Depressie: effecten op de hersenen

Wat is depressie?

Depressie is een stemmingsstoornis die van invloed is op de manier waarop u denkt, voelt en zich gedraagt. Het veroorzaakt gevoelens van verdriet of hopeloosheid die ergens tussen een paar dagen tot een paar jaar kunnen duren. Dit is iets anders dan je zorgen maken over een kleine tegenvaller of teleurstelling in je dag.

Sommige mensen kunnen slechts eenmaal in hun leven een milde depressie ervaren, terwijl anderen tijdens hun leven meerdere ernstige episoden hebben. Deze meer ernstige, langdurige en intense vorm van depressie staat bekend als depressieve stoornis (MDD). Het kan ook worden aangeduid als klinische depressie of ernstige depressie.

advertentieAdvertentie

De symptomen van MDD verstoren de dagelijkse activiteiten, zoals school, werk en sociale evenementen, aanzienlijk. Ze beïnvloeden ook de stemming en het gedrag, evenals verschillende fysieke functies, zoals slaap en eetlust. Om de diagnose MDD te krijgen, moet u minstens één keer per dag vijf of meer van de volgende symptomen vertonen gedurende twee weken:

aanhoudende gevoelens van droefheid en hopeloosheid
gebrek aan interesse bij het doen van de meeste activiteiten, waaronder die waar u eens van genoten had
afname of toename van eetlust gepaard met extreem gewichtsverlies of gewichtstoename
te veel of te weinig slapen
rusteloosheid
vermoeidheid
overmatig of ongepast schuldgevoel of waardeloosheid
problemen om beslissingen te nemen, te denken en te concentreren
meerdere gedachten aan dood of zelfmoord
een zelfmoord Probeer

Mensen van elke leeftijd kunnen MDD ontwikkelen, maar de gemiddelde aanvangsdatum is 32. Volgens de Depression and Bipolar Support Alliance, ongeveer 14.8 miljoen Amerikaanse volwassenen, of 6. 7 procent van de De bevolking van de Verenigde Staten ouder dan 18 jaar, wordt jaarlijks getroffen door MDD. De stoornis komt ook voor bij ongeveer één op 33 kinderen en één op de acht tieners. Bij zowel kinderen als volwassenen kan MDD worden behandeld met psychologische counseling, antidepressiva of een combinatie van beide therapieën.

Onderzoekers weten niet precies waarom sommige mensen MDD ontwikkelen, maar zij denken dat de volgende factoren een rol kunnen spelen:

Advertentie

genetica: het lijkt erop dat mensen met een familiegeschiedenis van MDD meer kans hebben om zich te ontwikkelen de stoornis dan anderen. Stress: een stressvolle levensgebeurtenis, een echtscheiding of de dood van een geliefde, kan een MDD-episode veroorzaken.
biochemische reacties: chemicaliën in de hersenen van mensen met MDD lijken anders te functioneren dan die in de hersenen van mensen zonder de stoornis.
hormoononevenwichtigheden: veranderingen in de balans van hormonen kunnen bij bepaalde mensen MDD veroorzaken, vooral tijdens de menopauze of tijdens en na de zwangerschap.
Hoe beïnvloedt depressie de hersenen?

Er zijn drie delen van de hersenen die een rol lijken te spelen bij MDD: de hippocampus, amygdala en prefrontale cortex.

De hippocampus bevindt zich in de buurt van het centrum van de hersenen. Het slaat herinneringen op en reguleert de productie van een hormoon cortisol. Het lichaam maakt cortisol vrij in tijden van fysieke en mentale stress, ook in tijden van depressie. Problemen kunnen optreden wanneer overmatige hoeveelheden cortisol naar de hersenen worden gestuurd als gevolg van een stressvolle gebeurtenis of een chemische onbalans in het lichaam. In een gezond brein worden hersencellen (neuronen) geproduceerd door het volwassen leven van een persoon in een deel van de hippocampus dat de dentate gyrus wordt genoemd. Bij mensen met MDD kan de langdurige blootstelling aan verhoogde cortisolspiegels echter de productie van nieuwe neuronen vertragen en de neuronen in de hippocampus doen krimpen. Dit kan geheugenproblemen veroorzaken.

AdvertisementAdvertisement

De prefrontale cortex bevindt zich helemaal vooraan in de hersenen. Het is verantwoordelijk voor het reguleren van emoties, het nemen van beslissingen en het vormen van herinneringen. Wanneer het lichaam een overmatige hoeveelheid cortisol produceert, lijkt de prefrontale cortex ook te krimpen.

De amygdala is het deel van de hersenen dat emotionele reacties mogelijk maakt, zoals plezier en angst. Bij mensen met MDD wordt de amygdala vergroot en actiever als gevolg van een constante blootstelling aan hoge cortisolspiegels. Een vergrote en hyperactieve amygdala, samen met abnormale activiteit in andere delen van de hersenen, kan leiden tot verstoringen in slaap- en activiteitspatronen. Het kan er ook voor zorgen dat het lichaam onregelmatige hoeveelheden hormonen en andere chemicaliën in het lichaam afgeeft, wat leidt tot verdere complicaties.

Veel onderzoekers geloven dat hoge cortisolspiegels de grootste rol spelen bij het veranderen van de fysieke structuur en chemische activiteiten van de hersenen, wat het begin van MDD veroorzaakt. Normaal gesproken zijn de cortisolspiegels 's morgens het hoogst en nemen ze' s nachts af. Bij mensen met MDD zijn de cortisolspiegels echter altijd verhoogd, zelfs 's nachts.

Hoe kan behandeling de hersenen veranderen?

Experts hebben ontdekt dat het balanceren van de hoeveelheid cortisol en andere chemicaliën in de hersenen kan helpen bij het terugdringen van de eventuele inkrimping van de hippocampus en de geheugenproblemen die deze kunnen veroorzaken. Het corrigeren van de chemische niveaus van het lichaam kan ook helpen de symptomen van MDD te verminderen.

Er zijn verschillende veel voorkomende medicijnen die de negatieve effecten van depressie op de hersenen kunnen bestrijden door te helpen de chemicaliën in de hersenen in balans te houden. Deze omvatten:

AdvertisementAdvertisement

selectieve serotonine-opname-inhibitoren (SSRI's): deze geneesmiddelen kunnen de symptomen van MDD verlichten door de niveaus van een chemische stof genaamd serotonine in de hersenen te veranderen. Voorbeelden van SSRI's zijn fluoxetine (Prozac), paroxetine (Paxil) en citalopram (Celexa).

serotonine-norepinefrineheropnameremmers (SNRI's) en tricyclische antidepressiva: bij elkaar gebruikt, kunnen deze medicaties MDD-symptomen verlichten door de hoeveelheden serotonine en norepinefrine in de hersenen te veranderen. Deze chemicaliën helpen het humeur en energieniveau te verbeteren. Voorbeelden van SNRI's zijn duloxetine (Cymbalta) en venlafaxine (Effexor XR). Imipramine (Tofranil), nortriptyline (Pamelor) en trimipramine (Surmontil) zijn voorbeelden van tricyclische antidepressiva.
norepinefrine-dopamineheropnameremmers (NDRI's): deze medicijnen helpen mensen met MDD door het verhogen van de niveaus van de stemmingsbevorderende chemicaliën norepinephrine en dopamine in de hersenen. Bupropion (Wellbutrin) is een type NDRI dat kan worden gebruikt.
monoamineoxidaseremmers (MAO-remmers): deze geneesmiddelen helpen de symptomen van MDD te verlichten door de hoeveelheid norepinephrine, serotonine en dopamine in de hersenen te verhogen. Ze kunnen ook de hersencelcommunicatie verbeteren
atypische antidepressiva: deze groep medicijnen bevat kalmerende middelen, stemmingsstabilisatoren en antipsychotica. Deze medicijnen kunnen de communicatie van hersencellen blokkeren om het lichaam te ontspannen.
Naast medicijnen kunnen bepaalde medische procedures ook de hersenen beïnvloeden om de symptomen van MDD te verminderen. Deze omvatten:

elektroconvulsietherapie (ECT), waarbij elektrische stromen door de hersenen worden geleid om de communicatie tussen hersencellen te stimuleren

transcraniële magnetische stimulatie (TMS), waarbij elektrische pulsen worden verzonden naar de hersencellen die de stemming reguleren <999 > Onderzoekers geloven ook dat psychotherapie de hersenstructuur kan veranderen en MDD-symptomen kan verlichten. Specifiek lijkt psychotherapie de prefrontale cortex te versterken.
Er zijn andere manieren om de gezondheid van de hersenen te verbeteren en te helpen herstellen van MDD zonder medische tussenkomst. Deze omvatten:

Advertentie

gezond eten en actief blijven, dat hersencellen stimuleert en de communicatie tussen hersencellen

goed slaapt, waardoor hersencellen groeien en herstellen