Pectus Excavatum: Symptomen, behandelingen en complicaties

Pectus excavatum is een Latijnse term die "uitgeholde borstkas" betekent. "Mensen met deze aangeboren aandoening hebben een duidelijk verzonken borst. Een concaaf sternum of borstbeen kan bij de geboorte bestaan. Het kan zich ook later ontwikkelen, meestal tijdens de adolescentie. Andere veel voorkomende … Lees meer

Pectus excavatum is een Latijnse term die "uitgeholde borst" betekent. "Mensen met deze aangeboren aandoening hebben een duidelijk verzonken borst. Een concaaf sternum of borstbeen kan bij de geboorte bestaan. Het kan zich ook later ontwikkelen, meestal tijdens de adolescentie. Andere veel voorkomende namen voor deze aandoening zijn schoenmakersborst, trechterborst en verzonken borst.

Ongeveer 37 procent van de mensen met pectus excavatum heeft ook een naaste verwant met de aandoening. Dit suggereert dat het erfelijk kan zijn. Pectus excavatum is de meest voorkomende misvorming van de borstwand bij kinderen.

In ernstige gevallen kan het de functie van het hart en de longen verstoren. In milde gevallen kan dit problemen met het zelfbeeld veroorzaken. Sommige patiënten met deze aandoening vermijden vaak activiteiten zoals zwemmen die het moeilijk maken om de conditie te verbergen.

Symptomen van ernstig pectus excavatum

Patiënten met ernstige pectus excavatum kunnen kortademigheid en pijn op de borst ervaren. Chirurgie kan nodig zijn om ongemak te verminderen en hart- en ademhalingsafwijkingen te voorkomen.

Artsen gebruiken thoraxfoto's of CT-scans om afbeeldingen te maken van de interne structuren van de thorax. Deze helpen de ernst van de kromming te meten. De Haller-index is een gestandaardiseerde meting die wordt gebruikt om de ernst van de aandoening te berekenen.

De Haller-index wordt berekend door de breedte van de ribbenkast te delen door de afstand van het borstbeen tot de wervelkolom. Een normale index is ongeveer 2. 5. Een index groter dan 3. 25 wordt als ernstig genoeg beschouwd om chirurgische correctie te rechtvaardigen. Patiënten hebben de mogelijkheid om niets te doen als de kromming mild is.

Chirurgische ingrepen

Chirurgie kan invasief of minimaal invasief zijn en kan de volgende procedures inhouden.

De Ravitch-procedure

De Ravitch-procedure is een invasieve chirurgische techniek die eind jaren veertig werd gepionierd. De techniek omvat het openen van de borstholte met een brede horizontale incisie. Kleine delen ribkraakbeen worden verwijderd en het sternum wordt afgeplat.

Stutten, of metalen staven, kunnen worden geïmplanteerd om het gewijzigde kraakbeen en de botten op hun plaats te houden. Drains worden aan beide zijden van de incisie geplaatst en de incisie wordt weer aan elkaar gehecht. Struts kunnen worden verwijderd, maar zijn bedoeld om voor onbepaalde tijd op hun plaats te blijven. Complicaties zijn meestal minimaal en een ziekenhuisopname van minder dan een week is normaal.

De Nuss-procedure

De Nuss-procedure werd ontwikkeld in de jaren tachtig. Het is een minimaal invasieve procedure. Het gaat om het maken van twee kleine sneden aan beide zijden van de borst, iets onder het niveau van de tepels. Een derde kleine incisie stelt chirurgen in staat een miniatuurcamera in te brengen, die wordt gebruikt om het inbrengen van een licht gebogen metalen staaf te geleiden. De staaf is gedraaid zodat deze naar buiten buigt zodra deze op zijn plaats zit onder de botten en het kraakbeen van de bovenste ribbenkast. Dit dwingt het borstbeen naar buiten.

Een tweede staaf kan loodrecht op de eerste worden bevestigd om de gebogen staaf op zijn plaats te houden. De incisies worden gesloten met hechtingen en tijdelijke afvoeren worden geplaatst op of nabij de plaatsen van de incisies. Deze techniek vereist geen snijden of verwijderen van kraakbeen of bot.

De metalen staven worden meestal verwijderd tijdens een poliklinische procedure ongeveer twee jaar na de eerste operatie bij jonge patiënten. Tegen die tijd wordt verwacht dat de correctie permanent is. De staven mogen drie tot vijf jaar niet worden verwijderd of kunnen permanent bij volwassenen worden bewaard. De procedure werkt het beste bij kinderen, van wie de botten en het kraakbeen nog steeds groeien.

Complicaties van pectus excavatum chirurgie

Chirurgische correctie heeft een uitstekend slagingspercentage. Elke chirurgische procedure brengt risico met zich mee, waaronder:

pijn
het risico op infectie
de mogelijkheid dat de correctie minder effectief is dan verwacht

Littekens zijn onvermijdelijk, maar zijn vrij minimaal met de Nuss-procedure.

Er is een risico op thoracale dystrofie bij de Ravitch-procedure, wat kan resulteren in ernstigere ademhalingsproblemen. Om dit risico te verminderen, wordt de operatie gewoonlijk uitgesteld tot na 8 jaar.

Complicaties komen niet vaak voor bij beide operaties, maar de ernst en frequentie van complicaties is voor beide hetzelfde.

Aan de horizon

Artsen evalueren een nieuwe techniek: de magnetische mini-mover-procedure. Deze experimentele procedure omvat het implanteren van een krachtige magneet in de borstwand. Een tweede magneet is bevestigd aan de buitenkant van de kist. De magneten genereren voldoende kracht om het borstbeen en de ribben geleidelijk aan opnieuw te vormen, waardoor ze naar buiten gedwongen worden. De externe magneet wordt gedragen als een brace voor een voorgeschreven aantal uren per dag.

Geschreven door Dale Kiefer

Medisch beoordeeld op 25 oktober 2016 door University of Illinois-Chicago, College of Medicine

Artikelbronnen:

Gurnett, CA, Alaee, F., Bowcock, A., Kruse, L., Lenke, LG, Bridwell, KH, … Dobbs, MB (2009, 15 januari). Genetische koppeling lokaliseert een adolescente idiopathische scoliose en pectus excavatum tot chromosoom 18 q. Spine, 34 (2), E94-100. Opgehaald van // www. NCBI. NLM. nih. gov / pubmed / 19139660
Harrison, M.R., Curran, P.F., Jamshidi, R., Christensen, D., Bratton, B.J., Fechter, R., & Hirose, S. (2010, januari). Magnetische mini-mover-procedure voor pectus excavatum II: eerste bevindingen van een door het Food and Drug Administration-gesponsord onderzoek. Journal of Paediatric Surgery, 45 (1), 185-192.Opgehaald van // www. jpedsurg. org / article / S0022-3468 (09) 00814-8 / fulltext
Harrison, MR, Gonzales, KD, Bratton, BJ, Christensen, D, Curran, PF, Fechter, R., & Hirose, S. (2012, Januari). Magnetische mini-mover-procedure voor pectus excavatum III: Veiligheid en werkzaamheid in een door de Food and Drug Administration gesponsord klinisch onderzoek. Journal of Paediatric Surgery, 47 (1), 154-159. Opgehaald van // www. jpedsurg. org / article / S0022-3468 (11) 00909-2 / abstract
Hong, J. Y., Suh, S.W., Park, H.J., Kim, Y.H., Park, J.H., & Park, S.Y. (2011, december). Correlaties van adolescente idiopathische scoliose en pectus excavatum. Journal of Pediatric Orthopedics, 31 (8), 870-874. Opgehaald van // www. NCBI. NLM. nih. gov / pubmed / 22101666
Nasr, A., Fecteau, A., & Wales, P. W. (2010, mei). Vergelijking van de Nuss en de Ravitch-procedure voor herstel van pectusgraafatum: een meta-analyse. Journal of Paediatric Surgery, 45 (5), 880-886. Opgehaald van // www. jpedsurg. org / article / S0022-3468 (10) 00104-1 / abstract
Rattan, A.S., Laor, T., Ryckman, F.C., & Brody, A. S. (2010, februari) Beeldvorming van Pectus excavatum: genoeg maar niet te veel. Pediatrische radiologie, 40 (2), 168-172. Opgehaald van // www. NCBI. NLM. nih. gov / PubMed / 19813009

was deze pagina nuttig? Ja Nee