Ependymoma: Symptoms, Treatment, Outlook, and More

Overzicht

Uw hersenen en ruggenmerg hebben ruimten die hersenvocht bevatten. Het is een vloeistof die de hersenen en het ruggenmerg beschermt tegen verwonding en tegen infecties door giftige stoffen. Deze ruimtes worden ventrikels genoemd als ze zich in de hersenen en het ruggenmerg bevinden. Een ependymoma is een zeldzame tumor die zich vormt uit cellen in de bekleding van deze ruimten.

Afhankelijk van de locatie en agressiviteit wordt een ependymoma geclassificeerd als een van de drie hoofdtypen:

Klassiek. Dit zijn vrij goed gedefinieerde tumoren die meestal in het onderste deel van de hersenen voorkomen, met de kleine hersenen en de hersenstam. Ze kunnen ook in het ruggenmerg of in de hersenschors, het bovenste deel van de hersenen, voorkomen.
Anaplastisch. Dit zijn meestal snelgroeiende tumoren en wijzen vaak op een slecht resultaat. Ze ontwikkelen zich ook vaak in het gebied van de hersenen dat het cerebellum en de hersenstam bevat. Dit deel van de hersenen wordt de achterste fossa genoemd.
Myxopapillair ependymoma. Deze tumoren komen vaker voor bij volwassenen dan bij kinderen. Ze zijn meestal beperkt tot de basis van de wervelkolom.

advertentieAdvertentie

Oorzaken en risicofactoren

Ependymomen zijn zeldzaam, met slechts ongeveer 200 nieuwe gevallen gemeld bij volwassenen en kinderen in de Verenigde Staten elk jaar. De tumoren komen veel vaker voor bij kinderen dan bij volwassenen, waarbij de meeste tumoren voorkomen bij zuigelingen en jonge kinderen.

Zoals bij de meeste hersentumoren zijn er geen bekende oorzaken voor ependymomas. Onderzoekers hebben opgemerkt dat ependymomen de neiging hebben zich in families te nestelen, dus er kan een overgeërfd risico zijn. Ook komen spinale ependymomen vaker voor bij mensen met neurofibromatose type 2 (NF2), een aandoening waarbij niet-kankerachtige tumoren in het zenuwstelsel groeien.

Symptomen

Een van de belangrijkste symptomen van ependymomas is druk in de hersenen, wat hoofdpijn veroorzaakt. Vaak voel je deze hoofdpijn wanneer je 's ochtends voor het eerst wakker wordt. Kinderen met ependymomas kunnen ook hydrocephalus ervaren, een opeenhoping van vocht in de hersenen. Dit kan bij kleine kinderen tot een grotere kopomtrek leiden.

Andere symptomen van ependymomen zijn:

misselijkheid en braken (vaker in de ochtend)
lage energie
prikkelbaarheid
moeilijk lopen (een ependymoma kan de ogen doen oversteken, waardoor de balans wordt beïnvloed) < 999> Ongeveer 90 procent van de ependymomen bij kinderen bevindt zich in de hersenen. De meeste ependymomen bij volwassenen zitten in de wervelkolom. Spinale tumoren kunnen rugpijnen en pijn en tintelingen in de benen veroorzaken.

AdvertentieAdvertismentAdvertisement

Diagnose

Voor het diagnosticeren van een ependymoom kunnen verschillende tests nodig zijn. Uw arts zal beginnen met het beoordelen van uw symptomen en medische geschiedenis. Je krijgt een lichamelijk onderzoek met een test van je reflexen, coördinatie, oog- en aangezichtsbeweging en spierkracht.

Andere tests zijn onder meer:

Magnetic Resonance Imaging (MRI).

Dit is een niet-invasieve screening waarbij gebruik wordt gemaakt van een magnetisch veld en radiofrequenties om beelden te maken van de hersenen of elk gescreend orgaan. Er is geen straling bij betrokken. Computertomografie (CT) -scan.
Dit is een speciaal type röntgenfoto die dwarsdoorsnede-afbeeldingen van de hersenen produceert. Deze "plakjes" zijn gedetailleerder dan standaard röntgenstralen. biopsie.
Dit is een invasieve test. Zodra de arts de tumor heeft gevonden, verwijderen ze een klein deel van het weefsel operatief of met een naald, afhankelijk van de locatie van de tumor. Het weefsel wordt bestudeerd in een laboratorium om te bepalen of het kanker is. Lumbale punctie.
Ook bekend als een spinale tik, is deze procedure ook een invasieve procedure. Uw arts zal een naald gebruiken om een monster van het ruggenmerg te onttrekken om te zien of kankercellen door het zenuwstelsel gaan. Behandeling

Behandeling

De eerste optie voor de behandeling van een ependymoma is neurochirurgie. Het doel is om zoveel mogelijk van de tumor te verwijderen. Soms kan de locatie van de tumor dat onmogelijk maken.

Als hydrocephalus aanwezig is, kan de chirurg een shunt in de hersenen implanteren om overtollig hersenvocht af te voeren. Een shunt is een buis die de vloeistof uit de hersenen transporteert. In de meeste gevallen wordt het vocht naar de buik geleid, waar het onschadelijk in het lichaam wordt geabsorbeerd.

De arts kan bestralingstherapie gebruiken om de tumor te verkleinen als een operatie de tumor niet volledig kan verwijderen. Sterk gerichte stralingsbundels kunnen de tumor bereiken zonder het weefsel eromheen te beschadigen. De persoon kan voorafgaand aan de operatie chemotherapie-medicatie nemen om de tumor te laten krimpen.

Als de kanker is uitgezaaid, kan bestraling of chemotherapie de beste optie zijn. De behandeling zal gedeeltelijk afhangen van de leeftijd van de persoon met het ependymoma. Andere factoren zijn de locatie van de kanker en de algehele gezondheid van de persoon.

AdvertentieAdvertisement

Herstel

Herstel van kankerbehandeling kan een lange en uitdagende ervaring zijn.

Chemotherapie kan een persoon zwak en ziek achterlaten in de maag. Neurochirurgie zorgt er soms voor dat mensen zich een tijdje slechter voelen dan vóór de operatie. Het is niet ongewoon om moe, verward, zwak en duizelig te voelen.

Als de operatie echter een succes was, zouden deze gevoelens na verloop van tijd moeten verdwijnen.

Advertentie

Outlook

Als de tumor volledig kan worden verwijderd, is er ongeveer een genezingspercentage van 65 procent. Nieuwe ependymomas kunnen zich echter later ontwikkelen. Terugkerende ependymomas kunnen moeilijk te behandelen zijn. Iemand met een myxopapillair ependymoom heeft meestal een betere prognose dan iemand met een klassieke of anaplastische vorm van ependymoom. Volwassenen hebben doorgaans een betere prognose dan kinderen.

Echter, met een goede behandeling overleeft ongeveer 82 procent van de mensen met een ependymoma minstens vijf jaar. Er zijn ook lopende klinische studies die nieuwe behandelingen testen en kijken hoe de langetermijneffecten van behandelingen kunnen worden geminimaliseerd.