Tekort aan therapeuten die geestelijke gezondheidszorg verstoren
Inhoudsopgave:
In de nationale media is meestal een massaschietpartij nodig om mensen te laten praten over geestelijke gezondheid en toegang tot diensten.
Over het algemeen doet die praat niet veel en sterft na een week of twee.
AdvertentieAdvertentieZelfs met de Affordable Care Act (ACA), die bepaalde vormen van geestelijke gezondheidszorg afdekt, krijgen veel mensen niet de zorg die ze nodig hebben omdat er niet genoeg therapeuten zijn om rond te gaan.
In feite heeft meer dan de helft van alle Amerikaanse provincies geen beroepsbeoefenaren in de geestelijke gezondheidszorg, meldt de Washington Post.
Dat is ondanks het feit dat 20 procent van de kinderen en 18,5 procent van de volwassenen op een bepaald moment een ernstig verzwakkende psychische stoornis hebben, of hebben gehad, volgens het National Institute of Mental Health (NIMH).
Een resultaat is dat miljoenen Amerikanen met geestelijke gezondheidsproblemen - variërend van milde depressie tot schizofrenie - de zorg ontvangen die ze krijgen van huisartsen.
Vorige maand liet een onderzoek in het tijdschrift Kindergeneeskunde zien dat eerstelijnszorgverleners de enige contactpersoon voor psychische problemen waren voor 35 procent van de kinderen.
Een aantal organisaties voorspelt een ernstig tekort aan zowel artsen als verpleegkundigen. Nu lijkt het dat het therapieveld hetzelfde fenomeen ervaart.
Het is een eenvoudig geval van vraag en aanbod.
Meer lezen: Problemen met geestelijke gezondheid voor studenten stijgen »
Wat veroorzaakt het tekort?
De ACA heeft het aantal verzekerde Amerikanen drastisch verhoogd en het soort dingen dat ziektekostenverzekeringen moeten dekken.
De ACA kwalificeerde ook beroepen in de geestelijke gezondheidszorg als professionals in de eerstelijns gezondheidszorg. Dit betekent dat patiënten een therapeut kunnen zien zonder voorafgaande toestemming van hun reguliere arts.
AdvertentieAdvertentieBetekent dit dat diensten voor geestelijke gezondheidszorg gemakkelijker te vinden zijn in de Verenigde Staten? Niet echt.
Michele Paiva, een erkende psychotherapeut die in Pennsylvania oefent, zei dat de ACA deuren heeft geopend voor de zorg, maar dat betekent niet dat de behandelingen betaalbaar zijn.
De verzekering dicteert nog steeds de therapie, in tegenstelling tot de therapeut die de verzekering vertelt wat de patiënt of klant nodig heeft. Michele Paiva, gelicentieerde psychotherapeut"Het is waar dat meer mensen verzekerd zijn, maar afhankelijk van de dekking die ze hebben, kunnen ze de therapie nog steeds wel of niet betalen, en de verzekering dicteert nog steeds de therapie, in tegenstelling tot de therapeut die de verzekering vertelt wat de patiënt of klant nodig heeft, "vertelde ze aan Healthline. "Ik merk dat mijn therapieklanten steeds meer naar de optie voor zelf betalen kijken.Meer dan ooit nemen therapeuten om deze reden niet deel aan de verzekering. "
AdvertentieToch bieden Paiva en andere therapeuten voor degenen die hulp nodig hebben glijdende schalen, kortingen of zelfs vrijwilligerswerk aan groepen zonder winstoogmerk.
"Ik vind dat voor de meesten van ons die kortingen of glijdende schalen gebruiken, dit voor sommige klanten een lagere vergoeding dan een co-betaling kan zijn," zei ze.
AdvertentieAdvertentieNaast het dicteren van zorg, worden interacties met verzekeringsagentschappen vaak overspoeld met papierwerk en andere problemen. De meeste therapeuten zijn zelfstandigen, dus tijd nemen om betaald te worden door verzekeringsmaatschappijen haalt ze weg bij hun klanten.
Toni Coleman, een psychotherapeut en relatiecoach in Virginia, zegt dat het tekort aan therapeuten in haar gebied te wijten is aan het feit dat veel aanbieders geen verzekering accepteren. Ze doet maar met bepaalde kanttekeningen.
"Ik neem niet alle verzekeringen omdat sommigen niet betalen of vergoeden volgens de overeenkomst en / of op zoek zijn naar mazen om niet te betalen, enzovoort. Er zijn mensen die zulke lage bedragen hebben dat ik geld zou verliezen door mee te doen, dus dat doe ik niet, "vertelde ze aan Healthline. "Ik zou graag zien dat meer gevestigde providers klanten met een verzekering accepteren, ook al is het maar voor een paar uur per week. Als iedereen maar één kaars aansteekt, zou het een verschil maken. "
AdvertentieIn feite accepteert de helft van de psychiaters, die in tegenstelling tot de meeste psychologen een medisch diploma hebben en medicijnen kunnen voorschrijven, geen ziektekostenverzekering, volgens een onderzoek in het tijdschrift JAMA Psychiatry.
Meer lezen: moeten scholen kinderen screenen op geestelijke gezondheidsproblemen? »
AdvertentieAdvertentieMeer barrières tussen professionals en patiënten
Naast verzekeringen staan er nog een heleboel andere dingen in de weg om mensen de hulp te bieden die ze nodig hebben.
Dr. Ajita M. Robinson, oprichter en klinisch directeur van Friends in Transition Counseling Services in Maryland, zei dat terwijl iedereen wordt getroffen door het tekort aan professionals in de geestelijke gezondheidszorg, etnische minderheden, mensen met mobiliteitsuitdagingen en degenen aan het einde van hun leven het meest lijden.
Een deel van het probleem is dat sommige verzekeringsmaatschappijen zijn gestopt met het toevoegen van clinici aan hun netwerken.
"Aetna en veel van de panels van grote bedrijven zijn bijvoorbeeld al meer dan drie jaar gesloten", vertelde ze aan Healthline. "Clinici zijn geïnteresseerd in deelname aan hun netwerk, maar krijgen niet de kans om bij te dragen aan toegangsproblemen die uiteindelijk van invloed zijn op klanten die deze diensten zoeken. "
Dit is niet voor iedereen. Het is een grote verantwoordelijkheid en het werk is veeleisend en uitdagend. Dr. Ajita M. Robinson, Vrienden van Transition Counseling ServicesEr is ook het feit dat het collegegeld de laatste jaren omhoog is gegaan. Er is geen reden om grote hoeveelheden geld uit te geven voor een carrière die misschien niet genoeg oplevert.
"De stijgende kosten van onderwijs vormen een barrière voor velen die zich aangetrokken voelen tot dit beroep.Geld blijft een factor gedurende je loopbaan, "zei Robinson, een erkende klinische professionele hulpverlener zelf. "GGZ-professionals doen vaak mee aan jaren van onbetaalde klinische stages en residenties in het streven naar onafhankelijke licentiestatus. "
Voordat hij in het vak stapt, raadt Coleman aan om een realistisch en werkbaar plan op voorhand te maken. Dit omvat weten hoe lang het proces duurt, inclusief het worden opgericht, marketing en omgaan met de zakelijke kant.
"Te veel mensen zien het als een geweldig optreden dat hen veel geld oplevert en hen in staat stelt om vanuit een thuiskantoor te werken," zei ze. "Dit is niet voor iedereen. Het is een grote verantwoordelijkheid en het werk is veeleisend en uitdagend. No-shows, cliënten die zich uitleven, mensen die hun rekeningen niet betalen, mogelijke rechtszaken zijn er allemaal en moeten worden beheerd of vermeden. "
Meer lezen: slechts een derde van de kinderen met ADHD Krijg de aanbevolen behandeling»
