Elektrolytstoornissen: typen, symptomen en oorzaken

Wat zijn elektrolytenstoornissen?

Een elektrolytstoornis treedt op wanneer de niveaus van elektrolyten in uw lichaam te hoog of te laag zijn. Elektrolyten zijn van nature voorkomende elementen en verbindingen in het lichaam. Ze controleren belangrijke fysiologische functies.

Voorbeelden van elektrolyten zijn onder meer:

calcium
chloride
magnesium
fosfaat
kalium
natrium

Deze stoffen zijn aanwezig in uw bloed, lichaamsvloeistoffen en urine. Ze worden ook ingenomen met voedsel, drankjes en supplementen.

Elektrolyten moeten in een gelijkmatige balans worden gehouden zodat uw lichaam goed kan functioneren. Anders kunnen vitale lichaamssystemen worden beïnvloed. Ernstige verstoringen van het elektrolytenevenwicht kunnen ernstige problemen veroorzaken, zoals coma, toevallen en hartstilstand.

AdvertisementAdvertisement

Symptomen

Symptomen van elektrolytenstoornissen

Milde vormen van elektrolytenaandoeningen mogen geen symptomen veroorzaken. Dergelijke stoornissen kunnen onopgemerkt blijven totdat ze worden ontdekt tijdens een routinematige bloedtest. Symptomen beginnen meestal te verschijnen zodra een bepaalde aandoening ernstiger wordt.

Niet alle elektrolytenonevenwichtigheden veroorzaken dezelfde symptomen, maar veel delen vergelijkbare symptomen.

Algemene symptomen van een elektrolytstoornis zijn onder meer:

onregelmatige hartslag
snelle hartslag
vermoeidheid
lethargie
convulsies of toevallen
misselijkheid
braken
diarree of obstipatie
buikkrampen
spierzwakte
spierkrampen
prikkelbaarheid
verwarring
hoofdpijn
gevoelloosheid en tintelend gevoel

Bel uw arts meteen als u ' ondervind een van deze symptomen en vermoed dat u mogelijk een elektrolytstoornis heeft. Elektrolytenstoornissen kunnen levensbedreigend worden als ze niet worden behandeld.

Oorzaken

Oorzaken van elektrolytenstoornissen

Elektrolytstoornissen worden meestal veroorzaakt door verlies van lichaamsvloeistoffen door langdurig braken, diarree of transpireren. Ze kunnen zich ook ontwikkelen als gevolg van vochtverlies in verband met brandwonden. Bepaalde medicijnen kunnen ook elektrolytafwijkingen veroorzaken. In sommige gevallen zijn onderliggende ziekten de schuld.

De exacte oorzaak kan variëren, afhankelijk van het specifieke type elektrolytenstoornis.

AdvertisementAdvertisementAdvertisement

Types

Soorten elektrolytenstoornissen

Verhoogde niveaus van een elektrolyt worden aangegeven met het voorvoegsel "hyper-. "Verlaagde niveaus van een elektrolyt worden aangegeven met" hypo-. "

Aandoeningen veroorzaakt door verstoringen van het elektrolyteniveau zijn:

calcium: hypercalciëmie en hypocalciëmie
chloride: hyperchloremie en hypochloremie
magnesium: hypermagnesiëmie en hypomagnesiëmie
fosfaat: hyperfosfatemie of hypofosfatemie
kalium: hyperkaliëmie en hypokaliëmie
natrium: hypernatriëmie en hyponatriëmie

Calcium

Calcium is een essentieel mineraal dat door uw lichaam wordt gebruikt om de bloeddruk te stabiliseren en de samentrekking van skeletspieren onder controle te houden.Het wordt ook gebruikt om sterke botten en tanden te bouwen.

Hypercalciëmie is als u te veel calcium in het bloed heeft. Dit gebeurt meestal als gevolg van:

hyperparathyreoïdie
nierziekte
aandoeningen van de schildklier
longziekten, zoals tuberculose of sarcoïdose
bepaalde vormen van kanker, waaronder long- en borstkanker
overmatig gebruik van antacida en calcium- of vitamine D-supplementen
medicijnen zoals lithium, theofylline of bepaalde waterpillen

Hypocalciëmie is een gebrek aan voldoende calcium in de bloedbaan. Oorzaken kunnen zijn:

nierfalen
hypoparathyreoïdie
vitamine D-tekort
pancreatitis
prostaatkanker
malabsorptie
bepaalde medicijnen, waaronder heparine, osteoporose en anti-epileptica

Chloride

Chloride is noodzakelijk voor het handhaven van de juiste balans van lichaamsvloeistoffen.

Hyperchloremie treedt op als er te veel chloride in het lichaam aanwezig is. Dit kan gebeuren als gevolg van:

ernstige uitdroging
nierfalen
dialyse

Hypochloremie ontstaat wanneer er te weinig chloride in het lichaam aanwezig is. Dit wordt vaak veroorzaakt door natrium- of kaliumproblemen, zoals hieronder wordt besproken. Andere oorzaken kunnen zijn:

cystic fibrosis
eetstoornissen, zoals anorexia
scorpionsteken
acuut nierletsel

Magnesium

Magnesium is een kritisch mineraal dat veel belangrijke functies reguleert, zoals:

spiercontractie
hartritme
zenuwfunctie

Hypermagnesiëmie betekent overmatige hoeveelheden magnesium. Dit is een aandoening die vooral mensen met de ziekte van Addison en een nierziekte in het eindstadium treft.

Hypomagnesiëmie betekent te weinig magnesium in het lichaam. Veel voorkomende oorzaken zijn:

alcoholgebruiksstoornis
ondervoeding
malabsorptie
chronische diarree
overmatig zweten
hartfalen
bepaalde medicijnen, waaronder enkele diuretica en antibiotica

Potassium <999 > Kalium is vooral belangrijk voor het reguleren van de hartfunctie. Het helpt ook om gezonde zenuwen en spieren te behouden.

Hyperkaliëmie kan ontwikkelen vanwege een hoog kaliumgehalte. Deze toestand kan dodelijk zijn als deze niet gediagnosticeerd en onbehandeld blijft. Het wordt meestal veroorzaakt door:

ernstige uitdroging

nierfalen
ernstige acidose, waaronder diabetische ketoacidose
bepaalde medicijnen, waaronder sommige bloeddruk medicijnen en diuretica
bijnierinsufficiëntie, dat is wanneer uw cortisolspiegels zijn te laag
Hypokaliëmie treedt op als de kaliumspiegels te laag zijn. Dit gebeurt vaak als gevolg van:

eetstoornissen

ernstig braken of diarree
uitdroging
bepaalde medicijnen, waaronder laxeermiddelen, diuretica en corticosteroïden
Natrium

Natrium is nodig in het lichaam om de vochtbalans te behouden en is van cruciaal belang voor de normale lichaamsfunctie. Het helpt ook om de zenuwfunctie en spiercontractie te reguleren.

Hypernatriëmie treedt op als er te veel natrium in het bloed zit. Abnormaal hoge natriumspiegels kunnen optreden als gevolg van:

ontoereikend waterverbruik

ernstige uitdroging
overmatig verlies van lichaamsvloeistoffen als gevolg van langdurig braken, diarree, zweten of aandoeningen aan de luchtwegen
bepaalde medicijnen, waaronder corticosteroïden
Hyponatriëmie ontstaat wanneer er te weinig natrium is.Veelvoorkomende oorzaken van lage natriumspiegels zijn:

overmatig vochtverlies door de huid van zweten of brandwonden

braken of diarree
slechte voeding
alcoholgebruiksstoornis
overhydratie
schildklier, hypothalamus, of bijnieraandoeningen
lever-, hart- of nierfalen
bepaalde medicijnen, waaronder diuretica en convulsies medicatie
syndroom van onjuiste secretie van antidiuretisch hormoon (SIADH)
Fosfaat

De nieren, botten en darmen werk om fosfaatniveaus in het lichaam in evenwicht te brengen. Fosfaat is noodzakelijk voor een breed scala aan functies en werkt nauw samen met calcium.

Hyperfosfatemie kan optreden als gevolg van:

lage calciumspiegels

chronische nierziekte
ernstige ademhalingsproblemen
niet-werkende bijschildklier
ernstig spierletsel
tumorlysissyndroom, een gevolg van kanker behandeling
overmatig gebruik van fosfaathoudende laxeermiddelen
Lage niveaus van fosfaat, of hypofosfatemie, zijn te zien bij:

acuut alcoholgebruik

ernstige brandwonden
hongersnood
vitamine D-tekort <999 > overactieve bijschildklieren
bepaalde medicatiegebruik, zoals intraveneuze (IV) ijzeren behandeling, niacine en sommige antacida
Diagnose
Diagnose van elektrolytenstoornissen

Een eenvoudige bloedtest kan de niveaus van elektrolyten in uw lichaam meten lichaam. Een bloedtest die kijkt naar uw nierfunctie is ook belangrijk. Uw arts wil misschien een lichamelijk onderzoek uitvoeren of extra testen bestellen om een vermoede elektrolytstoornis te bevestigen. Deze aanvullende tests zullen variëren afhankelijk van de toestand in kwestie.

Hypernatriëmie kan bijvoorbeeld verlies van elasticiteit in de huid veroorzaken als gevolg van aanzienlijke uitdroging. Uw arts kan een knijpproef uitvoeren om te bepalen of uitdroging u beïnvloedt. Ze kunnen ook uw reflexen testen, omdat zowel de verhoogde als de lege niveaus van sommige elektrolyten de reflexen kunnen beïnvloeden. Een elektrocardiogram (EKG), een elektrische tracering van uw hart, kan ook nuttig zijn om te controleren op onregelmatige hartslagen, ritmes of ECG-veranderingen veroorzaakt door elektrolytproblemen.

AdvertentieAdvertisement

Behandeling

Behandeling van elektrolytenstoornissen

De behandeling varieert afhankelijk van het type elektrolytstoornis en de onderliggende aandoening.

Over het algemeen worden bepaalde behandelingen gebruikt om de juiste balans van mineralen in het lichaam te herstellen. Deze omvatten:

IV-vloeistoffen

IV-vloeistoffen, meestal natriumchloride, kunnen helpen het lichaam te hydrateren. Deze behandeling wordt vaak gebruikt in gevallen van uitdroging door braken of diarree. Elektrolytsupplementen kunnen worden toegevoegd aan IV-vloeistoffen om tekortkomingen te corrigeren.

Bepaalde IV-medicijnen

Deze kunnen uw lichaam helpen om de elektrolytenbalans snel te herstellen. Ze kunnen ook tegen negatieve effecten beschermen terwijl u op een andere manier wordt behandeld.

Orale medicijnen

Orale medicijnen worden vaak gebruikt om chronische afwijkingen in het lichaam die chronisch zijn te corrigeren. Dit komt vooral voor bij mensen met een doorlopende nierziekte. Vaak voorkomende orale medicamenten behandelen afwijkingen in de elektrolytenbalans, zoals hoog kalium, calcium of fosfaat.

Hemodialyse

Dit is een vorm van dialyse waarbij een machine wordt gebruikt om afvalstoffen uit uw bloed te verwijderen. Een manier om het bloed naar deze kunstnier te laten stromen, is door een arts die chirurgisch een toegang tot de bloedvaten of een toegangspunt tot uw bloedvaten creëert. Dit toegangspunt zorgt ervoor dat er tijdens de hemodialysebehandeling meer bloed door uw lichaam kan stromen.

Dit betekent dat er meer bloed kan worden gefilterd en gezuiverd. Hemodialyse kan worden gebruikt wanneer een elektrolytstoornis wordt veroorzaakt door plotselinge nierbeschadiging en andere behandelingen niet werken. Uw arts kan ook beslissen over hemodialysebehandeling als het elektrolytenprobleem levensbedreigend is geworden.

Supplementen

Supplementen kunnen helpen de uitgeputte elektrolyten op korte of lange termijn te vervangen, afhankelijk van de oorzaak.

Nadat de onbalans is gecorrigeerd, zal uw arts de onderliggende oorzaak behandelen.

Risicofactoren

Risicofactoren voor elektrolytenstoornissen

Iedereen kan een elektrolytstoornis ontwikkelen. Bepaalde mensen lopen meer risico vanwege hun medische geschiedenis. Omstandigheden die het risico op een elektrolytstoornis verhogen, zijn onder meer: