Doen Foto's van dunne modellen echt eetstoornissen veroorzaken?
Inhoudsopgave:
- Angst, perfectionisme en controle
- Hoe media lichaamsbeeld beïnvloeden
- Wordt dun, wordt buff
- Moeten we de media beperken?
Toen Anne Becker voor het eerst in Nadroga, Fiji, in 1995 aankwam, was anorexia bijna ongehoord. <
Maar een ander ding kwam ook dat jaar in Nadroga: televisie uitzenden.
AdvertentieAdvertentieIn 1998 meldde meer dan 97 procent van de bevolking dat ze op zijn minst enige televisie hadden bekeken. Bij tienermeisjes volstond drie jaar blootstelling aan westerse beelden om een verschil te maken.
Op het eiland merkte Becker dat de negatieve houding ten aanzien van lichaamsbeeld en eten in die drie jaar meer dan verdubbeld was. Het percentage tieners dat zichzelf overgeeft om hun gewicht onder controle te houden was gestegen van nul naar meer dan 11 procent.
Tieners in huishoudens met een televisie hadden meer dan drie keer zoveel kans op zo'n ongezonde houding.
AdvertentieBeelden van ultradunne modellen en actrices worden al tientallen jaren beschuldigd van eetstoornissen, vooral bij tienermeisjes.
In Frankrijk is in december jongstleden wetgeving goedgekeurd om hardnekkige meisjes in de modellenindustrie tegen te gaan.
AdvertentieAdvertentieMaar is het spervuur van afbeeldingen van magere mensen in de mediabewuste wereld van tegenwoordig echt de hoofdschuldige?
Experts zeggen dat eetstoornissen meestal ontstaan uit een combinatie van complexe factoren, en mediaoverbelasting is er slechts een van.
Meer lezen over eetstoornissen: de dodelijkste psychische aandoeningen »
Angst, perfectionisme en controle
Angst, perfectionisme en andere persoonlijkheidskenmerken vormen de kern van eetstoornissen.
Immers, de meeste mensen die westerse media gebruiken, zijn niet gediagnosticeerd met anorexia of boulimia. Maar voor sommige mensen dient geïdealiseerde beeldvorming als een trigger om tendensen die zich al in hen bevinden, te activeren.
AdvertisementAdvertisement"De realiteit is dat eetstoornissen niet alleen maar dun zijn, het zijn complexe stoornissen met een biopsychosociale as," zei Sondra Kronberg, directeur van de Eating Disorder Treatment Collaborative, en woordvoerder van de National Eating Disorders Association (NEDA), in een interview met Healthline: "Er zijn mensen met een gezonde BMI die ongeordend eten en er zijn mensen met een ongezonde BMI die niet ongeordend eten. Het is dus niet de beste maatstaf of iemand een eetstoornis heeft of niet. De mate waarin iemands … gedachten over voedsel, gewicht en lichaamsbeeld, hoe het interfereert met hun leven en sociale relaties, een betere maat is voor iemands eetstoornis. "
Voor Ruth, leeftijd 35, uit Phoenix, was perfectionisme haar ongedaan maken.
"Ik ben opgegroeid met gymnastiek," vertelde ze aan Healthline. "Dat is een sport die erg gericht is op perfectionisme en je moet nadenken over je lichaam en je gewicht.Je wordt esthetisch beoordeeld, en hoeveel je weegt bepaalt hoe snel je kunt spiegelen en dat soort dingen. Het is de aard van het beest. “
advertentieKronberg zei dat dit een algemeen recept is voor een eetstoornis.
"Die mensen die hersens hebben die meer genetisch vatbaar zijn voor obsessief, perfectionistisch, depressief, [en] ritualistisch zijn meer vatbaar voor het ontwikkelen van een of andere vorm van beperkende eetstoornis," legde ze uit. "In een geest die zeer gedetailleerd is, en zeer perfectionistisch, en een onderliggende kern van zelfhaat, is een van de manieren waarop een anorexia-geest zich beter kan voelen over zichzelf, beperken, dunner worden, minder eten. “
Ruth ervoer ook een trauma, dat haar gevoel van controle over haar leven deed schudden.
"Een van de manieren waarop ik probeerde om te gaan was door erg depressief te zijn, erg angstig en erg gefocust op perfectionisme," zei Ruth. "Een perfectionistisch persoon, wie is een gymnast … je creëert waarschijnlijk de perfecte storm om iemand met een eetstoornis te hebben. “
Controle was ook belangrijk voor Kristina, 22 jaar, in Brooklyn, New York.
advertentie"Ik gebruikte voedsel als pleister voor mijn emoties, vulde mijn maag in plaats van mijn hart en bewees mensen dat ik niet onder hun controle was," zei ze. "Na een traumatische gebeurtenis op school, ontwikkelde ik de tegenovergestelde obsessie - zo min mogelijk eten en mezelf bewijzen dat … ik in staat was mezelf te beheersen, zelfs als ik niets anders in mijn leven kon beheersen. “
Veel mensen met een eetstoornis delen een geschiedenis van trauma in de kindertijd of jonge volwassenheid, zoals een aanval of een ouderlijke echtscheiding. In sommige gevallen leidt dit tot een wanhopige poging om de controle terug te krijgen.
AdvertentieAdvertentie"Hoewel traumareacties zeer individueel zijn, is de poging om controle te behouden vaak een deel van deze foto," zei Ramani Durvasula, professor in de psychologie aan de California State University in Los Angeles, en een erkend klinisch psycholoog. "Alles dat bijdraagt aan een gevoel van kwetsbaarheid kan een jong persoon in gevaar brengen om te proberen zijn gevoelens te verdoven of proberen de controle over hen te krijgen. “
Meer lezen: eetstoornissen, niet alleen 'vrouwelijkheid' »
Hoe media lichaamsbeeld beïnvloeden
Mediabeelden kunnen een ander triggerpunt zijn voor mensen met een voorliefde voor een eetstoornis.
En afbeeldingen van slanke beroemdheden spelen wel degelijk een rol bij de ontwikkeling van anorexia.
Tegenwoordig consumeren mensen in de Verenigde Staten meer dan 10 uur aan media per dag. In die tijd worden ze blootgesteld aan honderden afbeeldingen van mensen, van wie velen professionele modellen zijn of acteurs met een lage BMI (body mass index), scores.BMI is een ruwe meting van lichaamsvet.
De National Institutes of Health (NIH) definieert een gezonde BMI tussen 18. 5 en 24. 9 - dus volgens de richtlijnen, het minimale gezonde gewicht voor een persoon die 5 voet is 7 duim lang zou 118 pond zijn.
Toen een modeshow in Madrid deze minimumnorm toepaste op zijn modellen in 2006, sloten ze 30 procent af van degenen die hadden deelgenomen aan het vorige evenement, aldus CNN.
Ondertussen heeft de gemiddelde Amerikaan een BMI van ongeveer 26. 5. Daarnaast is de gemiddelde vrouw in de Verenigde Staten 5 voet 4 centimeter lang en weegt hij 166 pond. Het gemiddelde model is 5 voet 10 duim lang en weegt 107 ponden.
Deze enorme kloof tussen hoe Amerikanen eruit zien en de beelden die ze zien, is niet zonder gevolg. De prevalentiecijfers van anorexia en boulimia bereikten in 2007 0,6%, wat betekent dat bijna 2 miljoen Amerikanen een van deze eetstoornissen in hun leven zullen ervaren.
De media hebben ons geleerd om te geloven dat mager beter is dan sterk, en dat mager zijn beter en belangrijker is dan compassievol, gedreven, succesvol of vriendelijk zijn. Kristina, voormalig eetstoornis-lijderEén studie toonde aan dat 44 procent van de adolescente meisjes van mening was dat ze te zwaar waren, en 60 procent probeerde een paar kilo af te vallen, hoewel de meerderheid van hen al een gezond gewicht had.
Maar liefst 90 procent van de Amerikaanse vrouwen meldt dat ze zich ontevreden voelen over hun lichaam, zegt Durvasula.
"Er is een duw om een maatschappelijk gewaardeerde staat te bereiken," vertelde ze aan Healthline. "Het is een cultureel paradigma. "
" De kosten ervan zijn het gevolg voor het lichaam ", voegde Kronberg eraan toe. "En het wordt in deze cultuur versneld door een bericht dat zegt dat dun beter is, kleinere formaten beter. Ontevredenheid over het lichaamsbeeld is een van de belangrijkste risicofactoren voor de ontwikkeling van een eetstoornis. Wat die culturele boodschappen doen, is ontevredenheid over het lichaamsbeeld creëren. "
Dat was de ervaring voor Kristina uit Brooklyn.
"We leven in een samenleving die magere mensen prijst voor hun lichaamstype - hoe kan ik dat niet zien en soms jaloers zijn? "Vertelde ze aan Healthline.
Kristina worstelde met een eetbuistoornis gedurende haar tienerjaren. Later, na een traumatische ervaring op de universiteit, nam ze haar toevlucht tot voedselbeperking en zo min mogelijk eten.
"Ik ging van maat 14 naar maat 4. Er gaat niets boven de verslaving die ontstaat door het wegsmelten van kilo's, de euforie die ontstaat doordat mensen zeggen:" Oh mijn God, je ziet er zo mager uit, je ziet er geweldig uit! 'De media hebben ons geleerd om te geloven dat mager beter is dan sterk, en dat mager zijn beter en belangrijker is dan compassie, gedreven, succesvol of vriendelijk zijn,' zei Kristina.
Verwante Lezen: Hogere Calorietherapie Beter voor Anorexia »
Wordt dun, wordt buff
Terwijl de meeste dekking van eetstoornissen zich richt op vrouwen, is ongeveer 10 tot 15 procent van de mensen met anorexia en boulimie man.
Mediabeelden van mannen overdrijven ook een seksueel ideaal, dat niveaus van spierdefinitie laat zien die moeilijk te bereiken zijn bij een gezond lichaamsgewicht.
De mediabeelden zijn een gemakkelijk doelwit, maar ze zijn slechts een van de vele determinanten van anorexia nervosa, een psychiatrische stoornis met talloze voorspellers. Ramani Durvasula, California State University, Los Angeles"Wanneer jonge, kwetsbare mannen en vrouwen hiermee leven, dan heeft het een soort van ontcijfering voor hen waardoor ze populair worden, of wat hen acceptabel maakt in deze cultuur," zei Kronberg. "Als het acceptabel is om in deze cultuur een six-pack te hebben, dan zijn ze niet OK, tenzij ze een six-pack hebben. "
Brian, 24 jaar oud, uit Vlaanderen, New Jersey, worstelde met zijn lichaamsbeeld en anorexia terwijl hij probeerde zijn seksuele geaardheid te begrijpen.
"De media portretteert de homoseksuele levensstijl en homoseksuele mannen het grootste deel van de tijd op een vervormde manier," vertelde hij aan Healthline. "Alle homo's die ik in de media had gezien waren 'perfect', met gespierde lichamen, gebeitelde buikspieren, de perfecte hoeveelheid lichaamshaar. Ik voelde een extreme druk om aan deze normen te voldoen. Ik wilde heel graag geaccepteerd worden als homo, en ik dacht dat een 'perfect' lichaam de enige manier was. "
" Ik vind het nu raar dat ik erover nadenk, "vervolgde Brian," dat ik dacht dat alle homomannen in perfecte staat waren, maar dat de media ze op deze manier portretteerden, en ik werd voor de gek gehouden. '
Mediabeelden waren niet het enige dat Brian ertoe bracht om zijn eten te beperken, net als de druk van binnenuit.
"Angst was een grote factor bij het ontwikkelen van mijn eetstoornis," zei hij. "Ik ontwikkelde een eetstoornis als een manier om het hoofd te bieden aan de angst die deze druk op me legde en om de angst die met hen gepaard ging weg te nemen. "
Meer informatie: Delen anorexia en autisme sommige van dezelfde eigenschappen? »
Moeten we de media beperken?
Anders dan doorgaan met het verbeteren van de toegang tot geestelijke gezondheidszorg voor mensen met een verhoogd risico, kan er niet veel worden gedaan aan persoonlijkheidskenmerken die tieners kwetsbaar maken voor eetstoornissen.
Mediabeelden zijn daarentegen onderhevig aan regelgeving.
"Bijvoorbeeld, de Public Health Cigarette Smoking Act van 1969 schrijft voor dat sigarettenpakjes een waarschuwing moeten bevatten dat ze gevaarlijk zijn voor de gezondheid." Vandaag hebben wetgevers en rechtbanken een reeks zaken over de toelaatbaarheid ervan sigarettenverpakkingen vereisen voor grotere grafische waarschuwingen.
Israël besloot in 2012 de kwestie van de eetstoornis aan te pakken toen het een wet goedkeurde waarbij modellen een BMI van minimaal 18 moesten hebben. 5.
Frankrijk volgde afgelopen december. Wetgevers hebben wetgeving aangenomen die boetes of gevangenisstraf oplegt aan modellenbureaus of personen die modellen gebruiken met een BMI lager dan 18.
De nieuwe Franse wetgeving beperkt ook websites die anorexia promoten en vereist gewijzigde afbeeldingen van modellen om een disclaimer op te nemen die de afbeelding is geretoucheerd.
Enkele weken nadat Frankrijk de nieuwe wetten had goedgekeurd, publiceerden onderzoekers een artikel in het American Journal of Public Health (AJPH) waarin stond dat een gemiddeld model een BMI van minder dan 16 heeft.Dat, zeiden ze, wordt als gevaarlijk dun beschouwd volgens de richtlijnen van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO).
De onderzoekers spoorden Amerikaanse gezondheidsfunctionarissen aan om stappen te ondernemen om dit probleem aan te pakken.
Maar zou dergelijke wetgeving in de Verenigde Staten vliegen?
"Het huidige Supreme Court benadert alle spraakbeperkingen met grote achterdocht, en juridische interventies die acceptabel zouden zijn in de meeste andere landen over de hele wereld, kunnen onder rechterlijke toetsing in de VS vallen," zei Michelle Mello, een professor in de rechten aan Stanford Law School, en een professor in gezondheidsonderzoek en -beleid aan de Stanford University School of Medicine, in een interview met Healthline.
"Het is heel moeilijk om spraak te beperken," voegde David Greene, een adjunct-professor aan de Universiteit van San Francisco School of Law, toe in een interview met Healthline. "Als er een bezorgdheid is over de volksgezondheid, moet het iets echt kritiek zijn en dat de beperkingen de enige manier zijn om deze ernstig kritieke bezorgdheid over de volksgezondheid aan te pakken. "
Hoewel de connectie tussen sigaretten en gezondheidsproblemen onbetwistbaar is, is het volgens Greene moeilijk om een causaal verband tussen mediabeelden en eetstoornissen aan te tonen.
"Dat zou betekenen dat de overheid moet bewijzen dat het overwicht van dit soort advertenties de schade veroorzaakt die het probeert aan te pakken," zei hij. "En ik denk dat het moeilijk zal worden om dat te doen. "
Durvasula denkt dat beperkingen kunnen helpen, maar ze zouden het grotere geheel missen.
"De media-afbeeldingen zijn een gemakkelijk doelwit, maar ze zijn slechts een van de vele factoren die bepalend zijn voor anorexia nervosa, een psychologische / psychiatrische stoornis met talloze voorspellers," zei ze.
Toch zegt Kronberg dat NEDA heeft geprobeerd beperkingen op te leggen aan wie een acteur of model kan zijn.
"Ons oorspronkelijke plan was om screeningen te hebben op scholen en in de agentschappen - een volledige screening voor een eetstoornis, niet alleen BMI," zei ze. "Het bestaan van een eetstoornis zou ervoor zorgen dat ze niet in aanmerking komen voor een bepaalde baan. Net zoals als ze alcoholist waren of drugs gebruikten, kwamen ze niet in aanmerking voor een bepaalde baan. Ik geloof niet dat dat discriminerend zou zijn. "
Of dergelijke beperkingen ooit in de Verenigde Staten aanslaan, valt nog te bezien. Er zijn echter nog steeds manieren om te helpen.
'Als je vermoedt dat iemand een probleem heeft met eten, negeer het dan niet,' drong Ruth aan. "Vooral als je het over een kind hebt, heeft die persoon hulp nodig. "
Het originele verhaal werd gepubliceerd op 14 april 2015 en werd bijgewerkt door David Mills op 1 september 2016.
