Lactaatdehydrogenasetest: typen, procedure en resultaten

Wat is lactaatdehydrogenase?

Lactaatdehydrogenase (LDH) is een enzym dat nodig is tijdens het proces waarbij suiker wordt omgezet in energie voor uw cellen. LDH is aanwezig in vele soorten organen en weefsels door het hele lichaam, waaronder de lever, het hart, de alvleesklier, de nieren, skeletspieren, lymfeweefsel en bloedcellen.

Wanneer ziekte of letsel uw cellen beschadigt, kan LDH worden vrijgegeven in de bloedbaan, waardoor het LDH-gehalte in uw bloed stijgt. Hoge niveaus van LDH in het bloed wijzen op acute of chronische celbeschadiging, maar aanvullende tests zijn nodig om de oorzaak te achterhalen. Abnormaal lage LDH-waarden treden slechts zelden op en worden gewoonlijk niet als schadelijk beschouwd.

advertisementAdvertisement

Types

Wat zijn de soorten LDH-isoenzymen?

Er zijn vijf verschillende vormen van LDH die isoenzymen worden genoemd. Ze onderscheiden zich door kleine verschillen in hun structuur. De isoenzymen van LDH zijn LDH-1, LDH-2, LDH-3, LDH-4 en LDH-5.

Verschillende LDH isoenzymen worden gevonden in verschillende lichaamsweefsels. De gebieden met de hoogste concentratie voor elk type iso-enzym zijn:

LDH-1: hart- en rode bloedcellen
LDH-2: hart en rode bloedcellen
LDH-3: lymfeweefsel, longen, bloedplaatjes, pancreas
LDH- 4: lever- en skeletspieren
LDH-5: lever- en skeletspieren

Oorzaken

Wat veroorzaakt een hoog LDH-gehalte?

Omdat LDH in zoveel soorten cellen voorkomt, kunnen hoge LDH-waarden wijzen op een aantal aandoeningen. Verhoogde niveaus van LDH kunnen zijn:

bloedstroomdeficiëntie
cerebrovasculair accident, ook bekend als een beroerte
bepaalde kankers
hartaanval
hemolytische anemie
infectieuze mononucleosis
leverziekte, zoals als hepatitis
spierblessure
spierdystrofie
pancreatitis
weefselsterfte
gebruik van alcohol of bepaalde drugs
sepsis en septische shock

AdvertentieAdvertisement

Test

Wat is een LDH-test?

Artsen meten normaal LDH-waarden in het bloed. In sommige omstandigheden kunnen artsen LDH-waarden in de urine of cerebrospinale vloeistof (CSF) meten.

Bij volwassenen trekt een technicus gewoonlijk bloed uit een ader aan de binnenelleboog of de rug van de hand. De technicus reinigt het testgebied met een antiseptisch middel en wikkelt een elastische band rond de bovenarm om de ader te laten opzwellen.

Vervolgens zullen ze voorzichtig een naald inbrengen, waardoor bloed in een aangesloten buis stroomt. Als de buis vol is, verwijdert de technicus de elastische band en vervolgens de naald. Een verband beschermt de prikplaats.

Bij zuigelingen kan een scherp voorwerp, een lancet genaamd, noodzakelijk zijn om een bloedmonster te nemen. Het bloed verzamelt zich in een buisje. De technicus kan een verband leggen over de snede. Normaal gesproken is er wat pijn als het lancet door de huid prikt en sommige daarna bonzen.

Bepaalde medicijnen en geneesmiddelen kunnen een nauwkeurige LDH-test verstoren. Grote hoeveelheden vitamine C (ascorbinezuur) kunnen de LDH-waarden verlagen. Alcohol, verdovingsmiddelen, aspirine, narcotica en procaïnamide kunnen de LDH-waarden verhogen. Zware oefeningen kunnen ook de LDH-waarden verhogen. Vraag uw arts welke medicijnen u vóór de test moet vermijden.

Advertentie

Resultaten

Wat betekenen de testresultaten?

Typische bereiken voor LDH-waarden

LDH-niveaus variëren op basis van leeftijd en het individuele laboratorium. Zuigelingen en jonge kinderen zullen veel hogere normale LDH-niveaus hebben dan oudere kinderen of volwassenen. LDH wordt vaak gerapporteerd in eenheden per liter (U / L). Over het algemeen zijn de normale waarden voor LDH-waarden in het bloed als volgt:

Leeftijd	Normaal LDH-niveau
0 tot 10 dagen	290-2000 U / L
10 dagen tot 2 jaar < 999> 180-430 U / L	2 tot 12 jaar
110-295 U / L	Ouder dan 12 jaar
100-190 U / L	Hoge LDH-niveaus

Hoog LDH-waarden wijzen op een vorm van weefselbeschadiging. Hoge niveaus van meer dan één iso-enzym duiden op meer dan één oorzaak van weefselbeschadiging. Een patiënt met longontsteking kan bijvoorbeeld ook een hartaanval krijgen. Extreem hoge niveaus van LDH kunnen duiden op ernstige ziekte of meervoudig orgaanfalen.

Omdat LDH in zoveel weefsels door het hele lichaam voorkomt, zijn de LDH-niveaus alleen niet voldoende om de locatie en oorzaak van weefselbeschadiging te bepalen. Een diagnose vereist ook het gebruik van andere testen en afbeeldingen naast het meten van de LDH-waarden. Hoge LDH-4 en LDH-5 kunnen bijvoorbeeld leverschade of spierbeschadiging betekenen, maar leveraandoeningen kunnen niet worden bevestigd zonder een volledig leverpaneel.

Vóór de ontdekking van andere bloedmarkers voor hartbeschadiging werd LDH gebruikt om mensen met een hartaanval te controleren. Nu is troponine, een eiwit dat meer specifiek in hartcellen wordt geproduceerd, vaak een meer accurate indicator van een hartaanval.

Zodra uw arts uw specifieke aandoening heeft vastgesteld, kunnen zij uw LDH-waarden regelmatig meten om de voortgang van uw behandeling bij te houden.

LDH-waarden worden ook vaak gebruikt tijdens de behandeling van bepaalde kankers om uitkomsten te voorspellen en de reactie van het lichaam op medicijnen te volgen.

Lage LDH-waarden

LDH-tekort heeft invloed op hoe het lichaam suiker afbreekt voor gebruik als energie in cellen, met name spiercellen. Het komt zelden voor dat een persoon lage LDH-waarden heeft.

Twee soorten genetische mutaties veroorzaken lage LDH-waarden. Mensen met het eerste type ervaren vermoeidheid en spierpijn, vooral tijdens het sporten. Terwijl degenen met het tweede type helemaal geen symptomen kunnen hebben. U kunt ook lage LDH-waarden hebben als u een grote hoeveelheid ascorbinezuur (vitamine C) heeft gebruikt.

AdvertentieAdvertisement

Outlook