De donkere kant van ijzer - waarom te veel schadelijk is

IJzer is een essentieel mineraal.

Het is echter, net als vele andere voedingsstoffen, schadelijk in grote hoeveelheden.

In feite is ijzer zo giftig dat de opname ervan uit het spijsverteringskanaal streng gecontroleerd wordt.

Voor het grootste deel minimaliseert dit de schadelijke effecten van overtollig ijzer.

Het is wanneer deze veiligheidsmechanismen falen dat gezondheidskwesties zich voordoen.

Dit artikel bespreekt de mogelijk schadelijke gevolgen van het gebruik van te veel ijzer.

Wat is ijzer?

IJzer is een essentieel mineraal in de voeding, meestal gebruikt door rode bloedcellen.

Het is een cruciaal onderdeel van hemoglobine, een eiwit dat voorkomt in rode bloedcellen. Hemoglobine is verantwoordelijk voor het afleveren van zuurstof aan alle cellen van het lichaam.

Er zijn twee soorten ijzer in de voeding:

• Heme iron: Dit type ijzer komt alleen voor in dierlijk voedsel, meestal in rood vlees. Het wordt gemakkelijker opgenomen dan niet-heem-ijzer.
• Niet-heemijzer: Het meeste ijzer in de voeding heeft de vorm van niet-heem. Het wordt aangetroffen in zowel dieren als planten. De opname kan worden verbeterd met organische zuren, zoals vitamine C, maar wordt verminderd door plantaardige stoffen zoals fytaat.

Mensen die weinig of geen heemijzer in hun dieet krijgen, lopen een verhoogd risico op ijzertekort (1, 2).

Veel mensen zijn ijzertekort, vooral vrouwen. In feite is ijzertekort 's werelds meest voorkomende tekort aan mineralen (3).

Bottom Line: IJzer is een essentieel mineraal dat een belangrijke rol speelt bij het transport van zuurstof door het lichaam. IJzergebrek komt veel voor bij vrouwen.

Regeling van ijzerwinkels

Er zijn twee redenen waarom ijzerniveaus strak gereguleerd zijn in het lichaam:

1. IJzer is een essentiële voedingsstof die een rol speelt in veel basisfuncties van het lichaam, dus we moeten een kleine krijgen hoeveelheid.
2. Hoge ijzergehalten zijn potentieel toxisch, dus we moeten te veel vermijden.

Het lichaam reguleert het ijzergehalte door de snelheid van ijzerabsorptie uit het spijsverteringskanaal aan te passen.

Hepcidin, het ijzerregulerende hormoon van het lichaam, is verantwoordelijk voor het in evenwicht houden van ijzervoorraden. Zijn hoofdfunctie is om de absorptie van ijzer te onderdrukken.

Kort gezegd werkt dit zo (4):

• Opslag van hoog ijzer -> Niveaus van hepcidine nemen toe -> De absorptie van ijzer neemt af.
• Opslag van laag ijzergehalte -> Niveaus van hepcidine nemen af ​​-> De absorptie van ijzer neemt toe.

Meestal werkt dit systeem redelijk goed. Een paar aandoeningen die de productie van hepcidine onderdrukken, kunnen echter leiden tot ijzerstapeling.

Aan de andere kant kunnen aandoeningen die hepcidinevorming stimuleren, ijzertekort veroorzaken.

De ijzerbalans wordt ook beïnvloed door de hoeveelheid ijzer in onze voeding. Na verloop van tijd kan een dieet met weinig ijzer een tekort veroorzaken. Evenzo kan een overdosis ijzersupplementen ernstige ijzervergiftiging veroorzaken.

Conclusie: De snelheid van ijzerabsorptie vanuit het spijsverteringskanaal wordt strak gereguleerd door het hormoon hepcidine.Verschillende ijzerstapelingstoornissen kunnen dit fragiele evenwicht echter verstoren.

IJzertoxiciteit

IJzertoxiciteit kan plotseling of geleidelijk zijn.

Veel ernstige gezondheidsproblemen kunnen worden veroorzaakt door accidentele overdoses, langdurig gebruik van hooggedoseerde supplementen of chronische ijzeroverbelastingsstoornissen.

Onder normale omstandigheden circuleert heel weinig vrij ijzer in de bloedbaan.

Het is veilig gebonden aan eiwitten, zoals transferrine, waardoor het geen schade veroorzaakt.

IJzertoxiciteit kan de niveaus van "gratis" ijzer in het lichaam echter aanzienlijk verhogen.

Vrij ijzer is een pro-oxidant - het tegenovergestelde van een antioxidant - en kan schade aan cellen veroorzaken.

Verschillende omstandigheden kunnen dit veroorzaken. Deze omvatten:

• IJzervergiftiging: Vergiftiging kan optreden wanneer mensen, meestal kinderen, een overdosis aan ijzersupplementen gebruiken (5, 6).
• Erfelijke hemochromatose: Een genetische aandoening die wordt gekenmerkt door overmatige opname van ijzer uit voedsel (7).
• Afrikaanse ijzerstapeling: Een soort ijzerstapeling door ijzer veroorzaakt door hoge niveaus van ijzer in voedsel of dranken. Het werd voor het eerst waargenomen in Afrika, waar huisgemaakt bier werd gebrouwen in ijzeren potten (8).

Acute ijzergifferentie vindt plaats wanneer mensen een overdosis aan ijzersupplementen krijgen. Enkelvoudige doses zo laag als 10-20 mg / kg kunnen nadelige symptomen veroorzaken. Doses hoger dan 40 mg / kg vereisen medische hulp (9).

Evenzo kan herhaalde hooggedoseerde ijzersuppletie ernstige problemen veroorzaken. Volg de instructies op ijzersupplementen en neem nooit meer dan uw arts aanbeveelt.

Vroege symptomen van ijzervergiftiging kunnen maagpijn, misselijkheid en braken omvatten.

Geleidelijk aan accumuleert het overtollige ijzer in de interne organen, wat mogelijk dodelijke schade aan de hersenen en de lever kan veroorzaken.

De langdurige inname van supplementen met hoge doses kan geleidelijk aan symptomen veroorzaken die lijken op ijzerstapeling, die hieronder meer wordt besproken.

Bottom Line: IJzertoxiciteit verwijst naar de schadelijke effecten van overtollig ijzer. Het kan voorkomen wanneer 1) mensen een overdosis nemen aan ijzersupplementen, 2) te lang hoge dosis supplementen nemen of 3) aan een chronische ijzerstapeling lijden.

IJzeroverbelasting

IJzeroverbelasting verwijst naar de geleidelijke toename van te veel ijzer in het lichaam. Het wordt veroorzaakt doordat het regulerende systeem van het lichaam de ijzerniveaus niet binnen gezonde grenzen houdt.

Voor de meeste mensen is ijzerstapeling geen punt van zorg. Het is echter een probleem voor degenen die genetisch vatbaar zijn voor overmatige opname van ijzer uit het spijsverteringskanaal.

De meest voorkomende aandoening van de ijzerstapeling is erfelijke hemochromatose. Dit leidt tot de opbouw van ijzer in weefsels en organen (7, 10).

Na verloop van tijd verhoogt onbehandelde hemochromatose het risico op artritis, kanker, leverproblemen, diabetes en hartfalen (11).

Het lichaam heeft geen gemakkelijke manier om extra ijzer te verwijderen. De meest effectieve manier om overtollig ijzer kwijt te raken, is bloedverlies.

Daarom hebben menstruerende vrouwen minder kans op ijzerstapeling. Evenzo hebben degenen die regelmatig bloed geven een lager risico.

Als u overbelasting last van ijzer, kunt u het risico op gezondheidsproblemen verminderen door:

• Uw inname van ijzerhoudend voedsel, zoals rood vlees, te verminderen.
• Regelmatig bloed doneren.
• Vermijden van het innemen van vitamine C met voedingsmiddelen die rijk zijn aan ijzer.
• Vermijd het gebruik van ijzeren kookgerei.

Als u echter niet de diagnose van een ijzerstapeling hebt, wordt het verminderen van uw ijzerinname over het algemeen niet aanbevolen.

Bottom Line: IJzeroverbelasting wordt gekenmerkt door overmatige hoeveelheden ijzer in het lichaam. De meest voorkomende aandoening is erfelijke hemochromatose, die tot veel gezondheidsproblemen kan leiden. Dit is geen zorg voor de meeste mensen.

IJzer- en kankerrisico

Het lijdt geen twijfel dat ijzerstapeling kan leiden tot kanker bij zowel dieren als mensen (12, 13). <999 Het lijkt erop dat regelmatige bloeddonatie of bloedverlies dit risico kan verminderen (14).

Observationele studies suggereren dat een hoge inname van heemijzer het risico op darmkanker kan verhogen (15, 16).

Klinische proeven bij mensen hebben aangetoond dat heemijzer van supplementen of rood vlees de vorming van kankerverwekkende N-nitrosoverbindingen in het spijsverteringskanaal kan verhogen (17, 18).

De associatie van rood vlees en kanker is een fel bediscussieerd onderwerp. Hoewel er enkele aannemelijke mechanismen zijn die dit verband verklaren, is het meeste bewijs gebaseerd op observationele studies.

Conclusie:

IJzeroverbelastingsstoornissen zijn in verband gebracht met een verhoogd risico op kanker. Studies suggereren ook dat heemijzer het risico op darmkanker kan verhogen. IJzer en risico op infectie

Zowel ijzeroverbelasting als ijzertekort lijken mensen vatbaarder voor infecties te maken (19, 20).

Hiervoor zijn twee redenen (21):

Het immuunsysteem gebruikt ijzer om schadelijke bacteriën te doden, dus is er wat ijzer nodig om infecties te bestrijden.

1. Verhoogde niveaus van vrij ijzer stimuleren de groei van bacteriën en virussen, dus teveel ijzer kan het tegenovergestelde effect hebben en
2. het risico op infecties verhogen. Verschillende onderzoeken wijzen uit dat ijzersuppletie de frequentie en ernst van infecties kan verhogen, hoewel enkele onderzoeken geen effecten hebben gevonden (22, 23, 24, 25, 26, 27).

Mensen met erfelijke hemochromatose zijn ook vatbaarder voor infecties (28).

Voor patiënten met een hoog infectierisico zou ijzersupplementering een goed onderbouwde beslissing moeten zijn. Alle mogelijke risico's moeten in aanmerking worden genomen.

Conclusie:

IJzeroverbelasting en hooggedoseerde ijzersuppletie kunnen het risico op infectie bij bepaalde personen verhogen. Thuisbericht

Kortom, ijzer kan gevaarlijk zijn in grote hoeveelheden.

Echter, tenzij u een ijzerstapeling heeft, hoeft u zich over het algemeen geen zorgen te maken dat u te veel ijzer uit uw dieet haalt.

IJzersupplement is een ander verhaal. Het komt ten goede aan diegenen die lijden aan ijzertekort, maar kan schade toebrengen aan diegenen die geen ijzertekort hebben.