PBS "Mercy Street" toont lef, glorie van burgeroorlogsziekenhuizen

Hoe was het leven op een slagveld in de burgeroorlog?

Dat kun je uitzoeken door dit weekend op PBS in te stellen.

AdvertentieAdvertentie

Op zondag zal het netwerk de vierde aflevering van zijn ambitieuze burgeroorlog-tijdperk 'Mercy Street' uitzenden.

De zesdelige serie gaat dieper in op de medische en sociale kwesties die medische professionals en hun patiënten doorstaan ​​tijdens de meest dodelijke oorlog van ons land.

Veelgeprezen regisseur Ridley Scott en schrijver David Zabel van "E. R. "bekendheid behoren tot de uitvoerende producenten van de show.

Advertentie

De première van de" Mercy Street "op 17 januari verzamelde meer dan 3. 3 miljoen kijkers en nieuwe afleveringen per zondag tot en met 21 februari. Het is grotendeels gebaseerd over de memoires en brieven geschreven door artsen en verpleegkundigen die patiënten behandelden tijdens de burgeroorlog in het Mansion House Hospital in Alexandria, Virginia.

Door gebruik te maken van actuele medische aandoeningen, instrumenten, medische praktijken en theorieën uit die tijd - vaak in levendig detail - de serie biedt kijkers een realistische momentopname van hoe traumatisch en vergelijkbaar barbaars behandeling was voor zowel patiënten als artsen in deze periode.

AdvertentieAdvertentie

Veel van de onbewerkte Authenticiteit die doordringt in elke aflevering is afgeleid van de inzichten en omvangrijke onderzoeks- en fotobibliotheek van Dr. Stanley Burns, oogarts, chirurg, historicus en professor uit New York City die in zijn vrije tijd 's werelds toonaangevende cura werd en verzamelaar van historische medische beelden.

Burns, die dienst deed als medisch en historisch adviseur in de serie, heeft 45 boeken geschreven, meer dan 1, 100 artikelen gepubliceerd en meer dan 1 miljoen foto's verzameld die eeuwen medische geschiedenis documenteren rond de wereldbol.

Zijn onderzoek en verzameling is te zien in het Metropolitan Museum of Art, in ten minste 27 speelfilms waaronder Nicole Kidman's "The Others" en werd gebruikt als de basis voor meer dan 100 documentaires en televisieseries.

Burns, 77, begon medische beelden te verzamelen in 1975. Meer dan 1, 000 van zijn afbeeldingen zijn momenteel te zien in verschillende musea over de hele wereld, maar zijn 19-kamer herenhuis en verschillende bankkluizen zijn nog steeds de thuisbasis van de overgrote meerderheid van zijn unieke verzameling

Tussen zijn non-stop curating en voorbereiding op nog een ander boek, sprak Burns met Healthline over 'Mercy Street', de ontmoedigende uitdagingen van het bieden van zorg tijdens de burgeroorlog, en hoe belangrijk een enkel beeld kan de evolutie van de geneeskunde zijn.

AdvertentieAdvertisement

Healthline: In vergelijking met andere medische drama's van de afgelopen jaren, wat is er nieuw en het meest overtuigend aan "Mercy Street?"

Dr. Stanley Burns: Elke medische show heeft zijn eigen specifieke focus, deze gaat over de burgeroorlog en richt zich evenzeer op de sociale aspecten van de oorlog als de medische aspecten. meer besproken tijdsperiodes in de geschiedenis die al deze grote medische ontdekkingen en uitvindingen bevatten, er waren geen echte nieuwe ontdekkingen tijdens de burgeroorlog, maar het was de belangrijkste tijd van sociale verandering in de Amerikaanse geschiedenis tot de jaren 1960.

H: < Vertel ons een beetje over hoe het was om tijdens de burgeroorlog de geneeskunde te beoefenen. "Wat waren enkele van de meest ernstige en meest voorkomende medische aandoeningen die artsen en patiënten op dit moment hadden? Advertentie

Brandwonden: > Dood, dood en ziekte: naar schatting zijn van de ongeveer 750.000 Amerikanen die stierven tijdens de Burgeroorlog, ongeveer tweederde of 500.000 mensen gestorven als gevolg van ziekte en infectie, niet van kogels of sabre-wonden.

Dat zouden we vandaag nooit verwachten, want we zijn nu goed bekend met th de theorieën over ziekten en begrijpen het belang van sanitatie. Niet het geval toen. AdvertisementAdvertisement

Deze soldaten en anderen stierven aan een duizelingwekkende snelheid aan dysenterie, longontsteking en tyfeuze koorts. Dat is iets dat niet vandaag zou gebeuren. Veel van deze soldaten kwamen uit boerderijen en kleine steden. Ze werden vervolgens in krappe ruimtes verkrampt en onmiddellijk blootgesteld aan allerlei soorten bacteriën die hun lichamen nog nooit waren tegengekomen.

H:

"Mercy Street" geeft een grafische weergave van de gelijkenis van amputaties en gangreen tijdens de burgeroorlog, evenals de toediening van kwikchloride, opiaten en arseen om gewonde en zieke patiënten te behandelen. Was dit slechts een standaardprocedure in de jaren 1860?

Burns: Je moet begrijpen dat dit aan het einde was van het heroïsche tijdperk van de geneeskunde. Dit waren old-school artsen in het leger - de meesten hadden beperkte training of opleiding en een nog kleiner aantal die daadwerkelijk een operatie hadden uitgevoerd - die geen enkele moeite hadden de patiënten doses van kwik [calomel] te geven totdat hun kaken letterlijk afvielen.

Advertentie De heersende theorie van de tijd was om medicijnen en behandelingen voor te schrijven die het tegenovergestelde zouden vormen van de symptomen van de aandoening. Daarom bloedden artsen mensen af ​​of gaven ze verbindingen om ze te laten zweten of braken.

Verslaving was ook een groot probleem in de 19

e

eeuw. Je moet ook begrijpen dat zwaargewonde soldaten op Bull Run bijvoorbeeld drie of meer dagen zonder eten of water op het slagveld zouden liggen voordat iemand hen kon bereiken. ^{AdvertentieAdvertisement} H:

Wat waren de dokters en verpleegsters tijdens de burgeroorlog?

Burns: Artsen en verpleegsters in de periode van de burgeroorlog waren net zo slim en innovatief en vastbesloten als ze nu zijn. Ze werkten gewoon met inferieure kennis en technologie.

Maar ze waren, omdat ze heel goed moesten zijn in amputaties. Amputatie kreeg een slechte reputatie in de jaren 1880, maar het redde levens.Een goede burger in de Burgeroorlog zou in minder dan drie minuten een ledemaat kunnen amputeren. Patiënten met een lichaamsdeel dat binnen 48 uur werd geamputeerd, hadden een sterftecijfer van 26,3 procent. Voor amputaties die na meer dan 48 uur optraden, is dat sterftecijfer meer dan verdubbeld. Er zijn ook veel misvattingen over anesthesie, dat patiënten in dit tijdperk chirurgie ondergingen en amputaties zonder anesthesie. Het is niet waar. Anesthesie werd gebruikt in ongeveer 80, 000 instanties door Amerikaanse artsen en ongeveer 50.000 keer door geconfedereerde artsen.

H:

"Mercy Street" bevat twee vrouwen die als verpleegster in het ziekenhuis hebben gediend, evenals enkele Afro-Amerikaanse karakters. Geeft de serie een nauwkeurige weergave van de diversiteit van medische professionals in deze periode?

Brandwonden: Ja. De noodzaak van het conflict vereiste ieders hulp. Verpleging was een mirakel voor vrouwen omdat het hen de gelegenheid bood om een ​​beroep uit te oefenen en het voor een vrouw aanvaardbaar maakte om uit te gaan en te werken. De oorlog had zoveel mogelijk verpleegkundigen nodig.

Er waren [zogenoemde] contrabande zwarten en sommige gratis zwarten die gedurende deze tijd geweldig werk verrichtten, maar over het algemeen speelden ze geen grote rol in militaire ziekenhuizen. De hoeveelheid vooroordelen was geweldig, zelfs in New York City. H:

Als er een afhaalmaaltijd is die de artsen en patiënten van vandaag zouden moeten afleiden uit uw onderzoek en foto's, wat zou dat dan zijn?

Burns: Wat ik na 60 jaar heb geleerd, is hetzelfde als wat me de eerste week van de medische school werd verteld. Vijftig procent van wat u gaat leren, is misschien niet waar over tien jaar of misschien zelfs over een jaar. De geneeskunde evolueert voortdurend en wat wij als dogma of waarheid beschouwen, zal vrijwel zeker in de loop van de tijd veranderen.

H: U hebt meer dan 1 miljoen historische medische afbeeldingen verzameld. Het is een leven lang werken. Waarom is een oude foto zo belangrijk voor medicijnen?

Brandwonden: Een onaangetaste foto is een onherroepelijk bewijs van wat er werkelijk is gebeurd. Wanneer je iets op schrijft of een verhaal vertelt, heb je soms niet de woorden om te beschrijven waar je naar kijkt. Elke beschrijving is niet zo goed als een foto. Het biedt een realistisch, onbetwist document van de gebeurtenissen en mensen van die tijd.