Disruptive Mood Dysregulation Disorder (DMDD): Treatment and More

Wat is een disruptieve stemmingsstoornis?

Hoofdpunten

1. Disruptieve stemmingsstoornissenstoornis is een stemmingsstoornis die bij kinderen wordt waargenomen. Het wordt alleen gediagnosticeerd bij kinderen in de leeftijd van 6 tot 17.
2. Deze aandoening werd een officiële diagnose in 2013. Meer onderzoek is nodig om het te begrijpen.
3. Regelmatige woede-uitbarstingen kunnen een teken zijn van deze aandoening.

Woedeaanvallen zijn een deel van het opgroeien. Veel ouders worden vaardig in het anticiperen op de situaties die een emotionele episode bij hun kinderen "kunnen verrekenen". Als uw kind woedeaanvallen vertoont die buitenproportioneel lijken, moeilijk te controleren zijn of voortdurend lijken te gebeuren, kunt u overwegen uw kind te laten evalueren op disruptieve stemmingsstoornissenstoornis (DMDD).

DMDD is een psychiatrische aandoening. Het wordt meestal alleen bij kinderen gediagnosticeerd. De belangrijkste symptomen zijn prikkelbaarheid, emotionele ontregeling en gedragsuitbarstingen. Uitbarstingen zijn meestal in de vorm van ernstige woedeaanvallen.

De aandoening werd geïntroduceerd in 2013. Het werd gedefinieerd in de vijfde editie van de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-5) van de American Psychiatric Association. DMDD is ontwikkeld als een diagnose om de overdiagnose van de bipolaire stoornis bij kinderen te verminderen.

AdvertentieAdvertisement

Symptomen

Symptomen van DMDD

DMDD is geclassificeerd als een depressieve stoornis. Het gemeenschappelijke kenmerk van alle depressieve stoornissen is een klinisch significante stoornis in de stemming. Stemming kan worden omschreven als de interne emotionele ervaring van een persoon.

Bij DMDD is de stemmingsstoornis voor anderen waarneembaar als boosheid en prikkelbaarheid. De belangrijkste symptomen van DMDD die het onderscheiden van andere psychiatrische aandoeningen zijn:

Ernstige woedeaanvallen: Deze kunnen de vorm aannemen van verbale uitbarstingen (schreeuwen, schreeuwen) of gedragsuitbarstingen (fysieke agressie naar mensen of dingen).

Tempereer driftbuien die niet normaal zijn voor de leeftijd van een kind: Het is niet ongebruikelijk voor peuters om meltdowns te hebben of voor oudere kinderen om te schreeuwen wanneer ze hun zin niet krijgen. In DMDD zijn de driftbuien niet wat je zou verwachten voor het ontwikkelingsniveau van een kind in termen van hoe vaak ze voorkomen en hoe slecht de afleveringen zijn. Je zou bijvoorbeeld niet van een 11-jarige verwachten dat ze regelmatig eigendommen vernietigen als ze boos zijn.

Uitbarstingen komen ongeveer drie of meer keer per week voor: Dit is geen vaste regel. Een kind zou bijvoorbeeld niet gediskwalificeerd worden voor de diagnose als hij twee woedeaanvallen heeft één week, maar meestal meer dan twee.

Prikkelbare en boze bui tussen driftbuien: Zelfs als het kind zich niet in een explosieve periode bevindt, zien zorgverleners het grootste deel van de dag bijna elke dag in de stemming.Ouders kunnen regelmatig het gevoel hebben "op eierenschalen te lopen" om een ​​episode te vermijden.

Tantrums komen voor in meerdere instellingen: DMDD is mogelijk niet de juiste diagnose als een kind alleen in bepaalde situaties uitbarstingen heeft, zoals bij een ouder of een bepaalde verzorger. Voor de diagnose moeten de symptomen aanwezig zijn in ten minste twee instellingen, zoals thuis, op school of met leeftijdsgenoten.

Naast de bovenstaande symptomen, vereist de diagnose dat:

• De stemmingsstoornis het grootste deel van de tijd een jaar aanwezig was.
• Het kind is tussen de leeftijd van 6 tot 17 jaar oud. De diagnose wordt niet vóór of na deze leeftijdscategorie gesteld.
• De symptomen waren aanwezig vóór de leeftijd van 10.

Ten slotte wordt een kind alleen gediagnosticeerd met DMDD als de driftbuien niet te wijten zijn aan een andere aandoening, zoals een autismespectrumstoornis, een ontwikkelingsstoornis of de effecten van middelenmisbruik.

Vs. bipolaire stoornis

DMDD vs. bipolaire stoornis

DMDD werd geïntroduceerd als een diagnose om aan te pakken wat psychiaters en psychologen vonden van de overdiagnose van pediatrische bipolaire stoornis. Het belangrijkste kenmerk van bipolaire stoornissen is de aanwezigheid van manische of hypomanische episodes.

Een manische episode wordt gedefinieerd als een periode van verhoogde, expansieve of prikkelbare stemming. Daarnaast heeft een persoon ook een toename in doelgerichte activiteit of energie. Hypomanische episodes zijn minder ernstige versies van manische episodes. Een persoon met een bipolaire stoornis heeft niet altijd last van manische episodes. Ze zijn geen normaal onderdeel van hun dagelijks functioneren.

DMDD en bipolaire stoornissen kunnen beide leiden tot prikkelbaarheid. Kinderen met DMDD zijn over het algemeen blijvend geïrriteerd en boos, zelfs als er geen driftbuien zijn. Manische afleveringen hebben de neiging om te komen en gaan. U kunt zich afvragen of uw kind blijvend in een slecht humeur verkeert, of dat hun gemoedstoestand afwijkt van de gewoonte. Als het persistent is, kunnen ze DMDD hebben. Als het uit de gewone zorg is, kan hun arts een diagnose van een bipolaire stoornis overwegen.

Bovendien is de belangrijkste eigenschap van DMDD prikkelbaarheid, terwijl manie ook kan omvatten:

• euforie of extreme positieve emotie
• extreme opwinding
• slapeloosheid
• doelgericht gedrag

differentiëren DMDD en bipolair is niet altijd eenvoudig en moet door een professional worden gedaan. Praat met de arts van uw kind als u een van deze aandoeningen vermoedt.

AdvertisementAdvertisementAdvertisement

Risicofactoren

Risicofactoren van DMDD

Eén studie bij meer dan 3, 200 kinderen in de leeftijd van 2 en 17 jaar heeft aangetoond dat tussen 0,8 en 3% van de kinderen voldoet aan de criteria voor DMDD. DMDD komt vaker voor bij kinderen dan bij tieners.

Specifieke risicofactoren voor deze aandoening worden nog onderzocht. Kinderen met DMDD kunnen een kwetsbaar uiterlijk hebben en op jonge leeftijd zijn ze meer vatbaar voor:

• moeilijk gedrag
• humeurigheid
• prikkelbaarheid
• angstgevoeligheid

Ze hebben mogelijk eerder diagnostische criteria bereikt voor: < 999> oppositionele opstandige stoornis

• aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit
• ernstige depressie
• een angststoornis
• Een familielid met een psychiatrische aandoening kan het risico vergroten.Mannelijke kinderen presenteren vaker met DMDD. Ook hebben kinderen met DMDD meer kans om te ervaren:

gezinsconflict

• sociale problemen
• schoolonderbrekingen
• leven in een omgeving met economische stress
• Hulp zoeken

Hulp zoeken

Als u zijn bezorgd dat uw kind of een geliefde deze aandoening mogelijk ervaart, u moet een professionele beoordeling krijgen. Contact opnemen met uw huisarts kan de eerste stap zijn. Ze kunnen u doorverwijzen naar een specialist, zoals een psychiater of een psycholoog. De specialist kan een formele beoordeling uitvoeren. Beoordelingen kunnen plaatsvinden in een ziekenhuis, een gespecialiseerde kliniek of een instelling in een privékantoor. Het kan zelfs op school worden gedaan door een schoolpsycholoog.

AdvertentieAdvertisement

Diagnose

Diagnose van DMDD

DMDD wordt gediagnostiseerd door een arts, psycholoog of nurse practitioner. De diagnose wordt pas gesteld na een beoordeling. De beoordeling moet een interview met zorgverleners omvatten en een observatie of een ontmoeting met het kind. Gestandaardiseerde vragenlijsten, schoolbezoeken en interviews met leerkrachten of andere zorgverleners kunnen deel uitmaken van de beoordeling.

Advertentie

Behandeling

Behandeling van DMDD

Kinderen helpen met DMDD kan psychotherapie of gedragsinterventies, medicatie of een combinatie van beide inhouden. Niet-medicamenteuze behandelingen moeten eerst worden onderzocht. Behandelingen zijn niet noodzakelijk specifiek voor DMDD. Er zijn verschillende benaderingen die vaak worden gebruikt voor verschillende psychische problemen bij kinderen.

Psychotherapie en gedragsinterventies

Tijdens de psychotherapie komen ouders en kinderen elke week een therapeut tegen om te werken aan het ontwikkelen van betere manieren om met elkaar om te gaan. Bij oudere kinderen kan individuele therapie, zoals cognitieve gedragstherapie, kinderen helpen om effectiever te leren denken en reageren op situaties die hen van streek maken. Bovendien zijn er benaderingen die erop gericht zijn ouders in staat te stellen de meest effectieve opvoedingsstrategieën te ontwikkelen.

Medicatie

Een verscheidenheid aan medicijnen wordt gebruikt om emotionele en gedragsproblemen bij kinderen te behandelen. Deze moeten worden besproken met een psychiater. Veel gebruikte medicijnen zijn onder meer antidepressiva, stimulerende middelen en atypische antipsychotica.

Een belangrijke overweging voor behandeling

De meest effectieve interventies voor alle emotionele en gedragsproblemen bij kinderen hebben betrekking op ouders en andere zorgverleners. Omdat DMDD invloed heeft op hoe kinderen omgaan met familieleden, leeftijdsgenoten en andere volwassenen, is het van cruciaal belang om deze factoren in behandeling te betrekken.

AdvertentieAdvertentie

Outlook

Outlook voor DMDD

Niet behandeld kan DMDD zich ontwikkelen tot angststoornissen of niet-bipolaire of unipolaire depressie in de late adolescentie en de volwassenheid. Zoals het geval is met alle psychische gezondheidscondities in de kindertijd, vinden de beste resultaten plaats wanneer beoordeling en interventie zo snel mogelijk plaatsvinden. Als u bang bent dat uw kind DMDD of een soortgelijke aandoening heeft, aarzel dan niet om onmiddellijk contact op te nemen met een professional.