Maryam Al-Ostad vertelt ons over het leven met diabetes in Koeweit
Inhoudsopgave:
We zijn terug met een nieuwe editie van onze Global Diabetes-serie, waarin we 'de wereld rondreizen' om u verhalen te brengen over mensen met diabetes in verschillende delen van de wereld. Deze maand organiseren we Maryam Al-Ostad, een 25-jarige uit Koeweit die al 11 jaar met type 1 leeft.
Medische autoriteiten schatten dat in Koeweit, ongeveer één op de vier mensen met een of andere vorm van diabetes leeft (!)
Maryam werd geboren in Koeweit en is de vierde oudste van zes broers en zussen, van wie er twee zijn geboren in de Verenigde Staten
Ze werkt als onderzoeker bij het National Center for Education Development en is een actieve D-advocaat. Vorig jaar werd ze door de Koeweit Diabetes Society gekozen om haar land te vertegenwoordigen bij het Young Leaders-programma van de Internationale Diabetes Federatie, dat van start ging tijdens het Wereld Diabetes Congres in Dubai.
Maak kennis met Maryam …
Een gastpost van Maryam Al-Ostad
In Koeweit krijgen we gratis medicatie en doktersraadpleging voor alle inwoners van Koeweit.
We hebben openbare en privéziekenhuizen en ook poliklinieken. Niet-Koeweit kan minimumvergoedingen betalen van ongeveer $ 3 in poliklinieken, die zich meestal in buurthuizen bevinden en meer algemene preventieve en routinematige medische diensten bieden.
Maar in poliklinieken zijn niet alle artsen of verpleegkundigen geschikt voor het werk … het is echt aan jou en je geluk. Een verpleegster kan naar je toe komen en zeggen: "Nu ben je diabetisch en het is het einde … Je gaat snel sterven!" Dit gebeurde met mijn vriend. Ze hebben haar echt gek gemaakt! Dus als je pas de diagnose van de aandoening krijgt, raden veel mensen je aan om weg te blijven van de poliklinieken, tenzij je voor iets als de gewone griep gaat.
Ik ben ten onrechte gediagnosticeerd op de polikliniek.
Toen ik 14 was, begon ik de symptomen te hebben: de hele tijd slaperig, super dorstig, verloren tonnen gewicht. Mijn moeder bracht me naar de polikliniek en de dokter zei dat ik uitdroging heb en dat het goed gaat met me. Een paar dagen later zakte ik thuis in en mijn ouders haastten me naar het ziekenhuis waar ik de diagnose diabetes kreeg.Mijn familie was geschokt omdat ik de eerste diabetespatiënt in het gezin was en ze dachten dat ik te jong was om diabetes te krijgen. In mijn geval wist ik niet wat diabetes betekende!
De dokter kwam naar me toe en legde uit dat ik voortaan elke dag injecties moest nemen en hij liet me zien hoe ik mezelf moest injecteren. Hij was zo'n lieve dokter en erg zorgzaam, hij gaf me het gevoel dat ik vanaf nu verantwoordelijk ben voor mijn eigen lichaam en er voor moet zorgen. Ik heb twee jaar voor mijn diabetes gezorgd, maar toen begon ik mezelf te verwaarlozen. Ik voelde dat ik het niet meer aankon! Ik kende geen andere diabetici in mijn leeftijdsgroep en kende de risico's niet van wat er zou kunnen gebeuren als ik niet voor mijn diabetes zorgde. Ik wilde eten wat ik wilde en gewoon plezier hebben. Ik was tenslotte een tiener!
Acht jaar lang nam ik mijn insuline-opnamen met een willekeurige selectie van insuline-eenheden. Mijn bloedsuikerspiegel was hypo of hyper. Mijn moeder dwong me om naar het ziekenhuis te gaan en uren te blijven met een infuus toen ik een hoge bloedsuikerspiegel had.
In 2010 werd ik opgenomen in het ziekenhuis voor DKA. Dat is toen ik mijn nieuwe arts ontmoette. Hij adviseerde dat ik een cursus genaamd DAFNE (dosisaanpassing voor normaal eten) zou volgen en dat deed ik. Deze cursus veranderde mijn leven, gaf me zelfverwezenlijking en leerde me veel over mijn toestand en hoe ik die kon beheersen. Ik ontmoette ook nieuwe diabetici en zij werden mijn vrienden.
Afgezien van die poliklinieken, hebben we ook openbare ziekenhuizen waar niet-Koeweits voor $ 6-7 een A1C-bloedtest kunnen doen om de drie maanden en eenmaal per jaar oogcontroles en gratis medicijnen krijgen. Degenen die als ingezetenen in de provincie wonen, betalen echter niets voor die diensten. We komen om de drie maanden af met de dokter voor consultaties, om onze voeten te controleren en om onze medicijnen te krijgen. Artsen in openbare ziekenhuizen zijn goed opgeleid en weten hoe ze moeten omgaan met diabetici. We hebben ook een voedingsdeskundige die ons helpt bij het tellen van koolhydraten.
Een van de belangrijkste ziekenhuizen is het Dasman Diabetes Institute (DDI), waar medicatie en consultatie gratis is, maar patiënten moeten doorverwijzingen van andere ziekenhuizen of een van de poliklinieken halen om hun dossier daarheen te laten brengen. De missie van de DDI is: "Om de gevolgen van diabetes en aanverwante aandoeningen in Koeweit te voorkomen, te beheersen en te verzachten door middel van doeltreffende programma's voor onderzoek, training, opleiding, behandeling en gezondheidsbevordering en daardoor de levenskwaliteit van de bevolking te verbeteren."
Het spreekuur van mijn arts is nu bij DDI. Het is een geweldige plek en ze zorgen echt voor hun patiënten. Hun gezondheidszorgsysteem is vergelijkbaar met het openbare ziekenhuissysteem: A1C test elke drie maanden, oogcontrole eenmaal per jaar en artsenoverleg elke drie maanden. Bovendien hebben ze kooklessen voor gezonde voeding en workshops voor het tellen van koolhydraten voor DAFNE-leden. Ze hebben ook een eigen fitnessruimte. Je moet een vergoeding betalen om lid te worden van de sportschool, maar je krijgt een uitstekende coach en een verpleegster die goed voor je zal zorgen.
Ik heb deelgenomen aan een DDI-ontdekkingscursus in 2010 en gaf een presentatie over de problemen waarmee we in mijn land worden geconfronteerd, en een van deze problemen is sociaal stigma. Voor mij zie ik diabetes niet als een negatieve toestand, zolang je er maar goed voor zorgt. Ik hou niet van de reactie van mensen als ze weten dat ik diabeet ben. Ik werk zo hard om hun misvattingen over diabetes te veranderen. In mijn land houden veel jonge diabetici niet van anderen dat ze weten wat hun toestand is, omdat ze bang zijn voor hun negatieve reactie.
Dat is een reden waarom ik betrokken ben bij de Kuwait Diabetes Society (KDS). Dit is een ondersteuningsorganisatie die beschikbaar is voor iedereen, Koeweit en niet-Koeweit. Ze hebben diensten zoals voetklinieken, voedingsklinieken, A1C-tests via vingerprik voor kinderen, maandelijkse lezingen voor zorgverleners en volledige deelname aan IDF-conferenties en elk kamp in de Golfregio voor jonge volwassenen.
Hoewel medicatie gratis wordt verspreid voor alle burgers, moeten we betalen voor de glucosemeters en -strips. Iedereen die in Koeweit woont (niet alleen inwoners van Koeweit) kan een lidmaatschap bij de KDS krijgen en 50% korting krijgen op alle glucosemeters en -strips.
Ik beschouw mezelf als een geluksvogel. Tijdens het IDF Young Leaders-programma van een week in Dubai ontmoette ik veel andere diabetici van mijn leeftijd en ik kreeg te zien hoe zij met diabetes in hun eigen land te maken hadden. Ik voelde me alsof we één familie waren. Nadat ik terugkwam van het programma, besloten mijn vriend en ik om een jeugdhulpgroep voor diabetici te starten en noemden deze Blue Circle. Ons doel is om bewustzijn te creëren, onderwijs te verspreiden, continue ondersteuning te bieden aan alle diabetici in Koeweit en de misvattingen van mensen over diabetes te veranderen.
We hadden een afspraak met KDS en vertelden over ons idee. Ze waren zeer ondersteunend en kwamen overeen met ons samen te werken. Nu is Blue Circle het jeugdgedeelte van KDS. Nieuwe jonge leden kwamen bij ons en we vormden een prachtig team. We hebben maandelijkse vergaderingen en evenementen.
We doen ons best om een verandering in ons land aan te brengen en te bewijzen dat diabetici absoluut in staat zijn om een normaal leven te leiden.
Het lijkt erop dat u daar een groot advocatenwerk doet, Maryam. Heel erg bedankt voor het delen van je verhaal en een licht werpen op de verschillen tussen de VS en jouw deel van de wereld!
Disclaimer : inhoud gemaakt door het Diabetes Mine-team. Klik hier voor meer informatie.Disclaimer
Deze inhoud is gemaakt voor Diabetes Mine, een blog over consumentengezondheid gericht op de diabetesgemeenschap. De inhoud is niet medisch beoordeeld en houdt zich niet aan de redactionele richtlijnen van Healthline. Klik hier voor meer informatie over de samenwerking van Healthline met Diabetes Mine.
