Waarom Molybdeen een essentiële voedingsstof is

U hebt misschien nog nooit gehoord van het sporenmineraal molybdeen, maar het is essentieel voor uw gezondheid.

Hoewel uw lichaam slechts kleine hoeveelheden nodig heeft, is het een essentieel onderdeel van veel vitale functies. Zonder dit zouden dodelijke sulfieten en toxines zich in je lichaam opbouwen.

Molybdeen is overal verkrijgbaar, maar supplementen zijn nog steeds populair. Zoals met veel supplementen, kunnen hoge doses problematisch zijn.

Dit artikel behandelt alles wat u moet weten over dit weinig bekende mineraal.

AdvertentieAdvertisement

Wat is molybdeen?

Molybdeen is een essentieel mineraal in het lichaam, net als ijzer en magnesium.

Het is aanwezig in de bodem en wordt opgenomen in uw dieet wanneer u planten consumeert, evenals dieren die zich voeden met die planten.

Er zijn zeer weinig gegevens over het specifieke molybdeengehalte van bepaalde voedingsmiddelen, omdat dit afhangt van de inhoud van de grond.

Hoewel de hoeveelheden variëren, zijn de rijkste bronnen meestal bonen, linzen, granen en orgaanvlees, met name lever en nieren. Armere bronnen omvatten andere dierlijke producten, fruit en veel groenten (1).

Studies hebben aangetoond dat uw lichaam het niet goed absorbeert van bepaalde voedingsmiddelen, met name sojaproducten. Dit wordt echter niet als een probleem beschouwd, aangezien andere voedingsmiddelen er zo rijk aan zijn (2).

Omdat je lichaam het alleen in sporenhoeveelheden nodig heeft en het overvloedig aanwezig is in veel voedingsmiddelen, is molybdeengebrek zeldzaam. Om deze reden hebben mensen meestal geen supplementen nodig, tenzij om specifieke medische redenen.

Samenvatting: Molybdeen wordt in veel voedingsmiddelen aangetroffen, zoals peulvruchten, granen en orgaanvlees. Je lichaam vereist het alleen in kleine hoeveelheden, dus een tekort is uiterst zeldzaam.

Het werkt als een co-factor voor belangrijke enzymen

Molybdeen is van vitaal belang voor veel processen in uw lichaam.

Zodra u het eet, wordt het via uw maag en darmen in uw bloed opgenomen en vervolgens naar uw lever, nieren en andere gebieden gebracht.

Een deel van dit mineraal wordt opgeslagen in de lever en de nieren, maar het meeste wordt omgezet in een molybdeen-cofactor. Overmatig molybdeen wordt vervolgens in de urine doorgegeven (3).

De molybdeen-cofactor activeert vier essentiële enzymen, die biologische moleculen zijn die chemische reacties in het lichaam veroorzaken. Hieronder zijn de vier enzymen:

• Sulfietoxidase: Converteert sulfiet naar sulfaat, waardoor de gevaarlijke opbouw van sulfieten in het lichaam (4) wordt voorkomen.
• Aldehydeoxidase: Breekt aldehyden af, die giftig kunnen zijn voor het lichaam. Ook helpt het de lever om alcohol en sommige medicijnen af ​​te breken, zoals die worden gebruikt in kankertherapie (5, 6, 7).
• Xanthine oxidase: Zet xanthine om in urinezuur. Deze reactie helpt bij het afbreken van nucleotiden, de bouwstenen van DNA, wanneer ze niet langer nodig zijn.Ze kunnen dan in de urine worden uitgescheiden (8).
• Mitochondriale amidoxim reducerende component (mARC): De functie van dit enzym is niet volledig bekend, maar men denkt dat het toxische bijproducten van het metabolisme verwijdert (9).

Molybdeen's rol in het afbreken van sulfieten is vooral belangrijk.

Sulfieten worden van nature in voedingsmiddelen gevonden en soms ook als conserveermiddel toegevoegd. Als ze zich in het lichaam ophopen, kunnen ze een allergische reactie veroorzaken, waaronder diarree, huidproblemen of zelfs ademhalingsmoeilijkheden (10).

Samenvatting: Molybdeen fungeert als een co-factor voor vier enzymen. Deze enzymen zijn betrokken bij de verwerking van sulfieten en het afbreken van afvalproducten en toxines in het lichaam.

AdvertentieAdvertismentAdvertisement

Zeer weinig mensen zijn gebrekkig

Hoewel supplementen algemeen verkrijgbaar zijn, is molybdeendeficiëntie zeer zeldzaam bij gezonde mensen.

De geschatte gemiddelde dagelijkse inname van molybdeen in de VS is 76 microgram per dag voor vrouwen en 109 microgram per dag voor mannen.

Dit overschrijdt de aanbevolen dagelijkse hoeveelheid (ADH) voor volwassenen, wat 45 microgram per dag is (11).

Informatie over de inname van molybdeen in andere landen varieert, maar ligt meestal ver boven de vereisten (11).

Er zijn enkele uitzonderlijke gevallen geweest van molybdeendeficiëntie, die in verband werden gebracht met ongunstige gezondheidsomstandigheden.

In één situatie kreeg een ziekenhuispatiënt via een buis kunstmatige voeding en kreeg hij geen molybdeen. Dit resulteerde in ernstige symptomen, waaronder een snelle hartslag en ademhaling, braken, desoriëntatie en uiteindelijk coma (12).

Lange termijn molybdeen-deficiëntie werd waargenomen in sommige populaties en gekoppeld aan een verhoogd risico op slokdarmkanker.

In een kleine regio van China komt slokdarmkanker 100 keer vaker voor dan in de VS. Er is ontdekt dat de bodem in dit gebied zeer lage niveaus van molybdeen bevat, wat resulteert in een langdurige lage inname via de voeding (13).

Bovendien zijn op andere gebieden met een hoog risico op slokdarmkanker, zoals delen van Noord-Iran en Zuid-Afrika, molybdeengehalten in haar- en nagelmonsters laag (14, 15).

Het is belangrijk om op te merken dat dit gevallen zijn in individuele populaties en dat deficiëntie geen probleem is voor de meeste mensen.

Samenvatting: In enkele gevallen is het lage molybdeengehalte in de bodem gekoppeld aan slokdarmkanker. Omdat de gemiddelde dagelijkse inname van molybdeen in de VS de RDA overschrijdt, is een tekort echter uiterst zeldzaam.

Molybdeen-cofactor-deficiëntie veroorzaakt ernstige symptomen die verschijnen bij kinderen

Molybdeen-cofactor-deficiëntie is een zeer zeldzame genetische aandoening waarbij baby's worden geboren zonder het vermogen om molybdeen-co-factor te maken.

Daarom zijn ze niet in staat om de vier belangrijke enzymen die hierboven zijn genoemd te activeren.

Het wordt veroorzaakt door een recessieve, erfelijke genmutatie, dus een kind zou het aangetaste gen van beide ouders moeten erven om het te ontwikkelen.

Baby's met deze aandoening zien er normaal uit bij de geboorte, maar worden binnen een week onwel en ervaren epileptische aanvallen die met de behandeling niet verbeteren.

Toxische niveaus van sulfiet hopen zich op in hun bloed, omdat ze het niet in sulfaat kunnen omzetten. Dit leidt tot hersenafwijkingen en ernstige ontwikkelingsachterstanden.

Jammer genoeg overleven baby's die zijn getroffen niet voorbij de vroege kindertijd.

Gelukkig is deze aandoening uiterst zeldzaam. Vóór 2010 waren er wereldwijd slechts ongeveer 100 gemelde gevallen (16, 17).

Samenvatting: Molybdeen-cofactor-deficiëntie veroorzaakt hersenafwijkingen, ontwikkelingsachterstanden en kindersterfte. Gelukkig is het uiterst zeldzaam.

AdvertentieAdvertentie

Te veel kan ernstige bijwerkingen veroorzaken

Zoals bij de meeste vitamines en mineralen, is er geen voordeel bij het nemen van meer dan de aanbevolen hoeveelheid molybdeen.

In feite kan dit uw gezondheid schaden.

Het aanvaardbare bovenste inname niveau (UL) is de hoogste dagelijkse inname van een voedingsstof die waarschijnlijk niet schadelijk is voor bijna alle mensen. Het wordt niet aanbevolen om deze regelmatig te overschrijden.

De UL voor molybdeen is 2, 000 microgram (mcg) per dag (18).

Molybdeentoxiciteit is zeldzaam en studies bij mensen zijn beperkt. Bij dieren werden echter zeer hoge niveaus in verband gebracht met verminderde groei, nierfalen, onvruchtbaarheid en diarree (19).

In zeldzame gevallen hebben molybdeensupplementen bij mensen ernstige bijwerkingen veroorzaakt, zelfs als de doses ruim binnen de UL lagen.

In één geval consumeerde een man 300-800 mcg per dag gedurende 18 dagen. Hij ontwikkelde toevallen, hallucinaties en permanente hersenschade (20).

Hoge inname van molybdeen is ook in verband gebracht met een aantal andere aandoeningen.

Jicht-achtige symptomen

Te veel molybdeen kan een opbouw van urinezuur veroorzaken als gevolg van de werking van het enzym xanthine-oxidase.

Een groep Armeense mensen die elk 10, 000-15, 000 mcg per dag consumeerden, wat 5-7 keer de UL is, rapporteerde jichtachtige symptomen (19).

Jicht doet zich voor wanneer er hoge concentraties urinezuur in het bloed zitten, waardoor zich rondom de gewrichten kleine kristallen vormen, die tot pijn en zwelling leiden.

Slechte botgezondheid

Studies hebben aangetoond dat een hoge inname van molybdeen mogelijk een verminderde botgroei en botmineraaldichtheid (BMD) zou kunnen veroorzaken.

Momenteel zijn er geen gecontroleerde onderzoeken bij mensen. Echter, een observationele studie van 1, 496 personen vond interessante resultaten.

Het bleek dat naarmate de inname van molybdeen toenam, de BMD van de lumbale wervelkolom bij vrouwen boven de 50 jaar leek af te nemen (21).

Gecontroleerde studies bij dieren hebben deze bevindingen ondersteund.

In één onderzoek kregen ratten grote hoeveelheden molybdeen te eten. Naarmate hun inname toenam verminderde hun botgroei (22).

In een soortgelijk onderzoek bij eenden waren hoge innames van molybdeen geassocieerd met schade aan hun voetgraten (23).

Verminderde vruchtbaarheid

Onderzoek heeft ook een verband aangetoond tussen hoge inname van molybdeen en problemen met de voortplanting.

Een observationeel onderzoek met 219 mannen die werden gerecruteerd via fertiliteitsklinieken toonde een significante relatie aan tussen verhoogd molybdeengehalte in het bloed en verminderd aantal spermacellen en kwaliteit (24).

Een andere studie toonde ook aan dat verhoogd molybdeen in het bloed was gekoppeld aan verlaagde testosteronniveaus. In combinatie met lage zinkgehaltes was dit gekoppeld aan maar liefst 37% reductie in testosteronniveaus (25).

Gecontroleerde studies bij dieren hebben deze koppeling ook ondersteund.

Bij ratten werden hoge innames gekoppeld aan verminderde vruchtbaarheid, groeifalen van nakomelingen en spermaberelateerde afwijkingen (26, 27, 28).

Hoewel de onderzoeken veel vragen oproepen, is meer onderzoek nodig.

Samenvatting: In zeldzame gevallen zijn hoge innames van molybdeen in verband gebracht met epileptische aanvallen en hersenschade. Eerste onderzoeken hebben ook een associatie met jicht, slechte gezondheid van de botten en verminderde vruchtbaarheid gesuggereerd.

Advertentie

Molybdeen kan worden gebruikt als een behandeling voor sommige ziekten

In bepaalde situaties kan molybdeen de niveaus van koper in het lichaam helpen verminderen. Dit proces wordt onderzocht als een behandeling voor sommige chronische ziekten.

Er is aangetoond dat te veel voedingsmolybdeen leidt tot een koperdeficiëntie bij herkauwers, zoals koeien en schapen.

Vanwege de specifieke anatomie van herkauwers combineren molybdeen en zwavel in deze verbindingen verbindingen die thiomolybdaten worden genoemd. Deze voorkomen dat herkauwers koper opnemen.

Dit wordt niet als een voedingswaarde voor mensen beschouwd, omdat het menselijke spijsverteringsstelsel anders is.

Echter, dezelfde chemische reactie is gebruikt om een ​​verbinding te ontwikkelen die tetrathiomolybdaat (TM) wordt genoemd.

TM heeft het vermogen om koperniveaus te verlagen en wordt onderzocht als een mogelijke behandeling voor de ziekte van Wilson, kanker en multiple sclerose (29, 30, 31, 32, 33, 34).

Samenvatting: Er is aangetoond dat het product van een chemische reactie tussen molybdeen en zwavel het kopergehalte verlaagt en wordt onderzocht als een behandeling voor chronische ziekten zoals kanker en multiple sclerose.

AdvertentieAdvertisement

Hoeveel heeft u nodig?

Het is duidelijk dat zowel te veel als te weinig molybdeen buitengewoon problematisch kan zijn.

Dus hoeveel heb je eigenlijk nodig?

Het is moeilijk om molybdeen in het lichaam te meten, aangezien bloed- en urine niveaus niet noodzakelijk de status weerspiegelen.

Om deze reden zijn gegevens uit gecontroleerde onderzoeken gebruikt om de behoeften in te schatten.

Dit zijn de ADH's voor molybdeen voor verschillende populaties (1):

Kinderen

• 1-3 jaar: 17 mcg per dag
• 4-8 jaar: 22 mcg per dag
• 9-13 jaar: 34 mcg per dag
• 14-18 jaar: 43 mcg per dag

Volwassenen

Alle volwassenen ouder dan 19 jaar: 45 mcg per dag.

Zwangere vrouwen of vrouwen die borstvoeding geven

Zwangere vrouwen of vrouwen die borstvoeding geven, ongeacht hun leeftijd: 50 mcg per dag.

Samenvatting: Gecontroleerde onderzoeken zijn gebruikt om de ADH voor molybdeen voor volwassenen en kinderen te schatten, evenals vrouwen die zwanger zijn of borstvoeding geven.

De onderste regel

Molybdeen is een essentieel mineraal dat in hoge concentraties voorkomt in peulvruchten, granen en orgaanvlees.

Het activeert enzymen die helpen schadelijke sulfieten af ​​te breken en te voorkomen dat gifstoffen zich in het lichaam opbouwen.

Situaties waarin mensen te veel of te weinig van het mineraal krijgen zijn uiterst zeldzaam, maar beide zijn in verband gebracht met ernstige bijwerkingen.

Omdat molybdeen in veel veel voorkomende voedingsmiddelen voorkomt, overtreft de gemiddelde dagelijkse inname de behoefte. Om deze reden zouden de meeste mensen moeten vermijden om daarmee aan te vullen.

Zolang u een gezond dieet met een verscheidenheid aan hele voedingsmiddelen eet, is molybdeen geen voedingsstof om u zorgen over te maken.