Epilepsie Symptomen: wat te zoeken

Overzicht

Epilepsie is een aandoening waarbij u terugkerende aanvallen heeft. Normaal gesproken zenden zenuwcellen in de hersenen elektrische en chemische signalen uit naar andere zenuwcellen, klieren en spieren. Aanvallen gebeuren wanneer te veel van deze zenuwcellen, of neuronen, tegelijkertijd elektrische signalen afgeven in een veel sneller tempo dan normaal. Gewoonlijk duurt een aanval enkele seconden tot enkele minuten. In sommige gevallen kunnen ze langer meegaan.

Niet alle aanvallen komen door epilepsie. Volgens de Mayo Clinic zou een persoon meestal minstens twee niet-uitgelokte aanvallen moeten hebben voor hun arts om hen te diagnosticeren met epilepsie. Een niet-uitgelokte aanval is er een die zonder duidelijke oorzaak gebeurt.

Tekenen van een aanval kunnen subtiel of dramatisch zijn. De getroffen persoon kan:

• eenvoudigweg gedurende enkele seconden naar niets staren
• bewustzijn verliezen
• vreemd gedrag vertonen, zoals onzin zeggen
• verstijven, schudden of gewelddadige, schokkende bewegingen

Hoewel ze sterk kunnen variëren, worden specifieke symptomen vaak geassocieerd met specifieke soorten aanvallen. Een aflevering kan beginnen als een eenvoudiger vorm van aanvallen, maar het kan een ander type aanval worden met meer wijdverbreide of krachtige effecten.

Het type aanval hangt af van welk deel en hoeveel van de hersenen wordt beïnvloed. De twee belangrijkste categorieën van epileptische aanvallen die bestaan, zijn gedeeltelijk en gegeneraliseerd. Meerdere soorten aanvallen vallen in elke categorie.

advertentieAdvertentie

Gedeeltelijk

Gedeeltelijke aanvallen

Ook wel focale of lokale aanvallen genoemd, gedeeltelijke aanvallen zijn het gevolg van abnormale activiteit in één deel van de hersenen. De twee soorten partiële aanvallen zijn eenvoudige partiële aanvallen en complexe partiële aanvallen.

Simpele gedeeltelijke epileptische aanvallen

Mensen verliezen het bewustzijn meestal niet met eenvoudige partiële aanvallen, maar andere symptomen hangen af ​​van wat het slecht functionerende deel van het brein controleert. Deze aanvallen duren meestal minder dan 2 minuten.

De symptomen kunnen zijn:

• spiertrekkingen of verstijving van individuele lichaamsdelen, zoals een arm of been
• een plotselinge verandering in emoties zonder aanwijsbare reden
• problemen met spreken of verstaan ​​spraak
• gevoelens van deja vu, of het herhalen van een ervaring
• onaangename sensaties, zoals een stijgend gevoel in de maag, veranderingen in de hartslag of kippenvel
• dingen horen, ruiken, proeven of voelen die er niet zijn, of sensorisch hallucinaties, zoals flikkerende lichten, tintelende sensaties of denkgeluiden zijn gedempt als ze helder zijn

Complexe partiële aanvallen

De symptomen van complexe partiële aanvallen hangen af ​​van welk deel van de hersenen de aanvallen beïnvloeden. Deze aanvallen beïnvloeden een groter deel van de hersenen dan eenvoudige partiële aanvallen. Deze aanvallen veroorzaken een verandering in bewustzijn of bewustzijn, wat een verlies van bewustzijn kan omvatten.Deze aanvallen duren meestal ongeveer 1 tot 2 minuten.

De tekenen en symptomen van complexe partiële aanvallen kunnen zijn:

• een aura, of een ongebruikelijk gevoel dat waarschuwt voor de aanval
• die op niets afstevent
• vreemd, zinloos gedrag uitvoert dat vaak wordt herhaald, of automatismen, waaronder gerommel met kleren, lopen in cirkels en het maken van kauwbewegingen
• Na de aanval kan de persoon gedesoriënteerd zijn of zich niet herinneren wat er is gebeurd onmiddellijk voor of na de aanval.

Een persoon kan een eenvoudige partiële aanval beginnen die zich ontwikkelt tot een complexe partiële aanval. Het kan zich dan ontwikkelen tot een gegeneraliseerde aanval.

Advertentie

Gegeneraliseerd

Gegeneraliseerde conventies

Gegeneraliseerde aanvallen lijken alle delen van de hersenen te omvatten. Er zijn zes soorten gegeneraliseerde aanvallen. Ze omvatten het volgende:

Tonische aanvallen

Tonische aanvallen zijn genoemd naar de manier waarop ze de spiertonus beïnvloeden. Deze aanvallen zorgen ervoor dat spieren verstijven. Ze beïnvloeden meestal de spieren in de rug, armen en benen, maar veroorzaken meestal geen bewustzijnsverlies. Meestal komen tonische aanvallen voor tijdens de slaap en duren minder dan 20 seconden. Als een persoon staat wanneer ze een tonische aanval hebben, zullen ze waarschijnlijk vallen.

Clonische aanvallen

Deze aanvallen zijn zeldzaam en hebben betrekking op de snelle samentrekking en ontspanning van de spieren. Dit leidt tot een ritmische, schokkende beweging, meestal in de nek, het gezicht of de armen. Deze beweging kan niet worden gestopt door de aangetaste lichaamsdelen ingedrukt te houden. Dit zijn niet hetzelfde als tonisch-klonische aanvallen, die vaker voorkomen. Tonic-clonische aanvallen beginnen met spierverstijving, wat optreedt bij tonische aanvallen, die worden gevolgd door schokbewegingen, die optreden bij clonische aanvallen.

Tonic-clonische aanvallen

Dit type is ook bekend als de grand mal aanval, van de Franse term voor "geweldige ziekte. "Het is dit soort aanvallen dat de meeste mensen zich voorstellen als ze aan aanvallen denken. Deze aanvallen duren meestal 1 tot 3 minuten. Een tonisch-clonische aanval die langer duurt dan 5 minuten is een medisch noodgeval.

Het eerste waarschuwingssignaal van een tonisch-clonische aanval kan een grom of ander geluid zijn als gevolg van verstijvende spieren en uitwendige lucht. De eerste fase is de tonische fase. In deze fase zal de persoon het bewustzijn verliezen en op de grond vallen als ze staan. Hun lichaam zal dan gewelddadig gaan convoceren of bewegen. Dit staat bekend als de clonische fase. Tijdens de aanval zal de spiertrekkingen ritmisch lijken, zoals bij clonische aanvallen.

Tijdens tonisch-clonische aanvallen kan zich het volgende voordoen:

Een persoon kan zijn eigen tong bijten, wat leidt tot bloed uit de mond.

• Ze kunnen mogelijk geen afscheiding reguleren, wat leidt tot verhoogde speekselafscheiding of schuimvorming bij de mond.
• een verlies van darmcontrole of blaasfunctie
• Ze kunnen gewond raken door stuiptrekkingen of door voorwerpen die hun lichaam tijdens de aanval treffen.
• Ze kunnen ook lichtblauw worden.
• Een persoon met een tonisch-clonische aanval is vaak pijnig en moe daarna en heeft weinig of geen herinneringen aan de ervaring.

De grand mal aanval kan optreden als gevolg van een beperkter type aanval, zoals gedeeltelijke inbeslagneming, die verslechtert. Dit wordt een secundaire gegeneraliseerde aanval

genoemd. De elektrische ontsteking start in een specifiek deel van de hersenen, maar de storing verplaatst zich naar grotere delen van de hersenen. Dit kan snel of langzaam gebeuren. Lees meer: ​​Eerste hulp bij epilepsie: Hoe te reageren als iemand een episode heeft

Atonische aanvallen

Ook bekend als astatische aanvallen of drop-aanvallen hebben deze aanvallen een kort verlies van bewustzijn tot gevolg. Deze worden "atonisch" genoemd omdat ze een verlies van spierspanning en daarmee een verlies van spierkracht inhouden. Deze aanvallen duren meestal minder dan 15 seconden.

Iemand die tijdens het zitten een atonische aanval ervaart, knikt mogelijk alleen maar. Als ze staan, vallen ze op de grond. Als hun lichaam stijf is als ze vallen, is het waarschijnlijk een tonische aanval in plaats van een atonische aanval. Zodra een atonische aanval voorbij is, is de persoon meestal niet op de hoogte van wat er is gebeurd. Mensen met atonische aanvallen kunnen ervoor kiezen om een ​​helm te dragen, omdat deze aanvallen vaak letsel veroorzaken.

Myoclonische aanvallen

Deze aanvallen hebben meestal een snelle rukbeweging van specifieke delen van het lichaam. Ze kunnen sprongen in het lichaam voelen en zijn meestal van invloed op de armen, benen en het bovenlichaam. Mensen zonder epilepsie kunnen dit soort stoten of schokken voelen, vooral wanneer ze in slaap vallen of 's morgens wakker worden. Hik is een ander voorbeeld van hoe myoclonische aanvallen zich voelen. Bij mensen met epilepsie veroorzaken deze aanvallen vaak dat lichaamsdelen aan beide zijden van het lichaam tegelijkertijd bewegen. Deze aanvallen duren meestal maar een paar seconden en veroorzaken geen bewustzijnsverlies.

Myoclonische aanvallen kunnen deel uitmaken van verschillende epilepsiesyndromen, waaronder:

juveniele myoclonische epilepsie

• Lennox-Gastaut-syndroom
• progressieve myoclonic epilepsie
• Absence-aanvallen

Ook bekend als petit mal-aanvallen, Bij kinderen komen verzuimaanvallen vaker voor. Ze bevatten meestal een kort verlies van bewustzijn waarbij de persoon stopt met wat hij doet, in de ruimte staart en niet meer reageert. Dit kan worden verward met dagdromen.

Als een kind complexe verzuimaantasting heeft, maken ze ook een soort spierbewegingen. Deze kunnen snelle knipper-, kauw- of handbewegingen omvatten. Complexe verzuimaanvallen kunnen tot 20 seconden duren. Afwezigheid van aanvallen zonder spierbeweging, eenvoudige afwezigheidstoestanden genoemd, duurt meestal minder dan 10 seconden.

Hoewel ze maar een seconde duren, kan de inbeslagname meerdere keren gebeuren op één dag. De mogelijkheid van verzuimbeginselen moet worden overwogen bij kinderen die lijken te ruimen of moeite hebben om op te letten.