Stress en trauma bij kinderen beïnvloeden Gene-expressie voor het leven

Elk jaar zijn bijna een miljoen kinderen in de Verenigde Staten het slachtoffer van fysiek geweld, seksueel misbruik of verwaarlozing. Als gevolg van hun stress in het vroege leven, hebben ze later meer kans op het ontwikkelen van angst, depressie of agressie. Maar wetenschappers begrijpen nog steeds niet volledig wat deze kinderen kwetsbaar maakt.

In een nieuwe studie van de University of Wisconsin, Madison, die in Child Development verscheen, ontdekten onderzoekers een van de biologische manieren waarop misbruik de hersenen verandert. In een vreemde draai lijkt kindertijdstoornis genetische veranderingen te veroorzaken waardoor de kinderen later in hun leven minder goed in staat zijn om met hoge niveaus van stresshormonen om te gaan.

advertisementAdvertisement

Onderzoekers verzamelden 56 kinderen van 11 tot 14 jaar oud, van wie er 18 bij Child Protective Services waren geregistreerd. Om te controleren op factoren als de gezinsstatus, beoordeelden de onderzoekers of de kinderen van de ouders getrouwd waren, hoe goed hun baan betaalde en welk onderwijsniveau ze hadden genoten. Vervolgens trokken de onderzoekers een bloedstaal van elk kind en analyseerden ze hun DNA.

Meer informatie over de biologie van stress »

Cortisol: vriend en vijand

De onderzoekers keken naar een gen met de naam NR3C1, dat codeert voor een type hormoon dockingssite genaamd glucocorticoïde receptor. Het is zijn taak om een ​​site aan te bieden voor een van de stresshormonen, cortisol, om contact te maken en te communiceren met cellen. Specifiek bestudeerden zij de promoterregio van het NR3C1-gen, dat het gen vertelt hoe vaak zichzelf tot expressie moet worden gebracht en hoeveel glucocorticoïde-receptoren moeten worden gemaakt. Bij kinderen die mishandeld waren, werden deze promotorregio's veel sneller gemethyleerd dan bij kinderen die niet waren misbruikt.

advertentie

"Methylering is een biochemisch proces dat genen in wezen in of uitschakelt door te beïnvloeden of genen tot expressie kunnen worden gebracht," zei Sarah Romens, hoofdauteur van het onderzoek, in een interview met Healthline. "We hebben waargenomen dat mishandelde kinderen meer methylatie van [NR3C1-promotor] -sites hadden … vergeleken met niet-mishandelde kinderen. Dit suggereert dat mishandelde kinderen minder expressie van NR3C1 hebben, wat waarschijnlijk zou resulteren in de productie van minder glucocorticoïde receptoren. "

" Deze personen ervaren niet alleen meer fysieke en emotionele schade dan andere kinderen, maar ze kunnen ook interpretaties ontwikkelen die de wereld gevaarlijk en onvoorspelbaar maakt. Als gevolg hiervan krijgen deze kinderen een grotere kans om bedreigingen in hun omgeving te volgen, wat een risicofactor kan zijn voor zowel angst als agressie. "- Sarah Romens

Cortisol is een tweesnijdend zwaard. Het veroorzaakt waakzaamheid en alertheid en laat mensen reageren op hun omgeving.Hoe meer cortisol, hoe meer je aandacht en focus kunt besteden. Tot op zekere hoogte.

advertentieAdvertentie

Nadat cortisol is gedokt met ongeveer 50 procent van de glucocorticoïde-receptoren in de hippocampus van de hersenen, zal meer cortisol de prestaties doen afnemen. Je wordt gestrest, nerveus of geïrriteerd en je kunt je moeilijker concentreren. Bij voldoende hoge stressniveaus ervaar je angst en paniek. Langdurige blootstelling aan hoge stressniveaus veroorzaakt ook andere slijtage aan het lichaam, waaronder slijtage van het hart en een verzwakt immuunsysteem.

Hoe meer glucocorticoïdenreceptoren u in uw hippocampus hebt, hoe meer stress u kunt verdragen voordat uw prestatie lijdt en u afbreekt. En dus, hoe meer gemethyleerd NR3C1 is, hoe minder glucocorticoïde receptoren je hebt, en hoe kwetsbaarder je bent voor de effecten van cortisol.

Dat werkt hoe dan ook bij knaagdieren. Om dit bij mensen te bevestigen, zouden wetenschappers het hersenweefsel van kinderen moeten onderzoeken. "Het is natuurlijk niet ethisch, haalbaar of wenselijk om hersenweefsel van levende, menselijke kinderen te onderzoeken," zei Romens. "Onze gegevens over methyleringsverschillen bij kinderen komen echter direct overeen met de gegevens over methyleringsverschillen bij knaagdieren. “

Lees meer: ​​7 onnodige oorzaken van stress (en hoe deze te vermijden) »

Deze bevinding kan helpen verklaren waarom mensen met een voorgeschiedenis van mishandeling een groter risico lopen op het ontwikkelen van stemmingsstoornissen. "Overmatige of langdurige blootstelling aan stresshormonen, zoals cortisol, kan ertoe leiden dat mensen chronisch overstuur, alert en waakzaam blijven voor gevaar", legt Romens uit.

AdvertisementAdvertisement

In haar paper schreef ze: "Deze mensen ervaren niet alleen meer fysieke en emotionele schade dan andere kinderen, maar ze kunnen ook interpretaties ontwikkelen die de wereld gevaarlijk en onvoorspelbaar maken. Als gevolg hiervan krijgen deze kinderen een grotere kans om bedreigingen in hun omgeving te volgen, wat kan dienen als een risicofactor voor zowel angst- als agressieproblemen. "

A Matter of Mortality

Een andere recente studie gepubliceerd in PLOS Medicine gaat in op de effecten op lange termijn van stress en trauma bij kinderen.

De studie onderzocht gegevens van alle kinderen in Denemarken geboren tussen 1968 en 2008, alle kinderen in Zweden geboren tussen 1973 en 2006, en een willekeurige steekproef van 89 procent van de kinderen geboren in Finland van 1987 tot 2007.

Advertentie < Van iedereen in deze groep hadden 189, 094 een ouder verloren vóór de leeftijd van 18 jaar. Zelfs na controle voor sociale en economische factoren hadden mensen die een ouder hadden verloren een 50 procent hoger risico op overlijden dan degenen die dat niet deden.

In het bijzonder hadden kinderen van ouders die stierven aan een onnatuurlijke dood een 84 procent hoger sterfterisico, terwijl kinderen van ouders die stierven aan natuurlijke oorzaken een 33 procent hoger risico hadden. Als de doodsoorzaak van de ouder zelfmoord was, verhoogde dit de kans op natuurlijke dood van het kind met 65 procent en de onnatuurlijke dood met 126 procent.Deze effecten duurden tot ver in de volwassenheid.

Advertentieadvertenties

"Veel studies hebben gesuggereerd dat dit ongunstige levensgebeuren de ontwikkeling op lange termijn van kinderen zou kunnen beïnvloeden, door vele aspecten van iemands leven te beïnvloeden, en mortaliteitsrisico is het moeilijkste eindpunt van al deze effecten, en op het Tegelijkertijd is het het topje van de ijsberg, "zei Jiong Li, universitair hoofddocent aan de universiteit van Aarhus in Denemarken en hoofdauteur van de studie, in een interview met Heathline. "Als de moraliteit op de lange termijn toeneemt, zal dit suggereren dat deze … bevolking mogelijk meer problemen in hun leven heeft dan we dachten, die niet alleen betrekking hebben op fysieke en psychische gezondheid, maar ook op andere sociale aspecten, die blijven bestaan ​​in hun volwassen leven. "

Misschien ziet Li de lange-termijneffecten van de ontdekking van Romens. "Onze bevindingen suggereren dat genetische factoren, psychologische stress, sociaal-gedragsveranderingen en sociale steun een van de onderliggende paden kunnen zijn," zei Li. "Ik denk dat de voorgestelde biologische mechanismen in de studie van [Romens] perfect in overeenstemming zijn met onze bevindingen. [Het glucocorticoïde] receptorgen kan een belangrijke rol spelen in het pad dat nadelige of stressvolle levensgebeurtenissen en gezondheidsproblemen of zelfs sociale problemen met elkaar verbindt. “

Herken de bijwerkingen van chronische stress »