Geschiedenis van beroerte

Een beroerte kan een verwoestende medische gebeurtenis zijn. Het gebeurt wanneer het bloed naar een deel van de hersenen stroomt als gevolg van een bloedstolsel of een afgebroken bloedvat. Net als bij een hartaanval kan het gebrek aan zuurstofrijk bloed leiden tot weefselsterfte. Wanneer hersencellen beginnen te sterven als gevolg van de verminderde bloedstroom, treden er symptomen op in de delen van het lichaam die die hersencellen beheersen. Deze symptomen kunnen omvatten plotselinge zwakte, verlamming en gevoelloosheid van het gezicht of de ledematen. Dientengevolge kunnen mensen die een beroerte ervaren, moeite hebben met denken, bewegen en zelfs ademen.

Hoewel artsen nu de oorzaken en gevolgen van een beroerte kennen, is de aandoening niet altijd goed begrepen. Hippocrates, de 'vader van de geneeskunde', erkende de beroerte voor het eerst meer dan 2, 400 jaar geleden. Hij noemde de voorwaarde apoplexie, wat een Griekse term is die staat voor "neergeslagen door geweld. "Hoewel de naam de plotselinge veranderingen beschrijft die kunnen optreden met een beroerte, heeft dit niet noodzakelijkerwijs aangetoond wat er in de hersenen werkelijk gebeurt.

Eeuwen later, in de 17e eeuw, ontdekte een arts genaamd Jacob Wepfer dat er iets de bloedtoevoer verstoorde in de hersenen van mensen die stierven aan apoplexie. In sommige van deze gevallen was er een enorme bloeding in de hersenen. In andere werden de bloedvaten geblokkeerd.

In de decennia die volgden, bleef de medische wetenschap vooruitgang boeken met betrekking tot de oorzaken, symptomen en behandeling van apoplexie. Eén resultaat van deze vooruitgang was de verdeling van apoplexie in categorieën op basis van de oorzaak van de aandoening. Hierna werd apoplexie bekend onder termen als beroerte en cerebraal vasculair accident (CVA).

Tegenwoordig weten artsen dat er twee soorten beroertes bestaan: een ischemische en een hemorragische beroerte. Een ischemische beroerte, die vaker voorkomt, treedt op wanneer een bloedstolsel in de hersenen verblijft. Dit blokkeert de bloedtoevoer naar verschillende delen van de hersenen. Een hemorragische beroerte, aan de andere kant, gebeurt wanneer een slagader in de hersenen openbreekt. Hierdoor accumuleert het bloed zich in de hersenen. De ernst van de beroerte is vaak gerelateerd aan de locatie in de hersenen en aan het aantal getroffen hersencellen.

Volgens de National Stroke Association is beroerte de 5e belangrijkste doodsoorzaak in de Verenigde Staten. Naar schatting 7 miljoen mensen in Amerika hebben echter een beroerte overleefd. Dankzij de vooruitgang in behandelmethoden kunnen miljoenen mensen die een beroerte hebben gehad nu met minder complicaties leven.

Geschiedenis van beroertebehandelingen

Een van de vroegst bekende beroertebehandelingen vond plaats in de jaren 1800, toen chirurgen begonnen met operaties aan de halsslagaders.Dit zijn de slagaders die een groot deel van de bloedtoevoer naar de hersenen verzorgen. Stolsels die zich ontwikkelen in de halsslagaders zijn vaak verantwoordelijk voor het veroorzaken van een beroerte. Chirurgen begonnen te werken op de halsslagaders om de cholesterolopbouw te verminderen en blokkades te verwijderen die vervolgens tot een beroerte konden leiden. De eerste gedocumenteerde arteria carotis-ader in de Verenigde Staten was in 1807. Dr. Amos Twitchell voerde de operatie uit in New Hampshire. Vandaag staat de procedure bekend als een halsslagader-endarteriëctomie.

Hoewel arteria carotis-slagader zeker een beroerte hielp voorkomen, waren er maar weinig behandelingen beschikbaar om een beroerte daadwerkelijk te behandelen en de effecten ervan te verminderen. De meeste behandelingen waren meer gericht op het helpen van mensen bij het omgaan met eventuele problemen na een beroerte, zoals spraakstoornissen, eetproblemen of blijvende zwakte aan de ene kant van het lichaam. Pas in 1996 werd een effectievere behandeling geïmplementeerd. In dat jaar keurde de Amerikaanse Food & Drug Administration (FDA) het gebruik van weefselplasminogeenactivator (TPA) goed, een medicijn dat de bloedstolsels die ischemische beroertes verbreken, doorbreekt.

Hoewel TPA effectief kan zijn bij de behandeling van ischemische beroertes, moet het binnen 4. 5 uur na het begin van de symptomen worden toegediend. Dientengevolge, het ontvangen van snelle medische aandacht voor een beroerte is van vitaal belang voor het verminderen en terugdraaien van de symptomen. Als iemand die je kent symptomen van een beroerte ervaart, zoals plotselinge verwarring en zwakte of gevoelloosheid aan de ene kant van het lichaam, breng hem dan naar het ziekenhuis of bel 911 onmiddellijk.

Vooruitgang in beroerte-behandelingen

TPA is de voorkeursbehandelingsmethode voor ischemische beroertes. Een opkomende behandeling voor dit soort beroertes is echter de mechanische embolusverwijdering bij cerebrale ischemie (MERCI) retriever. Dit apparaat kan een bloedstolsel fysiek verwijderen bij iemand met een ischemische beroerte. Sinds het eerste gebruik in 2001 heeft de MERCI-retriever ongeveer 10.000 mensen behandeld. Het nadeel is echter dat veel chirurgen nog steeds moeten worden getraind in het gebruik ervan, en ziekenhuizen moeten de apparatuur kopen, wat erg duur kan zijn. Hoewel TPA nog steeds de meest gebruikte behandeling is voor ischemische beroertes, kan de MERCI-retriever toenemen in populariteit naarmate meer chirurgen getraind worden in het gebruik ervan.

Hemorragische beroertebehandelingen hebben ook een lange weg afgelegd. Als de effecten van een hemorragische beroerte een groot deel van de hersenen aantasten, kunnen artsen een operatie aanbevelen in een poging om schade op de lange termijn te verminderen en de druk op de hersenen te verlichten. Chirurgische behandelingen voor hemorragische beroerte omvatten:

Chirurgisch knippen: Deze handeling houdt het plaatsen van een clip in op de basis van het gebied dat de bloeding veroorzaakt. De clip stopt de bloedstroom en helpt voorkomen dat het gebied weer gaat bloeden.
Coiling: Deze procedure omvat het geleiden van een draad door de lies tot aan de hersenen, terwijl kleine spiralen worden ingebracht om gebieden met zwakte en bloeding te vullen. Dit kan mogelijk bloedingen stoppen.
Chirurgische verwijdering: Als het bloedingsgebied niet op een andere manier kan worden hersteld, kan een chirurg een klein deel van het beschadigde gebied verplaatsen.Deze operatie is echter vaak een laatste redmiddel omdat het als een zeer hoog risico wordt beschouwd en niet op veel delen van de hersenen kan worden uitgevoerd.

Andere behandelingen kunnen nodig zijn, afhankelijk van de locatie en de ernst van de bloeding.

Vooruitgang in beroertepreventie

Hoewel beroerte nog steeds een van de belangrijkste oorzaken van invaliditeit is, is ongeveer 80% van de beroertes te voorkomen. Dankzij recent onderzoek en vooruitgang in de behandeling kunnen artsen nu preventiestrategieën aanbevelen voor mensen die een beroerte dreigen te krijgen. Bekende risicofactoren voor een beroerte zijn:

is ouder dan 75
met atriale fibrillatie
met congestief hartfalen
met diabetes
met een hoge bloeddruk
met een voorgeschiedenis van een beroerte of voorbijgaande ischemie aanval

Mensen met deze risicofactoren moeten met hun arts praten over hoe zij hun risico op een beroerte kunnen verlagen. Artsen raden vaak aan de volgende preventieve maatregelen te nemen:

stoppen met roken
met het gebruik van anticoagulantia om de bloedstolling te voorkomen
medicijnen nemen om hoge bloeddruk onder controle te houden of diabetes
een gezond natriumarm dieet met veel fruit eten en groenten
drie tot vier dagen per week gedurende ten minste 40 minuten per dag

Hoewel een beroerte niet altijd kan worden voorkomen, kan het nemen van deze stappen ertoe bijdragen uw risico zo veel mogelijk te beperken.

Quiz: test uw slag IQ

The Takeaway

Een beroerte is een levensbedreigende medische gebeurtenis die blijvende hersenschade en langdurige handicaps kan veroorzaken. Het onmiddellijk zoeken naar een behandeling kan de kans vergroten dat u of een geliefde een van de innovatieve behandelingen voor beroerte krijgt en complicaties minimaliseert.