Supracondylaur Fractuur: Behandeling, Herstel en Meer

Overzicht

Een supracondylaire fractuur is een verwonding aan het humerus of bovenarmbeen, op het smalste punt, net boven de elleboog.

Supracondylaire fracturen zijn het meest voorkomende type bovenarmletsel bij kinderen. Ze worden vaak veroorzaakt door een val op een uitgestrekte elleboog of een directe slag op de elleboog. Deze fracturen zijn relatief zeldzaam bij volwassenen.

Chirurgie is niet altijd vereist. Soms is een harde worp genoeg om genezing te bevorderen.

Complicaties van supracondylaire fracturen kunnen letsel aan zenuwen en bloedvaten of kromme genezing (malunion) omvatten.

AdvertisementAdvertisement

Symptomen

Symptomen van een supracondylaire fractuur

Symptomen van supracondylaire fracturen zijn onder meer: ​​

• plotselinge intense pijn in de elleboog en onderarm
• een knal of knal bij een blessure
• zwelling rond de elleboog
• gevoelloosheid in de hand
• onvermogen om te bewegen of recht te maken de arm

Risicofactoren

Risicofactoren voor dit type fractuur

Supracondylaire fracturen komen het meest voor bij kinderen jonger dan 7 jaar oud, maar ze kunnen ook oudere kinderen treffen. Ze zijn ook het meest voorkomende type fracturen waarvoor een operatie bij kinderen nodig is.

Supracondylarfracturen werden ooit gemeend bij jongens. Maar recente studies tonen aan dat meisjes net zo waarschijnlijk zijn als jongens om dit type fractuur te hebben.

Het letsel treedt waarschijnlijk op tijdens de zomermaanden.

AdvertisementAdvertisementAdvertisement

Diagnose

Diagnose van een supracondylaire fractuur

Als uit een lichamelijk onderzoek kans bestaat op een fractuur, gebruikt de arts röntgenfoto's om te bepalen waar de breuk zich heeft voorgedaan en om een ​​supracondylaire fractuur van andere te onderscheiden. mogelijke soorten verwondingen.

Als de arts een fractuur vaststelt, classificeren ze deze op type met behulp van het Gartland-systeem. Het Gartland-systeem is ontwikkeld door dr. J. J. Gartland in 1959.

Als u of uw kind een verlengingsfractuur heeft, betekent dit dat de humerus achteruit is geduwd van het ellebooggewricht. Deze vormen ongeveer 95 procent van de supracondylaire fracturen bij kinderen.

Als bij u of uw kind de diagnose flexie is gesteld, betekent dit dat de verwonding is veroorzaakt door een rotatie van de elleboog. Dit type letsel komt minder vaak voor.

Verlengingsbreuken worden verder ingedeeld in drie hoofdtypen, afhankelijk van hoeveel het bovenarmbot (opperarmbeen) is verplaatst:

• type 1: humerus niet verplaatst
• type 2: humerus matig verplaatst
• type 3: humerus ernstig verplaatst

Bij zeer jonge kinderen zijn de botten mogelijk niet voldoende gehard om goed op een röntgenfoto te verschijnen. Uw arts kan ook een röntgenfoto van de niet-verwonde arm aanvragen om een ​​vergelijking te maken.

De arts zal ook zoeken naar:

• gevoeligheid rond de elleboog
• blauwe plekken of zwelling
• bewegingsbeperking
• mogelijkheid van beschadiging van zenuwen en bloedvaten
• beperking van de bloedstroom, aangegeven door een verandering in kleur van de hand
• mogelijkheid van meer dan één fractuur rond de elleboog
• letsel aan de botten van de onderarm

Behandeling

Behandeling van deze fractuur

Als u vermoedt dat u of uw kind heeft een supracondylair of ander type fractuur, raadpleeg uw arts of ga zo snel mogelijk naar de eerste hulp.

Milde fracturen

Een operatie is meestal niet nodig als de fractuur van het type 1 of een milder type 2 is en als er geen complicaties zijn.

Een cast of een spalk kan worden gebruikt om het gewricht te immobiliseren en het natuurlijke genezingsproces te laten beginnen. Soms wordt eerst een spalk gebruikt om de zwelling naar beneden te laten gaan, gevolgd door een volledige zwelling. <999 Het kan nodig zijn dat de arts de botten terug op hun plaats zet voordat de spalk of de cast wordt aangebracht. Als dat het geval is, zullen ze u of uw kind een vorm van verdoving of anesthesie geven. Deze niet-chirurgische procedure wordt een gesloten reductie genoemd.

Meer ernstige breuken

Ernstige verwondingen kunnen een operatie vereisen. De twee belangrijkste soorten operaties zijn:

Gesloten reductie met percutane pinning.

• Samen met het opnieuw instellen van de botten zoals hierboven beschreven, zal uw arts pennen door de huid steken om weer bij de gebroken delen van het bot te komen. Een spalk wordt toegepast voor de eerste week en vervolgens vervangen door een cast. Dit is de meest gebruikelijke vorm van chirurgie. Open reductie met interne fixatie.
• Als de verplaatsing ernstiger is of als er schade is aan de zenuwen of bloedvaten, is waarschijnlijk een open operatie noodzakelijk. Open reductie is slechts af en toe nodig. Zelfs de ernstigere type 3-verwondingen kunnen vaak worden behandeld door gesloten reductie en percutane pinning.

AdvertentieAdvertisement

Herstel

Wat te verwachten tijdens herstel

U of uw kind zal waarschijnlijk gedurende drie tot zes weken een cast of spalk moeten dragen, ongeacht of deze door een operatie of eenvoudige immobilisatie wordt behandeld.

Gedurende de eerste paar dagen helpt het om de gewonde elleboog omhoog te brengen. Ga naast een tafel zitten, leg een kussen op de tafel en laat de arm op het kussen rusten. Dit moet niet ongemakkelijk zijn en het kan helpen het herstel te versnellen door de bloedsomloop naar het geblesseerde gebied te bevorderen.

Het kan comfortabeler zijn om een ​​ruimvallend shirt te dragen en de mouw aan de gegoten kant vrij te laten hangen. Of knip de mouw af op oude shirts die u niet van plan bent opnieuw te gebruiken of koop een paar goedkope shirts die u kunt aanpassen. Dat kan helpen om de cast of spalk te plaatsen.

Regelmatige bezoeken aan uw arts zijn nodig om te zorgen dat het beschadigde bot weer goed aansluit.

Uw arts kan gerichte oefeningen aanbevelen om het bewegingsbereik van de elleboog te verbeteren als de genezing doorgaat. Formele fysiotherapie is af en toe nodig.

Advertentie

Nazorg

Wat te doen na een operatie

Na het plaatsen van de pinnen en de zwenking is er mogelijk enige pijn. Uw arts kan vrij verkrijgbare pijnstillers, zoals aspirine, ibuprofen (Advil, Motrin) of acetaminophen (Tylenol) voorstellen.

Het is normaal dat zich binnen de eerste 48 uur na de operatie een lichte koorts ontwikkelt. Bel uw arts als de temperatuur van uw kind of van uw kind hoger wordt dan 38 ° C of meer dan drie dagen.

Als uw kind gewond is geraakt, kan het binnen drie tot vier dagen na de operatie terugkeren naar school, maar het moet minstens zes weken lang sport- en speelactiviteiten vermijden.

Als pinnen worden gebruikt, worden deze normaal drie tot vier weken na de operatie in het kantoor van de arts verwijderd. Er is vaak geen behoefte aan anesthesie in deze procedure, hoewel er enig ongemak kan zijn. Kinderen beschrijven het soms als "het voelt raar" of "het voelt raar. "

De totale hersteltijd van de breuk zal variëren. Als er pinnen werden gebruikt, kan 72% van het bewegingsbereik van de elleboog zes weken na de operatie worden hersteld. Dit neemt toe tot 94 procent na 26 weken en 98 procent na een jaar.

De meest voorkomende complicatie is het falen van het bot om weer goed samen te komen. Dit staat bekend als malunion. Dit kan voorkomen bij maximaal 50 procent van de kinderen die chirurgisch zijn behandeld. Als de verkeerde uitlijning vroeg in het herstelproces wordt herkend, kan een snelle chirurgische ingreep nodig zijn om ervoor te zorgen dat de arm recht blijft.

AdvertentieAdvertisement

Outlook

Outlook voor supracondylaire fracturen

Supracondylarfractuur van de humerus is een veelvoorkomend kinderletsel bij de elleboog. Indien snel behandeld, hetzij door te immobiliseren met een cast of door een operatie, zijn de vooruitzichten voor volledig herstel zeer goed.