ADHD: kunnen volwassenen het ontwikkelen?
Inhoudsopgave:
Het begin van Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD) komt waarschijnlijk alleen voor tijdens de kindertijd, en niet tijdens de volwassenheid, volgens nieuw onderzoek.
In een studie die vorige maand werd gepubliceerd in het American Journal of Psychiatry, zeggen onderzoekers dat de meeste mensen met de ADHD-diagnose ADHD de aandoening waarschijnlijk niet hebben.
AdvertisementAdvertisementOnderzoekers zeggen dat de symptomen die worden gebruikt om ADHD bij volwassenen te diagnosticeren meestal meer indicatief zijn voor andere factoren, zoals psychologisch trauma, drugsgebruik of depressie.
Anderen bij wie ADHD volwassen was, hadden waarschijnlijk een ADHD bij kinderen die niet gediagnosticeerd was.
De hoofdauteur van het onderzoek vertelde Healthline dat, hoewel volwassenen ADHD kunnen hebben, het onwaarschijnlijk is dat de stoornis zich ontwikkelt tijdens de volwassenheid.
Advertentie"De meeste mensen met ADHD in de volwassenheid hebben dit waarschijnlijk altijd als kind gehad," zei Dr. Margaret Sibley, een klinisch psycholoog en onderzoeker aan de Florida International University Herbert Wertheim College voor geneeskunde en centrum voor kinderen en gezinnen. "Dat is anders dan [ADHD-symptomen] die plotseling uit het niets komen. “
Een genuanceerd begrip krijgen
Sibley legde uit wat haar en haar collega's ertoe bracht ADHD-diagnoses voor volwassenen van naderbij te bekijken.
AdvertentieAdvertentie"Ongeveer twee jaar geleden werd door een groep in Nieuw-Zeeland een studie gepubliceerd met een grote epidemiologische steekproef van mensen die vanaf de geboorte tot de volwassenheid waren gevolgd. De studie suggereerde dat een heel groot deel van de bevolking, ongeveer 5 procent, iets had dat volwassen ADHD werd genoemd, dat de volwassen symptomen van ADHD zou hebben zonder ooit een spoor ervan te hebben gehad in de kindertijd of adolescentie - in principe spontaan ontwikkelend ADHD als een volwassene. “
Terwijl velen in de gezondheidsgemeenschap verrast werden door deze bevindingen, versterkten verschillende andere groepen de bevindingen met ondersteunend onderzoek van zichzelf.
"Ik ging persoonlijk naar een aantal verschillende wetenschappelijke bijeenkomsten en zag de auteurs van deze artikelen aanwezig zijn, en een hoop psychiaters en beoefenaars die in het publiek zaten, stonden op en daagden hun bevindingen uit met de vraag: 'Heb je je gerealiseerd dat er andere zijn? redenen dat mensen ja zouden zeggen op een checklist met ADHD-symptomen? Dingen als het hebben van een probleem met middelenmisbruik, of het hebben van een depressie of een hersenschudding - dacht je daar aan tijdens je onderzoek? '"Sibley uitgelegd.
"In wezen was het antwoord:" Nee, we hadden niet het vermogen om daarnaar te kijken, alles wat we kunnen bekijken is of mensen ja of nee zeggen op deze checklists. 'Dus in het publiek dacht ik bij mezelf dat ik met een groep werk die over de gegevens beschikt om ernaar te kijken en misschien kan zien of mensen ja zeggen tegen ADHD-checklists vanwege echte ADHD-symptomen, of dat andere dingen zouden kunnen leid hen ertoe om dit te doen."
Sibley en haar collega's bestudeerden een groep van 239 deelnemers, beginnend rond de leeftijd van 10 en eindigend rond de leeftijd van 25. Verder dan de antwoorden op een ADHD-checklist, onderzochten de onderzoekers de context van deze rapportage.
AdvertentieAdvertentieHoewel sommige mensen op volwassen leeftijd correct ADHD hebben gediagnosticeerd omdat de diagnose tijdens de kindertijd werd gemist, richtte het onderzoeksteam zich op diegenen wiens ADHD-diagnose bij volwassenen kon worden verklaard door andere factoren.
Verder gaan dan de checklist
"Veel van de symptomen van ADHD zijn enigszins suggestief," zei Sibley. "Dus mensen hebben de neiging om ja te zeggen tegen hen, ook al hebben ze niet per se de symptomen. "
Als voorbeeld kan een clinicus een patiënt vragen of hij / zij moeite heeft zich te concentreren - een probleem dat bijna iedereen van tijd tot tijd ervaart.
AdvertentieEen ander probleem is dat ADHD-symptomen vaak kunnen worden toegeschreven aan factoren die buiten de aandoening liggen.
"Symptomen van concentratie en moeilijkheidsfocus kunnen ook worden verklaard door een heleboel andere dingen," zei Sibley. "Ze lijken veel op de symptomen van een hersenschudding, of de symptomen van chronisch marihuanagebruik, of het hebben van depressie en apathie. Dus als iemand niet echt goed kijkt en nadenkt over de oorzaak van deze symptomen, is het gemakkelijk om te zeggen: 'O ja, het lijkt op ADHD. '"
Advertentie-adverterenOm naar nauwkeuriger diagnoses te gaan, zei Sibley dat artsen zelfgerapporteerde symptomen konden bevestigen met de meldingen van andere mensen in het leven van de patiënt.
'Je kunt naar objectieve dingen kijken - heeft deze persoon problemen gehad op school of hebben ze problemen met het houden van een baan? Zulke dingen zouden je een indicatie kunnen geven dat de persoon op de een of andere manier worstelt, verder dan het invullen van een snelle checklist van symptomen. "
Toekomstig onderzoek zou meer inzicht kunnen bevatten in hoe andere factoren - zoals trauma, dagelijkse stress, hersenletsel of andere ziekten - zouden kunnen leiden tot valse diagnoses van ADHD.
AdvertentieTot die tijd was het volgens Sibley belangrijk om elke patiënt een genuanceerd beeld te geven.
"De grote boodschap is om heel voorzichtig te zijn en een beetje dieper te kijken naar wat er voor mensen aan de hand is," zei ze.
