Papegaai Koorts (Psittacose): Symptomen, diagnose en behandelingen

Wat is papegaaienkoorts?

Hoogtepunten

1. Papegaaikoorts kan worden gecontracteerd door verschillende vogels, waaronder papegaaien, kippen, duiven en parkieten.
2. Bij mensen lijkt deze ziekte typisch op griep of longontsteking.
3. Symptomen bij vogels zijn groene uitwerpselen en afscheiding uit de ogen of neus. Vogels kunnen echter maandenlang worden geïnfecteerd voordat uiterlijke tekenen verschijnen.

Papegaiekoorts is een zeldzame infectie veroorzaakt door Chlamydia psittaci, een specifiek type bacteriën. De infectie is ook bekend als papegaaienziekte en psittacose. Volgens de Centers for Disease Control and Prevention (CDC) hebben de Verenigde Staten sinds 2010 minder dan 10 gevallen van papegaaikoorts per jaar gezien. Veel gevallen kunnen echter niet gediagnosticeerd of niet gemeld worden omdat de symptomen vergelijkbaar zijn met die van andere ziekten..

Zoals de naam doet vermoeden, wordt de ziekte verkregen van vogels. Papegaaien zijn echter niet de enige mogelijke boosdoeners. Andere wilde en huisdiervogels kunnen de infectie ook dragen en doorgeven aan de mens.

Papegaiekoorts is gemeld in landen waaronder Argentinië, Australië en Engeland. Het kan overal worden gevonden vogels worden gehouden als huisdieren of in grote beperkte bevolkingsgroepen (zoals pluimveebedrijven). Het komt vaker voor in tropische omgevingen.

advertentieAdvertentie

Contracterende papegaaienkoorts

Contracterende papegaaienkoorts

In de meeste gevallen vangen mensen papegaaiekoorts van vogels, waaronder:

• papegaaien
• kippen
• kalkoenen
• duiven
• parkieten
• valkparkieten
• eenden

Je kunt papegaaienkoorts opvangen door een geïnfecteerde vogel te behandelen of door fijne deeltjes urine, uitwerpselen of andere lichamelijke uitscheidingen in te ademen. Je kunt ook geïnfecteerd raken als de vogel je bijt of "kust" door zijn snavel in je mond te steken.

Het vangen van de ziekte van een besmette persoon is ook mogelijk, maar zeer zeldzaam. Dit kan gebeuren wanneer u de fijne druppels inhaleert die in de lucht worden gespoten als de zieke hoest.

Geïnfecteerde vogels

Herkennen van een vogel met papegaaienkoorts

Geïnfecteerde vogels vertonen niet noodzakelijkerwijs symptomen. Ze kunnen de bacteriën ook maandenlang dragen voordat uiterlijke tekenen verschijnen. Alleen omdat een vogel er niet ziek uitziet of ziek doet, wil nog niet zeggen dat het niet is geïnfecteerd.

Besmette vogels kunnen rillen of moeite hebben met ademhalen. Andere symptomen zijn:

• afscheiding uit de ogen of neus
• diarree
• ontkleurde uitwerpselen (urine of uitwerpselen) in verschillende tinten groen
• gewichtsverlies
• lethargie en slaperigheid

De zieke vogel mag eet minder of stop zelfs helemaal met eten.

AdvertisementAdvertisementAdvertisement

Symptomen

Symptomen

Bij mensen lijkt deze ziekte meestal op griep of longontsteking.Symptomen beginnen meestal ongeveer 10 dagen na de blootstelling, maar het kan wel vier dagen of maar liefst 19 dagen duren voordat ze verschijnen.

Papegaaiekoorts heeft veel van de symptomen die u kunt associëren met de griep, waaronder:

• koorts en koude rillingen
• misselijkheid en braken
• spier- en gewrichtspijn
• diarree
• zwakte
• vermoeidheid
• hoesten (meestal droog)

Andere mogelijke symptomen, die misschien niet griepachtig lijken, zijn pijn op de borst, kortademigheid en gevoeligheid voor licht.

In zeldzame gevallen kan de ziekte ontsteking van verschillende inwendige organen veroorzaken. Deze omvatten de hersenen, lever en delen van het hart. Het kan ook leiden tot verminderde longfunctie en longontsteking.

Ziekten die symptomen hebben die vergelijkbaar zijn met papegaaienkoorts zijn onder andere:

• brucellose, een bacteriële infectie die normaal wordt aangetroffen bij vee maar kan worden overgedragen op mensen
• tularemie, een zeldzame ziekte (meestal te vinden bij konijnen en knaagdieren) kan overgedragen worden op mensen via een tekenbeet, een geïnfecteerde vlieg of contact met het geïnfecteerde kleine zoogdier zelf
• infectieuze endocarditis
• influenza
• tuberculose
• pneumonie
• Q-koorts, een ander type bacteriële infectie

Diagnose

Diagnose van papegaaienkoorts

Omdat papegaaienkoorts zo'n zeldzame aandoening is, kan uw arts deze ziekte aanvankelijk niet vermoeden. Vertel het uw arts als u onlangs bent blootgesteld aan mogelijk zieke vogels of als u in een dierenwinkel, een dierenartskantoor, een pluimveeverwerkingsbedrijf of een andere werkplaats werkt die u in contact brengt met vogels.

Om papegaaienkoorts te diagnosticeren, zal uw arts over het algemeen verschillende tests uitvoeren. Bloed- en sputumkweken kunnen uitwijzen of u het soort bacteriën hebt dat deze infectie veroorzaakt. Een thoraxfoto kan de longontsteking tonen die soms door de ziekte wordt veroorzaakt.

Uw arts zal een antilichaamtiter testen om te kijken of u antilichamen tegen de bacteriën hebt die papegaaiekoorts veroorzaken. Antilichamen zijn eiwitten die het immuunsysteem produceert wanneer het een vreemde, schadelijke stof (antigeen) zoals bacteriën of een parasiet detecteert. Veranderingen in het niveau van antilichamen kunnen erop duiden dat u besmet bent met de bacterie die papegaaiekoorts veroorzaakt.

Meer informatie: Sputumcultuur »

AdvertisementAdvertisement

Behandeling

Behandeling

Papegaiekoorts wordt behandeld met antibiotica. Tetracycline en doxycycline zijn twee antibiotica die effectief zijn tegen deze ziekte. Uw arts kan er echter voor kiezen om u te behandelen met andere soorten of klassen van antibiotica. Zeer jonge kinderen kunnen worden behandeld met azithromycine.

Na de diagnose duurt de behandeling met een antibioticum meestal 10 tot 14 dagen nadat de koorts is verdwenen.

De meeste mensen die worden behandeld voor papegaaienkoorts maken een volledig herstel. Herstel kan echter traag zijn bij mensen die ouder zijn, erg jong zijn of andere gezondheidsproblemen hebben. Toch veroorzaakt papegaaienkoorts zelden de dood bij mensen die de juiste behandeling hebben gekregen.

Advertentie

Preventie

Preventie

Als u gezelschapsvogels heeft, kunt u stappen ondernemen om uw kansen op papegaaienkoorts te verkleinen.Dit omvat het dagelijks reinigen van uw vogelkooien en het goed verzorgen van uw vogels om te voorkomen dat ze ziek worden. Voer je vogels op de juiste manier en geef ze voldoende ruimte, zodat ze niet samen in de kooi zitten. Als je meer dan één kooi hebt, zorg er dan voor dat de kooien ver uit elkaar liggen zodat uitwerpselen en andere materie niet tussen hen kunnen worden overgedragen.

Hieronder volgen andere stappen die u kunt nemen om papegaaienkoorts te voorkomen.

Preventietips

• Koop dierenvogels van gerenommeerde dierenwinkels.
• Was uw handen regelmatig na het hanteren van vogels of vogels.
• Raak de snavel van een vogel niet aan in uw mond of neus.
• Neem vogels die er ziek uitzien voor de dierenarts.
• Houd vogels in een goed geventileerde ruimte.

Als u een nieuwe vogel aanschaft, laat deze dan door een dierenarts worden bekeken. Het is goed om de vogel vervolgens te isoleren en te controleren op ziekte gedurende ten minste 30 dagen voordat u het in contact laat komen met andere vogels.

Als u een zieke of dode vogel (of het nu een wilde of een huisdier is) ziet, moet u hem niet aanraken. Neem contact op met de dierencontroledienst van je stad om een ​​dode wilde vogel te verwijderen. Als het een huisdier is, moet u voorzichtig zijn wanneer u het aanraakt of verplaatst. Gebruik handschoenen en een masker om inademing van bacteriën, verenstof of ander vuil te voorkomen. Je moet ook de kooi en alle apparatuur die de vogel heeft gebruikt desinfecteren om infectie of herinfectie te voorkomen.

AdvertentieAdvertisement

Geschiedenis

Een geschiedenis van papegaaienkoorts

Laat in het jaar 1929 kocht Simon S. Martin van Baltimore een papegaai voor zijn vrouw als een kerstcadeau. Hij vroeg aan familieleden om er tot de kerstdag voor te zorgen. De papegaai zag er in de loop van de tijd steeds zieker uit. Tegen de Kerstdag was de vogel dood. Kort daarna werden twee familieleden die voor de vogels zorgden ziek. Lillian, de vrouw van Martin, werd ook ziek. Hun arts had onlangs gelezen over papegaaienkoorts en vermoedde dat dit de oorzaak was. Toen de arts de Amerikaanse volksgezondheidsdienst vroeg om medicatie om het te behandelen, kreeg hij te horen dat er geen bekende behandeling was.

De zaak was opgenomen in een krant en de angst voor papegaaienkoorts verspreidde zich snel. Het totale aantal gevallen nam ook dramatisch toe. Dit komt omdat artsen op zoek zijn gegaan naar huisdieren in huizen en bedrijven van mensen met symptomen die lijken op griep of longontsteking. De Amerikaanse media hebben paniek gewekt over deze nieuwe mysterieuze ziekte en onjuiste meldingen van het aantal gerelateerde dodelijke slachtoffers hebben deze paniek alleen maar doen toenemen. Het verhoogde bewustzijn van papegaaienkoorts stelde wetenschappers echter ook voor genoeg onderwerpen om uiteindelijk de kiem te isoleren en er een behandeling voor te vinden.