Enzym Markers: Purpose, Procedure, and Results

Wat zijn enzymmarkers?

Enzymen zijn zeer gespecialiseerde complexe eiwitten die helpen bij chemische veranderingen in elk deel van het lichaam. Ze helpen bijvoorbeeld voedsel af te breken zodat je lichaam het effectief kan gebruiken. Ze helpen ook je bloedstolsel. En ze zijn aanwezig in elk orgaan en elke cel in uw lichaam. Enzymen zijn nodig om je lichaam goed te laten functioneren.

Enzymemarkers zijn bloedtests die specifieke enzymactiviteit in het lichaam analyseren. Sommige erfelijke ziektes of aandoeningen kunnen ervoor zorgen dat deze enzymen niet meer werken of minder efficiënt zijn. Het volgen van de stijging of daling van enzymniveaus kan helpen bij de diagnose van een verscheidenheid aan aandoeningen.

Uw arts kan een bloedtest voor enzymmarkers bestellen of een routinetest doen om afwijkingen te ontdekken. In sommige gevallen moet u een test meerdere keren in de loop van meerdere dagen uitvoeren om de wijzigingen in de loop van de tijd te meten.

advertisementAdvertisement

Types

Wat zijn de meest voorkomende soorten enzymmarkers?

CPK-isoenzymen

De CPK-isoenzymetest meet de creatinefosfokinase (CPK) in het bloed. CPK-enzymen bevinden zich in de spieren van het hart, de hersenen en het skelet. Normale CPK-niveaus variëren per leeftijd, geslacht en ras.

Elk laboratorium kan ook kleine verschillen in referentiebereiken hebben. Over het algemeen wordt een CPK-niveau van ongeveer 200 eenheden per liter (U / L) of minder als normaal beschouwd bij een volwassene. Dit is het totale CPK-niveau in uw lichaam. Meer specifiek testen kan worden gedaan, maar dit is geen routine.

Lees meer: ​​CPK isoenzymen test »

CPK-1 bevindt zich meestal in de hersenen en longen. Verhoogde niveaus van CPK-1 kunnen te wijten zijn aan:

• hersenkanker
• hersenletsel, beroerte of bloeding in de hersenen
• longinfarct, dat is de dood van longweefsel
• aanval
• elektroconvulsie therapie

CPK-2-spiegels stijgen na een hartaanval. Verhoogde niveaus van CPK-2 kunnen ook te wijten zijn aan:

• openhartchirurgie
• ontsteking van de hartspier
• hartschade
• defibrillatie
• elektrische verwondingen
• borstcompressie na hartstilstand <999 > Hoge CPK-3-waarden kunnen wijzen op spierpijn, verwonding of letsel als gevolg van:

spierschade, dystrofie of ontsteking

• intramusculaire injecties
• elektromyografie, een spier- en zenuwfunctie test
• recente operatie
• aanvallen
• zware inspanning
• hart-enzymen

Sommige hartenzymen komen langzaam in uw bloed terecht als u een hartaanval heeft gehad en uw hart hierdoor is beschadigd. Een algemene test voor patiënten in de spoedeisende hulp met symptomen van een hartaanval is een test voor de aanwezigheid van bepaalde eiwitten in uw bloed. Een arts kan CPK-2 controleren, ook bekend als CK-MB. Deze marker is zeer specifiek voor hartspierbeschadiging en stijgt snel tijdens een hartaanval.Normaal CK-MB moet tussen 5-25 internationale eenheden per liter (UI / L) zijn.

De voorkeursmarkering van hartverwonding is echter een eiwit dat troponine wordt genoemd. Troponine zou in het algemeen minder dan 0,02 nanogram per milliliter (ng / ml) moeten zijn. Het niveau duurt langer om te stijgen dan CK-MB, maar het eiwit blijft langer in de bloedbaan.

Meer informatie: Symptomen van een hartaanval »

Lever-enzymen

Verhoogde leverenzymen kunnen het gevolg zijn van ontsteking of beschadigde levercellen. Meestal zijn verhoogde leverenzymen gerelateerd aan een acuut letsel of een proces dat zich in korte tijd heeft voorgedaan als gevolg van:

voorgeschreven medicijnen, zoals statines

• vrij verkrijgbare medicijnen (OTC), zoals acetaminophen (Tylenol)
• alcoholgebruik
• hartfalen of hartaanval
• leverziekte, zoals hepatitis, leververvetting, kanker en cirrose
• obesitas
• coeliakie, een spijsverteringsaandoening
• virussen, zoals cytomegalovirus-infectie; hepatitis A, B, C, E virussen; Pfeiffer; en Epstein-Barr-virus
• ontstekingsziekten, zoals dermatomyositis, pancreatitis en galblaasontsteking
• spierziekten, zoals spierdystrofie of polymyositis ischemie, of een tekort aan zuurstof naar de lever, zoals tijdens het hart arrestatie
• hemochromatose, een aandoening waarbij er te veel ijzer in het bloed is
• niet-werkende schildklier
• Wilson-ziekte, een aandoening waarbij er teveel koper is opgeslagen in het lichaam
• lichamelijk trauma aan de orgaan
• Er zijn verschillende markers die kunnen worden gebruikt om de leverfunctie te testen. Deze markers helpen bij het onderscheiden of de schade is aan het leverparenchym (levercellen) of aan het galsysteem. Voor de toepassing van dit artikel zijn de belangrijke testen de leveraminotransferasen: alanine-aminotransferase (ALT) en aspartaataminotransferase (AST).
• ALT wordt voornamelijk geproduceerd door de lever, terwijl AST kan zijn van de lever, de hartspier, de skeletspier, de nieren en de hersenen. Een normaal ALT-niveau is 29-33 IU / L voor mannen en 19-25 IU / L voor vrouwen. Een normaal AST-niveau kan variëren van 10-40 IU / L voor mannen en 9-32 IU / L voor vrouwen.

Deze referentiebereiken variëren van ziekenhuis tot ziekenhuis. Het is belangrijk om uw leverenzymeniveaus te vergelijken met de referentiebereiken die door het lab worden geleverd.

Advertentie

Procedure

Hoe worden enzymmarkertests uitgevoerd?

De test is een routine-bloedtest die plaatsvindt in een laboratorium. Vasten of speciale voorbereiding is niet nodig. Maar vertel uw arts vóór de test over alle voorgeschreven en OTC-medicijnen en supplementen die u neemt.

Bij een bloedtest worden de volgende stappen uitgevoerd:

Een zorgverlener gebruikt een antisepticum om een ​​klein deel van uw arm schoon te maken, meestal de binnenkant van uw elleboog of de rug van uw hand.

Ze wikkelen dan een elastische band om je bovenarm om druk te creëren en maken het gemakkelijker om toegang te krijgen tot een ader.

• Ze steken een naald in uw ader en er stroomt bloed in een klein flesje. U voelt waarschijnlijk de naald of een prikkend gevoel.
• Na het vullen van de injectieflacon verwijdert de zorgverlener de elastische band en de naald.
• Ze leggen een verband om de prikplaats en sturen het bloedmonster naar een lab voor analyse.
• De procedure duurt slechts enkele minuten.
• AdvertentieAdvertisement
• Risico's

Wat zijn de risico's van enzymmarkertests?

Uw arm kan pijnlijk zijn op de prikplaats en u kunt een lichte kneuzing of kort kloppen vertonen.

De meeste mensen hebben geen ernstige of blijvende bijwerkingen van een bloedtest. Zeldzame complicaties zijn:

bloeden

duizeligheid

• flauwvallen
• infectie, wat een klein risico is wanneer de huid wordt gebroken
• Neem onmiddellijk contact op met uw arts als u een van deze symptomen heeft.
• Advertentie

Resultaten

Wat betekenen de testresultaten?

Abnormale testresultaten kunnen wijzen op een verscheidenheid aan problemen van ziekte tot een eenvoudige spierspanning, omdat enzymen aanwezig zijn in elke cel van uw lichaam. Uw arts zal in staat zijn om een ​​juiste behandelingskuur te bepalen op basis van uw exacte enzymmarkeerniveaus en de symptomen die u ondervindt.