Immuundeficiëntie Aandoeningen: Soorten, symptomen en diagnose

Wat is een immunodeficiëntie-aandoening?

Kernpunten

1. Immunodeficiëntiestoornissen verstoren het vermogen van uw lichaam om zichzelf te verdedigen tegen bacteriën, virussen en parasieten.
2. Er zijn twee soorten immunodeficiëntiestoornissen: de aandoeningen waarmee u bent geboren (primair) en die zijn verworven (secundair).
3. Alles dat uw immuunsysteem verzwakt, kan leiden tot een secundaire immunodeficiëntie-aandoening.

Immunodeficiency disorders voorkomen dat uw lichaam infecties en ziekten bestrijdt. Dit type aandoening maakt het makkelijker voor u om virussen en bacteriële infecties te vangen.

Immuundeficiëntiestoornissen zijn aangeboren of verworven. Een aangeboren of primaire aandoening is er een waarmee je bent geboren. Verworven of secundaire aandoeningen die u later in het leven krijgt. Verworven stoornissen komen vaker voor dan aangeboren stoornissen.

advertentieAdvertentie

Uw immuunsysteem omvat de volgende organen:

• milt
• amandelen
• beenmerg
• lymfeklieren

Deze organen maken en brengen lymfocyten vrij. Dit zijn witte bloedcellen geclassificeerd als B-cellen en T-cellen. B- en T-cellen bestrijden indringers die antigenen worden genoemd. B-cellen geven antilichamen vrij die specifiek zijn voor de ziekte die uw lichaam detecteert. T-cellen vernietigen vreemde of abnormale cellen.

Voorbeelden van antigenen die uw B- en T-cellen mogelijk moeten bestrijden, zijn:

Advertentie

• bacteriën
• virussen
• kankercellen
• parasieten

An immunodeficiency disorder verstoort het vermogen van uw lichaam om zichzelf te verdedigen tegen deze antigenen.

Lees meer: ​​Leuke weetjes over het immuunsysteem »

AdvertisementAdvertisement

Wat zijn de verschillende soorten immunodeficiëntiestoornissen?

Een immuundeficiëntieziekte doet zich voor wanneer het immuunsysteem niet goed werkt. Als u wordt geboren met een tekort of als er een genetische oorzaak is, wordt dit de primaire immunodeficiëntie-aandoening genoemd. Er zijn meer dan 100 primaire immunodeficiëntiestoornissen.

Voorbeelden van primaire immunodeficiëntiestoornissen zijn:

• X-gebonden agammaglobulinemie (XLA)
• gemeenschappelijke variabele immuundeficiëntie (CVID)
• ernstige gecombineerde immunodeficiëntie (SCID), die bekend staat als alymfocytose of "jongen in een bubbel" "Ziekte

Secundaire immunodeficiëntie aandoeningen treden op wanneer een externe bron zoals een giftige chemische stof of infectie uw lichaam aanvalt. Het volgende kan een secundaire immunodeficiëntie veroorzaken:

• ernstige brandwonden
• chemotherapie
• straling
• diabetes
• ondervoeding

Voorbeelden van secundaire immunodeficiëntiestoornissen zijn:

• AIDS
• kankers van de immuunsysteem, zoals leukemie
• immuuncomplex-ziekten, zoals virale hepatitis
• multipel myeloom (kanker van de plasmacellen, die antilichamen produceren)

Wie loopt risico op immunodeficiëntie-aandoeningen?

Mensen met een familiegeschiedenis van primaire immunodeficiëntiestoornissen hebben een hoger dan normaal risico voor het ontwikkelen van primaire aandoeningen.

Advertentieadvertenties

Alles wat uw immuunsysteem verzwakt, kan leiden tot een secundaire immunodeficiëntie-aandoening. Blootstelling aan lichaamsvloeistoffen geïnfecteerd met HIV of het verwijderen van de milt kan bijvoorbeeld oorzaken zijn. Miltverwijdering kan noodzakelijk zijn vanwege aandoeningen zoals cirrose van de lever, sikkelcelanemie of trauma aan de milt.

Veroudering verzwakt ook uw immuunsysteem. Naarmate je ouder wordt, krimpen sommige van de organen die witte bloedcellen produceren en produceren er minder van.

Eiwitten zijn belangrijk voor uw immuniteit. Niet genoeg eiwitten in uw dieet kunnen uw immuunsysteem verzwakken. Je lichaam produceert ook eiwitten als je slaapt, waardoor je lichaam infecties kan bestrijden. Om deze reden vermindert slaapgebrek uw immuunsysteem. Kankers en chemotherapie medicijnen kunnen ook uw immuniteit verminderen.

Advertentie

De volgende ziekten en aandoeningen zijn gekoppeld aan primaire immunodeficiëntiestoornissen:

• ataxia-telangiectasia
• Chediak-Higashi-syndroom
• gecombineerde immunodeficiëntieziekte
• complementdeficiënties
• DiGeorge-syndroom <999 > hypogammaglobulinemie
• Job-syndroom
• leukocytenadhesiedefecten
• panhypogammaglobulinemie
• Brut's ziekte
• congenitale agammaglobulinemie
• selectief tekort aan IgA
• Wiskott-Aldrich-syndroom
• Tekenen van een immunodeficiëntie-aandoening < 999> Elke aandoening heeft unieke symptomen die frequent of chronisch kunnen zijn. Sommige van deze symptomen kunnen zijn:

AdvertentieAdvertisement

pinkeye

sinusinfecties

• verkoudheden
• diarree
• pneumonie
• schimmelinfecties
• Als deze problemen niet reageren op behandeling of je wordt niet helemaal beter in de tijd, je arts kan je misschien testen op een immunodeficiëntie-aandoening.
• Hoe worden immuunstoornissen gediagnosticeerd?

Als uw arts denkt dat u mogelijk een immunodeficiëntieprobleem heeft, willen zij het volgende doen:

u vragen over uw medische geschiedenis

een lichamelijk onderzoek uitvoeren

• uw aantal witte bloedcellen bepalen
• Bepaal uw T-celtelling
• bepaal uw immunoglobulinegehalte
• Vaccins kunnen de reactie van uw immuunsysteem testen in wat een antilichaamtest wordt genoemd. Uw arts zal u een vaccin geven. Daarna testen ze uw bloed enkele dagen of weken later op de reactie op het vaccin.
• Advertentie

Als u geen immunodeficiëntieziekte heeft, produceert uw immuunsysteem antilichamen tegen de organismen in het vaccin. U kunt een stoornis hebben als uw bloedtest geen antistoffen vertoont.

Hoe worden immuundeficiëntiestoornissen behandeld?

De behandeling voor elke immunodeficiëntie-aandoening is afhankelijk van de specifieke omstandigheden. AIDS veroorzaakt bijvoorbeeld verschillende infecties. Uw arts zal medicijnen voor elke infectie voorschrijven. En u krijgt mogelijk een antiretroviraal middel om te behandelen en een hiv-infectie.

AdvertisementAdvertisement

Behandeling voor immunodeficiëntiestoornissen omvat gewoonlijk antibiotica en immunoglobulinetherapie.Andere antivirale geneesmiddelen, amantadine en acyclovir, of een geneesmiddel dat interferon wordt genoemd, worden gebruikt voor de behandeling van de virale infecties die worden veroorzaakt door immunodeficiëntiestoornissen.

Als uw beenmerg niet genoeg lymfocyten aanmaakt, kan uw arts een beenmerg (stamcel) transplantatie bestellen.

Hoe kunnen immunodeficiëntiestoornissen worden voorkomen?

Primaire immunodeficiëntieaandoeningen kunnen worden beheerst en behandeld, maar ze kunnen niet worden voorkomen.

Secundaire aandoeningen kunnen op verschillende manieren worden voorkomen. Het is bijvoorbeeld mogelijk om te voorkomen dat je AIDS krijgt door geen onbeschermde seks te hebben met iemand die HIV draagt.

Slaap is erg belangrijk voor een gezond immuunsysteem. Volgens de Mayo Clinic hebben volwassenen ongeveer acht uur slaap per nacht nodig. Het is ook belangrijk dat je wegblijft van mensen die ziek zijn als je immuunsysteem niet goed werkt.

Als u een besmettelijke immunodeficiëntieziekte zoals AIDS heeft, kunt u anderen gezond houden door veilige seks te bedrijven en geen lichaamsvloeistoffen te delen met mensen die niet zijn geïnfecteerd.

Wat zijn de vooruitzichten voor iemand met een immunodeficiëntie-aandoening?

De meeste artsen zijn het erover eens dat mensen met immunodeficiëntiestoornissen een volledig en productief leven kunnen leiden. Vroege identificatie en behandeling van de aandoening is erg belangrijk.

Ik heb een familiegeschiedenis van immunodeficiëntiestoornissen. Als ik kinderen heb, hoe vroeg moeten ze dan worden gescreend?

Een familiegeschiedenis van primaire immunodeficiëntie is de sterkste voorspeller van een stoornis. Bij de geboorte en gedurende slechts enkele maanden worden baby's gedeeltelijk beschermd tegen infecties door antilichamen die door hun moeder aan hen zijn overgedragen. Meestal geldt hoe ouder de aanvang van tekens van een immuundeficiëntie bij kinderen, hoe ernstiger de stoornis. Testen kan binnen de eerste paar maanden worden gedaan, maar het is ook belangrijk om de vroege tekenen te herkennen: terugkerende infecties en falen om te gedijen. De eerste laboratoriumscreening moet een complete bloedtelling met differentiaal en meting van serumimmunoglobuline en complementniveaus omvatten.

• - Brenda B. Spriggs, MD, FACP