Dood: bewustzijn daarna?

Sinds de jaren 1970, toen reanimatie mensen na hartstilstand begon te reanimeren, zijn er verhalen over bijna-doodervaringen in omloop.

Een fel licht.

AdvertisementAdvertisement

Een compassionate, vredig wezen.

overleden geliefden wachten met open armen.

Al deze accounts zinspelen op het idee dat er iets bestaat na de dood. Of tenminste de hersenen geloven van wel.

advertentie

Nu, de grootste studie over dit onderwerp rapporteert dat deze ervaringen kunnen bewijzen dat we ons nog steeds bewust zijn tijdens de eerste minuten van overlijden.

"De dood is altijd gedefinieerd door wanneer het hart stopt met kloppen, want wat er gebeurt wanneer het hart stopt met kloppen, is dat er geen bloed rond het lichaam komt, dus bijna onmiddellijk stopt een persoon met ademen en wordt zijn brein uitgeschakeld en niet meer functioneel, Dr. Sam Parnia, co-auteur van een recente studie over het leven na de dood door een team van de NYU Langone School of Medicine, vertelde Healthline. "Dit wordt klinisch aangeduid als hartstilstand. “

advertentieAdvertentie

Parnia legt uit dat wanneer een persoon gereanimeerd wordt met reanimatie, de hersenen slechts ongeveer 15 procent van het bloed krijgen dat er normaal naar circuleert.

"Dit is niet genoeg om de hersenen opnieuw te activeren, zodat de hersenen in grote lijnen plat blijven en niet functioneren tijdens reanimatie," zei Parnia. "Zodra het hart stopt, verlies je niet alleen het bewustzijn en zijn je hersenstamreflexen allemaal weg, maar ook de elektriciteit die je brein maakt vertraagt ​​onmiddellijk en binnen ongeveer 2 tot 20 seconden is het volledig vlak. “

Tot aan het huidige onderzoek van Parnia is gedacht dat wanneer een persoon afvlakt, hij / zij zich bewusteloos moet zijn omdat er geen hersengolven worden gedetecteerd.

Hij daagt dit echter uit.

'We denken dat de dood een eindige tijd is', zei Parnia. "Maar de wetenschap is gaan begrijpen dat nadat een persoon is gestorven, de cellen in het lichaam zelf een proces van de dood beginnen te ondergaan, wat een aantal uren duurt nadat de persoon dood is. "

AdvertisementAdvertisement

Parnia concludeert niet dat nadat een persoon dood is dat ze nog leven, of dat nadat ze zijn gestorven, hun hersenen of organen werken.

Zijn punt is dat cellen niet in een oogwenk uiteenvallen. Integendeel, het duurt een paar uur voordat ze een punt in het ontbindingsproces bereiken wanneer ze niet te verkopen zijn.

"Dus het punt van ons onderzoek was dit: als we het hart opnieuw kunnen starten nadat een persoon de eerste periode van overlijden heeft doorgemaakt, voordat de cellen onherstelbaar beschadigd zijn geraakt, dan kunnen we een hele persoon terugbrengen zonder hersenbeschadiging, of wat een bewustzijnsstoornis wordt genoemd. Denk aan het geval van Terri Schiavo, die in een vegetatieve staat verkeerde, 'legde Parnia uit."Het is een gecompliceerd proces, maar kan worden gedaan. "

Advertentie

Een blik op ons bewustzijn - onze psyche

Om de processen te bestuderen die artsen in staat zullen stellen mensen opnieuw tot leven te brengen na een hartstilstand zonder hersenbeschadiging, vond Parnia het nodig om de proces dat in de hersenen plaatsvindt nadat een persoon is overleden.

"Veel mensen hebben anekdotisch gemeld dat ze kunnen zien en horen wat er gebeurt op het moment van hun reanimatie. Ze maken een periode van de dood door, maar komen terug en beschrijven een vrijstaande ervaring waarbij ze zien hoe artsen vanuit de hoek van de kamer aan het werk zijn. Of ze beschrijven feitelijke gesprekken die artsen en verpleegkundigen later verifiëren, "zei Parnia.

AdvertentieAdvertentie

Een deel van zijn onderzoek was erop gericht om dit fenomeen van bewustzijn en bewustzijn tijdens hartstilstand te begrijpen.

"We wilden bestuderen wat er gebeurt met de menselijke geest en bewustzijn. Het deel dat ons maakt wie we zijn. Wat de Grieken vroeger de psyche noemden. We willen weten wat er gebeurt als een persoon de drempels van de dood heeft overschreden, 'zei Parnia.

Het onderzoek is het grootste in zijn soort. Het omvatte 2, 000 deelnemers met een hartstilstand.

Advertentie

Sommige stierven tijdens het proces. Maar van degenen die het overleefden, had tot 40 procent de perceptie dat ze enige vorm van bewustzijn hadden gedurende de tijd dat ze in een staat van hartstilstand verkeerden. Toch waren ze niet in staat om meer details te specificeren.

'Ze weten dat ze iets hadden, maar ze konden het zich niet herinneren', zei Parnia.

AdvertentieAdvertentie <10> Tien procent van de deelnemers had een diepe mystieke ervaring, vergelijkbaar met wat kan worden gezien als een bijna-doodervaring.

"Ze beschreven een fel licht dat op hen afkwam of overleden familieleden die hen verwelkomden, of een overzicht van hun hele leven tot het punt waarop ze stierven terwijl ze voor hen flitsten. Sommigen beschreven het zien van een wezen vol liefde en mededogen, "legde Parnia uit.

Bovendien had 2 procent een volledig visionair en auditief bewustzijn van alle details van wat er met hen gebeurde. Hiervan is één geval gevalideerd.

Parnia zei dat hij kon aantonen dat de persoon zich herinnerde aan gebeurtenissen die minstens drie tot vijf minuten duurden in de periode nadat hun hart was gestopt.

"Er waren dingen die werden getimed en vastgelegd die de patiënt onafhankelijk kon beschrijven, en toen we in de hitlijsten keken en [medisch personeel] vroegen, hebben we vastgesteld dat de exacte gebeurtenissen voorkwamen," zei Parnia. "Wat dit suggereert, is dat de periode van bewustzijn en het bewustzijn dat ze in staat waren om deze gebeurtenissen te herinneren plaatsvond niet voordat ze stierven, maar in de periode waarin van de hersenen werd verwacht dat ze vlak en niet-functioneel waren. "

Parnia zei dat dit tegen alles is wat de wetenschap tot nu toe heeft ontdekt.

"We zijn hierop ingegaan in de verwachting dat er geen bewustzijnsbewustzijn is, omdat onze wetenschappelijke modellen gebaseerd zijn op het feit dat je alleen bewustzijn kunt hebben wanneer je hersenen functioneren - zodat als je hersenen door de dood gaan en niet functioneren, dan zou je geen van deze ervaringen moeten hebben, "merkte hij op."[Wetenschap zegt ook] deze zogenaamde ervaringen gebeuren waarschijnlijk niet wanneer mensen echt dood zijn, ze gebeuren waarschijnlijk voor of na. "

Toch zei hij dat zijn onderzoek zowel fout bleek.

Geen dromen of hallucinaties, dus wat is er aan de hand?

Kunnen wat mensen op deze momenten ervaren dromen of hallucinaties zijn?

Parnia zei dat ze dat niet zijn, omdat de deelnemers echte gebeurtenissen beschreven die door anderen in de ruimte werden geverifieerd.

Hetzelfde geldt voor hallucinaties.

"Terwijl zieke mensen hallucinaties hebben, beschrijven de mensen waar we het over hebben in deze studie verifieerbare gebeurtenissen, dus per definitie zijn het geen hallucinaties," zei Parnia.

Maar hoe zit het met de mystieke ervaringen die mensen hebben uitgelegd? Die kunnen niet worden gevalideerd.

Parnia schrijft dit toe aan het onvermogen om de ervaring van een andere persoon te verifiëren als het gaat om zaken als liefde.

"Als je diepe liefde voor een persoon of gebeurtenis ervaart, kan ik onmogelijk controleren of dat echt is," zei hij. "Gelukkig zijn de meesten van ons niet gestorven en komen terug, dus we hebben het niet meegemaakt. Sommigen van ons zijn bereid om het te accepteren en anderen niet. Wetenschappelijk gezien hebben we geen manier om de ervaring van iemand anders als deze te valideren. Het is echt omdat ze het hadden. "

Hoe zit het dan met het idee dat wat er gebeurt wordt ervaren door een deel van de hersenen of hersencapaciteit dat we nog niet hebben ontdekt?

"Ja en nee. Het idee dat we maar 10 procent van onze hersenen kennen, is misschien al jaren geleden het geval, maar ik denk niet dat dat vandaag klopt. We hebben een zeer grondig begrip van hoe de hersenen werken en vanwege wetenschap en technologie hebben we zoveel manieren om in de hersenen te kijken, "zei Parnia.

Wat is zijn beste verklaring dan?

Parnia suggereert twee theorieën.

De eerste is dat onze psyche en ons bewustzijn voortkomen uit een epifenomeen van hersencelactiviteit. Dit betekent dat, omdat het brein werkt, het gedachten genereert.

"Een beetje zoals warmte van vuur komt. De hitte is niet het echte werk. Het vuur is ", zei Parnia.

Het probleem met dit idee is dat het niet past in onze wereldvisie.

Niemand zou verantwoordelijk zijn voor hun acties.

Overweeg Harvey Weinstein.

"Met dit concept is hij niet schuldig omdat zijn brein gewoon deze dingen genereert. Dit is echter niet hoe we de wereld zien. Mensen zijn verantwoordelijk voor hun acties ", zei Parnia.

Een ander model is dat de psyche en het bewustzijn die ons maken wie we zijn, een afzonderlijke entiteit van zichzelf is. Ze hebben interactie met de hersenen, maar worden er niet door geproduceerd.

"Onze studie ondersteunt dit idee. Je zou geen bewustzijn of activiteit [tijdens de dood] moeten hebben, maar paradoxaal genoeg vonden we bewijs van het tegendeel, dus we doen meer onderzoek, "zei Parnia.

Het lijkt erop dat het allemaal gaat om wat filosofen, van oud tot hedendaags, al jaren discussiëren: wat maakt ons wie we zijn?

"Alles wat we doen in het leven wordt bepaald door het bewustzijn - de psyche - [en] wat ons maakt wie we zijn.Maar toch hebben we geen plausibel biologisch mechanisme om te identificeren hoe onze gedachten voortkomen uit hersenprocessen, ook al begrijpen we de hersenen in zo veel detail, "zei Parnia. "Mijn hoop is in de toekomst, we zullen onze gedachten kunnen meten. “