De geschiedenis van hartziekten: van Egyptische mummies tot heden

Hartziekten zijn vandaag de nummer één moordenaar van mannen en vrouwen in de Verenigde Staten. De Centers for Disease Control and Prevention (CDC) schatten dat ongeveer een op de vier Amerikanen elk jaar aan de ziekte sterft. Dit komt neer op ongeveer 610.000 mensen. Daarnaast hebben 735.000 mensen hartaanvallen per jaar.

Hartziekten worden beschouwd als de belangrijkste ziekte die voorkomen kan worden in de Verenigde Staten. Sommige genetische factoren kunnen bijdragen, maar de ziekte wordt grotendeels toegeschreven aan slechte levensstijlgewoonten. Onder deze zijn slechte voeding, gebrek aan regelmatige lichaamsbeweging, drugs- of alcoholmisbruik en hoge stress. Dit zijn kwesties die nog steeds voorkomen in de Amerikaanse cultuur, dus het is geen wonder dat hartaandoeningen een grote zorg zijn.

Heeft deze ziekte altijd het menselijk ras geplaagd of is onze moderne levensstijl de schuldige? Een terugblik op de geschiedenis van hartziekten kan u misschien verrassen.

Zelfs Egyptische farao's hadden het

Tijdens de 2009 bijeenkomst van de American Heart Association in Florida, presenteerden onderzoekers studieresultaten die aantoonden dat Egyptische mummies, zo'n 3, 500 jaar oud, tekenen van hartziekten hadden - specifiek atherosclerose, die de slagaders vernauwt. Farao Merenptah, die stierf in het jaar 1203 vGT, werd geplaagd door atherosclerose. Negen van de 16 andere bestudeerde mummies hadden ook bewijs van de ziekte.

Hoe kan dit mogelijk zijn? Onderzoekers theoretiseerden dat voeding kan worden betrokken. Hoge status Egyptenaren aten veel vet vlees van vee, eenden en ganzen en gebruikten veel zout voor het bewaren van voedsel. Afgezien daarvan bracht de studie enkele interessante vragen naar voren en heeft het wetenschappers ertoe aangezet hun werk voort te zetten om de toestand volledig te begrijpen. "De bevindingen suggereren," zei co-principal onderzoeker van de studie en klinisch professor Dr. Gregory Thomas, "dat we mogelijk verder moeten kijken dan moderne risicofactoren om de ziekte volledig te begrijpen. Vroegere ontdekkingen van coronaire hartziekte

Om precies te zeggen wanneer de beschaving zich voor het eerst bewust werd van coronaire hartziekte, ook bekend als vernauwing van de slagader, is moeilijk. Het is echter bekend dat Leonardo da Vinci (1452-1519) coronaire bloedvaten heeft onderzocht.

William Harvey (1578-1657) - arts aan koning Charles I - wordt gecrediteerd met het ontdekken dat het bloed van de rechter hartkamer door de long naar de aorta, dan de perifere bloedvaten en terug in de long beweegt. Later, Friedrich Hoffmann (1660-1742), hoofdprofessor cardiologie aan de Universiteit van Halle, merkte op dat coronaire hartziekte begon in de "verminderde passage van het bloed in de kransslagaders."

Puzzelen uit het probleem van Angina

Angina - beklemming in de borstkas die vaak een indicator is voor hartziekten - verbaasde veel artsen in de 18

e

en 19 ^e eeuwen. Voor het eerst beschreven in 1768, geloofde velen dat ze iets te maken hadden met bloed dat circuleert in de kransslagaders, hoewel anderen dachten dat het een onschuldige aandoening was. ^{De cardioloog William Osler (1849-1919) werkte uitgebreid aan angina pectoris en was een van de eersten die aangaf dat het eerder een syndroom dan een ziekte op zich was. Later, in 1912, concludeerde de Amerikaanse cardioloog James B. Herrick (1861-1954) dat de langzame, geleidelijke vernauwing van de kransslagaders een oorzaak van angina zou kunnen zijn. Hij wordt ook gecrediteerd met het uitvinden van de term "hartaanval. "} Leren hartziekte te ontdekken

De jaren 1900 markeren een periode van toegenomen belangstelling, studie en begrip van hartziekten. In 1915, vormde een groep artsen en maatschappelijk werkers een organisatie genaamd de Vereniging voor de Preventie en Verlichting van Hartziekten in New York City. In 1924 werd de groep de American Heart Association. Deze artsen maakten zich zorgen over de ziekte omdat ze er weinig van wisten. De patiënten die ze er meestal mee zagen hadden weinig hoop op behandeling.

Slechts een paar jaar later begonnen artsen te experimenteren met het verkennen van de kransslagaders met katheters. Dit zou later cardiale catherisatie worden (coronair angiogram). Tegenwoordig worden deze procedures vaak gebruikt om de aanwezigheid van coronaire hartziekte te evalueren of te bevestigen en om de noodzaak voor verdere behandeling vast te stellen.

Zowel de Portugese arts Egas Moniz (1874-1955) als de Duitse arts Werner Forssman (1904-1979) worden als pioniers op dit gebied gecrediteerd. Mason Sones (1918-1985), kindercardioloog bij de Cleveland Clinic, perfectioneerde de techniek voor het produceren van hoogwaardige diagnostische beelden van de kransslagaders. De nieuwe test maakte een nauwkeurige diagnose van coronaire hartziekte mogelijk voor de eerste keer.

Het begin van het kijken naar onze voeding

In 1948 startten onderzoekers onder leiding van het National Heart Institute (nu het National Heart, Lung and Blood Institute genoemd) de Framingham Heart Study, de eerste grote studie om het hart te helpen begrijpen ziekte. In 1949 werd de term "arteriosclerose" (tegenwoordig bekend als "atherosclerose") toegevoegd aan de Internationale Classificatie van Ziekten, die een sterke toename veroorzaakte van gemelde sterfgevallen door hartaandoeningen.

In 1950 identificeerden onderzoeker John Gofman (1918-2007) en zijn medewerkers de twee bekende cholesteroltypen van tegenwoordig: lipoproteïne met lage dichtheid (LDL) en lipoproteïne met hoge dichtheid (HDL). Hij ontdekte dat mannen die atherosclerose ontwikkelden, verhoogde niveaus van LDL en lage niveaus van HDL hadden.

Ook in de jaren vijftig ontdekte de Amerikaanse wetenschapper Ancel Keys (1904-2004) tijdens zijn reizen dat hartaandoeningen zeldzaam waren in sommige mediterrane bevolkingsgroepen waar mensen een vetarm dieet gebruikten.Hij merkte ook op dat de Japanners vetarm voer en lage hartaandoeningen hadden, wat hem ertoe leidde te theoretiseren dat vet de oorzaak was van hartziekten. Deze en andere ontwikkelingen, waaronder resultaten van de Framingham Heart Study, leidden tot de eerste pogingen om Amerikanen aan te moedigen om hun dieet aan te passen voor een betere gezondheid van het hart.

De toekomst van hartziekten

Het was in de jaren zestig en zeventig dat behandelingen zoals bypass-chirurgie en angioplastiek voor het eerst werden gebruikt om hartaandoeningen te behandelen. In de jaren tachtig werd het gebruik van stents om een ​​vernauwde slagader open te maken, gebruikelijk. Als gevolg van deze vooruitgang in de behandeling is een diagnose van hartziekten tegenwoordig niet langer noodzakelijkerwijs een doodvonnis. Daarnaast rapporteerde het Scripps Research Institute in 2014 een nieuwe biopsie die het optreden van een hartaanval bij personen met een hoog risico kan voorspellen.

Artsen willen ook enkele misvattingen over vetarme diëten veranderen. Hoewel verzadigde vetten en transvetten inderdaad gekoppeld zijn aan hartaandoeningen, weten we nu dat wat vet eigenlijk goed is voor je hart. Onverzadigde vetten helpen het cholesterol te verlagen en tegelijkertijd het HDL-niveau en de algehele gezondheid van het hart te verbeteren. Zoek naar mono- of meervoudig onverzadigde vetten en omega-3 vetzuurbronnen. De beste keuzes zijn plantaardige oliën, noten en vis.

Vandaag weten we meer over hoe je coronaire hartziekte of vernauwde bloedvaten kunt behandelen om de kwaliteit van leven te verlengen en te verbeteren. We weten ook meer over hoe we ons risico op hartziekten kunnen verminderen. Maar, zoals we hebben geleerd van de studie over Egyptische mummies, weten we nog niet alles. We zijn nog ver verwijderd van het volledig uitwissen van deze ziekte uit de menselijke geschiedenis.

Test uw Heart IQ