Huis Online ziekenhuis Antonis Soteriou blogt over leven met diabetes in Cyprus

Antonis Soteriou blogt over leven met diabetes in Cyprus

Anonim

We blijven de wereld rondreizen om u te vertellen over het leven met diabetes in verre oorden! In dit deel van onze Global Diabetes Series horen we van een jonge man in Cyprus, dat een land is (ja, dat is het!) Dat eigenlijk het op twee na grootste en derde meest bevolkte eiland in de Middellandse Zee is, en een lidstaat van de Europese Unie. Unie.

Meer dan 10% van de volwassen bevolking leeft met diabetes. Het inspireerde deze man om zijn leven te veranderen …

Een gastpost door Antonis Soteriou

Hallo allemaal. Mijn naam is Antonis Soteriou. Ik ben 26 jaar oud en ik woon in Limassol, Cyprus. Ik heb informatica gestudeerd aan de Frederick University in Cyprus. Ik woon samen met mijn moeder Joanna (55) en mijn broer Kleovoulos (24) in onze flat in Limassol. Ik verloor mijn vader Sotiris een jaar geleden van Alzheimer. Hij was de enige in onze familie met diabetes (type 2) die hij kreeg nadat ik 20 jaar geleden werd gediagnosticeerd.

Momenteel ben ik vrijwilliger als lid van de raad van Limassol Vrijwilligers Coördinerende Raad, bestuurssecretaris voor de Limassol stad van de Cyprus Diabetes Association (CDA) en als een scout Leader in een lokale scout-groep.

Ik kreeg de diagnose diabetes type 1 op 29 maart 1994, drie maanden voor mijn verjaardag. Diabetes op Cyprus was die jaren nog niet zo bekend als nu. Mijn ouders en vooral mijn moeder waren eerst geschokt. Ik geloof dat ze nu nog steeds een beetje bang is, maar niets zoals in die dagen. In het begin nam ik insuline met spuiten en na zes maanden begon ik een insulinepen te gebruiken. Vroeger vertelden veel vrienden mijn ouders over verschillende "behandelingen" voor diabetes. Zelfs nu herinner ik me en lach om de ezelinnenmelk die ze me wilden laten drinken!

In de 20 jaar sinds mijn diagnose is diabetes mijn "lichaamsmaatschappij" geworden. Mijn leven tot mijn twintigste was hetzelfde als andere kinderen - geen speciaal voedsel en geen speciale behandeling van mijn leraren of verkennersleiders. Ik denk dat mijn leven in Boy Scouts iets was dat me de kracht heeft gegeven om diabetes in mijn leven te plaatsen, en niet mijn leven in diabetes. Tot op heden, godzijdank, kan ik zeggen dat ik in mijn leven niet ben gediscrimineerd. Mijn vrienden en mijn broers en zussen zijn erg ondersteunend en ik heb ze opgeleid voor elke mogelijke diabetessituatie. Ik ben zeker niet de man die niet spreekt of een taboe heeft op diabetes!

Cyprioten hebben door de jaren heen een betere kennis opgedaan over diabetes dankzij de Cyprus Diabetes Association. CDA was een van de belangrijkste katalysatoren om het gezondheidszorgsysteem voor diabetes te veranderen. Ons systeem is nu niet perfect, maar is beter dan veel andere landen.Iedereen op Cyprus heeft een ziekenhuispas (kleur op basis van het jaarsalaris) en deze kaart wordt gebruikt voor medische benodigdheden of doktersbezoeken. Als diabetici moeten we elke twee maanden naar het ziekenhuis om voorraden te krijgen. De voorraden die we krijgen zijn meestal voldoende, maar soms raken de strips voor de bloedglucosemeter voor sommige mensen op het punt van 1,5 maand leeg.

Elke diabetespatiënt kan een overheidsarts of een privé-diabetoloog bezoeken. Maar iedereen moet naar het ziekenhuis gaan voor insulines. Uw behandeling is gebaseerd op de medicijnen die door overheidsziekenhuizen worden verstrekt, of als u extra geld wilt betalen, u kunt meer keuzes maken bij een apotheek. De overheidsziekenhuizen hebben niet alle soorten insuline, dus als u iets anders wilt, krijgt u slechts 30% korting voor elke flacon.

Hetzelfde geldt voor glucosemeters; alle Cyprioten hebben dezelfde meter omdat we de benodigdheden gratis krijgen. De enige kosten voor onze leveringen zijn € 3 euro voor de dokter en € 0. 5 voor elke gewenste voorraad. Het kost ons om de twee maanden ongeveer € 5-6 euro ($ 6, 4 tot $ 7, 9 dollar). Dezelfde situatie is ook met insulinepompen. Overheid heeft slechts één type pomp gratis (Medtronic). In Cyprus hebben we ongeveer 100-150 mensen die insulinepompen en continue glucosemonitoringsystemen gebruiken. Ik ben van plan om volgend jaar op een pomp te gaan.

De grootste uitdaging voor de meerderheid van de mensen met diabetes in Cyprus is om hun diabetes te accepteren en hun bloedglucose onder controle te houden. Veel mensen accepteren hun eigen diagnose niet, meestal vanwege de reactie van hun familie, en ze houden het geheim. Ik denk dat dit het ergste is wat je jezelf kunt aandoen.

Voor mij was het leven niet hetzelfde tot het moment dat ik werd verkozen tot bestuur van de Cypriotische Diabetesvereniging in mijn stad. Ik begon mijn advocatenwerk op 15-jarige leeftijd en hielp CDA met conferenties en evenementen over diabetes in de wereld. Ik was erg actief in de organisatie omdat mijn moeder op het bord zat. Maar toen ik op mijn 23e was, werd ik zelf gekozen tot het Limassol-bestuur van de organisatie. Nu zou ik helpen om te leiden! Ik voelde dat ik iets groots moest doen om mijn eigen gezondheid aan te pakken. Dus ik besluit om veranderingen in mijn leven aan te brengen. Ik zei tegen mezelf: "Als je geëmuleerd wilt worden, moet je veranderen." Dus bijna twee jaar geleden heb ik mijn leven veranderd door 50 kg te verliezen (maar liefst 110 pond!) en mijn A1C als laag als altijd. De jongen die 120 kg (265 lbs) woog, is nu de man die een voorbeeld voor anderen kan zijn. Die twee jaar waren een beetje moeilijk, maar het was om een ​​goede reden. Ik leidde mijn diabetes met de hulp van mijn diëtiste en mijn sportschoolinstructeur. Ik veranderde mijn insulineroutine en stopte met het eten van junkfood en ander ongezond voedsel. Ik trainde 5 dagen per week en dronk veel water.

Ik concentreer mijn werk nu op diabetes op de toekomst van kinderen. Ik neem deel aan elke activiteit die mijn vereniging doet, vooral de zomerkampen. Ik heb ook de mogelijkheid om mensen te ontmoeten en mijn kennis van diabetes te verbeteren door mijn betrokkenheid bij het Young Leaders Program van de Internationale Diabetes Federatie en het Jeugdkamp van IDF Europe.Het is zo geweldig om zoveel mensen te ontmoeten die aan diabetes werken. Ik hoop dat mijn toekomstplannen en -projecten een impact zullen hebben.

Mijn scout-geïnspireerde motto in het leven is: "Wees voorbereid op elke hypo- of hyper-situatie." Bedankt Antonis - je bent absoluut een inspiratie voor ons!

Disclaimer

: inhoud gemaakt door het Diabetes Mine-team. Klik hier voor meer informatie.

Disclaimer Deze inhoud is gemaakt voor Diabetes Mine, een blog over consumentengezondheid gericht op de diabetesgemeenschap. De inhoud is niet medisch beoordeeld en houdt zich niet aan de redactionele richtlijnen van Healthline. Klik hier voor meer informatie over de samenwerking van Healthline met Diabetes Mine.