De eigenzinnige ups en downs van mijn ADHD-leven

Toen ik acht jaar oud was, kreeg ik de diagnose ernstige ADHD. Ik was een vrij klassiek geval: pijnlijk ongeorganiseerd en afgeleid, een begaafd student in onderwerpen die mijn aandacht trok, en een hopeloze student in al het andere.

Terwijl mijn ADHD is veranderd in de 20 jaar sinds mijn diagnose (ik probeer niet langer het huis te verlaten met slechts één schoen aan), heb ik ook geleerd ermee om te gaan. En ik ben het gaan zien als minder dan een vloek en meer als een reeks ups en downs. Voor alles wat mijn eigenzinnige brein me kost, vind ik dat er iets anders is dat het geeft. Hier zijn een paar.

Nadeel: ik ben snel afgeleid …

Zelfs als ik iets doe waar ik echt in geïnteresseerd ben (zoals het schrijven van dit stuk, bijvoorbeeld), heeft mijn geest nog steeds een frustrerende neiging om te dwalen. Het is vooral moeilijk als ik toegang heb tot de afleidingen van het hele internet. Deze afleidbaarheid is de reden waarom zelfs eenvoudige taken mensen met ADHD langer kunnen nemen, en ik kan helemaal woedend op mezelf worden als ik me realiseer dat ik een hele werkdag heb verspild met vallen in een gat in de sociale media.

advertisementAdvertisement

Aan de positieve kant: ik ben super veelzijdig!

Natuurlijk zijn er voordelen aan het zijn van een omnivore lezer die uren kan spenderen van onderwerp naar onderwerp. Want zelfs als ik niet doe waar ik technisch verondersteld mee bezig ben, ben ik nog aan het leren. Deze verre zucht naar informatie betekent dat ik een waardevol teamlid ben op trivia-avonden, en ik heb een enorme kennispool om uit te putten in gesprekken en in mijn werk. "Hoe weet u dat ? "Mensen vragen me vaak. Het antwoord is meestal dat ik er alles over heb geleerd terwijl ik werd afgeleid.

Meer informatie: de beste functie-eigenschappen voor mensen met ADHD »

Nadeel: ik kan kinderachtig zijn … <> Veel mensen groeien uit ADHD als ze volwassen zijn, maar voor mensen met ADHD wij die dat niet doen, we hebben een zekere reputatie van onvolwassenheid. Dit kan zich manifesteren op manieren die niet alleen frustrerend zijn voor ADHDers, maar ook voor onze vrienden en partners. Desorganisatie (zoals mijn eeuwigdurende onvermogen om mijn sleutels te vinden), minder dan stellaire impulscontrole en een lage frustratietolerantie zijn dingen waar mensen met ADHD moeilijk uit kunnen groeien. Nog moeilijker is het overtuigen van de mensen in ons leven dat we ons niet expres kinderachtig gedragen.

advertentie

Aan de positieve kant: ik ben jeugdig!

Niet alles aan het onderhouden van een kinderlijke gevoeligheid is slecht. Mensen met ADHD hebben ook de reputatie grappig, goofy en spontaan te zijn. Deze eigenschappen maken ons leuke vrienden en partners en helpen een aantal van de meer frustrerende aspecten van de aandoening te compenseren.De klassieke grap gaat als volgt:

V: Hoeveel kinderen met ADHD is er nodig om een gloeilamp te vervangen?

advertentieAdvertentie

A: Wil je fietsen rijden?

(Maar echt, wie wil er niet fietsen?)

Er zijn tegenwoordig veel ADHD-medicijnen op de markt, maar voor veel van Wij veroorzaken bijna evenveel problemen als ze oplossen. Ik nam Adderall voor het grootste deel van een decennium, en hoewel het mij de mogelijkheid gaf om te gaan zitten en me te concentreren, maakte het me ook opvliegend, ongeduldig en zonder humor, en het gaf me aanvallen van vreselijke slapeloosheid. Dus na tien jaar medicatie nam ik bijna tien jaar vrij en in sommige opzichten was het alsof ik mezelf voor de eerste keer ontmoette.

Voorop: I

hebben

medicijnen nodig! Er is niemand een goede manier om ADHD te beheren. Ik heb geleerd dat, hoewel ik niet elke dag medicijnen wil nemen, het nuttig is om een recept te hebben voor die dagen dat mijn brein gewoon weigert zich te gedragen. En hoewel ik nooit zal begrijpen hoe iemand ADHD-medicijnen recreatief kan gebruiken, is het behoorlijk opmerkelijk hoe productief ik kan zijn met behulp van geneesmiddelen. Ik kan mijn huis opruimen, al mijn schrijfopdrachten voltooien en een dreadlend telefoongesprek voeren! Het is gewoon een kwestie van beslissen of de angst veroorzaakt door medicatie beter is dan de angst veroorzaakt door niets gedaan te krijgen.

Al met al

Ik vind het prettig om te zeggen dat ADHD mijn leven een stuk moeilijker heeft gemaakt. Maar elke levenssituatie heeft zijn ups en downs, en dat is precies hoe ik naar ADHD kijk. Ik zou niet willen dat ik het niet meer had dan dat ik wou dat ik geen vrouw of homo was. Het is een van de dingen die mij maken tot wie ik ben, en aan het eind van de dag ben ik dankbaar voor mijn brein, precies zoals het is.