Krachttraining voor artritis: ik heb nooit van mijn lichaam gehouden Meer lezen

Ik had een sportschoollidmaatschap in Brooklyn voor zeven jaar. Het is een YMCA op Atlantic Avenue. Het was niet luxueus, en het hoefde ook niet zo te zijn: het was een echt gemeenschapscentrum en super schoon.

Ik vond de yogalessen niet leuk, omdat ik er niet van genoot dat de leraar door het hele ding praatte en dat te veel tijd op de elliptische trainer me duizelig maakte. Maar ik hield van het zwembad - en de fitnessruimte. Ik hield echt van krachttraining. Meestal was ik een mannelijk domein, ik was vaak de enige vrouw in de gewichtsruimte, maar ik liet me niet tegenhouden. Als een vrouw van in de vijftig voelde het te goed om de machines te raken.

En met een familiegeschiedenis van artritis wil ik mijn botten en spieren gelukkig houden. Het klinkt misschien contra-intuïtief, maar krachttraining die goed wordt gedaan, zal de gewrichtspijn en stijfheid van osteoartritis (OA) niet verergeren. In feite kan het niet voldoende bewegen ervoor zorgen dat je gewrichten zelfs nog pijnlijker en stugger worden.

Dit moet verklaren waarom ik me zo levend voelde lopen van de sportschool naar huis.

Gewichtstraining voor artrose

Als ik pijn heb, is alles wat ik wil een verwarmingskussen, ibuprofen, en iets om te binge-watchen. Maar medicijnen - en mijn lichaam - suggereren iets anders. In sommige gevallen, met name voor vrouwen, is krachttraining niet alleen het antwoord op het verlichten van de pijn, maar ook dat we ons goed voelen.

Zelfs The Arthritis Foundation komt overeen, eraan toevoegend dat oefening ons endorfines geeft die het algehele welzijn, het vermogen om pijn te beheersen en slaapgewoonten verbeteren. Een studie gepubliceerd in het tijdschrift Clinics of Geriatric Medicine zegt dat mensen zullen OA zullen profiteren van krachttraining, ongeacht hun leeftijd - "zelfs de oudste met OA. “

Ik hoefde geen uren en uren te besteden aan onmiddellijke voordelen. Zelfs matige lichaamsbeweging kan de symptomen van artritis verminderen en u helpen een gezond gewicht te behouden.

Ik voel me sterk en mooi

Ik word vaak moe en gefrustreerd rondslingerend. Vroeg of laat weet ik dat ik in beweging moet komen. En ik ben altijd blij dat ik dat doe. Ik weet ook dat mijn lichaam niet perfect is volgens de gangbare culturele normen, maar het ziet er goed uit voor mij.

Maar toen ik de menopauze binnenging, was ik steeds ongelukkiger geworden met mijn lichaam, inclusief kleine stijfheid in mijn gewrichten. Wie zou dat niet zijn?

We leven in een tijd waarin beroemdheden beroemd zijn om hun kleine middel, tijdschriften en welzijnsexperts bevorderen thinspiration en zijn op zoek naar het perfecte lichaam. Maar op mijn leeftijd weet ik dat ik nooit meer de taille van een 20-jarige vrouw zou hebben - en dat is OK.

Gemotiveerd om de pijn in de gewrichten te verlichten en er beter uit te zien, ben ik regelmatig aan krachttraining begonnen.

Mijn regel was: doe het niet als het pijn doet. Ik zorgde altijd voor opwarming op de roeimachine, die ik haatte. Maar wat er ook gebeurde, ik dwong mezelf om door te zetten. Want hier is het grappige - na elke rep, zweten en buiten adem, kreeg ik zo'n onbeschrijfelijke lichamelijke sensatie. Toen ik klaar was, voelden mijn botten en spieren alsof ze aan het zingen waren.

De drie belangrijkste gebieden van de lichaamskracht zijn de romp en de rug, het bovenlichaam en het onderlichaam. Dus heb ik mijn routines geroteerd om hier individueel op te focussen. Ik gebruikte de lat pulldown, kabel biceps bar, de beenpres en de hangende been verhoging, samen met een paar anderen. Ik heb 2 sets van 10 herhalingen gedaan voordat ik mijn gewichten verhoogde.

Ik ben altijd afgekoeld en heb een paar dingen gedaan die ik me herinnerde van mijn yoga-routines. Daarna zou ik mezelf trakteren op de stoomcabine - wat puur geluk was. Ik werkte niet alleen aan een goed gevoel van binnen en van buiten, maar ik wist ook dat ik mijn uiterste best deed om OA te voorkomen.

Ik herinner me dat ik een keer terugging uit de sportschool en stopte voor een plakje spinazietaart en een kopje groene thee, die ik mooi en sterk voelde.

Ik zat op een stoep op Atlantic Avenue en zag de drukke wereld voorbijgaan. Op dat moment voelde ik me perfect thuis in mijn eigen lichaam. Ik dacht: dat is de echte definitie van positiviteit van het lichaam: omarmen wie ik ben, in het moment.

Nadat ik aan deze routine begon, verloor ik uiteindelijk mijn zorgen over het afvallen en het aanpassen aan de culturele normen van een perfect lichaam. Krachttraining, op dat niveau - mijn niveau - ging niet over urenlang ijzer pompen.

Fotobron: Lillian Ann Slugocki

Ik was geen sportschoolrat. Ik ging drie keer per week gedurende 40 minuten. Ik was niet in competitie met iemand. Ik wist al dat het goed was voor mijn lichaam; het voelde ook echt goed. Ik begreep nu wat ervoor zorgde dat mensen terugkwamen. De "gym high" die ik voelde na elke sessie is echt, zeggen experts. "Krachttraining tikt snel in het beloningssysteem van de hersenen door de neurale mechanismen te stimuleren waardoor mensen zich beter voelen met brein (goed voelen) chemicaliën zoals serotonine, dopamine en endorfines," verklaarde Claire-Marie Roberts, een universitair hoofddocent in sportpsychologie, in een interview met The Telegraph. Gemotiveerd blijven

Zoals de meeste mensen, kijk ik naar anderen voor inspiratie wanneer ik die extra duw nodig heb. Op Instagram volg ik Val Baker. Haar profiel zegt dat ze een 44-jarige fitnesscoach is die zowel burgers als militairen traint als onderdeel van het Amerikaanse luchtmachtreserve. Ze is een moeder van vijf "die trots is op haar lichaam en de striae die ze verdiend heeft met het dragen van haar kinderen. "

Baker inspireert mij omdat haar feed afbeeldingen bevat van niet alleen haar schattige kinderen, maar ook een vrouw die haar lichaam lijkt te omarmen, zogenaamde fouten en zo.

26. 5 jaar geleden ontving ik mijn strepen van de luipaard. Ik was in het begin boos en erg beschaamd, maar hoe ouder ik werd, toen ik mijn vier kinderen zag groeien en vervolgens hun eigen persoon werd, begon ik mezelf te waarderen. Ik heb geweldige, functionerende menselijke wezens gemaakt.Ze zijn alle vier geweldig en nu brengen ze me een nieuwe generatie. Ik kijk naar mijn gescheurde huid en zeg: "je deed het goed, je hief ze op en leerde ze het beste dat je wist hoe." Dit is het bewijs dat het leven in mij is gegroeid en vervolgens is verlaten. Dit is de nieuwe ik! Dit is wie ik ben en ik omhels het. De maatschappij zal je vertellen wat mooi is, maar je moet eerst je gebreken accepteren en wanneer je dat doet … kan niemand je minder dan voelen! #loveyourself #happy #momswholift #grandmaswholift #running #runner # 40andfit # 30andfit # 50andfit # over40andfit # over45andfit #fitfam #absaremadeinthekitchen

Een bericht gedeeld door Val (@smoothiefitt) op 7 juni 2017 om 11:20 uur PDT <999 > Ik volg ook Chris Freytag, een 49-jarige gezondheidscoach die workouttips, video's en inspirerende berichten post. Ze is een prachtig rolmodel voor mannen en vrouwen in mijn leeftijdsgroep die denken dat krachttraining niet voor hen is. Eén blik op haar en je zult weten dat dat helemaal niet waar is! Wat ik vooral leuk vind aan Freytag is dat ze haar volgers aanmoedigt om te stoppen met zoeken naar het "perfecte lichaam" - wat precies is wat ik heb gedaan.

Gun jezelf wat vrijheid - we zijn allemaal menselijk, niet perfect!

Een bericht gedeeld door Chris Freytag-Get Healthy U (@chrisfreytag) op 10 jun. 2017 om 05: 45AM PDT

Afhaalmaaltijden

Vandaag traint ik niet langer voor het perfecte lichaam - omdat ik me zo goed voel na de sportschool, het maakt niet uit dat ik een maat 14 draag, soms een maat 16. Ik hou van wat ik zie in de spiegel en ik hou van hoe ik me voel.

Ik vond krachttraining omdat ik hoopte een manier te vinden om te helpen met pijn in de gewrichten en OA te voorkomen - maar ik heb zoveel meer opgedaan. Terwijl ik op jacht ga naar een nieuwe sportschool in de buitenwijken, ben ik enthousiast over het hervatten van een routine. Zeven jaar trainen met gewichten heeft me sterk en mooi gemaakt. Het heeft me geleerd dat, terwijl mijn lichaam niet voldoet aan sociale normen, het er nog steeds best goed uitziet.

Lillian Ann Slugocki

schrijft over gezondheid, kunst, taal, commercie, techniek, politiek en popcultuur. Haar werk, genomineerd voor een Pushcart Prize en Best of the Web, is gepubliceerd in Salon, The Daily Beast, BUST Magazine, The Nervous Breakdown en vele anderen. Ze heeft een mastergraad van de NYU / The Gallatin School geschreven en woont buiten New York met haar Shih Tzu, Molly. Vind meer van haar werk op haar website en tweet haar

@laslugocki