Waarom moderne tarwe erger is dan oudere tarwe

Tarwe is tegenwoordig een zeer controversieel voedsel.

Aan de ene kant hebben mensen ons laten weten dat het buitengewoon schadelijk is, waarbij één arts het gif noemt.

Aan de andere kant, we hebben diëtisten en de overheid vertelt ons dat volkoren een essentieel onderdeel is van een "uitgebalanceerd" dieet.

Welnu, een onontkoombaar feit is dat mensen tarwe, in een of andere vorm, voor duizenden van jaren hebben geconsumeerd.

Het is een oud voedsel … en de meeste dieetgerelateerde ziekten zijn relatief nieuw.

Daarom is het niet logisch om oude tarwe de schuld te geven van deze nieuwe gezondheidsproblemen.

Maar … het is belangrijk om te beseffen dat tarwe vandaag niet hetzelfde is als duizend, honderd of zelfs 60 jaar geleden.

AdvertentieAdvertisement

Hoe is tarwe veranderd?

Tarwe is vandaag heel anders dan de tarwe die we in de dag aten.

Allereerst wordt het anders verwerkt. Nieuwe technieken voor graanverwerking in de late 19e eeuw maakten het mogelijk om enorme hoeveelheden geraffineerde tarwe te maken tegen lage kosten.

We kunnen nu de voedzame bestanddelen van het graan (de zemelen en de kiem) scheiden van het endosperm, waar de meeste zetmeelhoudende koolhydraten zitten.

Dit leidde tot een duidelijke verlaging van de nutriëntendichtheid en gaf geraffineerde tarwe het vermogen om bloedsuikerspijs zeer snel te spijkeren.

Maar we gebruikten ook om onze granen anders te maken. Ze werden gedrenkt, gekiemd, gefermenteerd en brood werd gebakken met langzaam gist.

Kiemen en fermenteren van granen leidt tot veel heilzame effecten. Het verhoogt het aminozuur lysine, vermindert anti-voedingsstoffen (zoals fytinezuur en lectines), schakelt enzymremmers uit en maakt voedingsstoffen toegankelijker (1, 2, 3, 4, 5).

Tegenwoordig wordt het meel gebleekt en wordt het brood gebakken met snel rijzende gist. De granen zijn zeker niet doorweekt, gekiemd of gegist.

Op basis van deze factoren alleen al is het duidelijk dat het brood en de pasta die we vandaag eten, zeer verschillen van de traditioneel bereide tarwe die we al duizenden jaren eten. Conclusie:

Tarwe wordt tegenwoordig anders verwerkt en bereid, waardoor het minder voedzaam en schadelijker is dan traditioneel bereide tarwe. Today's Wheat is genetisch en biologisch verschillend

De planten waar tarwe van wordt gemaakt zijn niet allemaal hetzelfde.

Er zijn verschillende rassen van tarwe … net zoals er veel verschillende hondenrassen zijn (een Chihuahua is bijvoorbeeld heel anders dan een Duitse herder).

Vroeger gebruikten we oude soorten zoals Emmer, Einkorn en Kamut.

Echter, bijna

alle van de tarwe gegeten vandaag is high-yield dwerg tarwe, die werd ontwikkeld door kruisingen en ruwe genetische manipulatie rond het jaar 1960. Dwarf-tarwe heeft kortere stelen en een veel hogere opbrengst. Daarom is het veel, veel goedkoper dan de oudere rassen en economisch haalbaarder.

De voordelen van een hoogrenderend gewas liggen voor de hand, maar we leren nu dat er ook enkele grote nadelen aan verbonden zijn.

Specifiek heeft moderne tarwe enkele subtiele maar belangrijke verschillen in samenstelling van voedingsstoffen en proteïnen.

Bottom Line:

Moderne tarwe werd geïntroduceerd rond het jaar 1960. Het werd ontwikkeld via kruising en ruwe genetische manipulatie, waardoor de voedingsstof- en eiwitsamenstelling van de plant veranderde. AdvertentieAdvertisementAdvertisement

Moderne tarwe is minder voedzaam

Het Broadbalk tarweproduct is een van de langstlopende wetenschappelijke studies in de geschiedenis.

Sinds het jaar 1843 hebben de wetenschappers verschillende tarwesoorten gekweekt en verschillende factoren geanalyseerd, waaronder voedingssamenstelling.

Van 1843 tot ongeveer 1960 veranderde de voedingsstoffen in tarwe niet veel.

Vanaf het jaar 1960, dat samenvalt met de introductie van moderne tarwe, begint het nutriëntengehalte echter naar beneden.

Concentraties van zink, koper, ijzer en magnesium waren

19-28% lager in de jaren 1968-2005, vergeleken met 1845-1967 (6). Tegelijkertijd was er geen bewijs dat de grond was veranderd. Dus het is duidelijk iets over de aard van moderne tarwe die het minder voedzaam maakt dan de oudere variëteiten.

In een andere studie waarin ook verschillende tarwesoorten werden vergeleken, bleek dat de oudere rassen significant meer selenium bevatten (7).

Gezien hoe

ongelooflijk de wijdverbreide tarweconsumptie echt is, is het gemakkelijk om te zien hoe dit kan hebben bijgedragen aan tekorten aan voedingsstoffen. Bottom Line:

Moderne tarwe is minder voedzaam dan oude tarwe. De hoeveelheid mineralen zoals zink, koper, ijzer en magnesium is met 19-28% gedaald. Moderne tarwe is veel schadelijker voor patiënten met coeliakie

Coeliakie is de meest ernstige vorm van glutenintolerantie.

Wanneer mensen met deze ziekte tarwe eten, veronderstelt het immuunsysteem in de darm ten onrechte dat de gluteneiwitten buitenlandse indringers zijn en een aanval krijgen.

Echter … het immuunsysteem tast niet alleen de gluten-eiwitten aan, het valt ook de darmwand aan, wat leidt tot degeneratie van de darmwand, lekkende darm, massale ontsteking en verschillende schadelijke effecten (8). Coeliakie is een serieuze zaak … het is al decennia aan het stijgen en is in de afgelopen 45 jaar ongeveer verviervoudigd. Op dit moment heeft ongeveer 1% van de mensen coeliakie (9, 10).

Er wordt aangenomen dat een andere aandoening, niet-coeliakie glutengevoeligheid wordt genoemd, veel vaker voor komt, misschien ongeveer 6-8% van de mensen treft (11, 12).

Gluten is eigenlijk geen enkel eiwit, het is een familie van verschillende eiwitten en slechts enkele ervan worden herkend door het immuunsysteem van coeliakiepatiënten.

Een van de gluten-eiwitten die problematisch lijkt te zijn, wordt Glia-α9 genoemd.Eén studie toonde aan dat de hoeveelheid van dit eiwit significant hoger is in moderne tarwe (13).

Daarom … veel onderzoekers speculeren dat moderne tarwe, vanwege de grotere hoeveelheid problematische glutens, mogelijk slechter is voor coeliakiepatiënten dan oudere tarwevariëteiten.

Interessant genoeg is dit in verschillende onderzoeken getest.

Eén studie vergeleek de effecten van eenkoren (oud) en modern tarwe op darmcellen van coeliakiepatiënten. In vergelijking met moderne tarwe had Einkorn geen schadelijke effecten (14).

In een ander onderzoek bij 12 coeliakiepatiënten veroorzaakte gluten van Einkorn aanzienlijk minder bijwerkingen dan moderne gluten en werd

zelfs beter verdragen dan rijst

- een glutenvrije korrel (15) !

De manier waarop tarwe wordt bereid, kan ook belangrijk zijn. In één onderzoek veroorzaakte zuurdesembrood (brood gemaakt van gefermenteerde tarwe) geen reactie bij coeliakiepatiënten op dezelfde manier als gewoon brood (16).

Natuurlijk suggereren deze studies niet dat coeliakiepatiënten in de plaats daarvan Einkorn-tarwe of zuurdesembrood gaan kopen. Dit moet nog veel meer worden bestudeerd voordat aanbevelingen kunnen worden gedaan.

Maar wat deze studies suggereren, is dat

moderne

tarwe een uniek vermogen heeft om een ​​auto-immuunreactie in de darmen te veroorzaken en waarschijnlijk de belangrijkste reden is voor coeliakie en glutengevoeligheid.

Bottomeline:

Moderne tarwe bevat meer van de problematische glutens en er zijn enkele studies die aantonen dat oudere tarwevariëteiten geen reactie veroorzaken bij coeliakiepatiënten.

AdvertentieAdvertisement Onderzoeken laten zien dat moderne tarwe ook nog meer schadelijk is voor gezonde mensen

Vrijwel iedereen is het ermee eens dat tarwe een probleem kan zijn … voor coeliakiepatiënten.

Bewustzijn en acceptatie van niet-coeliakie gluten gevoeligheid is ook toegenomen.

Maar een ding dat de meeste sceptici

weigeren

te accepteren, is de mogelijkheid dat tarwe ook schadelijk kan zijn voor andere mensen. Dat wil zeggen, mensen die niet hebben, hebben coeliakie of glutengevoeligheid. Nou … ik vond ook een paar studies bij gezonde mensen.

Een van hen werd begin 2013 gepubliceerd. In deze studie werd Kamut (een oudere variëteit van tarwe) vergeleken met moderne tarwe. Het was een gerandomiseerde gecontroleerde cross-over trial met 22 gezonde deelnemers (17).

De deelnemers consumeerden Kamut of moderne tarwe, elk voor 8 weken.

Dit is wat er gebeurde met hun cholesterolgehalte en het gehalte aan bloedmineralen:

Zoals u kunt zien, veroorzaakte Kamut-tarwe een verlaging van zowel het totale als het LDL-cholesterol in vergelijking met moderne tarwe. Het verhoogde ook de bloedconcentraties van kalium en magnesium, terwijl deze mineralen afnamen met de moderne tarwe.

Kamut veroorzaakte ook een milde vermindering van nuchtere bloedsuikers (3 mg / dL), maar dat wordt niet in de grafiek weergegeven.

Bovendien is overmatige ontsteking in het lichaam gekoppeld aan bijna elke moderne ziekte, waaronder hartaandoeningen, diabetes, metaboolsyndroom, beroerte, Alzheimer, artritis en nog veel meer.

Kamut leidde tot een belangrijke afname van enkele belangrijke inflammatoire markers (IL-6, IL-12 en TNF-α), terwijl moderne tarwe dat niet deed. In het geval van TNF-α veroorzaakte moderne tarwe een

toename

, hoewel deze niet statistisch significant was.

Wat deze studie impliceert, is dat Kamut-tarwe op zijn minst "minder slecht" is dan moderne tarwe.

Er was ook een andere studie die een oude Italiaanse variëteit tarwe testte en merkte een significante verbetering van bloedcholesterol en ontstekingsmarkers vergeleken met moderne tarwe (18).

Conclusie:

Ten opzichte van oudere tarwevariëteiten heeft moderne tarwe negatieve effecten op cholesterol, het gehalte aan bloedmineralen en ontstekingsmarkers, wat mogelijk kan bijdragen aan de ziekte.

Advertentie Is er zoiets als gezond tarwebrood?

Als u in bezit kunt komen van volkoren brood gemaakt met Einkorn of een van de oudere tarwevarens, dan kan het misschien onderdeel zijn van een gezond voedingspatroon.

Een andere manier is om het zelf te maken.

Je kunt graven en iemand vinden die volkoren granen van het oude ras verkoopt, dan kun je de tarwe malen en gisten en je eigen gezonde brood bakken.

Of je kunt jezelf gewoon de moeite besparen en de tarwe helemaal overslaan. Er zit geen voedingsstof in dat je niet in grotere hoeveelheden uit ander voedsel kunt krijgen.