Urineweginfectie bij kinderen: oorzaken en behandeling

Overzicht van urineweginfectie (UTI) bij kinderen

Een urineweginfectie (UTI) bij kinderen is een veel voorkomende aandoening. Bacteriën die de urethra binnendringen, worden meestal gespoeld door urineren. Wanneer bacteriën echter niet uit de urethra worden verdreven, kunnen ze binnen de urinewegen groeien. Dit veroorzaakt een infectie.

De urinewegen bestaan ​​uit de delen van het lichaam die betrokken zijn bij de urineproductie. Ze zijn:

• twee nieren die uw bloed filteren en extra water om urine te produceren
• twee urineleiders, of buisjes, die vanuit uw nieren urine naar uw blaas brengen
• een blaas die uw urine opslaat tot het moment een urethra of buis uit je lichaam verwijderen
• Je kind kan een UTI ontwikkelen wanneer bacteriën de urinewegen binnendringen en door de urethra en in het lichaam stijgen. De twee soorten UTI's die het meest waarschijnlijk van invloed zijn op kinderen zijn blaasontstekingen en nierinfecties.

Wanneer een UTI de blaas beïnvloedt, wordt het cystitis genoemd. Wanneer de infectie van de blaas naar de nieren reist, wordt dit pyelonefritis genoemd. Beide kunnen met succes worden behandeld met antibiotica, maar een nierinfectie kan leiden tot ernstiger gezondheidscomplicaties als ze niet worden behandeld.

AdvertisementAdvertisement

Oorzaken

Oorzaken van UTI bij kinderen

UTI's worden meestal veroorzaakt door bacteriën die via de huid rond de anus of vagina de urinewegen kunnen binnendringen. De meest voorkomende oorzaak van UTI's is E. coli, dat zijn oorsprong vindt in de darmen. De meeste UTI's worden veroorzaakt wanneer dit type bacteriën of andere bacteriën zich van de anus naar de urethra verspreiden.

Risicofactoren

Risicofactoren voor UTI bij kinderen

UTI's komen vaker voor bij meisjes, vooral wanneer de zindelijkheidstraining begint. Meisjes zijn gevoeliger omdat hun urethra korter en dichter bij de anus zijn. Dit maakt het gemakkelijker voor bacteriën om de urinebuis te betreden. Onbesneden jongens jonger dan 1 jaar oud hebben ook een iets hoger risico op UTI's.

De urinebuis herbergt normaal geen bacteriën. Maar bepaalde omstandigheden kunnen het voor bacteriën gemakkelijker maken om in de urinewegen van uw kind te komen of te blijven. De volgende factoren kunnen uw kind een hoger risico op een UTI geven:

een structurele misvorming of blokkade in een van de organen van de urinewegen

• abnormale functie van de urinewegen
• vesicoureterale reflux, een geboorteafwijking dat resulteert in de abnormale terugwaartse stroom van urine
• het gebruik van bubbels in baden (voor meisjes)
• nauwsluitende kleding (voor meisjes)
• van achteren naar voren vegen na een stoelgang
• slecht toilet en hygiënische gewoontes
• onregelmatig urineren of uitstellen urineren voor langere tijd
• AdvertentieAdvertisementAdvertisement

Symptomen

Symptomen van UTI bij kinderen

Symptomen van een UTI kunnen variëren afhankelijk van de mate van infectie en van uw kind. leeftijd.Baby's en zeer jonge kinderen mogen geen symptomen ervaren. Wanneer ze bij jongere kinderen voorkomen, kunnen de symptomen erg algemeen zijn. Ze kunnen het volgende omvatten:

koorts

• slechte eetlust
• braken
• diarree
• prikkelbaarheid
• algemeen gevoel van ziekte
• Aanvullende symptomen variëren afhankelijk van het deel van de urinewegen dat is geïnfecteerd. Als uw kind een blaasontsteking heeft, kunnen de volgende symptomen optreden:

bloed in de urine

• troebele urine
• stinkende urine
• pijn, branderig of brandend gevoel bij urineren
• druk of pijn in de lager bekken of onderrug, onder de navel
• frequent urineren
• wakker worden uit slaap om te plassen
• gevoel van noodzaak om te urineren met minimale urineproductie
• urine-ongelukken na de leeftijd van zindelijkheidstraining
• infectie heeft gereisd naar de nieren, de aandoening is ernstiger. Uw kind kan meer intense symptomen ervaren, zoals:

prikkelbaarheid

• rillingen bij het schudden
• hoge koorts
• huid die rood of warm is
• misselijkheid en braken
• zij- of rugpijn
• ernstige buikpijn
• ernstige vermoeidheid
• De eerste tekenen van een UTI bij kinderen kunnen gemakkelijk over het hoofd worden gezien. Jongere kinderen hebben het misschien moeilijk om de oorzaak van hun ellende te beschrijven. Als uw kind er ziek uitziet en hoge koorts heeft zonder loopneus, oorpijn of andere voor de hand liggende redenen voor ziekte, raadpleeg dan uw arts om te bepalen of uw kind een UTI heeft.

Complicaties

Complicaties van UTI bij kinderen

Snelle diagnose en behandeling van een UTI bij uw kind kan ernstige medische complicaties op de lange termijn voorkomen. Onbehandeld kan een UTI leiden tot een nierinfectie die kan leiden tot ernstigere aandoeningen, zoals:

nierabces

• verminderde nierfunctie of nierfalen
• hydronefrose of zwelling van de nieren
• sepsis, wat kan leiden tot orgaanfalen en overlijden
• AdvertisementAdvertisement

Diagnose

Diagnose van UTI bij kinderen

Neem onmiddellijk contact op met hun arts als uw kind symptomen heeft die gerelateerd zijn aan een UTI. Een urinemonster is vereist voor hun arts om een ​​juiste diagnose te stellen. Het monster kan worden gebruikt voor:

Urinalyse.

• Urine wordt getest met een speciale teststrip om te zoeken naar tekenen van infectie zoals bloed en witte bloedcellen. Bovendien kan een microscoop worden gebruikt om het monster op bacteriën of pus te onderzoeken. Urine-cultuur.
• Deze laboratoriumtest duurt gewoonlijk 24 tot 48 uur. Het monster wordt geanalyseerd om het type bacteriën te identificeren dat de UTI veroorzaakt, hoeveel daarvan bestaat en een geschikte antibioticabehandeling. Het verzamelen van een schoon urinemonster kan een uitdaging zijn voor kinderen die niet zindelijk zijn. Een bruikbaar monster kan niet worden verkregen uit een natte luier. De arts van uw kind kan een van de volgende technieken gebruiken om het urinemonster van uw kind te krijgen:

Urine-verzamelzak.

• Er wordt een plastic zak over de geslachtsdelen van uw kind geplakt om de urine op te vangen. Urine-verzameling met catheter.
• Een katheter wordt ingebracht in de punt van de penis van een jongen of in de urethra van een meisje en in de blaas om urine te verzamelen.Dit is de meest nauwkeurige methode. Aanvullende tests

Uw arts kan aanvullende diagnosetests aanbevelen om te bepalen of de bron van de UTI wordt veroorzaakt door een abnormaal urinekanaal. Als uw kind een nierinfectie heeft, zijn mogelijk ook testen nodig om nierschade op te sporen. De volgende beeldvormingstests kunnen worden gebruikt:

nier- en blaasultrasoneem

• mictie-cystourethrogram (VCUG)
• nucleaire geneeskunde nier scan (DMSA)
• CT-scan of MRI van de nieren en blaas
• A VCUG is een röntgenfoto die is gemaakt terwijl de blaas van uw kind vol is. De arts zal een contrastkleurstof in de blaas injecteren en vervolgens uw kind laten urineren - meestal via een katheter - om te zien hoe de urine uit het lichaam stroomt. Deze test kan helpen bij het opsporen van structurele afwijkingen die een UTI kunnen veroorzaken, en of vesicoreterale reflux optreedt.

Een DMSA is een nucleaire test waarbij beelden van de nieren worden genomen na de intraveneuze (IV) injectie van een radioactief materiaal dat een isotoop wordt genoemd.

De tests kunnen worden uitgevoerd terwijl uw kind de infectie heeft. Vaak zijn ze klaar weken of maanden na de behandeling om te bepalen of er enige schade is door de infectie.

Advertentie

Behandeling

Behandeling van UTI bij kinderen

De UTI van uw kind vereist een snelle antibioticabehandeling om nierbeschadiging te voorkomen. Het type bacterie dat de UWI van uw kind veroorzaakt en de ernst van de infectie van uw kind, bepalen het type antibioticum dat wordt gebruikt en de duur van de behandeling.

De meest gebruikte antibiotica voor de behandeling van UTI's bij kinderen zijn:

amoxicilline

• amoxicilline en clavulaanzuur
• cefalosporinen
• doxycycline, maar alleen bij kinderen ouder dan 8
• nitrofurantoïne
• sulfamethoxazol-trimethoprim
• Als uw kind een UTI heeft die wordt gediagnosticeerd als een eenvoudige blaasontsteking, is de kans groot dat de behandeling thuis zal bestaan ​​uit orale antibiotica. Ernstigere infecties kunnen echter ziekenhuisopname en IV-vloeistoffen of antibiotica vereisen.

Hospitalisatie kan nodig zijn in gevallen waarin uw kind:

jonger is dan 6 maanden

• hoge koorts heeft die niet verbetert
• waarschijnlijk een nierinfectie heeft, vooral als het kind erg ziek is of jong
• heeft een bloedinfectie van de bacteriën, omdat bij sepsis
• is gedehydrateerd, braakt of niet in staat om orale medicatie om een ​​andere reden in te nemen
• Pijnstillers om ernstig ongemak tijdens het urineren te verlichten, kunnen ook worden voorgeschreven.

Als uw kind thuis een antibioticumbehandeling krijgt, kunt u ervoor zorgen dat u een positief resultaat bereikt door bepaalde stappen te nemen.

Thuiszorg

Geef uw kind de voorgeschreven medicijnen zolang uw arts het adviseert, ook als deze zich gezond beginnen te voelen.

1. Neem de temperatuur van uw kind als deze koorts lijkt te hebben.
2. Bewaak de plasfrequentie van uw kind.
3. Vraag uw kind naar de aanwezigheid van pijn of verbranding tijdens het plassen.
4. Zorg ervoor dat uw kind veel vloeistof drinkt.
5. Neem tijdens de behandeling van uw kind contact op met uw arts als de symptomen verslechteren of langer dan drie dagen aanhouden.Bel ook met hun arts als uw kind:

koorts heeft van meer dan 101˚F (38. 3˚

• C) voor zuigelingen, een nieuwe of aanhoudende (langer dan drie dagen durende) koorts hoger dan 100. 4˚F (38˚
• C) U moet ook medisch advies inwinnen als uw kind nieuwe symptomen ontwikkelt, waaronder:

pijn

• braken
• huiduitslag <999 > zwelling
• veranderingen in urineproductie
• AdvertentieAdvertentie
• Vooruitzichten op lange termijn

Langetermijnvooruitzichten voor kinderen met een UTI

Met snelle diagnose en behandeling, kunt u van uw kind verwachten dat het zich volledig herstelt van een UTI. Sommige kinderen kunnen echter een behandeling nodig hebben voor een periode van zes maanden tot twee jaar.

Langdurige antibioticabehandeling is waarschijnlijker als uw kind de diagnose vesicoureterale reflex of VUR krijgt. Dit geboorteafwijking resulteert in de abnormale terugwaartse stroom van urine van de blaas door de urineleiders, waarbij urine naar de nieren wordt verplaatst in plaats van uit de urethra. Deze stoornis moet worden vermoed bij jonge kinderen met terugkerende UTI's of bij een baby met meer dan één UTI met koorts.

Kinderen met VUR hebben een hoger risico op nierinfectie vanwege de VUR. Het creëert een verhoogd risico op nierbeschadiging en uiteindelijk nierfalen. Chirurgie is een optie die in ernstige gevallen wordt gebruikt. Typisch, kinderen met milde of matige VUR ontgroeien de toestand. Echter, nierbeschadiging of nierfalen kunnen zich voordoen in de volwassenheid.

Preventie

Preventie van een UTI bij kinderen

U kunt helpen voorkomen dat uw kind een UTI ontwikkelt met enkele bewezen technieken.

UTI-preventie

Geef vrouwelijke kinderen geen bubbelbad. Ze kunnen bacteriën en zeep in de plasbuis laten komen.

Vermijd nauwsluitende kleding en ondergoed voor uw kind, vooral meisjes.

1. Zorg ervoor dat uw kind voldoende vloeistof drinkt.
2. Vermijd dat uw kind cafeïne krijgt, dit kan irritatie van de blaas veroorzaken.
3. Vervang luiers vaak bij jongere kinderen.
4. Leer oudere kinderen goede hygiëne om schoon genitaal gebied te onderhouden.
5. Moedig uw kind aan om de badkamer vaak te gebruiken in plaats van urine vast te houden.
6. Leer uw kind veilige veegtechnieken, vooral na stoelgang. Afvegen van voor naar achter vermindert de kans dat bacteriën uit de anus in de urethra terechtkomen.
7. Als uw kind herhaalde UTI's krijgt, wordt soms preventieve antibiotica geadviseerd. Het is echter niet gebleken dat ze recidieven of andere complicaties verminderen. Zorg ervoor dat u de instructies opvolgt, zelfs als uw kind geen symptomen van een UTI heeft.