Prediabetes Screeningtest: is het de moeite waard?
Inhoudsopgave:
Tegenwoordig maakt gepersonaliseerde medische technologie het gemakkelijker dan ooit om te leren over onze eigen gezondheid en hoe ons lichaam het doet zonder een arts te hoeven raadplegen.
Van draagbare fitness-trackers tot winkelstatistieken die u kunnen voorspellen wanneer u zwanger bent, slimme technologie en big data werken samen om ons meer over uzelf te leren dan we ooit wisten.
AdvertentieAdvertentieEn hoewel het cool is om te weten hoeveel kilometers we nog moeten lopen voor onze volgende 'Pokémon Go'-eitjes, is het ook handig om deze informatie rechtstreeks toe te passen op het verbeteren van gezondheidsresultaten op nationaal niveau.
Die filosofie staat centraal in een debat over de effectiviteit van screeningtests om het risico van prediabetes voor mensen te beoordelen.
En dat debat werd deze week nieuw leven ingeblazen met een gepubliceerde studie die schatte dat bijna 60 procent van de mensen in de Verenigde Staten ouder dan 40 een hoog risico loopt op het ontwikkelen van prediabetes.
AdvertentieLees meer: Vijf tekenen van veroudering die mogelijk vermomd diabetes zouden kunnen zijn »
Bent u in gevaar?
De Centers for Disease Control and Prevention (CDC), American Diabetes Association (ADA) en de American Medical Association (AMA) werkten samen om een gratis online screeningstest te maken om te voorspellen of iemand mogelijk een hoger risico loopt op basis van prediabetes. over zeven vragen.
AdvertentieAdvertisementDe online test onderzoekt de leeftijd (1 tot 3 punten), geslacht (1 punt), zwangerschapsdiabetes (1 punt), familiegeschiedenis (1 punt), bloeddruk (1 punt), lichamelijke activiteit (1 punt) en gewicht (1 tot 3 punten).
Een score van 5 of hoger wordt als een hoog risico beschouwd. De website beveelt aan dat mensen met een hoog risico hun arts bezoeken en vragen om een bloedtest voor prediabetes.
Prediabetes, momenteel gedefinieerd door de ADA als een bloedsuikerspiegel van 100 milligram per deciliter, treedt op als iemand een bloedsuikerspiegel heeft die hoger is dan normaal, maar niet zo hoog dat hij in aanmerking komt als diabetes type 2. Hoewel veel mensen met prediabetes diabetes type 2 zullen ontwikkelen, zullen velen dat niet.
Dit maakt prediabetes een nuttige, maar niet perfecte, categorisatie om te gebruiken als voorspeller van de gezondheid van diabetesverslaafden.
Een nauwkeurigere meetmethode dan alleen verhoogde bloedsuikerspiegels is een suikertolerantietest, waarbij een persoon een specifieke dosis suiker in het laboratorium gebruikt en vervolgens zijn bloedsuikerwaarden laat testen om te zien hoe lang het duurt voordat zijn niveaus zijn bereikt om terug te keren naar normaal.
AdvertisementAdvertisementDeze test meet specifiek hoe hard de alvleesklier moet werken om suikerbrekende insuline te produceren om de binnenkomende suikerrush te verwerken. Het wordt beschouwd als een vrij goede voorspeller van hoe snel de alvleesklier voorgoed begint te geven.
Mensen wier prediabetes wordt gedetecteerd door hoge suikertolerantie voor deze test zijn duidelijke kandidaten voor diabetespreventie-inspanningen, recent onderzoek heeft aangetoond. Wijzigingen in levensstijl, zoals voeding en lichaamsbeweging, en medicijnen zoals metformine om suikerregulatie te helpen, hebben aangetoond dat het aantal mensen vermindert waarvan de prediabetes type 2 diabetes wordt. Door de belasting van de pancreas te verminderen, heeft het een kans om te genezen.
Meer dan 8 procent van de mensen in de Verenigde Staten heeft type 2-diabetes, waarbij het bloed zo overladen wordt met suiker dat het de bloedbaan en alle weefsels die het normaal gesproken voedt met zuurstof en voedingsstoffen begint te beschadigen.
AdvertentieNaast het dramatisch verhogen van het risico op een hartaanval en beroerte, begint de ziekte de kleine bloedvaten te vernietigen die capillairen worden genoemd en die de gevoeligste delen van het lichaam voeden: de vingers en tenen, de ogen, pijn die detecteert zenuwen en zelfs de hersenen.
Omdat de suiker deze fragiele haarvaten beschadigt, beginnen de weefsels die ze dienen te sterven. Het resultaat kan gangreen zijn dat leidt tot vinger- of voetamputatie, blindheid, ongeneeslijke neuropathische pijn of zelfs dementie.
AdvertentieAdvertentieDit maakt elke mogelijke inspanning die het begin van diabetes type 2 daadwerkelijk zou voorkomen of vertragen, de moeite en de investering waard. Hoge suikertolerantie is zo'n voorspeller van wie zich moet haasten in preventieve zorg. En, volgens de ADA, weet slechts 1 op de 9 mensen met prediabetes dat ze het hebben.
Niet genoemd in de online screening is een andere belangrijke risicofactor voor prediabetes: polycysteus ovarium syndroom (PCOS). Vrouwen met PCOS lopen een aanzienlijk hoger risico op prediabetes en kunnen baat hebben bij aanvullende screening en preventieve behandeling zelfs bij afwezigheid van andere risicofactoren.
Desalniettemin zou de online screeningstest voor risicobeoordeling van essentieel belang kunnen zijn om een goedkope en eenvoudig te verspreiden manier aan te bieden om te bepalen welke mensen baat kunnen hebben bij aanvullende tests door hun arts.
AdvertentieLees meer: Campagne gelanceerd om te screenen op prediabetes »
Epidemie op getallen
Een verhoogde bloedsuikerspiegel alleen, bij afwezigheid van suikertolerantie, is echter niet zo'n duidelijke voorspeller van een toekomst van diabetes type 2 of de noodzaak om te interveniëren met medicijnen of alle boerenkooldiëten om dit te voorkomen.
AdvertisementAdvertisementHet beeld wordt nog duisterder als men bedenkt dat de definitie van prediabetes niet in steen is gegoten.
De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) maakt geen gebruik van het woord "prediabetes", maar definieert "verminderde hyperglycemie bij vasten" als een bloedsuikerspiegel van 110 mg / dl die nuchter is, waarmee de ADA akkoord ging totdat het dit aantal verlaagde tot 100 mg / dL in 2003.
Deze definitieverandering verhoogde effectief het aantal mensen dat 's nachts als prediabetisch door miljoenen werd beschreven.
Andere veranderingen in de definitie van prediabetes van de ADA hebben de reikwijdte uitgebreid zodat, vandaag, 86 miljoen Amerikanen van 20 jaar of ouder zouden voldoen aan criteria voor prediabetes.
De praktische implicaties van deze screening test begonnen te ontstaan. Dat is de reden waarom Dr. Saeid Shahraz, Ph. D., en zijn collega's bij Tufts Medical Center, besloten hebben om het te proberen en het testmodel te testen.
Shahraz en zijn team namen gegevens van de National Health and Nutritional Examination Survey (NHANES) 2013-2014. Het verzamelde een breed scala aan gezondheidsinformatie van 10, 175 deelnemers die bedoeld waren als een representatieve steekproef van de algemene bevolking van de VS.
Van die deelnemers had 96 procent voldoende informatie verstrekt aan het oorspronkelijke onderzoek dat het team van Shahraz hun informatie kon uitvoeren via het onderzoek naar de screening op prediabetes en wat de resultaten blootlegden.
De resultaten werden maandag gepubliceerd in een onderzoeksbrief in JAMA Internal Medicine.
Van de prediabetes screening test, schatten onderzoekers dat 73 miljoen Amerikanen van 40 jaar of ouder (58 procent) een hoog risico hadden op prediabetes. Onder Amerikanen ouder dan 60, had meer dan 80 procent een hoog risico op prediabetes.
De test die de ADA aanbeveelt voor mensen met een hoog risico op prediabetes is de nuchtere bloedglucosetest (suiker), die tussen de $ 175 en $ 330 per persoon kost. Dit betekent dat als de gemiddelde kosten per test $ 225 waren, het ongeveer $ 16 miljard zou kosten om elk van deze 73 miljoen mensen te testen op prediabetes.
"We zouden enorme middelen moeten besteden om dit enorme aantal patiënten te bereiken en effectieve interventies voor hen kunnen implementeren", legt Shahraz uit in een interview met Healthline. "Hoewel we niet tegen screeningprogramma's voor prediabetes zijn, waarvan de effectiviteit toch niet is aangetoond, hebben we ons geconcentreerd op ons onderzoek naar de validiteit van de screeningsmethode. Als ADA en andere fundamentele medische organisaties besluiten om actief te screenen op prediabetes, hebben ze een geldig algoritme nodig om gevallen met een redelijke nauwkeurigheidsmarge te identificeren. "
En er is de kwestie bij de hand. Als de ADA pleit voor het uitgeven van miljarden dollars aan screening, is hun uitsluiting dan op de juiste plaats?
"De definitie van prediabetes is willekeurig," merkte Shahraz op. "Deze beslissing is nog steeds onderwerp van discussie. Er is geen bewijs om te laten zien welke drempel de juiste is om te kiezen. "
Maar de drempel, wees erop dat Dr. Robert Ratner, hoofd van de wetenschappelijke en medische officier van de ADA, in een reactie op reacties bij Diabetes Care in 2015 ergens moet zijn.
"We hebben veel aandacht - misschien te veel - is in het recente verleden besteed aan het feit dat [individuen] aan de onderkant van de glycemische reeksen een lager risico lopen om door te gaan naar diabetes dan de individuen bij de hogere doelen ", schreef hij. "We kunnen blijven argumenteren over wat de exacte diagnostische knippunten voor elke test zouden moeten zijn, maar het komt erop neer dat dit categorieën zijn die een verhoogd risico op het ontwikkelen van diabetes suggereren, en het is onvermijdelijk dat wanneer je fysiologische reeksen van een continue variabele hebt, de risico's zijn lager aan de onderkant van de bereiken dan aan de hogere uiteinden."
Lees meer: gebruik van marihuana gekoppeld aan prediabetes»
Doc, wat moet ik doen?
Vandaag, zelfs in het licht van de bevindingen van Shahraz, ondersteunt Ratner de prediabetes-cutoff van de ADA en de richtlijnen in de online screeningstest.
"We houden ons aan onze aanbeveling," vertelde hij aan Healthline. "Er zijn 86 miljoen Amerikaanse volwassenen met prediabetes, en bijna 90 procent van hen weet het niet. En er zijn 8 miljoen Amerikaanse volwassenen met diabetes die niet gediagnosticeerd zijn. Met dat veel mensen die risico lopen op complicaties - die al kunnen beginnen voordat diabetes zich ontwikkelt - is het redelijk dat patiënten en hun artsen hun risico inschatten. "
Deze aanbeveling is echter controversieel.
"De risicoscore van de [online test] helpt niets om de resultaten te verbeteren", betoogde Dr. Rita Redberg, hoofdredacteur van JAMA Interne Geneeskunde, en professor in de geneeskunde aan de Universiteit van Californië, San Francisco, in een interview met Healthline. "Ik raad deze screening niet aan. Ik zou willen voorstellen in plaats van gescreend te worden, gewoon werken aan het verminderen van het risico om ooit diabetes te krijgen door meteen een paar kleine veranderingen aan te brengen. Gewichtsverlies en een gezonde levensstijl kunnen duidelijk de resultaten verbeteren. "
Redberg legde uit:" De diabetespreventieprogramma's hebben allemaal als doel om gewicht te verliezen. Er is geen specifiek resultaat gerelateerd aan diabetes. Maar we weten dat obesitas een grote risicofactor is voor diabetes. De beste manier om het risico op obesitasgerelateerde gezondheidsproblemen, zoals diabetes en prediabetes, wat dat ook is, te verminderen, is door gewicht te verliezen, door een gezond mediterraan dieet te eten en door fysieke activiteit te verhogen, zoals wandelen en niet roken.. "
Shahraz lijkt het met Redberg eens te zijn.
"Allereerst moeten ze zich geen zorgen maken dat ze worden gecategoriseerd als een hoog risico op prediabetes", adviseerde hij mensen die de online screening-test hebben gedaan. "Als ze hun bloed laten testen, is er een grote kans dat ze normaal zijn. Zelfs als hun nuchtere suiker zich in het prediabetesbereik bevindt, zouden ze het alleen als een wake-up call moeten nemen. Een goede meerderheid van hen zal niet vooruitgaan naar diabetes. Ze moeten echter aanbevelingen voor leefstijlverandering serieus nemen, die al de juiste aanbeveling zijn voor alle chronische ziekten en voor een gezonde bevolking. "
Aan het einde van de dag vindt Ratner echter dat de uiteindelijke beslissing bij medische professionals moet liggen als iemand een hoog risico op de online test beoordeelt.
"We adviseren hen om hun arts te vragen of ze een bloedtest moeten laten doen," zei hij. "Het is nog steeds aan de arts om zijn [of] haar klinische oordeel te gebruiken om verder te testen. “
