Tractie: typen, risico's en nazorg

Wat is tractie?

Op het gebied van de geneeskunde verwijst tractie naar de praktijk van langzaam en voorzichtig trekken aan een gebroken of ontwricht lichaamsdeel. Het wordt vaak gedaan met behulp van touwen, katrollen en gewichten. Deze gereedschappen helpen kracht aan te brengen op de weefsels rondom het beschadigde gebied.

Het doel van tractie is om het lichaamsdeel terug op zijn plaats te brengen en stabiel te houden. Tractie kan worden gebruikt om:

stabiliseren en hergroeperen botbreuken, zoals een gebroken arm of been
helpen de pijn van een fractuur verminderen vóór de operatie
behandelen botafwijkingen veroorzaakt door bepaalde aandoeningen, zoals scoliose <999 > corrigeer stijve en vernauwde spieren, gewrichten, pezen of huid
strek de nek uit en voorkom pijnlijke spierkrampen
AdvertentieAdvertisement

Types

Wat zijn de verschillende soorten tractie?

De twee belangrijkste typen tractie zijn skeletale tractie en tractie van de huid. Het type tractie dat wordt gebruikt, is afhankelijk van de locatie en de aard van het probleem.

Skeletachtige tractie

De tractie van het skelet omvat het plaatsen van een pen, draad of schroef in het gebroken bot. Nadat een van deze apparaten is geplaatst, worden er gewichten aan bevestigd zodat het bot in de juiste positie kan worden getrokken. Dit type operatie kan worden uitgevoerd met een algemene, spinale of lokale verdoving om te voorkomen dat u pijn voelt tijdens de procedure.

De hoeveelheid tijd die nodig is om skeletale tractie uit te voeren zal afhangen van of het een voorbereiding is voor een meer definitieve procedure of de enige operatie die zal worden uitgevoerd om het bot te laten genezen.

Tractie van het skelet wordt meestal gebruikt om botbreuken van het dijbeen of het dijbeen te behandelen. Het is ook de voorkeursmethode wanneer er meer kracht moet worden uitgeoefend op het getroffen gebied. De kracht wordt rechtstreeks op het bot uitgeoefend, wat betekent dat er meer gewicht kan worden toegevoegd met minder risico op beschadiging van de omliggende zachte weefsels.

Huidtractie

De tractie van de huid is veel minder ingrijpend dan de tractie van het skelet. Het gaat om het aanbrengen van spalken, verbanden of kleefbanden op de huid direct onder de breuk. Nadat het materiaal is aangebracht, worden er gewichten aan bevestigd. Het aangetaste lichaamsdeel wordt vervolgens in de juiste positie getrokken met behulp van een katrolsysteem dat aan het ziekenhuisbed is bevestigd.

Huidtractie wordt gebruikt wanneer de zachte weefsels, zoals de spieren en pezen, moeten worden gerepareerd. Tijdens de tractie van de huid wordt minder kracht uitgeoefend om irritatie of beschadiging van de huid en andere zachte weefsels te voorkomen. De tractie van de huid is zelden de enige behandeling die nodig is. In plaats daarvan wordt het meestal gebruikt als een tijdelijke manier om een gebroken bot te stabiliseren totdat de definitieve operatie wordt uitgevoerd.

Cervicale tractie

Tijdens cervicale tractie wordt een metalen beugel om uw nek geplaatst. De beugel wordt dan bevestigd aan een harnas of gewichten, die worden gebruikt om het getroffen gebied te helpen corrigeren. Cervicale tractie wordt uitgevoerd met behulp van een algemene verdoving, dus je slaapt gedurende de hele procedure.

Cervicale tractie kan in twee verschillende situaties worden gebruikt. Ten eerste kan het worden gedaan om de nekspieren voorzichtig uit te rekken, zodat spierspasmen kunnen worden verlicht of voorkomen. Het kan ook worden uitgevoerd om de wervelkolom te immobiliseren na een nekletsel.

Advertentie

Herstel

Wat gebeurt er na tractie?

Als u met tractie wordt behandeld, zult u waarschijnlijk moeten deelnemen aan een poliklinisch of poliklinisch behandelingsprogramma. Deze programma's bestaan vaak uit fysieke en bezigheidstherapie om u te helpen uw kracht te herwinnen en opnieuw vaardigheden aan te leren die mogelijk door uw verwonding zijn getroffen. Een therapeut kan je ook nieuwe vaardigheden aanleren om eventuele pijn, zwakte of verlamming die je mogelijk hebt ervaren als gevolg van een blessure te compenseren.

De eerste paar dagen nadat de tractie is uitgevoerd, kunnen moeilijk zijn. De spieren zijn vaak zwak omdat je veel tijd in bed moet doorbrengen nadat de tractie is uitgevoerd. Bewegen en lopen kan een uitdaging zijn en kan je moe maken. Het is echter belangrijk om bij elk revalidatieprogramma te blijven, zodat u uw kansen op een volledig herstel kunt verbeteren.

AdvertentieAdvertisement

Risico's

Wat zijn de gevaren van tractie?

Er zijn risico's verbonden aan alle chirurgische ingrepen. Deze risico's omvatten:

een bijwerking op de anesthesie

overmatig bloeden
een infectie van de pengevel
schade aan het omliggende weefsel
zenuwbeschadiging of vaatletsel doordat te veel gewicht wordt aangelegd < 999> Het is belangrijk om contact op te nemen met uw arts als:
de voorgeschreven medicijnen uw pijn niet verlichten

de huid rondom de pins is rood, heet of gezwollen

er is drainage
Advertentie
Effectiviteit

Is tractie effectief?

Tractie werd vroeger beschouwd als een state-of-the-art behandeling. De laatste jaren zijn echter andere chirurgische technieken geavanceerder en effectiever geworden in het corrigeren van fracturen, beschadigde spieren en spinale aandoeningen. Tractie maakt ook na de operatie niet veel beweging mogelijk, waardoor de hersteltijd vaak veel langer is. Tegenwoordig wordt het voornamelijk als tijdelijke maatregel gebruikt totdat de definitieve procedure is voltooid. Tractie heeft vele levens gered tijdens de Tweede Wereldoorlog door soldaten veilig te vervoeren zonder schade aan hun omliggende weefsels.