Nul borstkanker: hoe moet het worden behandeld?
Inhoudsopgave:
- Is dit echt het stadium nul?
- Geen duidelijke betekenis van 'actieve bewaking'
- Bijwerkingen geassocieerd met anti-oestrogeenmedicatie omvatten opvliegers, slaapstoornissen, vaginale droogheid, stemmingswisselingen en spier- en gewrichtspijnen, volgens Holmes.
- Alle drie artsen die met Healthline spraken, waren het erover eens dat er meer DCIS-onderzoek nodig is.
- "Het zou overbehandeling zijn voor DCIS als je in plaats van een kleine lumpectomie de hele borst weghaalt wanneer dat niet nodig is," zei Kakkis. "Of na een operatie, moet je echt behandelen met bestraling of endocriene therapie? Dat is voor mij overbehandeling. Het is veel meer bijtend voor het lichaam. Het is duurder en je hebt langere behandelingsduur nodig. Op geen enkele manier zou het als minder therapie worden beschouwd. Chirurgie is zo veilig in vergelijking met elke andere behandeling die we doen. "
Vrouwen met borstkanker in stadium nul krijgen mogelijk meer behandeling dan ze nodig hebben.
Onderzoekers maken zich zorgen over de effecten van mogelijke overbehandeling en lanceren een studie om meer te leren.
AdvertisementAdvertisementHet prospectieve gerandomiseerde klinische onderzoek wordt COMET genoemd. Het doel is om actief toezicht te vergelijken met de gebruikelijke zorg voor dit niveau van borstkanker, bekend als ductaal carcinoom in situ (DCIS).
DCIS is niet-invasief en niet levensbedreigend.
Maar het kan op den duur invasief worden.
AdvertentieElk jaar krijgen ongeveer 50.000 vrouwen in de Verenigde Staten de diagnose DCIS. Voor velen van hen zal het nooit een probleem worden, zelfs zonder behandeling.
Voor anderen wordt het levensgevaarlijk.
AdvertentieadvertentiesArtsen weten het verschil niet.
De onderzoekers zeggen dat er een risico is van aanhoudende pijn door lumpectomie of borstamputatie, wat ook kan leiden tot invaliditeit en psychische problemen.
Ze veronderstellen dat het beheren van laagrisico-DCIS met actieve bewaking niet resulteert in slechtere resultaten.
COMET is momenteel deelnemers aan het werven. De geschatte voltooiingsdatum is juli 2021.
Is dit echt het stadium nul?
Dr. Sandy D. Kotiah, medisch oncoloog bij Mercy Medical Center in Maryland, zei dat er een kans van 35 tot 50 procent is dat DCIS uiteindelijk invasief zal worden.
AdvertentieAdvertentieEn een biopsie kan kankercellen missen.
"Het is mogelijk om de diagnose van invasieve borstkanker te missen, afhankelijk van het monster," vertelde Kotiah aan Healthline.
"Het is bij onze instelling gebeurd dat het bij een operatie werd gevonden en niet werd aangetroffen bij een borstbiopsie. Dit komt echter niet vaak voor, "legde ze uit.
AdvertentieDr. Jane Kakkis, medisch directeur van borstoperaties op het MemorialCare-borstcentrum in Orange Coast Memorial Medical Center in Californië, wees erop dat de stadiëring pas na de operatie volledig is.
Wat een biopsie je geeft, is een "werkstad nul", zei ze.
AdvertentieAdvertisement"Het is moeilijk voor mensen om te begrijpen dat in veel gevallen een biopsie u niet definitief zal vertellen dat het DCIS is. Je hebt maar een klein deel van de laesie gesampled. Ik heb mijn patiënten laten weten dat het stadium nul is na de operatie, "zei Kakkis.
Geen duidelijke betekenis van 'actieve bewaking'
Jongere patiënten met dichte borsten kunnen ook MRI's nodig hebben.
Advertentie
"Ik denk niet dat onze borstchirurgen vaak actieve surveillance aanbevelen, gezien het gebrek aan gegevens dat we momenteel hebben," zei ze. "De meeste patiënten zijn angstig wanneer ze ontdekken dat ze een pre-kanker laesie hebben, omdat ze zich meer zorgen maken over de mogelijkheid om kanker te krijgen, naar mijn mening.“
Dr. Dennis Holmes is een borstkanker-chirurg, onderzoeker en interim-directeur van het Margie Petersen-borstcentrum van het John Wayne Cancer Institute in het gezondheidscentrum van Providence Saint John in Californië.
AdvertentieAdvertisement
Holmes vertelde Healthline dat actieve surveillance meestal halfjaarlijkse mammogrammen en borstonderzoeken omvat. Zonder chirurgie of bestraling zou het ook anti-oestrogeen medicatie voor oestrogeen-gevoelige DCIS omvatten.
Dat betekent niet dat u mammografie of naaldbiopten kunt vermijden.
"Ze moeten eerst borstkankerscreening ondergaan gevolgd door een naaldbiopsie van elke verdachte bevinding. Het is van de naaldbiopsie dat we bepalen of een DCIS-laesie geschikt is voor actieve surveillance, "zei hij.
Hij legde uit dat er geen duidelijke richtlijnen zijn voor de mate van progressie van verschillende soorten DCIS.
"Wat we wel kunnen zeggen, is dat hooggradige DCIS sneller naar invasieve kanker evolueert [i. e., over een paar jaar]. Laagwaardige DCIS doet dit minder snel [i. e., meer dan een decennium of meer], "vervolgde hij.
Volgens Holmes zijn ideale kandidaten vrouwen met een oergevoelige DCIS van lage of gemiddelde kwaliteit van één centimeter of minder. Ze moeten bereid zijn om te voldoen aan anti-oestrogeen medicatie en een follow-up schema.
Hij beveelt over het algemeen geen actief toezicht aan.
"Ik geef de voorkeur aan andere alternatieven, zoals excisie alleen of excisie plus intra-operatieve radiotherapie. In mijn ervaring waren vrouwen die een sterke voorkeur voor actief toezicht uiten, over het algemeen wars van conventionele therapie zoals chirurgie en radiotherapie, en hebben ze niet veel angst getoond over actief toezicht, "zei Holmes.
Kakkis zei dat als het gaat om het doen van een studie zoals COMET, het ingewikkelder is dan veel mensen zich realiseren.
"Als een professional in het veld is het grootste probleem voor mij met de studie wat ze noemen actieve surveillance is behandeling met dure medicijnen die elke dag moeten worden ingenomen, met aanzienlijke bijwerkingen. Dit zijn de exacte medicijnen die we gebruiken om borstkanker te behandelen. Het is een beetje een verkeerde benaming om 'actieve bewaking' te zeggen als je een medicijn tegen kanker gebruikt, 'legde ze uit.
Vergelijkingsbehandelingen
Bijwerkingen geassocieerd met anti-oestrogeenmedicatie omvatten opvliegers, slaapstoornissen, vaginale droogheid, stemmingswisselingen en spier- en gewrichtspijnen, volgens Holmes.
"Daarom is niet-naleving zo een probleem met anti-oestrogeen-medicijnen. Veel vrouwen committeren zich aan een medicijn van vijf jaar. Maar het is goed gedocumenteerd dat de nalevingsgraad van twee jaar slechts ongeveer 60 tot 70 procent is, "legde hij uit.
"Chirurgische excisie kan de meer praktische oplossing zijn, met optionele straling, afhankelijk van de leeftijd van de patiënt en de resultaten van de chirurgische pathologie," zei Holmes.
"Het gebruik van intra-operatieve radiotherapie voor DCIS is nog niet algemeen aanvaard, maar ik bied deze behandeling al meer dan 10 jaar aan voor vrouwen met DCIS met uitstekende langetermijnresultaten," zei hij.
"Voor veel vrouwen zijn chirurgie en intra-operatieve radiotherapie de perfecte one-stop-oplossing die hen snel weer in hun normale leven brengt met minder angst om niet genoeg te doen of te veel te doen," zei Holmes.
Kotiah zei dat het waarschijnlijk niet raadzaam is voor hormoonreceptor-negatieve of hoogwaardige DCIS-patiënten om actief toezicht te houden.
"Ze hebben meer kans op agressieve invasieve kanker bij de progressie. Ook patiënten met genetische mutaties, "zei ze.
"Ik had drie patiënten die een operatie hadden ondergaan voor DCIS en geen hormonale blokkering [medicijnen] slikten en in de afgelopen zeven jaar metastatische borstkanker ontwikkelden," ging ze verder.
Kotiah zei dat de borstchirurgen waarmee ze werkt een lumpectomie aanbieden aan alle patiënten met DCIS. Ze adviseren een borstamputatie als de abnormale cellen uitgebreid zijn, maar dat is zeldzaam.
Ze legde uit dat de chirurgen de risico's en voordelen van een operatie versus geen operatie bespreken. De meerderheid van de patiënten kiest voor een operatie.
"We hopen ook minder therapieën voor chemotherapie en bestraling te krijgen voor vroegtijdige invasieve borstkanker. We geven minder chemotherapie aan stadium 1 met een hoog risico invasieve borstkanker die hormoonreceptor-negatief of HER2-positief is dan we de laatste jaren gewoon waren, "legde ze uit.
"We hopen een goede langetermijnoverleving te behouden, toxiciteit van de behandeling te vermijden of te minimaliseren en onnodige kosten in het algemeen voor onze kankerpatiënten te verlagen," zei Kotiah.
Het is gecompliceerd
Alle drie artsen die met Healthline spraken, waren het erover eens dat er meer DCIS-onderzoek nodig is.
Kakkis merkte op dat COMET is ontworpen met veel specifieke criteria, verschillende eindpunten en tussenliggende punten.
Toch denkt ze niet dat het iets anders zal laten zien dan wat ze in haar praktijk ziet.
"De meeste vrouwen hebben een kleine operatie, een klein litteken en gaan naar huis en het gaat goed, tegen vijf tot tien jaar medicijnen met aanzienlijke bijwerkingen," zei Kakkis.
"Ze [COMET] bespreken pijn van de operatie als levensveranderende pijn. Ik zie dat soort pijn niet. Maar in mijn praktijk is 50 procent van de patiënten die de pillen nemen, ellendig en kan niet doorgaan. Ik ben gewoon verbijsterd over de manier waarop ze actieve bewaking beschrijven, "zei ze.
Wat is de overbehandeling dan?
"Het zou overbehandeling zijn voor DCIS als je in plaats van een kleine lumpectomie de hele borst weghaalt wanneer dat niet nodig is," zei Kakkis. "Of na een operatie, moet je echt behandelen met bestraling of endocriene therapie? Dat is voor mij overbehandeling. Het is veel meer bijtend voor het lichaam. Het is duurder en je hebt langere behandelingsduur nodig. Op geen enkele manier zou het als minder therapie worden beschouwd. Chirurgie is zo veilig in vergelijking met elke andere behandeling die we doen. "
Kakkis benadrukte dat elke patiënt met DCIS een heel ander risicoprofiel heeft.
"Zelfs als we vijf patiënten hadden met exact dezelfde tumorgrootte en -sortering, gedragen ze zich misschien niet allemaal hetzelfde. Het is buitengewoon ingewikkeld.Je weet niet echt wat er is totdat je het operatief verwijdert, 'zei ze.
"We raden de minst agressieve operatie aan die het probleem effectief zou aanpakken. Je probeert angst en angst niet met de eerste diagnose over te nemen, "zei Kakkis.
Jongere patiënten met dichte borsten kunnen ook MRI's nodig hebben.
Advertentie
"Ik denk niet dat onze borstchirurgen vaak actieve surveillance aanbevelen, gezien het gebrek aan gegevens dat we momenteel hebben," zei ze. "De meeste patiënten zijn angstig wanneer ze ontdekken dat ze een pre-kanker laesie hebben, omdat ze zich meer zorgen maken over de mogelijkheid om kanker te krijgen, naar mijn mening.“Dr. Dennis Holmes is een borstkanker-chirurg, onderzoeker en interim-directeur van het Margie Petersen-borstcentrum van het John Wayne Cancer Institute in het gezondheidscentrum van Providence Saint John in Californië.
AdvertentieAdvertisement
Holmes vertelde Healthline dat actieve surveillance meestal halfjaarlijkse mammogrammen en borstonderzoeken omvat. Zonder chirurgie of bestraling zou het ook anti-oestrogeen medicatie voor oestrogeen-gevoelige DCIS omvatten.Dat betekent niet dat u mammografie of naaldbiopten kunt vermijden.
"Ze moeten eerst borstkankerscreening ondergaan gevolgd door een naaldbiopsie van elke verdachte bevinding. Het is van de naaldbiopsie dat we bepalen of een DCIS-laesie geschikt is voor actieve surveillance, "zei hij.
Hij legde uit dat er geen duidelijke richtlijnen zijn voor de mate van progressie van verschillende soorten DCIS.
"Wat we wel kunnen zeggen, is dat hooggradige DCIS sneller naar invasieve kanker evolueert [i. e., over een paar jaar]. Laagwaardige DCIS doet dit minder snel [i. e., meer dan een decennium of meer], "vervolgde hij.
Volgens Holmes zijn ideale kandidaten vrouwen met een oergevoelige DCIS van lage of gemiddelde kwaliteit van één centimeter of minder. Ze moeten bereid zijn om te voldoen aan anti-oestrogeen medicatie en een follow-up schema.
Hij beveelt over het algemeen geen actief toezicht aan.
"Ik geef de voorkeur aan andere alternatieven, zoals excisie alleen of excisie plus intra-operatieve radiotherapie. In mijn ervaring waren vrouwen die een sterke voorkeur voor actief toezicht uiten, over het algemeen wars van conventionele therapie zoals chirurgie en radiotherapie, en hebben ze niet veel angst getoond over actief toezicht, "zei Holmes.
Kakkis zei dat als het gaat om het doen van een studie zoals COMET, het ingewikkelder is dan veel mensen zich realiseren.
"Als een professional in het veld is het grootste probleem voor mij met de studie wat ze noemen actieve surveillance is behandeling met dure medicijnen die elke dag moeten worden ingenomen, met aanzienlijke bijwerkingen. Dit zijn de exacte medicijnen die we gebruiken om borstkanker te behandelen. Het is een beetje een verkeerde benaming om 'actieve bewaking' te zeggen als je een medicijn tegen kanker gebruikt, 'legde ze uit.
Vergelijkingsbehandelingen
Bijwerkingen geassocieerd met anti-oestrogeenmedicatie omvatten opvliegers, slaapstoornissen, vaginale droogheid, stemmingswisselingen en spier- en gewrichtspijnen, volgens Holmes.
"Daarom is niet-naleving zo een probleem met anti-oestrogeen-medicijnen. Veel vrouwen committeren zich aan een medicijn van vijf jaar. Maar het is goed gedocumenteerd dat de nalevingsgraad van twee jaar slechts ongeveer 60 tot 70 procent is, "legde hij uit.
"Chirurgische excisie kan de meer praktische oplossing zijn, met optionele straling, afhankelijk van de leeftijd van de patiënt en de resultaten van de chirurgische pathologie," zei Holmes.
"Het gebruik van intra-operatieve radiotherapie voor DCIS is nog niet algemeen aanvaard, maar ik bied deze behandeling al meer dan 10 jaar aan voor vrouwen met DCIS met uitstekende langetermijnresultaten," zei hij.
"Voor veel vrouwen zijn chirurgie en intra-operatieve radiotherapie de perfecte one-stop-oplossing die hen snel weer in hun normale leven brengt met minder angst om niet genoeg te doen of te veel te doen," zei Holmes.
Kotiah zei dat het waarschijnlijk niet raadzaam is voor hormoonreceptor-negatieve of hoogwaardige DCIS-patiënten om actief toezicht te houden.
"Ze hebben meer kans op agressieve invasieve kanker bij de progressie. Ook patiënten met genetische mutaties, "zei ze.
"Ik had drie patiënten die een operatie hadden ondergaan voor DCIS en geen hormonale blokkering [medicijnen] slikten en in de afgelopen zeven jaar metastatische borstkanker ontwikkelden," ging ze verder.
Kotiah zei dat de borstchirurgen waarmee ze werkt een lumpectomie aanbieden aan alle patiënten met DCIS. Ze adviseren een borstamputatie als de abnormale cellen uitgebreid zijn, maar dat is zeldzaam.
Ze legde uit dat de chirurgen de risico's en voordelen van een operatie versus geen operatie bespreken. De meerderheid van de patiënten kiest voor een operatie.
"We hopen ook minder therapieën voor chemotherapie en bestraling te krijgen voor vroegtijdige invasieve borstkanker. We geven minder chemotherapie aan stadium 1 met een hoog risico invasieve borstkanker die hormoonreceptor-negatief of HER2-positief is dan we de laatste jaren gewoon waren, "legde ze uit.
"We hopen een goede langetermijnoverleving te behouden, toxiciteit van de behandeling te vermijden of te minimaliseren en onnodige kosten in het algemeen voor onze kankerpatiënten te verlagen," zei Kotiah.
Het is gecompliceerd
Alle drie artsen die met Healthline spraken, waren het erover eens dat er meer DCIS-onderzoek nodig is.
Kakkis merkte op dat COMET is ontworpen met veel specifieke criteria, verschillende eindpunten en tussenliggende punten.
Toch denkt ze niet dat het iets anders zal laten zien dan wat ze in haar praktijk ziet.
"De meeste vrouwen hebben een kleine operatie, een klein litteken en gaan naar huis en het gaat goed, tegen vijf tot tien jaar medicijnen met aanzienlijke bijwerkingen," zei Kakkis.
"Ze [COMET] bespreken pijn van de operatie als levensveranderende pijn. Ik zie dat soort pijn niet. Maar in mijn praktijk is 50 procent van de patiënten die de pillen nemen, ellendig en kan niet doorgaan. Ik ben gewoon verbijsterd over de manier waarop ze actieve bewaking beschrijven, "zei ze.
Wat is de overbehandeling dan?
"Het zou overbehandeling zijn voor DCIS als je in plaats van een kleine lumpectomie de hele borst weghaalt wanneer dat niet nodig is," zei Kakkis. "Of na een operatie, moet je echt behandelen met bestraling of endocriene therapie? Dat is voor mij overbehandeling. Het is veel meer bijtend voor het lichaam. Het is duurder en je hebt langere behandelingsduur nodig. Op geen enkele manier zou het als minder therapie worden beschouwd. Chirurgie is zo veilig in vergelijking met elke andere behandeling die we doen. "
Kakkis benadrukte dat elke patiënt met DCIS een heel ander risicoprofiel heeft.
"Zelfs als we vijf patiënten hadden met exact dezelfde tumorgrootte en -sortering, gedragen ze zich misschien niet allemaal hetzelfde. Het is buitengewoon ingewikkeld.Je weet niet echt wat er is totdat je het operatief verwijdert, 'zei ze.
"We raden de minst agressieve operatie aan die het probleem effectief zou aanpakken. Je probeert angst en angst niet met de eerste diagnose over te nemen, "zei Kakkis.
