Hoe vaak is voedselverslaving? Een kritische blik
Inhoudsopgave:
- Zoals met de meeste andere verslavingen, is er geen bloedtest om voedselverslaving te diagnosticeren.
- Een andere studie bij 652 volwassenen (zowel mannen als vrouwen) werd uitgevoerd in Newfoundland, Canada (7).
- Het is niet verrassend dat mensen die zwaarlijvig zijn, veel vaker voedselverslaafden zijn.
- Ongeveer 5-6% van de bevolking heeft een voedselverslaving.
- Ik denk echter dat obesitas vele verschillende oorzaken kan hebben, biologisch, psychologisch en ecologisch, die allemaal leiden tot vetophoping en een positieve caloriebalans.
"Mijn naam is Kris en ik ben een voedselverslaafde." Ik heb al eerder een aantal artikelen over voedselverslaving geschreven.
De feedback was geweldig … veel mensen hebben opmerkingen gemaakt en me gemaild, waarbij ze hun worsteling met eten hebben gedeeld.
Door met mensen te praten, heb ik de indruk gekregen dat voedselverslaving een veel voorkomend probleem is.
De hunkering, obsessieve gedachten over eten, het onvermogen om te bezuinigen ondanks fysieke schade …
Deze symptomen komen vaak voor en zijn typische symptomen van verslaving.
Dit heeft een goed gedefinieerde biologische basis, omdat uit nieuwe onderzoeken is gebleken dat junkfood dezelfde gebieden in de hersenen activeert als drugsmisbruik (1, 2).
Om deze reden kunnen mensen die vatbaar zijn voor verslaafd raken verslaafd raken aan voedingsmiddelen, net zoals drugsverslaafden verslaafd raken aan drugs.
De hunkering, de denkprocessen, het complete gebrek aan zelfcontrole. Het was
precies hetzelfde als mijn verslaving aan drugs, alleen een andere stof en de sociale gevolgen waren niet zo ernstig. Hoewel ik zeker weet dat voedselverslaving al lang bestaat, is het een relatief 'nieuwe' term en wordt het nog niet volledig als een echte aandoening herkend.
Er zijn verschillende onderzoeken uitgevoerd om te beoordelen hoe vaak voedselverslaving voorkomt, en hoe het het gewicht van mensen en het risico op chronische ziekten beïnvloedt.
De resultaten zijn behoorlijk schokkend en zouden moeten dienen als een wake-up call voor gezondheidswerkers en volksgezondheidsautoriteiten … waarvan er veel op dit moment geen idee hebben van het bestaan van dit enorme gezondheidsprobleem.
Zoals met de meeste andere verslavingen, is er geen bloedtest om voedselverslaving te diagnosticeren.
Het is gebaseerd op gedragssymptomen en wordt meestal gediagnosticeerd met een vragenlijst.
De DSM (diagnostisch en statistisch handboek voor psychische stoornissen) bevat de officiële criteria die door gezondheidswerkers worden gebruikt om psychische stoornissen te diagnosticeren.nog niet herkend in de DSM. Er is echter een schaal ontwikkeld met de naam de schaalversieschaal van Yale om voedselverslaving te diagnosticeren (3, 4).
Het is een set van 27 vragen die het eten van een persoon beoordelen en hoe deze zich verhoudt tot de officiële DSM-criteria voor verslaving.
Iemand die een voedselverslaafde is volgens deze schaal heeft de
dezelfde hersenreacties en gedragssymptomen als een drugsverslaafde , het is gewoon een andere stof (5). Conclusie:
De schaal van de voedselverslaving van Yale wordt gebruikt om voedselverslaving te diagnosticeren. Het is een set van 27 vragen die betrekking hebben op de officiële criteria die door gezondheidswerkers worden gebruikt om verslaving te diagnosticeren. De prevalentie van voedselverslaving in de Verenigde Staten
Deze studie omvatte 134, 175 vrouwen die deelnamen aan de Nurses Health Study, een belangrijke observationele studie in de VS (6).
In totaal voldeden 5. 8% van de vrouwen aan de criteria voor voedselverslaving en de aantallen liepen sterk uiteen met de leeftijd:
45-64 jaar:
- 8. 4%. 62-88 jaar:
- 2. 7%. Voedselverslaving was zeldzaam bij de oudste vrouwen (80-88), ongeveer 1%.
- Deze studie omvatte geen mannen of vrouwen onder de 45 jaar.
Het was niet verrassend dat voedselverslaving
sterk was geassocieerd met overgewicht en obesitas. Toen de onderzoekers keken naar extreme zwaarlijvigheid (BMI boven de 35), hadden deze vrouwen 16 tot 18 keer meer kans op voedselverslaafden in vergelijking met mensen met ondergewicht.
Van de jongere vrouwen (45-64), 14. 6% van degenen met obesitas waren voedselverslaafden. Dit aantal steeg tot 24% voor vrouwen met extreme obesitas.
Voedselverslaving was ook gekoppeld aan verminderde fysieke activiteit en verhoogd cholesterol. Vrouwen die depressief waren, hadden twee keer zoveel kans om voedselverslaafden te worden.
Conclusie:
In het grootste onderzoek tot nu toe voldeden 5. 8% van de Amerikaanse verpleegkundigen aan de criteria voor voedselverslaving. Dit aantal was hoger bij de jongere vrouwen en bij degenen die het meest wogen. AdvertisementAdvertisementAdvertisementNog een studie uit Newfoundland, met zowel mannen als vrouwen
Een andere studie bij 652 volwassenen (zowel mannen als vrouwen) werd uitgevoerd in Newfoundland, Canada (7).
De onderzoekers lieten de deelnemers de Yale-voedselverslavingsschaal invullen en maten vervolgens markers zoals gewicht, BMI, middelomtrek en lichaamsvetpercentage.
In deze studie voldeed 5. 4% van de individuen aan de criteria voor voedselverslaving. Als ze alleen naar obese personen keken, had 7% van hen voedselverslaving.
Vrouwen hadden meer dan twee keer zoveel kans als mannen om voedselverslaving te diagnosticeren, namelijk 6 7% bij vrouwen vergeleken met 3% bij mannen.
Voedselverslaafden waren gemiddeld 11. 7 kg (26 pond) zwaarder, gemeten 4. 6 punten hoger op de BMI-schaal, hadden 8. 2% groter lichaamsvet en 8. 5% meer buikvet.
Een andere belangrijke bevinding uit dit onderzoek was dat mensen die niet voldeden aan de volledige criteria, maar nog steeds geïdentificeerd werden met enkele van de symptomen, veel waarschijnlijker te zwaar waren.
Er was zelfs een sterke, positieve correlatie tussen het aantal symptomen en alle markers van obesitas.
Dit suggereert dat verslavingsgedrag, zelfs bij afwezigheid van regelrechte verslaving, een belangrijke oorzaak was van overeten en gewichtstoename.
Met andere woorden, het
verslavende karakter
van junkfood kan een van de belangrijkste redenen zijn waarom mensen te veel eten en dik worden. Conclusie: Eén studie toonde aan dat 5. 4% van de mensen in Newfoundland voedselverslaafden waren. Symptomen van voedselverslaving waren sterk geassocieerd met alle markers van obesitas, zelfs bij mensen die niet voldeden aan de volledige criteria.
Voedselverslaving komt nog meer voor in bepaalde subgroepen Verschillende kleinere studies hebben voedselverslaving in verschillende subgroepen beoordeeld.
Het is niet verrassend dat mensen die zwaarlijvig zijn, veel vaker voedselverslaafden zijn.
In één onderzoek werd 15% van de personen met overgewicht / obesitas die op zoek waren naar afslankbehandeling geclassificeerd als voedselverslaafden (8).
In een studie met patiënten met een eetbuistoornis was de prevalentie van voedselverslaving 57%. In een andere studie met een ander criterium werd bij 92% van de vreetbuipers voedselverslaving vastgesteld (9, 10).
Dit is niet verrassend, omdat deze twee aandoeningen veel van dezelfde symptomen delen.
Er zijn ook studies die aantonen dat verslavingsverschijnselen veel voorkomen bij kinderen met overgewicht, wat erop wijst dat deze problemen al op jonge leeftijd kunnen beginnen (11, 12).
Conclusie:
Voedselverslaving komt nog meer voor bij obese personen die op zoek zijn naar een behandeling voor gewichtsverlies, evenals patiënten met een eetbuistoornis. Kinderen met overgewicht hebben ook verslavingsverschijnselen.
AdvertisementAdvertisement Enkele belangrijke afhaalpunten voor voedselverslavingEr zijn een paar belangrijke dubieuze aspecten van deze studies:
Ongeveer 5-6% van de bevolking heeft een voedselverslaving.
Dit aantal loopt op tot 15% voor mensen met obesitas en 25% voor mensen met extreme obesitas (tenminste bij vrouwen).
- Vrouwen hebben twee keer zoveel kans om voedselverslaafden te worden als mannen.
- Meer dan 50% van de patiënten met een eetbuistoornis zijn voedselverslaafden.
- Kinderen met overgewicht hebben veel tekenen van voedselverslaving.
- Het hebben van verslavingsverschijnselen, zonder te voldoen aan de volledige criteria voor voedselverslaving, kan ook een belangrijke oorzaak zijn van overeten en gewichtstoename.
- In het algemeen lijkt het
- zeer
duidelijk dat voedselverslaving reëel en redelijk gebruikelijk is, vooral onder mensen met overgewicht of obesitas. Advertentie Wat te doen bij deze
In discussies over gewichtstoename wordt vaak aangenomen dat het één en hetzelfde is … dat er één oorzaak is die van toepassing is op iedereen met overgewicht.Ik denk echter dat obesitas vele verschillende oorzaken kan hebben, biologisch, psychologisch en ecologisch, die allemaal leiden tot vetophoping en een positieve caloriebalans.
Voedselverslaving kan worden beschouwd als een "subtype" van obesitas. Het is waarschijnlijk de belangrijkste oorzaak van overeten bij veel mensen, die misschien een andere behandeling nodig hebben dan niet-verslaafden (13).
Nou … de
enigebehandeling die betrouwbaar tegen elke vorm van verslaving werkt, is volledige onthouding. Dit geldt voor alle verslavingen … roken, alcoholisme, drugsverslaving en voedselverslaving. Naar mijn mening is het vertellen aan een verslaafde om junkfood met mate te eten vergelijkbaar met het vertellen aan een alcoholist om bier met mate te drinken. Het werkt gewoon niet, periode. Natuurlijk moeten we allemaal eten, anders sterven we uitgehongerd. Maar
niemand hoeft verwerkte junkfood te eten, er is absoluut geen fysiologische behoefte aan hen.
Omgaan met voedselverslaving is al moeilijk genoeg. Niet erkend te worden door artsen, voedingsdeskundigen en volksgezondheidsautoriteiten maakt het alleen maar moeilijker.
