Jeugd, Geweld en de Structuur van het Brein

Iedereen die een cursus in de inleidende psychologie heeft gevolgd, weet dat blootstelling aan geweld - namelijk een slachtoffer zijn van gewelddadig misbruik - het gedrag van een persoon kan beïnvloeden, vooral zijn of haar impulsbeheersing en gewelddadige neigingen.

Onderzoekers geloven nu dat ze hebben ontdekt dat psychologisch trauma tijdens de kindertijd de make-up van de hersenen van een kind fysiek verandert, vooral het deel dat betrokken is bij de besluitvorming. De resultaten van het onderzoek door de Zwitserse denktank EPFL zijn dinsdag in Translational Psychiatry vrijgegeven.

advertisementAdvertisement

Hoewel de studie kan helpen om het effect van vroeg geweld op de hersenen aan te wijzen, James Keim, directeur van de Oppositional & Conduct Disorder Clinic aan het Institute for the Advancement of Psychotherapy in San Francisco, die was niet betrokken bij de studie, beweert dat een kind dat wordt blootgesteld aan geweld niet noodzakelijkerwijs zal opgroeien tot gewelddadig.

"Ik ben verbaasd over het aantal kinderen dat is blootgesteld aan geweld en dat erg goed is gebleken", zei Keim, een voormalig medewerker van Child Protective Services, in een interview met Healthline. "Deze veranderingen, als ze onbedoeld verbonden waren met geweld, dan zouden we een veel grotere populatie gewelddadige kinderen hebben. "

De studie is nog een ander hoofdstuk in het lopende debat over jeugd en geweld in de Verenigde Staten, dat is geïntensiveerd na massale schietpartijen op Sandy Hook Elementary School en een Aurora, Colorado bioscoop.

advertentie

Geweld veroorzaakt veranderingen in specifieke hersengebieden

"Uit dit onderzoek blijkt dat mensen die in de kinderjaren aan trauma zijn blootgesteld niet alleen psychologisch lijden, maar ook hun hersenen veranderen", aldus professor Carmen. Sandi, hoofd van het Laboratorium voor Gedragsgenetica van EPFL, zei in een persbericht. "Dit voegt een extra dimensie toe aan de gevolgen van misbruik en heeft uiteraard wetenschappelijke, therapeutische en sociale implicaties. "

De belangrijkste verandering die de onderzoekers vonden, was de orbitofrontale cortex, het onderste voorste gedeelte van de hersenen achter je oogbollen.

Advertentieadvertentie

De orbitofrontale cortex wordt verondersteld verantwoordelijk te zijn voor het signaleren van andere delen van de hersenen over de beloning of straf die in een bepaalde situatie wordt geboden. Op deze manier kan de geest zich aanpassen om beloningen te behalen en om straf te voorkomen, zoals wanneer kinderen leren een hete kachel niet aan te raken. Deze regio van de hersenen wordt ook geassocieerd met verslaving, sociale signalen en het vermogen om goede beslissingen te nemen op basis van mogelijke uitkomsten.

"In een uitdagende sociale situatie wordt de orbitofrontale cortex van een gezond persoon geactiveerd om agressieve impulsen af ​​te remmen en normale interacties te handhaven," zei Sandi.

Hoe onderzoekers hun theorie testten

De onderzoekers ontdekten hoe adolescentiegeweld zich in de volwassenheid vertaalt in agressie door te experimenteren met ratten. Sommige ratten werden tijdens de jeugd blootgesteld aan geweld en onderzoekers volgden hun gedrag terwijl ze groeiden.

Ze bestudeerden de hersenen van de volwassen muizen met agressieve neigingen. Ze ontdekten dat die mannelijke ratten weinig activiteit hadden in de orbitofrontale cortex, waardoor het vermogen van ratten om hun negatieve impulsen onder controle te houden werd verminderd. Dit had ook een effect op de amygdala, een ander deel van de hersenen dat verantwoordelijk was voor emotionele reacties.

In wezen hadden de ratten die werden blootgesteld aan misbruik niet de juiste kettingreactie in hun hersenen om te voorkomen dat ze te snel reageren als ze iets tegenkwamen dat zij als een bedreiging ervoeren.

AdvertentieAdvertentie

In het verleden hebben onderzoekers die de hersenen van gewelddadige menselijke individuen bestudeerden, zoals moordenaars en gangsters, dezelfde beperkte respons van de orbitofrontale kwab waargenomen en een overeenkomstig gebrek aan impulscontrole.

"Het is opmerkelijk," zei Sandi. "We hadden niet verwacht dit niveau van overeenkomst te vinden. Keim waarschuwt echter tegen het gebruik van dit soort onderzoek als een screeningsinstrument om iemands waarschijnlijkheid van geweld te bepalen. Dat doen, zei hij, zou meer kwaad kunnen doen voor kinderen dan goed.

Advertentie

"We moeten zo voorzichtig zijn met het maken van deze wetenschappelijke sprongen," zei hij.

MAOA en het 'Warrior Gene'

De EPFL heeft ook veel aandacht besteed aan een gen, MAOA, dat geassocieerd is met agressief, antisociaal en impulsief gedrag. Bepaalde genetische varianten kunnen mensen predisponeren tot een agressieve houding, en onderzoekers merkten dat psychologische stress veranderingen teweegbracht in hoe dit gen zich gedroeg.

AdvertisementAdvertisement

In essentie veranderde het trauma de manier waarop de genen van de ratten permanent presteerden. Wanneer antidepressiva werden toegediend, was het effect omgekeerd en nam de agressiviteit af.

Het EPFL-team merkte op dat er meer onderzoek nodig is om te bepalen hoe behandelingen het vermogen van de hersenen om ongewenste eigenschappen te elimineren kunnen beïnvloeden.

Het MAOA-gen, dat ten onrechte het bijnaam "krijgergen" kreeg, kreeg al in 2009 aandacht. Een advocaat in Tennessee betoogde dat zijn cliënt niet strafrechtelijk aansprakelijk gesteld mag worden voor het vermoorden van de vriend van zijn vrouw en het bijna vermoorden van zijn vrouw omdat de man droeg het MAOA-gen en werd als kind misbruikt. De verdachte vermeed de doodstraf op basis van het gepresenteerde bewijsmateriaal, maar hij werd nog steeds veroordeeld tot 32 jaar gevangenisstraf.

Advertentie

Hoewel de jury in dat geval niet langer uit is, blijft de wetenschap achter de validiteit van de "warrior-gen" -hypothese nog steeds bestaan.

Geweld versus impulsief gedrag in de jeugd

Te vaak wordt in wetenschappelijk onderzoek de term geweld synoniem met impulsiviteit gebruikt. Impulsief gedrag kan ook worden veroorzaakt door een chaotische, gewelddadige omgeving of wanneer geweld van een volwassene niet kan worden verwacht.

AdvertisementAdvertisement

Kinderen die in deze omgevingen zijn opgegroeid, leren tot op zekere hoogte hoe ze door de chaos van thuis kunnen navigeren en wanneer ze in een klaslokaal zitten, vervelen ze zich vaak omdat er niet genoeg prikkels zijn.In wezen hebben ze zichzelf getraind om te functioneren in een eeuwige gevarenzone.

Deze kinderen zijn vaak luidruchtiger en impulsiever en doen het sociaal minder goed vanwege de manier waarop hun lichaam met stress omgaat.

Keim legde uit dat, ondanks stress, een golf van adrenaline in het lichaam het visuele geheugen verhoogt, maar het hoorvermogen vermindert. Dus wanneer een kind dat wordt blootgesteld aan geweld zich in een stressvolle situatie bevindt of zich bedreigd voelt, blokkeert zijn lichaam wat anderen hem proberen te vertellen, waardoor gehoorproblemen van volwassenen en leraren moeilijk kunnen worden.

"Vanwege de adrenaline die door hen heen gaat, remt het hun pro-sociale vaardigheden," zei Keim.

Keim, die co-auteur van het boek

The Violence of Men, zei dat soldaten die de Medal of Honor hebben gekregen vaak zijn opgegroeid in een slechte omgeving. Hij gelooft dat het trainen van tieners om te doden in een oorlogssituatie gemakkelijk hun hersenen kan veranderen op dezelfde manier als de EPFL-ratten die op jonge leeftijd aan geweld werden blootgesteld. "Ze zijn neurologisch afgestemd om het beste te presteren in een dergelijke omgeving," zei hij. 'Ik weet zeker dat je die veranderingen in een rekruut in het leger ziet tegen de tijd dat ze klaar zijn met het opstartkamp. Als de gemiddelde persoon in staat is om dergelijke gewelddadigheden onder de juiste omstandigheden te bedrijven, wanneer de eerste subtiele tekens verschijnen, hoe moeten we dit dan behandelen? "

Geleerd gedrag afleren <10> Veel lastige jongeren kunnen helden van oorlog worden, Keim zegt dat sporten, tijd die met een mentor wordt doorgebracht en andere pro-sociale gelegenheden een van de meest effectieve manieren zijn om met impulsief gedrag om te gaan.

De grootste impact wordt bereikt wanneer een kind leert om zijn of haar 'extreme bijnierrespons' zelfregulerend te maken en wanneer mentoren geweldloosheid als een sociale norm aanleren. Dit is het meest effectief, zei Keim, wanneer het gezin bij het proces is betrokken en volwassenen hun kinderen leiden.

Keim zei bijvoorbeeld dat het gemeenschappelijke gedrag in sommige delen van Oakland, Californië, is om rond te rijden en wraak te nemen wanneer een vriend wordt neergeschoten.

"De overgrote meerderheid van het geweld in onze samenleving houdt in dat mensen doen wat in hun context is en de regels van hun buurt. Volgens dat gedragen ze zich behoorlijk normaal, "zei hij. "Ze moeten geleerd worden hoe het gaat en dat dit geen acceptabel gedrag is. '

Met betrekking tot geplande grootschalige gewelddaden, zoals de schietpartijen Sandy Hook en Aurora, zei Keim dat de mensen die deze daden begaan normaaler lijken dan degenen die gewelddadig handelen in impuls, maar dat ze één groot onderliggend probleem hebben: depressie.

Omdat mannen die aan een depressie lijden, dit met geweld kunnen uiten, betoogt Keim dat de juiste behandeling van jonge mannen voor geestesziekten voor de leeftijd van 20 kan helpen. "Uit onderzoek blijkt dat wanneer iemand minder depressief is, hij eerder pro-sociaal gedrag vertoont", zei hij.