Begrijpend de "AIDS-cocktail"

Kort na de ontdekking van HIV in 1981 werden verschillende monotherapiebehandelingen, waaronder de beter bekende behandeling met de naam AZT, aan patiënten voorgesteld om de progressie van het virus te vertragen. Ondanks aanvankelijke successen bleken deze monotherapieën niet effectief te zijn vanwege het vermogen van het virus om snel resistenties te ontwikkelen tegen therapieën met een enkel medicijn.

In 1995 werd de combinatiebehandeling die bekend staat als de "AIDS-cocktail" geïntroduceerd bij mensen met HIV / AIDS. Dit type therapie wordt vaak de zeer actieve antiretrovirale therapie (HAART) genoemd. Het kan ook antiretrovirale combinatietherapie (cART) of gewoon antiretrovirale therapie (ART) worden genoemd.

advertisementAdvertisement

Ongeacht de naam ervan, zijn er spectaculaire verbeteringen waargenomen bij mensen die sinds de eerste keer dat ze werden geïnitieerd, gecombineerde behandelingen hebben gebruikt.

Mensen die combinatietherapie hebben gehad, hebben een verminderde virale last, verhoogd CD4-aantal en toegenomen T-celtellingen gerapporteerd. De levensverwachting van HIV-patiënten is sinds de introductie van antiretrovirale therapie veel dichter bij de algemene mortaliteitscijfers gekomen. De introductie en aan de gang zijnde successen van de "AIDS-cocktail" hebben een gevoel van hernieuwde hoop gebracht over niet alleen de levensduur van het leven van een met hiv besmette persoon, maar ook over zijn of haar algehele kwaliteit van leven.

Combinatie van antiretrovirale combinatietherapieklassen

Momenteel is een aantal antiretrovirale medicijntherapieën op recept verkrijgbaar. Elk medicijn dat deel uitmaakt van de combinatietherapie heeft een uniek doel. De combinatie van geneesmiddelen werkt om te voorkomen dat het virus zich vermenigvuldigt en kan in veel gevallen het CD4- en T-celaantal van de patiënt herstellen, waardoor de kwaliteit en levensduur van het leven verbetert.

advertentie

De huidige geneesmiddelenklassen die deel uitmaken van antiretrovirale therapieën zijn:

• Nucleoside-reverse-transcriptase-inhibitoren (NRTI's): Het HIV-virus vereist reverse transcriptase (RT) om repliceren. Door foute versies van de bouwstenen aan te bieden voor replicatie naar de virussen, werkt de medicamenteuze therapie om het replicatievermogen van het virus te blokkeren.
• Non-Nucleoside reverse transcriptie-inhibitoren (NNRTI's): Deze remmers schakelen een sleuteleiwit effectief uit dat HIV nodig heeft om te repliceren.
• Proteaseremmers (PI's): Deze remmer schakelt het eiwit uit dat bekend staat als protease, een ander belangrijk bouwblok dat door hiv nodig is om te repliceren.
• Entry / Fusion-remmers: In tegenstelling tot de eerder genoemde medicamenteuze therapieën, blokkeert deze remmer het vermogen van het virus om de CD4-cellen van het lichaam binnen te dringen.
• Integraseremmers : Zodra HIV een CD4-cel is binnengedrongen, voegt het genetisch materiaal in de cellen in met behulp van een eiwit dat integrase wordt genoemd.Deze remmer blokkeert het vermogen van het virus om deze cruciale replicatiestap te voltooien.

Huidige aanbevolen protocollen voor HIV-behandeling

Volgens het National Institute of Health omvatten de huidige aanbevelingen voor een eerste HIV-drugregime drie hiv-medicijnen en twee of meer verschillende geneesmiddelenklassen. Meestal omvat dit: twee NRTI's met een INSTI, NNRTI of PI, met ritonavir of cobicistat als booster.

Advertentie-adverteren

Het aanbevolen medicatieregime voor elke persoon moet rekening houden met potentiële geneesmiddelinteracties, eerdere testen van resistentie tegen geneesmiddelen en de doseringsfrequentie. Zodra een regime is ingesteld, worden uw aanhoudende reactie- en succesniveaus nauwlettend gevolgd door uw arts. In het geval van ernstige bijwerkingen of bewezen ineffectiviteit, zullen wijzigingen in het medicatie-regime worden aanbevolen.

Hoewel antiretrovirale behandelingen momenteel worden aanbevolen voor alle mensen met de diagnose HIV, hebben degenen die op dit moment zwanger zijn, eerder een door AIDS vastgestelde ziekte hebben gemeld, de diagnose hepatitis B gesteld en een recent aantal CD4 minder dan 500 als prioriteit beschouwd.

Zodra een antiretrovirale behandeling is gestart, moet deze voor onbepaalde tijd worden gehandhaafd.

Antiretrovirale geneesmiddeltherapieën waren eerder gebaseerd op het bereiken van twee primaire uitkomsten: de remming van het protease van eiwitten en reverse transcriptase. Tegenwoordig breiden recente goedkeuringen voor aanvullende hiv-behandelingsopties die het binnendringen van het virus in de CD4-cellen van het lichaam blokkeren en de introductie van de genetische materialen van het virus (entry-remmers en integraseremmers) het aantal combinaties dat beschikbaar is voor patiënten uit.