Eierstokkanker in foto's

Een kanker met weinig zichtbare symptomen

Eierstokkanker wordt soms een "stille" ziekte genoemd, omdat vroege symptomen mild en gemakkelijk te ontslaan kunnen zijn. Deze symptomen kunnen ook worden veroorzaakt door een aantal andere problemen die niets met kanker te maken hebben.

Bij eierstokkanker in een vroeg stadium is er over het algemeen geen visueel bewijs voor de ziekte.

advertisementAdvertisement

Afbeeldingen

Afbeeldingengalerij ovariale kanker

advertentie

Symptomen

Symptomen van eierstokkanker

Vroege symptomen kunnen zijn: algemeen ongemak in de buik, opgeblazen gevoel en zwelling. U kunt moeite hebben met eten of u kunt zich vol voelen na slechts een klein beetje te hebben gegeten. Eierstokkanker kan ook maagklachten en bekken- of buikpijn veroorzaken. U kunt last krijgen van obstipatie, die soms wordt aangezien voor het prikkelbare darm syndroom.

Verhoogde druk van een tumor kan een dringende noodzaak tot urineren of frequent urineren veroorzaken. Sommige vrouwen met eierstokkanker ervaren pijnlijke geslachtsgemeenschap. Het kan ook veranderingen in uw menstruatiecyclus veroorzaken.

Naarmate eierstokkanker vordert, worden de symptomen persistenter. Vermoeidheid, gewichtsverlies en onverklaarde rugpijn kunnen symptomen van eierstokkanker zijn. U moet uw arts zo snel mogelijk raadplegen als de symptomen ernstig zijn of blijven optreden gedurende meer dan een maand.

Meer informatie: Eierstokkanker met de cijfers: feiten, statistieken en u »

AdvertentieAdvertisement

Tests

Diagnostische tests

Uw arts zal beginnen met het invullen van uw medische geschiedenis en het uitvoeren van een algemeen lichamelijk onderzoek. De volgende stap is waarschijnlijk een bekkenexamen. Uw huisarts kan dit doen, maar u kunt worden doorverwezen naar een gynaecoloog.

Tijdens het bekkenonderzoek zal uw arts een speculum in uw vagina plaatsen om visueel op afwijkingen te controleren. Met twee gehandschoende vingers in je vagina, zal de arts op je buik drukken om je eierstokken en baarmoeder te voelen. Een bekkenexamen kan aanwijzingen geven voor uw toestand. Vergrote eierstokken zijn echter niet altijd voelbaar vanwege hun locatie in uw bekken.

Bloedonderzoek

Uw arts zal waarschijnlijk een bloedtest laten uitvoeren. Er is een eiwit genaamd CA-125 dat wordt aangetroffen bij eierstokkankercellen en kan worden gedetecteerd in het bloed. Een hoog niveau van CA-125 zou een indicatie kunnen zijn voor eierstokkanker, maar niet altijd. Uw bloedonderzoek kan ook problemen met de nier- of leverfunctie onthullen.

Beeldvormingstests

Beeldvormingstests zijn meer behulpzaam bij het ontdekken van afwijkingen. Ze kunnen artsen informatie geven over de structuur, de grootte en de vorm van uw eierstokken. Hoewel beeldvormingstests een tumor of andere massa kunnen onthullen, kunnen ze niet bepalen of het kanker is. Na de diagnose zijn beeldvormende tests zeer nuttig om te controleren of kanker zich heeft uitgezaaid (uitgezaaid) naar andere delen van uw lichaam.

Als u een echo hebt, wordt er een kleine sonde op uw buik of in de vagina geplaatst. Geluidsgolven helpen om een beeld te vormen. Een goed echo-beeld kan een massa identificeren en bepalen of het een tumor (vast) of een cyste (met vocht gevuld) is. Het kan zelfs in de eierstokken zien.

Computertomografie (CT) -scans gebruiken röntgenfoto's om beelden in dwarsdoorsnede te maken. Voor een CT-scan lig je stil op een smalle tafel terwijl de scanner om je heen beweegt. Mogelijk hebt u een intraveneuze (IV) lijn nodig voor de contrastkleurstof.

Een CT-scan kan niet altijd kleinere ovariumtumoren detecteren. Het kan grotere tumoren vinden, tekenen van vergrote lymfeklieren en kanker die zich buiten de eierstokken heeft verspreid.

MRI gebruikt magnetische velden, radiogolven om zeer precieze en nauwkeurige afbeeldingen te maken en wordt vaak gebruikt om de eierstokken beter te visualiseren en om massa's te karakteriseren die te zien zijn op CT of echografie.

Röntgenfoto's op de borst kunnen worden gebruikt om te zien of de kanker is uitgezaaid naar de longen. Een positron emissie tomografie (PET) scan wordt meestal niet gebruikt om te controleren op eierstokkanker. Het is nuttiger om uit te zoeken of eierstokkanker zich heeft verspreid. PET gebruikt radioactieve glucose om kankercellen te herkennen.

Chirurgie

In een procedure die laparoscopie wordt genoemd, steekt uw arts een verlichte buis in uw onderbuik. Hierdoor kunnen ze de eierstokken en de nabijgelegen organen en weefsels van dichterbij bekijken.

Als er een eierstokkanker is, is er maar één manier om zeker te weten: biopsie. Voor eierstokkanker betekent dat meestal chirurgische verwijdering van de massa en één of beide eierstokken. Een klein monster wordt naar een laboratorium gestuurd, waar een patholoog het onder een microscoop onderzoekt. Een patholoog is een arts die is getraind in het diagnosticeren en classificeren van ziekten door microscopisch onderzoek. Als u een opeenhoping van vocht in uw buik heeft, kan de vloeistof worden geanalyseerd om te zien of deze kankercellen bevat.

Advertentie

Risicofactoren

Risicofactoren voor eierstokkanker

Volgens de Centers for Disease Control and Prevention (CDC) krijgen ongeveer 20.000 Amerikaanse vrouwen elk jaar eierstokkanker. Het risico op eierstokkanker stijgt met de leeftijd. Je hebt meer kans om het te krijgen wanneer je van middelbare leeftijd of ouder bent.

Andere risicofactoren zijn:

het hebben van een naast familielid die het heeft gehad, zoals uw moeder, grootmoeder, zus of tante
met de BRCA1- of BRCA2-genmutatie
die borst-, baarmoederhals-, baarmoeder- of colorectale kanker
een eerdere diagnose van melanoom of endometriose
met een Oost-Europese of Ashkenazi-joodse achtergrond
nooit bevallen of met vruchtbaarheidsproblemen
hormonale therapie - met name oestrogeen zonder progesteron voor 10 jaar of meer

Raadpleeg onmiddellijk uw arts als u enkele van deze risicofactoren kent en als u symptomen van eierstokkanker heeft. De behandeling kan een operatie, chemotherapie, bestraling of een combinatie van therapieën omvatten. De eerdere eierstokkanker wordt gediagnosticeerd en behandeld, hoe beter uw prognose.