Prenatale screeningstests: typen, diagnose en afhaalmogelijkheden

Wat zijn prenatale screeningstests?

Prenatale screeningstests zijn een reeks procedures die tijdens de zwangerschap bij aanstaande moeders worden uitgevoerd om te bepalen of een baby waarschijnlijk geboorteafwijkingen heeft. De meeste van deze tests zijn niet-invasief. Ze worden meestal uitgevoerd tijdens het eerste en tweede trimester, hoewel sommige tijdens de derde worden uitgevoerd.

Een screeningstest kan alleen uw risico of waarschijnlijkheid geven dat een bepaalde aandoening bestaat. Wanneer de resultaten van een screening positief zijn, kunnen diagnostische tests een definitief antwoord geven.

Sommige prenatale screeningstests zijn routineprocedures, zoals glucosetolerantietests, die controleren op zwangerschapsdiabetes. Vrouwen die een hoger risico hebben om een kind te krijgen met bepaalde aandoeningen, krijgen meestal extra screeningstests aangeboden. Zwangere vrouwen die in regio's met tuberculose hebben geleefd, moeten bijvoorbeeld een tuberculinehuidtest ondergaan.

advertentieAdvertentie

Typen tests

Wanneer zijn prenatale screeningstests voltooid?

Screeningtests voor het eerste trimester kunnen al na 10 weken beginnen. Deze omvatten meestal bloedonderzoek en een echografie. Ze testen de algehele ontwikkeling van uw baby en controleren of uw baby risico loopt op genetische aandoeningen, zoals het syndroom van Down. Ze controleren ook uw baby op hartafwijkingen, cystische fibrose en andere ontwikkelingsproblemen.

Screeningtests voor het tweede trimester komen voor tussen 14 en 18 weken. Ze kunnen een bloedonderzoek omvatten, waarbij wordt getest of een moeder risico loopt om een kind met het syndroom van Down of neurale buisdefecten te krijgen, evenals een echografie.

Eerste trimester

Eerste trimester Screeningtests

Ultrageluid

Een echografie maakt gebruik van geluidsgolven om een beeld van de baby in de baarmoeder te creëren. De test wordt gebruikt om de grootte en de positie van uw baby te bepalen, te bevestigen hoe ver u in uw zwangerschap zit en eventuele afwijkingen in de structuur van de groeiende botten en organen van uw baby te vinden.

Een speciale echografie, een nekplooimeting met echografie genoemd, wordt uitgevoerd tussen de 11e en 14e week van de zwangerschap. Deze echografie controleert de ophoping van vocht aan de achterkant van de nek van uw baby. Wanneer er meer vocht dan normaal is, betekent dit dat er een hoger risico is op het downsyndroom.

Tijdens het tweede trimester wordt een meer gedetailleerde echografie, die vaak een foetale anatomie-onderzoek wordt genoemd, gebruikt om de baby zorgvuldig te evalueren van kop tot teen voor geboorteafwijkingen. Niet alle geboorteafwijkingen zijn echter zichtbaar via echografie.

Vroegbloedtesten

Tijdens het eerste trimester werden twee soorten bloedtesten uitgevoerd, een sequentiële geïntegreerde screeningstest en een geïntegreerde screening in serum. Ze worden gebruikt om de niveaus van bepaalde stoffen in uw bloed te meten, namelijk zwangerschapgebonden plasmaproteïne-A en een hormoon dat choriongonadotrofine wordt genoemd.Abnormale niveaus van beide betekenen dat er een hoger risico is op een chromosoomafwijking.

Tijdens uw eerste prenatale bezoek kan uw bloed ook worden getest om te zien of u geïmmuniseerd bent tegen rodehond en om te screenen op syfilis, hepatitis B en HIV.

Er wordt ook een bloedtest gebruikt om uw bloedgroep en Rh-factor te bepalen, die uw Rh-compatibiliteit met uw groeiende foetus bepalen. Je kunt Rh-positief of Rh-negatief zijn. De meeste mensen zijn Rh-positief, maar als een moeder Rh-negatief blijkt te zijn, zal haar lichaam antilichamen produceren die van invloed zijn op eventuele volgende zwangerschappen.

Als er een Rh-incompatibiliteit is, zullen de meeste vrouwen na 28 weken en een paar dagen na de bevalling een injectie met Rh-immune globuline krijgen. Onverenigbaarheid treedt op als een vrouw Rh-negatief is en haar baby Rh-positief is. Als de vrouw Rh-negatief is en haar baby positief is, heeft ze de foto nodig. Als haar baby Rh-negatief is, zal ze dat niet doen.

Chorionic Villus-bemonstering

Chorion-villus-bemonstering is een invasieve screeningstest waarbij een klein stukje weefsel uit de placenta wordt genomen. Het wordt meestal uitgevoerd tussen de 10e en 12e week en wordt gebruikt om te testen op genetische afwijkingen, zoals het syndroom van Down en geboorteafwijkingen. Er zijn twee soorten. Eén type test via de buik, die een trans-abdominale test wordt genoemd, en één type test via de cervix, die een transcervicale test wordt genoemd.

Testen heeft enkele bijwerkingen, zoals krampen of spotten. Er is ook een klein risico op een miskraam.

AdvertentieAdvertismentAdvertisement

Tweede trimester

Screeningtests tweede trimester

Bloedonderzoek

Een screeningstest met vier markers is een bloedtest die wordt uitgevoerd tijdens het tweede trimester. Het is gedaan om je bloed te testen op indicaties van aangeboren afwijkingen, zoals het syndroom van Down. Het meet vier van de foetale eiwitten.

Een screening op quadmarkers wordt meestal aangeboden als u te laat begint met prenatale zorg om de serum-geïntegreerde screening of de sequentiële geïntegreerde screening te ontvangen. Het heeft een lagere detectiegraad voor het syndroom van Down en andere geboorteafwijkingen dan een sequentiële geïntegreerde screeningstest of serumgeïntegreerde screeningstest.

Glucose Screening

Een glucosetest test op zwangerschapsdiabetes. Dit is meestal een aandoening die zich tijdens de zwangerschap kan ontwikkelen. Het is meestal tijdelijk. Zwangerschapsdiabetes kan uw potentiële behoefte aan een keizersnede vergroten, omdat baby's van moeders met zwangerschapsdiabetes meestal groter worden geboren. Uw kind kan ook een laag bloedglucosegehalte hebben in de dagen na de bevalling.

De test wordt meestal uitgevoerd tijdens het tweede trimester. Het omvat het drinken van een suikeroplossing, het laten afnemen van uw bloed en het controleren van uw bloedsuikerspiegel. Als u wel positief test op zwangerschapsdiabetes, heeft u een hoger risico om binnen de volgende 10 jaar diabetes te ontwikkelen en moet u de test na de zwangerschap opnieuw krijgen.

Vruchtwaterpunctie

Tijdens vruchtwaterpunctie wordt vruchtwater uit de baarmoeder verwijderd voor onderzoek.Het vruchtwater omringt de baby tijdens de zwangerschap. Het bevat foetale cellen met dezelfde genetische samenstelling als de baby, evenals verschillende chemicaliën geproduceerd door het lichaam van de baby. Er zijn verschillende soorten vruchtwaterpunctie.

Een genetische vruchtwaterpunctie test voor genetische afwijkingen, zoals het syndroom van Down en spina bifida. Een genetische vruchtwaterpunctie wordt meestal uitgevoerd na week 15 van de zwangerschap. Er kan worden overwogen of:

een prenatale screeningtest abnormale resultaten liet zien
u een chromosomale afwijking had tijdens een vorige zwangerschap
u bent 35 jaar of ouder
u hebt een familiegeschiedenis van een specifieke genetische aandoening
u of uw partner is een bekende drager van een genetische aandoening

Een volwassen vruchtwaterpunctie wordt later, tijdens het derde trimester, uitgevoerd om te bepalen of de longen van uw baby al dan niet klaar zijn voor de geboorte. Deze diagnostische test wordt alleen uitgevoerd als een geplande vroege bevalling via hetzij inductie van de bevalling of een keizersnede wordt overwogen om medische redenen. Meestal gebeurt dit tussen week 32 en 39.

Derde trimester

Driest Trimester Screeningtests

Groep B Strep Screening

Groep B Streptococcus (GBS) is een type bacterie dat kan ernstige infecties veroorzaken bij zwangere vrouwen en pasgeborenen. GBS wordt vaak aangetroffen in de volgende gebieden bij gezonde vrouwen:

de mond
de keel
het lagere spijsverteringskanaal
de vagina

GBS in de vagina is over het algemeen niet schadelijk voor een vrouw, ongeacht of ze zwanger is. Het kan echter zeer schadelijk zijn voor een pasgeboren baby die nog geen robuust immuunsysteem heeft. GBS kan ernstige infecties veroorzaken bij baby's die tijdens de geboorte worden blootgesteld. U kunt worden gescreend op GBS met een uitstrijkje uit uw vagina en rectum met 35-37 weken.

Als u positief test op GBS, ontvangt u tijdens uw bevalling antibiotica om het risico van uw baby op een GBS-infectie te verkleinen.

AdvertentieAdvertisement

Prenatale diagnostische tests

Diagnostische tests zijn de volgende stap na een screeningstest die een positief resultaat oplevert. Ze laten vrijwel geen twijfel bestaan over het bestaan of de afwezigheid van bepaalde geboorteafwijkingen.

Diagnostische tests zijn meer invasief dan screeningstests. Ze worden meestal alleen gedaan als er een specifieke zorg is, als een screening test een probleem aangeeft, of als uw leeftijd, familiegeschiedenis of medische geschiedenis suggereert dat u mogelijk een verhoogd risico heeft op een problematische zwangerschap. Diagnostische tests kunnen een zeer klein risico op een miskraam met zich meebrengen.

Advertentie

Afhalen

Praat met uw arts

Prenatale screeningstesten kunnen voor veel mensen een belangrijke informatiebron zijn. Hoewel veel van deze tests routine zijn, kunnen sommige een veel persoonlijker beslissing zijn. Praat met uw arts over uw zorgen als u niet zeker weet of u gescreend moet worden of als u zich angstig voelt. U kunt ook vragen om doorverwezen te worden naar een geneticus. Uw zorgteam kan de risico's en voordelen met u bespreken en u helpen beslissen of prenatale screening geschikt voor u is.