Autisme, ADHD en witte hersenen
Inhoudsopgave:
Er is mogelijk een verband tussen witte stof in de hersenen en autisme.
Onderzoekers van de New York University (NYU) School of Medicine hebben een consistent verband gevonden tussen structurele afwijkingen in de witte stof van de hersenen en de ernst van de symptomen bij mensen met autisme.
AdvertisementAdvertisementHet onderzoek verscheen eerder deze maand in JAMA Psychiatry.
Onderzoekers zeggen dat deze bevindingen gelden voor kinderen met autismespectrumstoornissen (ASS) en, tot op zekere hoogte, ook bij kinderen met ADHD (Attention Deficit Hyperactivity Disorder) met autistische kenmerken.
Volgens de Centers for Disease Control and Prevention (CDC) heeft één op de 68 kinderen een zekere ASS.
AdvertentieVolgens schattingen van de American Psychiatric Association heeft 1 op de 20 kinderen ADHD.
De dimensionale benadering
Het onderzoek draagt bij aan het begrip van wat de make-up van de hersenen ons kan vertellen over ASS en ADHD.
AdvertentieAdvertentieHoewel de onderzoekers hopen dat clinici en onderzoekers verdere inzichten kunnen bieden, waarschuwt de hoofdauteur van het onderzoek dat er nog steeds werk moet worden verzet om deze lastige omstandigheden te begrijpen.
"Het is vrij recent geaccepteerd dat veel kinderen met een autismediagnose gedragssymptomen kunnen hebben die vergelijkbaar zijn met ADHD," Dr. Adriana Di Martino, de hoofdauteur van de studie en een universitair hoofddocent bij het ministerie van kinderbescherming en Adolescent Psychiatry aan de NYU School of Medicine, vertelde Healthline.
"Het wordt minder herkend en het begint nu pas te verschijnen, dat kinderen met ADHD mogelijk een kwalitatieve beperking hebben die vergelijkbaar is met autisme," voegde ze eraan toe. "Er is een beweging geïnitieerd door het National Institute of Mental Health (NIMH) die het belang van dimensionale benaderingen benadrukt. Het wordt de RDoC genoemd, de Research Domain Criteria, die het belang benadrukt van het kijken naar dimensies, of het nu gaat om psychopathologische markers of symptomen of cognitieve eigenschappen, die diagnoses volgen. "
Simpel gezegd, deze dimensionale benadering legt sterk de nadruk op het begrijpen van de grijstinten, in plaats van de zwart-wit, van een diagnose.
RDoC kijkt naar de mate waarin een persoon eigenschappen vertoont en probeert te begrijpen hoe gerelateerde psychologische kenmerken zich voordoen bij mensen met deze aandoeningen.
AdvertisementAdvertisementOnderzoekers in de NYU-studie onderzochten zenuwbundels in de witte massa in de hersenen, waarbij een sterk verband werd gevonden tussen structurele problemen in de witte massa en ernst van de symptomen.
Dit was het duidelijkst in het corpus callosum, het gebied dat verbinding maakt en communicatie mogelijk maakt tussen de linker en rechter hersenhersenhelft van de hersenen.
In totaal werden de hersenen van 174 kinderen onderzocht. 69 van hen hadden de diagnose ASS, 55 hadden een ADHD-diagnose en 50 ontwikkelden zich typisch.
AdvertentieEen complexe puzzel
Zowel ASS en ADHD zijn notoir moeilijk voor artsen, onderzoekers en ouders om volledig te begrijpen omdat verschillende mensen verschillende kenmerken vertonen.
Daartoe hopen Di Martino en haar team bij NYU voort te bouwen op hun bevindingen, zodat deze verbindingen grondiger kunnen worden begrepen.
AdvertentieAdvertisement"Vanuit een klinisch perspectief zou het erg nuttig zijn om clinici beter te informeren," zei ze. "De term 'autistische eigenschappen' omvat talrijke gebieden met beperkingen. Het kan specifieke sociale taalbeperkingen met zich meebrengen, of sociale wederkerigheidsproblemen, of zelfs sensorische verwerkingsafwijkingen. Wat we tot nu toe hebben kunnen doen, is naar het algemene beeld kijken, maar we weten niet welke van deze aspecten deze relaties sturen. "
Het onderzoek suggereert dat er gedeelde ziektemechanismen zijn voor ASD- en ADHD-diagnoses, waardoor de mogelijkheid van betere en nauwkeurigere diagnostische tests in de toekomst ontstaat.
Maar er is meer onderzoek nodig.
AdvertentieDi Martino zegt dat het belangrijk is dat toekomstige studies een diepe fenotypering van grote monsters met meerdere diagnoses hebben om een beter begrip op te bouwen.
"Dit zou clinici helpen bij het evalueren van een kind dat bezorgd is over de ene of de andere stoornis om erachter te komen wat het eerst komt," zei ze. "Probeert te ontrafelen welke aspecten deze stoornissen stimuleren, zou nuttig zijn. "
AdvertisementAdvertisementOnderzoekers blijven ook waarde zien in de dimensionale benadering van klinische diagnose, maar dit is slechts een deel van de foto.
"We kijken naar de ernst, de symptomen, het continuüm en de mate van ernst," zei Di Martino. "Maar het is moeilijk om aan te nemen dat het alleen maar om dimensies gaat. De RDoC moedigt onderzoekers en clinici aan om op een diagnostische manier te denken, en dit is echt belangrijk. Het heeft implicaties voor de klinische aanpak en heeft implicaties voor toekomstige ontdekkingen. Terwijl de onderzoekers van de NYU een aantal intrigerende mogelijkheden hebben ontdekt, merkte Di Martino op dat de studie niet is bevestigd, dat er gemeenschappelijke ontwikkelingspaden zijn tussen de twee stoornissen.
"Als ik het heb over kinderen met ADHD die een kwalitatieve beperking hebben die vergelijkbaar is met die van autisme, praat ik nog steeds over 20 tot 30 procent van de kinderen met ADHD," legde ze uit. "Het is belangrijk om dit te weten omdat veel kinderen met ADHD sociale problemen kunnen hebben. Het is bekend dat 70 tot 80 procent sociale problemen heeft. Maar niet alle sociale problemen waargenomen bij kinderen met ADHD zijn kwalitatief vergelijkbaar met die waargenomen bij kinderen met autisme. Maar dat 20 tot 30 procent mogelijk moet worden herkend, geobserveerd en anders behandeld. We weten het nog niet. Maar dit soort inspanningen, en de vragen die we stellen, zullen hopelijk ook anderen die vragen stellen.“
