Een diagnose van ADHD

ADHD treft ongeveer 5 procent van de kinderen en tieners wereldwijd en wordt gekenmerkt door hyperactiviteit, impulsiviteit en moeite met scherpstellen en opletten. Op dit moment is de enige manier om ADHD te diagnosticeren, gedrag; leerkrachten, ouders en professionals in de gezondheidszorg werken samen om kinderen te identificeren die de aandoening hebben.

In tegenstelling tot andere gezondheidsproblemen, die kunnen worden gediagnosticeerd door het meten van signalen in het lichaam die biomarkers worden genoemd, worden ADHD en vele andere mentale gezondheidscondities gediagnosticeerd op basis van waargenomen symptomen.

advertentieAdvertentie

"Net als bij andere psychiatrische aandoeningen, wordt ADHD's diagnose gesteld op basis van de empirische beoordeling van een psychiater," zei Qiyong Gong, directeur en professor radiologie aan het Sichuan University Hospital in China en hoofdonderzoeker voor de studie, in een interview met Healthline. "Er is geen effectieve diagnose en behandeling, voornamelijk vanwege ons slechte begrip van de onderliggende pathofysiologie en met name het gebrek aan objectieve biomarkers voor diagnose en prognose. “

Meer informatie over ADHD »

Een momentopname van de hersenen in rust

Gong's onderzoek onderzocht 33 jongens met ADHD in de leeftijd van 6 tot 16 jaar en vergeleek ze met 32 ​​kinderen zonder leeftijdscategorie ADHD. Ten eerste voltooiden de proefpersonen twee gedragstaken - een kaartsorteertaak en de Stroop-test - om hun vermogen te meten om aandacht te besteden, te schakelen tussen taken en hun focus te regelen. Vervolgens scanden de onderzoekers de hersenen van elk kind met behulp van rusttoestand functionele magnetische resonantie beeldvorming (rfMRI). Tijdens reguliere fMRI voeren proefpersonen in de scanner taken uit om te meten hoe de taak hun hersenen beïnvloedt, maar rfMRI meet onderwerpen terwijl ze niets doen.

advertentie

"Tijdens het rfMRI-scannen kregen proefpersonen de opdracht om te ontspannen met hun ogen dicht zonder in slaap te vallen en zonder gericht, systematisch denken," legde Gong uit.

Waarom de hersenen op deze manier meten? In het verleden hadden onderzoekers fMRI uitgevoerd bij kinderen met ADHD, maar ze kregen gemengde en tegenstrijdige resultaten, mogelijk omdat ADHD zelf de onderwerpen hinderde bij het uitvoeren van hun taken. Aan de andere kant meet rfMRI de achtergrondniveaus van spontane activiteit van het zenuwstelsel die op zichzelf ontstaan. Gong hoopte dat rfMRI een duidelijker beeld zou schetsen van wat er in de geest van de kinderen gebeurde.

AdvertentieAdvertentie

Ontdek hoe MRI's werken

Het gaat allemaal om de bedrading

Die eerdere studies suggereerden betrokkenheid van het frontostriatale kanaal, een bundel verbindingen die de gebieden van de hersencontrole met de regio verbinden regisseren van aandacht en beweging. Gong's onderzoek bevestigde dat dit tractaat veranderd was bij kinderen met ADHD, evenals een aantal andere, waaronder het frontoparietale kanaal (dat de controlegebieden van de leiding verbindt met andere functies die belangrijk zijn voor aandacht) en het netwerk van de voorste armen (dat gebieden van uitvoerende controle en beweging met elkaar verbindt).).

Het team ontdekte ook dat niveaus van baseline-activiteit waren veranderd in een aantal hersenregio's, waaronder de globus pallidus (die vrijwillige beweging regelt), de orbitofrontale cortex (die sociaal ongepast gedrag blokkeert) en de superieure frontale gyrus (die is verantwoordelijk voor de uitvoerende macht).

Deze bevindingen tonen aan dat ADHD niet eenvoudigweg wordt veroorzaakt door een probleem in een enkel hersengebied, maar dat er veel verschillen zijn in de bedrading in veel van de ADHD-hersenen.

Gong waarschuwt dat dit nog steeds niet het hele plaatje is. "Voor ADHD zijn de genetica en de risicofactoren voor het milieu allemaal betrokken," zei hij. "Onze bevinding van de wijziging van het rustende functionele netwerk in ADHD vertelt slechts een deel van het verhaal. "

AdvertisementAdvertisement

Ontdek hoe ADHD de hersenen beïnvloedt»

De toekomst van ADHD-diagnose

De volgende stap voor Gong is het uitvoeren van grootschalige onderzoeken met behulp van andere beeldvormingstechnieken om deze hersenen beter te begrijpen veranderingen. Gong waarschuwt dat de weg naar een goede diagnostische tool voor ADHD hobbelig en complex zal zijn.

"Het is moeilijk te voorspellen wanneer de fMRI uiteindelijk een klinisch diagnostisch hulpmiddel kan worden," zei hij. "Het belangrijkste obstakel is te wijten aan het feit dat het centrale zenuwstelsel van de mens complex is, laat staan ​​dat van patiënten met psychiatrische stoornissen. De psychiatrische patiënten met hetzelfde type aandoening kunnen verschillende klinische symptomen hebben. "

Advertentie

Toch is hij hoopvol dat zijn onderzoek ooit de weg zal banen naar een op biomerkers gebaseerde diagnose. Hij zegt: "Het wordt steeds duidelijker dat de neuro-imaging bevindingen van translationele waarde zijn voor ADHD. Deze zogenaamde psychiatrische beeldvormingsresultaten helpen ons niet alleen de pathogenese van de ADHD te begrijpen, maar laten ook een groot potentieel zien om de objectieve biomarker te leveren voor klinische diagnose en evaluatie. Uiteindelijk kan de psychiatrische beeldvorming een belangrijke rol spelen bij het begeleiden van therapeutische interventie op de lange termijn. "

Ontdek hoe het diagnosticeren van ADHD bij kinderen werkt»