Toxoplasma Test: Purpose, Procedure & Risks

Wat is een Toxoplasma-test?

Een toxoplasma-test is een bloedtest die bepaalt of u serumantistoffen tegen de Toxoplasma gondii parasiet heeft. Het wordt ook wel een toxoplasmose-test genoemd. Je lichaam maakt deze antilichamen pas nadat je bent besmet met deze parasiet. Het aantal en type antilichamen dat u heeft, geeft aan of uw infectie recent was of enige tijd geleden is opgetreden. Uw arts kan meer dan één bloedtest uitvoeren gedurende een periode van enkele weken.

Voor de meeste volwassenen is toxoplasmose onschadelijk en verdwijnt zonder behandeling. Als een zwangere vrouw echter geïnfecteerd raakt, kan de infectie overgaan op de foetus. Dit kan hersenbeschadiging en blindheid veroorzaken bij het opgroeiende kind. Om te zien of uw baby is besmet, kan uw arts een monster van het vruchtwater testen, het vocht dat uw baby in de baarmoeder omringt.

U loopt een risico van infectie van T. gondii wanneer u rauw of onvoldoende verhit vlees van een besmet dier eet. Je kunt het ook vangen door een geïnfecteerde kat of de uitwerpselen ervan te behandelen, wat kan gebeuren bij het schoonmaken van hun kattenbak. Nadat je bent geïnfecteerd, heb je de T. gondii antilichamen zolang je leeft. Dit betekent over het algemeen dat je niet opnieuw kunt worden geïnfecteerd.

advertentieAdvertentie

Doel

Waarom heb ik een Toxoplasma-test nodig?

Uw arts kan een toxoplasmose-test uitvoeren om te bepalen of:

u zwanger bent en T hebt. gondii antistoffen
uw baby heeft toxoplasmose

Uw arts kan u ook testen als u een verzwakt immuunsysteem heeft door een ziekte waardoor u een groter risico loopt op het krijgen van toxoplasmose, zoals HIV.

Voorbereiding

Hoe bereid ik me voor op een Toxoplasma-test?

Er is geen specifieke voorbereiding nodig voor de test. U moet uw arts laten weten of u in contact bent geweest met een kat of een kattenbak schoonmaakt. U moet het ook aan uw arts vertellen als u problemen heeft met stolling of bloedverlies of als u een bloedverdunner gebruikt.

AdvertentieAdvertisAdvertisement

Procedure

Wat gebeurt er tijdens een Toxoplasma-tekst?

Getest

Om een volwassene of een kind te testen voor T. gondii, een zorgverlener neemt een bloedmonster uit uw arm. Het geven van een bloedmonster omvat de volgende stappen:

Eerst zal een zorgaanbieder de site schoonmaken met een staafje met ontsmettingsalcohol.
Vervolgens wordt de naald in een bloedvat ingebracht en wordt een buisje met bloed gevuld.
Nadat voldoende bloed is afgenomen, verwijderen ze de naald en bedekken ze de plek met een gaasje.

Volgens de voorschriften van de Centres for Disease Control and Prevention (CDC), moet een laboratorium dat gespecialiseerd is in de diagnose van toxoplasmose het bloedmonster analyseren.

Testing Your Baby

Als u zwanger bent en hebben momenteel een toxoplasmose-infectie, is er een 30 procent kans dat uw baby besmet zullen worden, zodat uw arts zal moeten verdere tests uit te voeren.

Vruchtwaterpunctie

Uw arts kan een vruchtwaterpunctie uitvoeren na de eerste 15 weken van de zwangerschap. Uw arts zal een zeer fijne naald gebruiken om een kleine hoeveelheid vocht uit de vruchtzak te verwijderen, de zak die uw baby omgeeft. Een laboratorium zal dan de vloeistof testen op tekenen van toxoplasmose.

Ultrageluid

Hoewel een echografie toxoplasmose niet kan diagnosticeren, kan het tekenen vertonen dat uw baby mogelijk een infectie heeft, zoals vochtophoping in de hersenen.

Risico's

Wat zijn de risico's verbonden aan een Toxoplasma-test?

Risico's verbonden aan een bloedtest

Zoals bij elke bloedtest is er een minimaal risico op lichte bloeduitstortingen op de naaldplaats. In zeldzame gevallen kan de ader opzwellen of ontstoken raken na een bloedafname. Een paar keer per dag een warm kompres op het gezwollen gebied aanbrengen, kan deze aandoening, die bekend staat als flebitis, behandelen.

Lopende bloeden kan een probleem zijn als je een stollingsstoornis of als je het nemen van een bloedverdunner zoals:

warfarine (Coumadin)
aspirine
ibuprofen (Advil)
naproxen (Alleve)
andere ontstekingsremmende middelen

Risico's geassocieerd met vruchtwaterpunctie

Een vruchtwaterpunctie heeft een klein risico op een miskraam. De test kan soms ook leiden tot buikkrampen, irritatie of vloeistoflekkage op de plaats waar de naald wordt ingebracht.

AdvertentieAdvertisement

Resultaten

Wat betekenen de resultaten?

Uw resultaten zijn meestal binnen drie dagen klaar.

De eenheden die worden gebruikt bij het meten van de resultaten zijn bekend als titers. Een titer is de hoeveelheid zout water die nodig is om het bloed te verdunnen totdat er geen antilichamen meer gedetecteerd kunnen worden. Toxoplasmose-antilichamen vormen binnen twee weken na een infectie. De titer bereikt het hoogste niveau een of twee maanden na infectie.

Als de laboratoriumanalyse een titer van 1: 16 tot 1: 256 vindt, betekent dit dat u in het verleden waarschijnlijk een toxoplasmose-infectie hebt gehad. Een titer van 1: 1, 024 of hoger is waarschijnlijk een teken van een actieve infectie.

Advertentie

Herstel

Wat gebeurt er na een Toxoplasma-test?

Als u acute toxoplasmose, kan uw arts een van de volgende behandelingen te adviseren:

Pyrimethamine (Daraprim)

Pyrimethamine (Daraprim) is een behandeling voor malaria, dat is ook een voorkomende behandeling van toxoplasmose. Uw arts kan u vragen om extra foliumzuur in te nemen, omdat pyrimethamine foliumzuurdeficiëntie kan veroorzaken. Het kan ook uw vitamine B12-niveaus verlagen.

Sulfadiazine

Dit is een antibioticum dat wordt gebruikt in combinatie met pyrimethamine (Daraprim) om toxoplasmose te behandelen.

Zwangere vrouwen en baby's behandelen

Als u een toxoplasmose-infectie heeft maar uw baby niet, kan uw arts het antibioticum spiramycine voorschrijven. Dit medicijn heeft goedkeuring om te worden gebruikt voor deze aandoening in Europa, maar de Verenigde Staten beschouwen het nog steeds als experimenteel.Het gebruik van dit medicijn zal de kansen van uw baby om een toxoplasmose-infectie te krijgen verminderen, maar het zal de normale groei en ontwikkeling niet verstoren.

Uw arts kan pyrimethamine en sulfadiazine voorschrijven als uw baby een infectie heeft, maar alleen als de situatie extreem is, omdat beide geneesmiddelen schadelijke bijwerkingen kunnen hebben voor u en uw ongeboren kind. Behandeling kan de ernst van de ziekte verminderen, maar het kan de schade die al is gedaan niet ongedaan maken.