Premature Baby: Evaluatie door dokter

Premature baby

Hoewel een baby af en toe ziek wordt geboren zonder voorafgaande waarschuwing, weten artsen meestal wanneer een baby te vroeg of met risico op problemen wordt geboren. Een neonataal team (bestaande uit artsen, verpleegkundigen en ademhalings- therapeuten die speciaal zijn opgeleid in de verzorging van pasgeboren baby's) zal aanwezig zijn bij de bevalling en bereid zijn alles te doen wat nodig is om voor uw baby te zorgen.

Gemeenschappelijke procedures onmiddellijk na de geboorte

Zodra uw baby is afgeleverd, wordt ze in een stralende warmer geplaatst (een kar met matras bovenop en een warmtebron boven het hoofd) en snel gedroogd uit. Het team voert vervolgens enkele of alle hieronder beschreven procedures uit. Deze worden gedaan in de verloskamer of in een aangrenzend gebied met speciale apparatuur en benodigdheden voor die baby's die gevaar lopen.

De neus, mond en keel van de baby aanzuigen

Alle baby's worden geboren met wat slijm en vocht in hun neus, mond en keel. Suctioning helpt dit slijm en vocht te verwijderen, zodat een baby kan beginnen met ademen. Er zijn twee soorten apparatuur die kunnen worden gebruikt voor het afzuigen: een rubberen bolzuiging, die voorzichtig de meeste secreties uit de mond of neus van een baby zuigt, of een katheter die is aangesloten op een zuigmachine. De dunne, plastic katheter kan worden gebruikt voor de neus, mond en keel van de baby.

Zuurstof

De meeste kinderen met een te vroeg of te laag geboortegewicht hebben zuurstof nodig. De methode om zuurstof te geven is afhankelijk van hoe de baby ademt en van haar kleur.

Als de baby ademt, maar niet onmiddellijk roze kleurt binnen enkele minuten na de geboorte, houdt een teamlid een stroom zuurstof over de neus en de mond van de baby. Dit wordt blow-by zuurstof genoemd. Later kan zuurstof worden toegediend via een masker dat over de neus en mond van de baby past of via een doorzichtige, plastic kap die over het hoofd past.
Als de baby niet goed ademt, plaatst een teamlid een masker (verbonden met een opblaasbare zak en een zuurstofbron) over de neus en mond van de baby. Terwijl het teamlid de tas pompt, ontvangt de baby met zuurstof verrijkte lucht, evenals enige druk van de verpakking, waardoor de longen van de baby worden opgeblazen. Dit wordt zakken genoemd.

Na het inpakken begint een baby meestal bijna onmiddellijk zelf te ademen, huilt, wordt roze en beweegt rond. Het teamlid stopt dan met inpakken, houdt zuurstof vast over het gezicht van de baby en let op de baby voor voortdurende verbetering.

Een endotracheale tube inbrengen

Soms heeft een baby zelfs meer hulp nodig dan zakken. Wanneer dit het geval is, zal een lid van het team een buis (een endotracheale tube genoemd) in de luchtpijp van de baby (luchtpijp) plaatsen.Deze procedure wordt endotracheale intubatie genoemd.

Om een baby te intuberen, gebruikt het teamlid een speciale zaklamp, een laryngoscoop, om de keel van de baby te zien. Een plastic endotracheale tube wordt tussen de stembanden van de baby geplaatst, door het strottenhoofd en uiteindelijk in de luchtpijp. De buis wordt dan bevestigd aan een zak die wordt geperst om de longen van de baby op te blazen.

Het hart van de baby masseren

Zodra de baby begint te ademen, begint de hartslag meestal te stijgen. Als dit niet gebeurt, begint een teamlid ritmisch op het hart van de baby te drukken (hartmassage of thoraxcompressie). Deze compressies pompen bloed door het hart en lichaam van de baby.

Als het inpakken van de baby om haar te helpen ademen en zuurstof te geven en het hart te comprimeren de baby's toestand na een minuut of twee niet verbetert, krijgt de baby een vloeibaar medicijn genaamd epinephrine (ook adrenaline genoemd). Het medicijn wordt toegediend in de endotracheale buis voor afgifte aan de longen, waar het snel wordt geabsorbeerd in het bloed. Een andere methode om epinefrine toe te dienen, is door de navelstreng door te snijden, een kleine plastic katheter (buis) in de navelstrengader te steken en de medicatie door de katheter te injecteren. Surfactant toedienen

Baby's die erg prematuur zijn, lopen het risico een longaandoening te ontwikkelen die

respiratory distress syndrome of RDS wordt genoemd. Dit syndroom treedt op als gevolg van het ontbreken van een stof die oppervlakteactieve stof wordt genoemd. Surfactant houdt de longen op de juiste manier opgeblazen. Wanneer een baby heel vroeg geboren wordt, zijn de longen nog niet begonnen oppervlakteactieve stoffen te produceren. Gelukkig wordt oppervlakteactieve stof nu kunstmatig gemaakt en kan worden gegeven aan baby's waarvan de artsen vermoeden dat ze zelf nog geen oppervlakteactieve stof maken. Om de oppervlakteactieve stof toe te dienen, wordt uw baby op zijn linkerzij geplaatst, krijgt hij de helft van een dosis surfactant door de endotracheale tube en dan? zakken? gedurende ongeveer 30 seconden. De procedure wordt vervolgens aan de rechterkant herhaald. Het toedienen van oppervlakteactieve stof in twee stappen, zoals dit, helpt de surfactant gelijkmatig over de longen verdelen. Surfactant kan in de verloskamer of in de NICU worden toegediend. (Een baby kan tot vier doses oppervlakteactieve stof nodig hebben, enkele uren na elkaar in de NICU.)

Apgar-scores bepalen

Artsen beoordelen routinematig de algehele conditie van een baby door de prestaties in vijf categorieën te meten: hartslag, ademhalingsinspanningen, kleur, spierspanning en prikkelbaarheid van de reflexen (de reactie van de baby op afzuiging). Dit wordt de

Apgar-score genoemd. Elke categorie wordt beoordeeld van 0 tot 2 (0 is de slechtste score en 2 is de beste) en vervolgens worden de getallen bij elkaar opgeteld, voor een maximale score van 10. De score wordt meestal berekend voor alle baby's als de baby één minuut is en vijf minuten oud. Als de baby voortdurende reanimatie nodig heeft, kan het team Apgar-scores toewijzen na vijf minuten. Het onderstaande schema laat zien waar het team naar zoekt bij het toewijzen van Apgar-scores.

Categorie

Criteria voor score van 0	Criteria voor score van 1	Criteria voor score van 2	Hartslag
Afwezig	<100 slagen per minuut <999 >> 100 slagen per minuut	Ademhalingsinspanning	Afwezig
Zwak	Sterk (met krachtige kreet)	Kleur	Blauw
Lichaam roze, armen en benen blauw	Roze	Toon	Limp
Enkele flexie	Goed gebogen	Reflexirritatie	Geen
Grimas	Hoesten of niezen	Een Apgar-score van 7 tot 10 wordt als goed beschouwd.Een baby die een score van 4 tot 6 krijgt, heeft hulp nodig en een baby met een score van 0 tot 3 heeft volledige reanimatie nodig. Premature baby's kunnen lagere Apgar-scores krijgen, simpelweg omdat ze een beetje onvolwassen zijn en niet in staat zijn om te reageren met luid huilen en omdat hun spierspanning vaak slecht is.	Nadat het neonatale team deze procedures heeft voltooid, ziet u uw baby kort en gaat zij naar de neonatale intensive care (NICU).

Was dit artikel nuttig? Ja Nee

Hoe nuttig was het?

Hoe kunnen we het verbeteren?

✖ Selecteer een van de volgende items:

Dit artikel heeft mijn leven veranderd!

Dit artikel was informatief.

Dit artikel bevat onjuiste informatie.
Dit artikel heeft niet de informatie die ik zoek.
Ik heb een medische vraag.
Wijzig
We zullen uw e-mailadres niet delen. Privacybeleid. Alle informatie die u ons via deze website verstrekt, kan door ons worden geplaatst op servers in landen buiten de EU. Als u niet akkoord gaat met een dergelijke plaatsing, moet u de informatie niet verstrekken.

We kunnen geen persoonlijk gezondheidsadvies geven, maar we werken samen met betrouwbare telezorgaanbieder Amwell, die u kan verbinden met een arts. Probeer Amwell telehealth voor $ 1 met behulp van de code HEALTHLINE.

Gebruik de code HEALTHLINSons consult voor $ 1 Als u geconfronteerd wordt met een medisch noodgeval, bel dan onmiddellijk uw lokale hulpdiensten of bezoek de dichtstbijzijnde spoedeisende hulpafdeling of het spoedeisende zorgcentrum.

Het spijt ons, er is een fout opgetreden.