging, om hun gewicht of vorm te beheersen, maar ze geven geen eetbui. Night eating syndrome:
• Personen met dit syndroom eten vaak overdreven, vaak na het ontwaken uit de slaap. Niet elders genoemde eetstoornis (EDNOS):
• Dit omvat alle andere mogelijke aandoeningen die symptomen hebben die lijken op die van een eetstoornis, maar niet passen in een van de bovenstaande categorieën. Een aandoening die momenteel onder EDNOS valt, is orthorexia, hoewel orthorexia in toenemende mate wordt genoemd in de media en wetenschappelijke studies, moet officieel nog worden erkend als een afzonderlijke eetstoornis. door de huidige DSM.

Personen met orthorexia hebben de neiging om een ​​obsessieve focus te hebben op gezond eten, in een mate die hun dagelijks leven verstoort.

De getroffen persoon kan bijvoorbeeld hele voedselgroepen elimineren omdat hij bang is dat ze ongezond zijn. Dit kan leiden tot ondervoeding, ernstig gewichtsverlies, problemen met buitenshuis eten en emotioneel leed.

Personen met orthorexia richten zich zelden op het verliezen van gewicht. In plaats daarvan is hun zelfwaarde, identiteit of tevredenheid afhankelijk van hoe goed ze zich houden aan hun zelfopgelegde dieetregels (15).

Samenvatting:

Purging disorder and night eating syndrome zijn twee extra eetstoornissen die momenteel niet goed beschreven zijn. De EDNOS-categorie omvat alle eetstoornissen, zoals orthorexia, die niet in een andere categorie passen. "> De bottom line

De bovenstaande categorieën zijn bedoeld om een ​​beter begrip te geven van de meest voorkomende eetstoornissen en verdrijven de mythen die veel mensen over hen hebben. Eetstoornissen zijn psychische stoornissen met ernstig beschadigende fysieke klachten. en emotionele gevolgen.

Het zijn geen rages, fasen of iets waar iemand bewust voor kiest.

Als u een eetstoornis heeft of iemand kent die er misschien een heeft, zoek dan hulp bij een arts uit de gezondheidszorg die gespecialiseerd is in eetstoornissen.