Huis Uw arts Trigger Finger | Definitie en patiënteducatie

Trigger Finger | Definitie en patiënteducatie

Inhoudsopgave:

Anonim

Wat is trigger-vinger?

Hoogtepunten

  1. Triggervinger treedt op door ontsteking van pezen in de hand.
  2. Veranderingen in levensstijl en vermijding van activiteiten zijn vaak effectieve behandelingen voor triggervingers.
  3. Een behandeling met corticosteroïden kan ook effectief zijn, maar uw symptomen kunnen na deze behandeling terugkeren.

Triggervinger treedt op door een ontsteking van de pezen in de hand, waardoor tederheid, pijn en misvorming van de handen worden veroorzaakt. De conditie beperkt de beweging van uw vinger en kan het onmogelijk maken om uw vinger recht te trekken.

advertentieAdvertentie

Symptomen

Wat zijn de symptomen van een triggervinger?

Veel voorkomende vroege symptomen zijn:

  • een aanhoudende pijn in de basis van uw duim of een andere vinger
  • een bult of knobbeltje rond de basis van uw vinger dichtbij de palm
  • gevoeligheid rond de basis van uw vinger < 999> een klik- of klikgeluid met beweging
  • stijfheid in de aangedane vinger
Als u er geen behandeling voor krijgt, kan de triggervinger verdergaan. Gevorderde symptomen zijn een duim, een andere vinger of beide in een gebogen of rechte positie. U kunt uw vinger misschien ook niet openen zonder de andere hand te gebruiken als u een gevorderd geval van triggervinger hebt.

De symptomen van een triggervinger zijn 's ochtends slechter. De vinger begint meestal te ontspannen en gemakkelijker te bewegen als de dag aanbreekt.

Oorzaken

Wat veroorzaakt trigger-vinger?

Je vingers hebben verschillende kleine botten. Pezen verbinden deze botten met spieren. Wanneer uw spieren samentrekken of zich aantrekken, trekken uw pezen aan uw botten om uw vingers te bewegen.

Lange pezen, flexorpezen genoemd, strekken zich uit van je onderarm tot de spieren en botten in je handen. Flexorpees glijden door een buigzame peesmantel, die lijkt op een tunnel voor de pees. Als de tunnel versmalt, kan uw pees niet gemakkelijk bewegen. Dit gebeurt er in de triggervinger.

Wanneer de pees door de vernauwde huls glijdt, raakt hij geïrriteerd en zwelt hij op. Beweging wordt uiterst moeilijk. Ontsteking kan een bobbel veroorzaken, wat de beweging verder beperkt. Hierdoor blijft uw vinger in een gebogen positie en wordt het buitengewoon moeilijk om hem recht te trekken.

AdvertisementAdvertisementAdvertisement

Risicofactoren

Wie loopt er risico op triggervinger?

Sommige mensen hebben meer kans op een triggervinger dan anderen. Volgens de Amerikaanse Academie van Orthopedische Chirurgen komt het bijvoorbeeld vaker voor bij vrouwen dan bij mannen.

Andere risicofactoren die samenhangen met een triggervinger zijn:

tussen de 40 en 60

  • met diabetes
  • met hypothyreoïdie
  • met reumatoïde artritis
  • met tuberculose
  • met herhaalde activiteiten die uw hand kan belasten, zoals het bespelen van een muziekinstrument of het herhaaldelijk gebruiken van handgereedschap
  • Volgens de Cleveland Clinic treft triggervinger meestal musici, boeren en industriële arbeiders.

Diagnose

Hoe wordt triggervinger gediagnosticeerd?

Een arts kan meestal een triggervinger diagnosticeren met een lichamelijk onderzoek en een paar eenvoudige vragen over de medische geschiedenis.

Uw arts zal luisteren naar karakteristieke klikken op beweging. Ze zullen zoeken naar een gebogen vinger. Ze kunnen ook zien dat je je hand opent en sluit. Voor de diagnose is meestal geen röntgenonderzoek of verdere beeldvorming vereist.

AdvertentieAdvertisement

Behandelingen

Hoe wordt triggervinger behandeld?

Thuisbehandeling

Behandelingen zijn afhankelijk van de ernst van de symptomen. Thuisbehandelingen omvatten:

een pauze nemen van repetitieve activiteiten gedurende vier tot zes weken

  • met een beugel of spalk om de beweging te beperken en de hand te laten rusten
  • door hitte of ijs toe te passen om zwelling
  • te verminderen doe meerdere keren per dag warm water om de pezen en spieren te ontspannen
  • strek zachtjes uw vingers om hun bewegingsbereik te vergroten
  • Medicijnen

Medicijnen kunnen ontstekingen helpen verlichten. Ontstekingsremmende medicijnen zijn:

ibuprofen

  • naproxen
  • receptvrije ontstekingsremmers
  • steroïde-injecties
  • Operatie

Als medicatie en thuisbehandelingen niet werken, kan uw arts een operatie aanbevelen. Chirurgen voeren een operatie uit voor een triggervinger op poliklinische basis. Nadat je een injectie met een anesthesie hebt gemaakt, maakt je chirurg een kleine snee in de handpalm en snijdt dan de vastgezette peesmantel.

Terwijl de peeshuls geneest, wordt het gebied losser, waardoor uw vinger gemakkelijker beweegt. Chirurgierisico's omvatten infectie of niet-effectieve chirurgische resultaten.

Het herstel van een operatie kan enkele weken tot zes maanden duren. Uw arts kan fysiotherapie-oefeningen aanbevelen om de stijfheid na de operatie te verlichten, maar dit is meestal niet nodig. Als algemene regel geldt dat wanneer de arts de peesmantel loslaat, de pees vrij kan bewegen en mensen binnen een paar dagen weer kunnen terugkeren naar hun normale activiteiten. Uw arts zal de hechtingen binnen 7-14 dagen verwijderen.

Advertentie

Outlook

Wat zijn de vooruitzichten voor mensen met een triggervinger?

Veranderingen in levensstijl en vermijding van activiteiten zijn vaak effectieve behandelingen voor triggervingers. Een behandeling met corticosteroïden kan ook effectief zijn, maar de symptomen kunnen na deze behandeling terugkeren. Volgens een studie gepubliceerd in het Journal of Bone and Joint Surgery, vonden de onderzoekers dat de symptomen waren teruggekeerd bij 56 procent van de patiënten met een jaar na het ontvangen van corticosteroïd injectie-behandelingen. Deze symptomen kwamen meestal terug enkele maanden na ontvangst van de opname. De injectie is echter snel en eenvoudig en het kan u toestaan ​​om een ​​operatie uit te stellen tot een tijdstip dat handiger is.

De onderzoekers in dit onderzoek vonden ook dat patiënten met insuline-afhankelijke diabetes, die ook jonger waren en meerdere symptomatische vingers hadden, meer kans hadden op symptomen die terugkeerden.