Multiple sclerose: nieuwe diagnostische criteria en meer

Wanneer wordt MS meestal gediagnosticeerd?

Multiple sclerose (MS) is een chronische ontstekingsziekte van het centrale zenuwstelsel.

Bij mensen met MS valt het immuunsysteem ten onrechte myeline aan, een stof die zenuwvezels bedekt en beschermt.

Beschadigde myeline vormt littekenweefsel (laesies). Dat resulteert in een communicatiekloof tussen je hersenen en de rest van je lichaam. De zenuwen zelf kunnen ook beschadigd raken, soms permanent.

Naar schatting zijn wereldwijd 2 miljoen mensen gediagnosticeerd met MS. Dat omvat naar schatting 400.000 mensen in de Verenigde Staten.

U kunt op elke leeftijd MS ontwikkelen. MS komt vaker voor bij vrouwen dan bij mannen. Het komt ook vaker voor bij blanken vergeleken met Spaanse of zwarte mensen, en komt zelden voor bij Aziatische mensen en andere etnische groepen. De eerste symptomen verschijnen meestal tussen de 20 en 40 jaar. Voor jonge volwassenen is MS de meest voorkomende invaliderende neurologische ziekte.

advertentieAdvertentie

Vroege symptomen

Vroege symptomen van MS

Laesies kunnen zich overal in het centrale zenuwstelsel vormen, waaronder de hersenen en het ruggenmerg. Symptomen zijn afhankelijk van welke zenuwvezels worden beïnvloed. Vroege symptomen zijn meer waarschijnlijk mild en vluchtig.

Deze kunnen zijn:

dubbel of wazig zien
gevoelloosheid, tintelingen of branderig gevoel in ledematen, romp of gezicht
spierzwakte, stijfheid of spasmen
duizeligheid of vertigo
onhandigheid
urinaire urgentie

Deze symptomen kunnen te wijten zijn aan een aantal aandoeningen, dus uw arts kan om een MRI vragen voordat hij een diagnose stelt. Zelfs in het begin kan deze test actieve ontsteking of laesies onthullen.

Vaak voorkomende symptomen

Algemene symptomen van MS

Het is belangrijk om te onthouden dat MS-symptomen vaak onvoorspelbaar zijn. Geen twee mensen zullen MS-symptomen op dezelfde manier ervaren.

Naarmate de tijd vordert, kunt u een of meer van de volgende symptomen ondervinden:

gezichtsvermogenverlies, pijn in de ogen
problemen met evenwicht en coördinatie, moeite met lopen
verlies van gevoel, gedeeltelijke verlamming
verlies van blaascontrole
constipatie
vermoeidheid
stemmingswisselingen
depressie
seksuele stoornis
algemene pijn
Lhermitte's teken, dat optreedt wanneer u uw nek beweegt en het voelt aan als een elektrische schok de cognitieve stoornissen in de ruggengraat reduceren, inclusief geheugen- en concentratieproblemen, of problemen bij het vinden van de juiste woorden om te zeggen
AdvertisementAdvertisementAdvertisement

Diagnose

Hoe wordt MS gediagnosticeerd?

Er is geen enkele test die MS kan diagnosticeren. Ten eerste moeten andere omstandigheden worden geëlimineerd.

Andere dingen die myeline kunnen beïnvloeden zijn onder meer:

virale infecties

blootstelling aan toxische stoffen
ernstige vitamine B12-deficiëntie
collageen-vaatziekten
zeldzame erfelijkheidsstoornissen
Guillain-Barré syndroom
Bloedonderzoek kan MS niet bevestigen, maar ze kunnen sommige andere aandoeningen uitsluiten.

Diagnostische criteria en bijbehorende testen

Voor diagnose moet er bewijs zijn van MS in ten minste twee afzonderlijke delen van het centrale zenuwstelsel. Die schade moet op verschillende tijdstippen zijn voorgekomen. <999 Volgens de richtlijnen die in 2010 zijn bijgewerkt, kan MS worden gediagnosticeerd op basis van deze bevindingen:

twee aanvallen of opflakkeringen van symptomen (die ten minste 24 uur duren met 30 dagen tussen aanslagen), plus twee laesies

twee aanvallen, één laesie, en bewijs van verspreiding in de ruimte, of de locatie van de laesie

één aanval, twee laesies en bewijs van verspreiding in de tijd, of het vinden van een nieuwe laesie sinds de vorige scan
één aanval, één laesie, en bewijs van verspreiding in ruimte en tijd
verslechtering van symptomen of laesies en verspreiding in de ruimte gevonden in twee van de volgende: MRI van de hersenen, MRI van de wervelkolom, en spinale vloeistof
MRI's zullen worden uitgevoerd met en zonder contrastkleurstof om laesies op te sporen en actieve ontsteking te markeren.
Spinale vloeistof wordt onderzocht op eiwitten en ontstekingscellen die geassocieerd zijn met, maar niet altijd worden aangetroffen in, mensen met MS. Het kan ook helpen andere ziektes en infecties uit te sluiten.

Uw arts kan ook evoked potentials bestellen. Zintuiglijke evoked potentials en hersenstam auditieve evoked potentials werden in het verleden gebruikt. Huidige diagnostische criteria omvatten alleen visuele evoked potentials. In deze test analyseert de arts hoe uw ogen reageren op een afwisselend dambordpatroon.

Meer informatie: Tests voor multiple sclerose »

Typen

Wat zijn de verschillende MS-typen?

Hoewel u nooit meer dan één type MS tegelijk kunt hebben, is het mogelijk dat uw diagnose in de loop van de tijd verandert. Dit zijn de vier hoofdtypen MS:

Klinisch geïsoleerd syndroom (CIS)

CIS is een enkel geval van ontsteking en demyelinisatie in het centrale zenuwstelsel. Het moet 24 uur of langer hebben geduurd.

Sommige mensen die CIS hebben, ontwikkelen uiteindelijk andere soorten MS, maar velen niet. De kans is groter als MRI een laesie op uw hersenen vertoont.

Relapsing-remitting multiple sclerosis (RRMS)

Ongeveer 85 procent van de mensen met MS wordt in eerste instantie gediagnosticeerd met RRMS. Het betreft duidelijk gedefinieerde recidieven, waarbij er een verslechtering van neurologische symptomen is. Recidieven duren van enkele dagen tot enkele maanden.

Recidieven worden gevolgd door gedeeltelijke of volledige remissie waarbij de symptomen milder of afwezig zijn. Er is geen ziekteprogressie tijdens remissies.

RRMS wordt als actief beschouwd wanneer u een nieuwe terugval of bewijs van ziekteactiviteit op MRI heeft. Anders is het inactief. Het wordt verslechtering genoemd als je na een terugval steeds meer handicaps hebt. Anders is het stabiel.

Primair-progressieve multiple sclerose (PPMS)

In PPMS is er een verslechtering van de neurologische functie vanaf het begin. Er zijn geen duidelijke terugvallen of remissies. Ongeveer 15 procent van de mensen met MS heeft dit type bij diagnose.

Er kunnen ook periodes zijn van verhoogde of verlaagde ziekteactiviteit, waarbij de symptomen verslechteren of verbeteren.Dit werd vroeger progressieve-recidiverende multiple sclerose (PRMS) genoemd. Onder bijgewerkte richtlijnen wordt dit nu als PPMS beschouwd.

PPMS wordt als actief beschouwd wanneer er aanwijzingen zijn voor nieuwe ziekteactiviteit. PPMS met progressie betekent dat er bewijs is voor verergering van de ziekte in de loop van de tijd. Anders is het PPMS zonder progressie.

Secundair-progressieve multiple sclerose (SPMS)

Wanneer RRMS overgaat naar progressieve MS, wordt dit SPMS genoemd. Tijdens deze cursus wordt de ziekte gestaag progressiever, met of zonder terugvallen. Deze cursus kan actief zijn, met nieuwe ziekteactiviteit, of inactief, zonder ziekteactiviteit.

Bekijk: Mijn verhaal over multiple sclerose-diagnose »

AdvertentieAdvertisement

Behandeling

Wat gebeurt er na de diagnose?

Net zoals de ziekte zelf anders is voor elke persoon, zo ook de behandelingen. Mensen met MS werken meestal met een neuroloog. Anderen in uw zorgteam kunnen uw huisarts, fysiotherapeut of verpleegkundige die gespecialiseerd is in MS omvatten.

De behandeling kan in drie hoofdcategorieën worden onderverdeeld:

Ziektemodificerende geneesmiddelen

Deze geneesmiddelen zijn ontworpen om de frequentie en ernst van relapsen en langzame progressie van relapsing-MS te verminderen:

Injectables:

bèta interferonen (Avonex):

Leverbeschadiging is een mogelijke bijwerking, dus u zult regelmatig bloedonderzoeken moeten ondergaan om uw leverenzymen te controleren. Andere bijwerkingen zijn reacties op de injectieplaats en griepachtige symptomen.

glatirameeracetaat (Copaxone): Bijwerkingen zijn reacties op de injectieplaats. Ernstiger reacties omvatten pijn op de borst, snelle hartslag, ademhaling en huidreacties.
daclizumab (Zinbryta): Dit is gereserveerd voor mensen die niet op andere behandelingen hebben gereageerd. Bijwerkingen zijn onder meer ernstige leverbeschadiging, immuunaandoeningen en levensbedreigende gebeurtenissen.
Orale medicijnen: dimetylfumaraat (

Tecfidera

) : Mogelijke bijwerkingen zijn blozen, misselijkheid, diarree en verlaagde aantallen witte bloedcellen. fingolimod ( Gilenya
) : het kan een vertraagde hartslag veroorzaken, dus uw hartslag moet zorgvuldig worden gecontroleerd na de eerste dosis. Het kan ook hoge bloeddruk, hoofdpijn en wazig zicht veroorzaken. teriflunomide ( Aubagio
) : Mogelijke bijwerkingen zijn haaruitval en leverschade. Vaak voorkomende bijwerkingen zijn hoofdpijn, diarree en een prikkelend gevoel op uw huid. Het kan ook een zich ontwikkelende foetus schaden. <999 Infusions: alemtuzumab ( Lemtrada

)

: dit medicijn kan het risico op infecties en auto-immuunziekten vergroten. Het wordt meestal alleen gebruikt als er geen reactie is op andere medicijnen. natalizumab (Tysabri )
: dit medicijn verhoogt het risico van progressieve multifocale leuko-encefalopathie (PML), een virale herseninfectie. mitoxantron (Novantrone) : Dit medicijn wordt gebruikt voor zeer geavanceerde MS, dit medicijn kan het hart beschadigen en wordt geassocieerd met bloedkankers.
Er is aangetoond dat geen van de ziektemodificerende geneesmiddelen effectief is in progressieve MS. Opflakkeringen behandelen Opflakkeringen kunnen worden behandeld met orale of intraveneuze corticosteroïden zoals prednison en methylprednisolon. Deze medicijnen helpen ontstekingen te verminderen. Bijwerkingen kunnen zijn: verhoogde bloeddruk, vochtretentie en stemmingswisselingen.

Als uw symptomen ernstig zijn en niet op steroïden reageren, is plasmaferese (plasmaferese) een optie. In deze procedure wordt het vloeibare deel van uw bloed gescheiden van bloedcellen. Het wordt vervolgens gemengd met een eiwitoplossing (albumine) en teruggebracht naar uw lichaam.

Symptomen behandelen

Een verscheidenheid aan medicatie kan worden gebruikt om individuele symptomen te behandelen, waaronder:

blaas- of darmstoornissen

vermoeidheid

spierstijfheid en -spasmen

pijn
seksuele disfunctie < 999> Fysieke therapie en lichaamsbeweging kunnen de sterkte, flexibiliteit en loopproblemen verbeteren. Complementaire therapieën kunnen massage, meditatie en yoga zijn.
Advertentie
Outlook
Outlook

Er is geen remedie voor MS, en er is ook geen betrouwbare manier om de voortgang van een individu te meten.

Sommige mensen zullen een paar milde symptomen ervaren die niet leiden tot een handicap. Anderen kunnen meer progressie en toenemende invaliditeit ervaren. Sommige mensen met MS worden uiteindelijk ernstig gehandicapt. Maar de meeste mensen niet.

De levensverwachting is bijna normaal en MS is zelden dodelijk.